“Heb jij eigenlijk al concrete namen in je hoofd?”.
“Niet echt, of heel vaag”.
“Je beseft toch dat ik al een echte nummer één heb voor jongens en meisjes, zo een die ik zeker wil, compleet met bijpassende tweede naam?”.
“Oké”.
“Dat wil zeggen dat ik veel moeilijker van mijn gedacht af te brengen zal zijn dan jij, met je vage namen”.
“…”.
“Het is maar dat je het weet, he”.
In mijn hoofd heeft kind 2 al een naam. Nog geen geslacht, maar wel een naam.
Ik verzamel al heel mijn leven namen. Uit boeken, uit aftitelingen van films, ik heb lijsten en top vijven. Ook met tweede namen. Tweede namen vind ik de max.
Maar dat is dan ook het enige waarmee we al gevorderd zijn in deze zwangerschap, die ondertussen al over de helft is. En dan nog is dat een illusie, want zo lang we het geslacht niet kennen wil Youri het niet eens over namen hebben. Youri is van het gedacht: ik ga geen discussie voeren over een jongensnaam als het een meisje blijkt te zijn, en omgekeerd. Hij heeft een punt, en toch zou ik geweldig graag discussies voeren. Maar geduld is een schone deugd, en ik duim keihard dat het kind bij de volgende echo wat gewilliger is om een en ander te laten zien.
Vorige keer hadden we rond deze tijd al een naam, vast al een goed idee voor geboortesnoep en kaartjes, minstens al plannen voor de kinderkamer, tweedehands buggy’s en kleertjes. Deze keer hebben we minder nodig, maar toch: ik heb het gevoel dat ik nog niks heb gedaan. Behalve dit ubercute unisex pakje gekocht op een tweedehandsbeurs, om toch maar het gevoel te hebben dat ik al iets heb gedaan. Dat en een broekje of drie. Unisex.
Soms zit ik in de auto en flitst er “geboortetraktatie” door mijn hoofd, en bedenk ik me dat ik daar zelfs nog niet bij stil had gestaan. Kraamhulp aanvragen. Zelfstandigenuitkeringen aanvragen. Nadenken over zwangerschapsverlof en hoe dat te overbruggen. Nikske.
Ik ben wel trots te melden dat het kindje al opvang heeft, en dat ik dit weekend een ingeving heb gehad wat betreft het kaartje. En daar een mail voor heb verstuurd. Ik heb ook beslist dat ik kraamkost als cadeautip op mijn kaartje ga zetten, want dat is toch echt het beste idee ooit, en weer een diepvrieskookdag ga inplannen, omdat dat ons de vorige keer van de hongersnood heeft gered.
Ik maak mezelf sterk dat het allemaal wat concreter zal worden eens ik weet of het een jongen of een meisje wordt. Hoe mensen die het geslacht niet kennen ook maar iets uit hun handen zien komen, beats me.
Dat zal wel typisch zijn voor een tweede kindje denk ik! Geen zorgen maken! Ik wacht ook vol ongeduld om het geslacht te kennen van mijn Canadese kleinkind in wording. En ze vonden Dexter trouwens een fantastische naam ;) , maar ze hebben blijkbaar al iets anders in petto die zowel bekt in het Nederlands als ik het Engels, geen flauw idee wat het zal worden! Sterkte en succes met het verdere verloop van de zwangerschap!
ZO herkenbaar :-)
Wij zitten nu bijna op 29 weken en hadden het geluk om al vanaf 12 weken een zeer goed idee te hebben van het geslacht. Dat werd gelukkig elke keer bevestigd!
Maar een naam? Nope… Lukt niet… Voor een meisje ligt dat vast in mijn hoofd en de naam voor een jongen (want het is een jongen – als je mijn droom van afgelopen nacht niet meetelt) heb ik eigenlijk ook maar de echtgenoot is het er niet mee eens. Serieus…
Ik denk dat een tweede kind gewoon moeilijker is, ongeacht het geslacht!
kind twee heeft hier héél lang zonder naam rond gelopen :D en bijna zonder kleren ook :-)
Hihi… zelfs zonder het geslacht te weten, kwam dat 3 keer in orde, hoor! Volgens mij is het normaal dat alles bij een 2de wat later op gang komt. Je weet toch al iets beter aan wat je je kunt verwachten. En die kraamkost! Had ik dat concept maar al gekend :-)
Bij Anaïs had ik al op 6 weken een hele reeks met elkaar interagerende excel sheets met allerhande schema’s en lijsten en links naar sites en pinterestborden. Bij Achille heb ik de maandag de doopsuikerdoosjes nog geplooid om de woensdag te bevallen. I rest my case.
