lilith had het fout wat betreft de vakantie

paasvakantie1

“Oh neen, de krokusvakantie is nog maar net voorbij en het is alweer vakantie. Wie heeft dit bedacht?!”, schreeuwde ik met mijn karakteristieke gevoel voor drama terwijl ik de twee weken waarover de paasvakantie zich uitstrekte schematisch uittekende in mijn schriftje. In de hoop dat de activiteit van het uittekenen de vragen in mijn hoofd (hoe gaan wij het Probleem Paasvakantie eigenlijk oplossen?) zou beantwoorden.

Als mijn achtjarige zelf mijn drieëndertigjarige zelf een week of vier geleden bezig had gezien had ze van pure consternatie haar gameboy laten vallen en in eenzelfde beweging het schriftje achter mijn hoofd gegooid. Hoe kon een volwassene ooit zo worden?! Hoe kon ik ooit zo worden? Het ding is: als freelancer laad ik mijn mandje met opdrachten soms zo vol als menselijk mogelijk (ik weet ook nog altijd niet wanneer ik wat chiller ga worden over geld verdienen en elke maand van nul beginnen, the wait is on), en dan is daar ineens een schoolvakantie, en moet ik én zien uit te vogelen hoe ik mijn deadlines kan halen én waar ik mijn kind ondertussen kan onderbrengen. Dat zorgt vaak voor zoveel stress dat geen vakantie en voor eeuwig blijven doorwerken een simpeler alternatief lijkt.

paasvakantie2

Deze paasvakantie werkte ik de eerste week op de redactie bij Sanoma, en plande ik daarna een week vakantie met het lief en de jongen, eerder omdat ik dan geen opvang moest regelen dan omwille van het aspect vakantie. Ik ging de vakantie ook nog eens in als een duracelkonijn op speed. Teksten schrijvend. Plannen makend. Zagend over wanneer we onze zomervakantie eindelijk zouden boeken. Maar toen was daar de zon, en waren er mogelijkheden, en viel het me in dat vakantie ook best wel eens welkom was. Nadat het twee dagen duurde om de stemmetjes in mijn hoofd te dempen die schreeuwden dat ik NOG VANALLES MOEST DOEN ging het beter.

paasvakantie7

paasvakantie3

Plots was er tijd om bij valavond even langs de weg te stoppen bij het zien van een vertrekkende luchtballon. Konden onze abonnementen voor Bellewaerde verlengd worden voor nog maar eens een seizoen van giraffen kijken en ritjes op de safaritrein. Streek de Gevleugelde Stad ook al samen met twee zotte giraffen neer in Ieper, perfect getimed met het eerste zonnige weekend in lang. En we gingen ook nog eens zwemmen, op het gemakje. Tijd en een zwempak zijn een goede combinatie.

paasvakantie4paasvakantie5We trokken naar het wondermooie Brugge, voor het eerst met Dexter, en dankzij de tips van local Anouck kwamen we nog eens ergens. In het compleet fantastische bagelsalon Sanseveria, dat al veel te lang op mijn lijstje stond van plaatsen waar ik eens heen wilde. Met de toeristenbootjes gaan varen, iets dat Dexter best indrukwekkend vond, en daarna naar De krokodil, waar de jongsten van onze hoop verliefd werd op een houten treintjesbaan.

paasvakantie8paasvakantie9paasvakantie6

Ik wist niet eens echt hoe hoog mijn stress levels lagen, tot ik ze dag na dag voelde zakken en de knoop die zich al een paar weken tussen mijn spieren aan het opspannen was losser werd. Toen Evelien, die hier jarenlang kwam lezen en commenten, gisteren op een zalige zomerdag haar vreselijk oneerlijke strijd tegen kanker verloor, en ik op hetzelfde kwartier van mijn schoonmama die er ook vreselijk tegen aan het vechten is hoorde dat haar vriendin ook net de strijd had verloren, toen besefte ik dat ik mezelf een beetje voor de zot aan het houden was, de laatste tijd. Dat werk, dat loopt echt niet weg. En die vakantie, die is er omdat vakantie de max is. Ik ga er dus nog even mee verder, ter ere van zij die het niet meer kunnen en deze dag met twee handen hadden willen grijpen, als hij hen nog was gegund.

Reacties

  1. Jammer dat het nodig is om eerst geconfronteerd te moeten worden met verhalen waarin genieten helaas niet meer kan, vooraleer we beseffen dat we zelf nog kunnen genieten. Om maar te zeggen: geniet van je dag!

  2. Wat goed van je, Lilith! Ik herken er veel in, post gauw ook iets over ons vakantietje. Ik heb geleerd dat je soms even op stap moet gaan naar een omgeving die niet thuis is, waar geen computer staat, waar kind 2 achter kippen aan kan rennen en kind 1 een boomhut kan bouwen, om los te kunnen laten. Luxe? Vast wel. Maar zo nodig. Zo, dat was de conclusie van de post die ik nog zal schrijven :).

