Vijf beelden, vijf dingen

5beelden5dingen_uitvaartweek1 5beelden5dingenuitvaartweek2 5beelden5dingenuitvaartweek3 5beelden5dingenuitvaartweek4 5beelden5dingenuitvaartweek5

Het is aan mijn blog te zien dat het een zware periode was, vind ik. Zonder mezelf met de vinger te wijzen, ik weet wel beter, maar als de zaken weer in gewone stramienen vervallen zal ik daar absoluut niet rouwig om zijn. Al was het omdat ik zoveel random onderwerpen in mijn hoofd heb waarover ik al tijden wil bloggen, maar die omwille van de omstandigheden altijd net iets te random leken. Tijd om dat vat aan te breken, zeg ik, maar niet voor ik een recap van de afgelopen week heb gemaakt.

  1. Het zinnetje dat we gisteren het vaakst tegen elkaar hebben gezegd na de uitvaart was “Ze zou het fantastisch gevonden hebben“. Marleen was de regisseur van haar eigen uitvaartdienst, en dat is slechts een van de vele puntjes in de lijst van dingen waar we haar dankbaar voor zijn. Omdat ze de keuzes voor ons wegnam, omdat ze ons stuurde naar een ceremonie die veel meer een ode aan het leven en een stamp onder ons gat was dan een deprimerend afscheid, en omdat dat haar ook zo hard typeerde. Ze stond erop dat iedereen aan het einde een Merci-chocolaatje kreeg, dat was iets dat ze ons herhaaldelijk op het hart had gedrukt. En toen we daar allemaal stonden met ons Merci-tje in de hand dacht ik: ze zou zo trots geweest zijn op haar bende.
  2. En toch blijft het gek en hartverpletterend tegelijk dat wij hier in huis gesprekken hebben als “We moeten dan maar eens twee gelijke kaders gaan kopen in de Hema, dan kan ik uw moeder naast die van mij zetten“.
  3. Het voelt soms alsof iemand mij rond kerstmis bij mijn kraag heeft gevat en me zes maanden later weer heeft laten vallen, en plots is het al Graspop en bijna Werchter. Vreemd hoe de afgelopen maanden een onregelmatige blur zijn waarin het bijna alleen leek te draaien rond de toestand van de mama van Youri en wat we konden doen om zoveel mogelijk te helpen en bij te springen. Het is raar om naar Youri te bellen zonder als eerste vraag “Hoe is het met je moeder?” te stellen. Het is vreemd om te beseffen hoe ons leven beetje bij beetje plat werd geslagen door het geweld van een ziekte die nochtans zo traag leek te evolueren. Het is ook fijn om zien dat we ook dit weer lijken te doorspartelen, mijn vent en ik. Youri en ik, ik denk dat wij uit dezelfde stronk komen.
  4. L.I.F.E.G.O.E.S.O.N. En ik voel dat we daar ook nood aan hebben. De achterblijvers hebben stuk voor stuk last van opruimwoede, wat best grappig is om zien. Badkamers die in geen jaren werden uitgemest liggen er plots spic en span bij, onze ramen waardoor je bijna geen daglicht meer kon waarnemen zijn properkes gepoetst, vanavond gaan we zelfs met alle kinderen naar Jurassic World kijken (aumagad yes!). Traag maar zeker trekken we ons weer op gang, en dat geeft courage.
  5. Once again: dank voor alle berichtjes, mails, kaartjes en andere blijken van medeleven. Ze hebben mij stuk voor stuk ontroerd en dat geldt ook voor de rest van de familie. Merci, merci, en nog eens merci. Als ik kon, ik stuurde jullie allemaal een chocolaatje of zeven.

Reacties

  1. Wat een kracht spreekt er uit deze blog! Inderdaad ‘het leven gaat door’ en na zulke intensieve maanden heb je behoefte weer één en ander op te pakken, beet te pakken en te “leven”… maar vergeet tussendoor niet ook het verdriet toe te laten dat jullie lieve mama er niet meer is. Het kan prima hand in hand. Ze is hoe dan ook heel erg trots op jullie, hoe jullie je er doorheen slaan, daar ben ik van overtuigd. Veel liefs.

  2. Ze zou niet anders gewild hebben dan dat jullie doorgaan met jullie leven. Dat van die merci-chocolaatjes is echt origineel. Sterkte nog!

  3. Wat een mooie, sterke blog. Heel veel sterkte nog en ga ervoor. Ga door en maak er iets moois van. Als eerbetoon en uit herinnering…

  4. Ja, life goes on, maar je hebt ook het recht om nu en dan eens je verdriet te tonen en alle emoties de vrije loop te laten. Daarnaast ben ik zo blij dat Youri en jij zo’n schoon en sterk koppel zijn. Jullie zwommen al door vele watertjes. Dat is bewonderingswaardig! Heel mooi geschreven. Nog veel sterkte! X

  5. 10a

    Je gaat nooit meer een Merci chocolaatje kunnen eten zonder aan haar te denken.
    Mooi geschreven, veel sterkte en blijf elkaar graag zien. Een mooier cadeau kan je haar niet geven.