Oooh ik heb ook dat pakje voor Linus! Je komt er wel. Chillax!
Ik heb het gevoel dat ik dezelfde kant zal op gaan :) En uiteindelijk heeft dat boeleke toch vooral liefde en warmte en eten nodig (en propere billekes). Al de rest is bijzaak!
Ik weet wat je bedoelt met dat namen verzamelen. Ik heb ook al zo wat jongens- en meisjesnamen in mijn hoofd en ik ben niet zwanger. Ik hoop dat mijn vent snel mee zal zijn in dat verhaal. We hebben het er al over gehad, maar nog wel niet concreet gezegd. Het wordt dat voor een jongen en dat voor een meisje. Omdat dat bij ons helemaal niet aan de orde is uiteraard.
Als juf had ik me voorgenomen om alles in de grote vakantie in orde te maken voor onze tweede gangster die halfweg november verwacht wordt.
De grote vakantie was voorbij & ik had NIKS gedaan…
5 weken voor uitgerekende datum ben ik er bijna… Het komt dus allemaal goed ;-)
Baby twee is hier nu drie weken. Hier duurde alles ook veel langer om in orde te krijgen maar uiteindelijk kwam het dan toch allemaal sneller goed want je weet alles al en zit dus niet zo te stressen over van alles en nog wat, dus geniet van de tijd en dat komt allemaal wel in orde
en oh ja bij mij gaven de hormonen mij plots de stress van alles moet nu af en dan was het dus zo gefixt ;-)
of je maakt alles voor een meisje, en bij de bevalling blijkt het een jongen te zijn. been there, done that
Ik ben niet eens zwanger en heb zelfs geen lief meer, maar toch heb ik al voor zowel een jongen als een meisje hun namen gekozen, compleet met tweede voornaam, hahahaha.
Ik snap je volledig. Ik ben 27 weken ver op ’t moment, en ik heb een vossenbroekje gekocht. En dat was het dan. Geen kaartje, geen geboortelijst, geen …. en dan te bedenken dat met de vorige zwangeschap op dit moment alles al zo goed als rond was :)
Haha! Dat van die aftitelingen! En vroeger de namensectie uit deel drie van de Dikke Van Dale doornemen (maar daar kon niets uit dienen). Voor ons zoontje waren we het beiden heel erg eens, maar bij onze dochter heb ik een week voor de bevalling het compromisvoorstel schaamteloos van tafel geveegd en heeft mijn lieve echtgenoot zomaar eventjes míjn geseponeerde lievelingsnaam heropgevist. Qua opkrikken van z’n puntensaldo kon dat wel tellen.
Heel herkenbaar, hier ook pas nadat het geslacht bekend was van onze dame echt tot het shoppen over gegaan en de naam ook die is pas daarna bepaald… je hebt nog wel even Lilith! Het komt allemaal goed! Geniet van deze tijd!
Hier 2x geen geslacht op voorhand gekend. Er stonden 2 geboortekaartjes klaar voor druk, net als kaartjes voor doopsuiker,… Kleren waren beperkt en unisex :-)
Hahaha, wij hadden zowel een layout voor een ‘jongenskaartje’ gemaakt als een ‘meisjeskaartje’. En bovendien wist ik dat het een meisje zou worden.
Maar ik vond het gewoon leuk om beiden te voorzien van een naam.
Je weet maar nooit!
Het is uiteindelijk toch een meisje geworden, Cato Camilla Cyriel en geen Felix Kamiel Cyriel ;)
Mijn dochter heet Lilith :).
Toen ik 21 weken zwanger was van mijn eerste kindje, had ik zo’n dertig boeken over ouderschap etc. gelezen. Halverwege de zwangerschap van nummer 3 stond de teller op nul en vergat (!) ik een afspraak bij de gynaecoloog. Ik bedoel maar… Ook dat is allemaal nog goed gekomen. Succes nog met de zwangerschap!
http://thisishowweread.be/boeken-over-ouderschap-een-top-5/
Wij zijn bij de dochter pas na een schriknacht op spoed op 31 weken in actie geschoten. Onderweg daarheen heb ik o.a. gezegd “en als ze nu geboren wordt, dan krijgt ze naam x en niet naam y, ’t is maar dat je het weet” en voilà, haar naam lag vast. Zot blij dat ze die nacht niet geboren is… Drie weken later was haar geboortekaartje in orde gemaakt, sliep zoonlief in een groot bed, waren de geboortezeepjes allemaal gemaakt en waren we er min of meer klaar voor. Tegen dat ze uiteindelijk een hormonaal zetje kreeg om geboren te worden zat zelfs onze diepvries vol met lekker eten.