  3. Kim

    Het is de ziekte van de tijd, denk ik, dat “altijd maar meer willen/moeten werken”, dat “nog, nog, nog” door het leven daverend dogma. En dan vergeten we al eens te genieten van de kleine dingen. En waarom? Telkens ik hoor of lees dat er weer iemand veel te vroeg gestorven is (kanker, ongeval,…) neem ik mezelf voor om het rustiger aan te doen. Om werk te maken van die 4/5 omdat dat dagje extra voor mezelf en m’n dochter zo verrijkend kan zijn. Maar enkele dagen of weken later zitten we weer in diezelfde rush. Wij zijn allemaal zot.

  4. Ik denk dat kindjes toch stiekem wel deugd hebben aan structuur, dus trek je maar niks aan van je achtjarige zelf ;) Je post over tijd winnen vond ik heel handig. En wat dat even stilstaan betreft… Dat hebben we soms even nodig. Trek je maar op aan je vakantie!

  5. severine

    Fijn dat je kan genieten van je tijd met je gezin, het draait idd niet allemaal om werk.
    Maar jammer genoeg dan ook weer in de drukte van de maatschappij idd niet voor iedereen weggelegd.
    Die 2 weken paasvakantie was ik nog niet in paniek, maar om u al maar voor te bereiden: er zijn nog 9 weken grote vakantie die eraan staan te komen (zonder al de verlengde weekends in mei dan nog )…nu ja er zijn altijd wel kampen waar we onze kinderen kunnen naartoe sturen (en we helaas ook geen andere optie hebben vrees ik want zonder werken komt er jammer genoeg ook geen eten op de plank….het zal weer een serieus georganiseer worden denk ik dan….

  6. Vakantie, als in vaKANtie! Je kan het!!

    Ps: had haar blogpost op 13 april gelezen en ook het gevoel gehad van ’this is it’… toch een traan weggepinkt toen ‘k ’t gisterenavond las… Forever 30…

  7. Ik denk dat het nieuws van gisteren ons allemaal een wake-up call gegeven hebben over waar onze prioriteiten (zouden moeten) liggen.

  8. Er komen nog heel wat redenen op onze weg om te stressen, één probleem met een keer aanpakken lijkt me het meest haalbare.

  9. wat die trein baan betreft, ik had toen ik die leeftijd van je zoontje had, dat van mijne pa ook gekregen, maar eigenlijk was het meer mijne pa die er mee speelde dan dat ik zelf er de kans toe kreeg, waardoor ik maar nintendo spelletjes beginnen spelen ben :)

  10. Geniet er inderdaad van! Ik merk hetzelfde: bij momenten kan ik heel hard genieten van dingen, maar dan soms zit ik mij zo hard op te jagen, iets waar ik mij dan weer schuldig over kan voelen als ik hoor van iemand die zwaar ziek is of veel te vroeg gestorven (want ja, waarom geniet ik niet eens wat meer en waarom hecht ik zoveel belang aan dingen die er misschien helemaal niet zo heel hard toe doen). Aard van het beestje zeker?

  11. Die laatste alinea is er boenk op! Geniet nu, wacht niet tot later, want voor hetzelfde geld is er geen “later”. Ik heb mijn werk en structuur nodig, maar evengoed af en toe ook wat tijd om de batterijen op te laden! Mijn opa ging ook genieten als hij eenmaal op pensioen was… Enkele maanden na die heuglijke dag verloor hij de strijd tegen een korte en agressieve kanker. Sindsdien hou ik dit altijd in het achterhoofd als de (onnodige) stress zich weer opbouwt.

  12. Pamplemousse

    Dank u Lillith! Exact de woorden die ik nodig had.
    … al twijfel ik nog altijd of ik ook een vakantiedag of twee zou kunnen boeken.

  13. Pfff, ik heb net de laatste blogs van Evelien gelezen. Heftig zeg! En ook al nemen we ons nu allemaal heilig voor om ons leven te beteren en de dag te plukken, we weten allemaal dat we over een tijdje (lang of kort) weer mee zullen doen aan de ratrace. Dat is hoe we (nu) leven. Hulde aan diegenen die het kunnen. Die kunnen zeggen, ik doe er niet (meer) aan mee…

  14. sofie

    Zo waar, ik maak die fout veel te dikwijls, pas 3de of 4de vakantiedag het werk ECHT loslaten, maar het is zoooooo nodig!
    Geniet er nog van MET VOLLE VOLLE TEUGEN!!!

  15. Je staat even stil bij het leven… erg geschrokken van het nieuws…
    Hier ook volop vakantie, in het begin denk ik, phoe 2 weken…hoe entertain ik die kids hier zolang….maar uiteindelijk valt het elke keer weer mee en vandaag denk ik…shit! Het is al eind van week 2… Nog veel plezier!
    Liefs Saartje

    http://saartjeathome.blogspot.be

  16. oon

    Zo blij dat je er toch van genoten hebt, dat je voelde dat het deugd deed, eens de riem eraf gooien. Vasthouden aan dat idee in je laatste alinea, jong, want dat is zo waar.