  6. Annemie

    Toen mijn vader stierf hebben we net hetzelfde tekstje gebruikt, ondertussen al bijna 9 jaar geleden.
    Zorg goed voor jullie zelf

  7. Ik vind net de meerwaarde van blogs dat het echte leven aan bod komt. Dit is het echte leven op haar ruwst. En je schrijft er open en eerlijk en verpletterend mooi over. Dank voor delen.
    Ik hoop dat jullie rustig terug in jullie plooi vallen. Dat de herinneringen aan de laatste zieke maanden slijt en dat de herinneringen aan veel goede dingen komen boven drijven.

  8. Wat kun je het toch altijd zo mooi verwoorden. Ik hoop dat jullie snel weer recht krabbelen en weer wat kunnen gaan genieten. Van elkaar, en van de zon die binnenkort weer door die proper gelapte ramen zal schijnen.

  9. Sabine

    Idd, life goes on … ze zouden het allebei ook zo gewild hebben, niet? Ik heb dit na de uitvaart van mijn echtgenoot onmiddellijk gedacht en mijn leven ook weer terug op de rails gezet. Ik dacht maar: “Marc zou nooit gewild hebben dat we dagen lieten voorbijgaan met alleen maar verdriet”. En mijn kinderen hadden ook geen boodschap aan een mama die alleen maar verdrietig kon zijn. Verdriet heeft bij ons een plaats, we praten erover, we laten onze tranen ook zien als het moet. Maar evenzeer lachen we heel veel, genieten we van het leven en houden we de herinneringen aan Marc levendig. En ja, nu moet je ineens op zoek naar kadertjes voor die foto’s … zodat je hun gezichten niet vergeet. Tip: verander af en toe die foto’s eens. Niet altijd dezelfde foto op dezelfde plaats … ik merkte op dat ik na een tijdje ‘schrok’ als ik ineens ergens een andere foto van Marc zag. Daarom verander ik de foto’s af en toe, zodat we hem blijven herinneren in ‘al zijn facetten’ :-)

    Veel sterkte Kelly, Youri, Dexter … blijf genieten, ondanks het verdriet. Ze zouden het zo gewild hebben!

  10. Ann

    Mooi tekstje ook op het kaartje.
    Ze klonk toch als een geweldige madam.

    Jurassic World, echt een goeie film ;-)
    Geniet er maar van met z’n allen. Het is jullie gegund!

  11. tante leen

    ze zou zeker trots zijn geweest op haar bende de mooiste dienst die ik ooit heb mee gemaakt , jullie komen dit zeker te boven al zal het moeilijk zijn nog eens heel veel sterkte gr tante leen.

  12. Wat een sterke vrouw moet je schoonmoeder geweest zijn. Haar eigen afscheid nog tot in de puntjes gepland, terwijl ze ongetwijfeld enorm veel pijn had. Dat van die Merci-chocolaatjes is heel origineel.

  13. Zo ongelooflijk schoon geschreven en wat een prachtige en krachtige boodschap om iedereen een Merci-chocolaatje te geven. Gaat me vanaf nu zeker altijd bijblijven.

  14. Hoe ze haar afscheid geregeld heeft zegt veel over de vrouw die ze was. Liefdevol, warm, empathisch, … Ik denk dat je in gedachten nog veel ‘merci schoonmama’ gaat zeggen, voor wie ze was, voor de moeder en oma die ze voor je twee mannen was, …
    En ongetwijfeld zal ze ook willen dat jullie nu de draad van het leven weer oppikken. Veel sterkte daarmee !

  15. Wat schrijf je het mooi en pijnlijk herkenbaar. Ik hang momenteel nog aan mijn kraag te bungelen, maar ik hoop als ze me straks laten vallen, dat ik dan even stevig op mijn pootjes neerkom als jij. Sterke madam!

  16. Ook sterven hoort bij het dagelijkse leven en jij beseft dat zo goed. Dat merk ik om hoe je er mee omgaat. Zoals dat van die kaders bijvoorbeeld. Het voelt raar , maar tegelijk ook juist en normaal. De gewone gang van ’t leven.
    Op de uitvaart kunnen jullie alvast terugkijken met een tevreden gevoel omdat je schoonmama dit fantastisch zou gevonden hebben. Dat geeft rust.
    En nu is het tijd voor opruimen. Ook herkenbaar! Bezig zijn en dingen letterlijk opruimen in huis , in het hoofd, …
    ’t Leven gaat verder. Vergeten zullen jullie nooit doen, veel terugkijken, soms veel, soms amper, …. En ooit zal Dexter ook veel vragen gaan stellen en dan komt alles nog eens boven, maar dat is later.

    Liefs, Sandra

  17. Els

    Indrukwekkende blogpost, Kelly. En wat’n inspirende vrouw was de mama van Youri. Erg mooi gebaar ook, die Merci-chocolaatjes. Goede moed daar xx

  18. Waw, elke keer dat je een Merci-chocolaatje eet, kun je je haar herinneren. En zo zijn er waarschijnlijk nog heel veel dingen van haar die je voor de rest van je leven mag meedragen. Koester ze maar.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>