  17. Fie

    genieten van de kleine dingen wanneer het kan en regelmatig eens foert zeggen. Geniet van jou mannen

  18. Het laatste zegt alles. Genieten van elke dag. Het is zo cliché maar het is echt wel nodig. Het gaat soms veel te snel. Binnenkort is het 1 jaar geleden dat mijn schoonmoeder de diagnose kanker kreeg. Het is 8 maand geleden dat ze is overleden… :( Ik ben er zeker van dat ze ons dagelijks toe roept dat we niet mogen vergeten om te leven/te genieten. Geniet nog van de laatste dagen paasvakantie.

  19. Jammer dat we zo vaak vergeten dat elke dag de laatste zou kunnen zijn.
    Leuk dat je genoten hebt van je vakantie!

  20. Ik ben me, sedert mijn man zijn overlijden, heel erg bewust dat we NU moeten leven. Niet meer later als we met pensioen zijn/meer geld hebben/de kinderen groter zijn/…
    Natuurlijk zijn er nog heel wat verplichtingen op onze weg, maar als mijn kinderen deze week vroegen of we om 7u ’s avonds nog naar de zee konden rijden, dan heb ik dat gewoon gedaan, terwijl ik vroeger 1001 uitvluchten zou gezocht hebben.
    Geniet van je vakantie !

  21. Lieve

    Als moeder van twee jongens neem ik ook bewust mee vakantie als het kan… Deze week al enorm genoten. En terwijl ik dit hier typ, komt de jongste net bij mij aan van het buiten spelen. Heel dramatisch, met een miniwondje aan zijn enkel, duidelijk in nood voor zijn moeder, dan kan ik er alleen maar van genieten dat ik er ben en dat ik dat met hem kan meemaken. We herinneren ons toch allemaal wel momenten dat we in pijn dramatisch bij iemand aanklopten… een moeder, een vader… Soms wou ik dat ik als volwassene ook zo dramatisch bij iemand kon aankloppen met mijn pîjn… Maar genieten… dat is ook een pleister op een wonde :)

  22. Heel waardevol dat je even tot het besef bent gekomen dat het leven meer is als de ene na de andere deadline halen. Voor we het weten is het voorbij. Geniet van elke dag! Groot gelijk dat je nog even wat rustiger aan doet, hier heb ik dat ook net een periode gedaan en dat voelde goed!!!

  23. Ook ik leef heel erg in het NU sinds het overlijden van mijn eerste man in 2004 en ik toen achterbleef met vijf kleine kinderen.
    Dag per dag leef ik, maar natuurlijk moet je ook dingen plannen en een beetje vooruit zien, maar aan mijn pensioen denk ik zelden en ik probeer tevreden zijn met wat ik heb en wat ik doe.
    Ook mijn eerste man was maar 31 en het is altijd zeer erg wanneer iemand die vol in het leven zou moeten zijn er plots niet meer is.
    Soms is het leven wreed en ook heel vaak oneerlijk.
    Ik geef ook niet meer om ‘geld’ of probeer dat niet te doen. Zo verkopen wij nu ons oude huis met zeer veel verlies. Eigenlijk zouden we met dat geld dat we verliezen makkelijk een tweede verblijf kunnen hebben gekocht, maar wat heb je daar aan. We hebben al een caravan!!
    Je moet zoveel mogelijk gewoon simpel je leven leven.
    En niet inzitten met ouder worden en materiele dingen. Aan oud worden kan je niets veranderen en materieel is vervangbaar. Een leven niet.
    Je leeft maar één keer heel kort.
    Wij zijn net terug van een heerlijke week in Westouter. Op en top genieten van elkaar. Zalig. Ik heb spijt dat het volgende week weer school is, maar zo is het leven.

    Sandra

  24. Heel erg herkenbaar, helaas, ook de laatste alinea. Mijn schoonmoeder overleed een jaar geleden. Wat mij heel erg bijgebleven is, is dat zij in haar laatste dagen niet bezig was met werk, of allerlei dingen die moesten gebeuren of niet gebeurd waren, of de troep in huis. Het enige dat haar interesseerde was om haar familie rond haar te hebben. Wat zo waardevol is aan vakantie, is dat je op andere momenten meestal de tijd niet neemt om stil te blijven staan bij de belangrijke dingen in ’t leven. Ik denk dat wij allemaal als duracellkonijnen door ’t leven gaan. In elk geval heb ik ontdekt dat ik zonder een regelmatige time-out gewoonweg niet functioneer. En als ik iets heb geleerd van mijn schoonmoeder, dan is het wel om met volle teugen te genieten van elke reis, hoe stresserend koffers pakken en plannen ook mogen zijn!

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>