Ik vond het moeilijker om in actie te schieten bij die tweede. Maar het ging allemaal wel vlotter, omdat je al de wie/wat/waar/hoe fase al eens eerder gedaan hebt ;-)
Ik ben bij nummer 1 zoals altijd vroeg begonnen, stilgevallen en pas helemaal op’t eind alles afgerond. Uwen diepvrieskookdag heeft ons toen geweldig geholpen de eerste weken! ML wou ook maar over de naam beginnen eens hij het geslacht wist. Als er een nummer 2 komt heb ik intussen ook al een namenlijstje klaar, en ik denk dat ik precies beter zou voorbereid zijn omdat ik tenminste weet wat een must is en wat niet en ik sowieso al veel heb. Allez, dat denk ik he, voor ’t zelfde geld draait het helemaal anders uit. En kraamkost, zouden mensen zich daar ook aan riskeren als het veggie moet zijn? Ik heb precies altijd de indruk dat velen daar schrik voor hebben. Of ga jij niet vies vallen?
zo herkenbaar. Zou dat typisch zijn bij een tweede? Ik vind het wel lekker relax hoor, zo een houding van “oh het loopt wel los”. Ik hoop volgende week het geslacht te weten. Tot dan denk ik ook nog niet veel over namen, kaartjes enz.
Kraamhulp heb ik nog 2-3 maand voor om te bestellen
Kleren hangt van geslacht af, dus ook nog on hold.
En een babylijst heb ik niet meer nodig, heb al zoveel spulletjes + de ervaring van eerste leert me dat een baby bij thuiskomst zo goed als niets nodig heeft en dat de winkel nooit ver is.
Geen stress, we hebben nog tijd om op gang te komen maar we moeten in feite ook niet zoveel op gang komen, niet?
Mijn huisband en ik zijn nu bijna vijf jaar samen en we hebben denk ik al een jaar of drie een jongens- en een meisjesnaam gekozen. Zelfs al lonkt er nog geen baby aan de einder! Benieuwd of het effectief die naam gaat worden als het eenmaal zover is. Ik kan me goed voorstellen dat we dat kind zien en denken ‘Oh nee, dat ziet er helemaal geen … uit!’ :)
Ik wist niet wat het zou worden . 40 jaar geleden werden er geen echo’s gemaakt indien niet nodig en pret-echo’s waren ook nog niet uitgevonden.
Man wilde graag een oom’s naam en die vond ik ook leuk, en eigenlijk wist ook zeker dat het een meisjes zou worden en die koos ik en werd 2 dagen voor geboorte weer veranderd. Wat ik ook belangrijk vond was de initialen, zo onhandig als die van ouder zijn weet je nooit voor wie de post is en toen kregen we nog veel post!
Heee dat pakje heeft ons Flavie ook (die trouwens ook twee namen heeft: Flavie Paula) ze is er wel al uit gegroeid! Wat doopsuiker betreft… Al eens aan confituur gedacht? Ik maakte zelf confituurpotjes! Ne keer iets anders he ;-) en je hebt toch nog tijd genoeg! Kraamkost is idd wel echt een geweldig idee. Ik ga dat ook onthouden voor de tweede denk ik!
Ik heb de namen beslist !!!
Alleen HASSE wou hij niet wat ik eigenlijk voor al mijn dochters wou.
Maar omdat dat teveel op Hassan lijkt wilden beiden mannen dit niet. Raar hé.
Voor mij was het gewoon een mooie naam uit een boek :-).
En ik heb vijf dochters en geen enkele Hasse. Nooit gedacht op mijn 18de. Twee van mijn dochters hebben al aangegeven dat HUN dochter wel een HASSE gaat zijn. IK ben erg nieuwsgierig wie hun man/vrouw gaat kunnen overtuigen :-). En ik kan atlijd proberen zelf nog een dochter te krijgen natuurlijk, maar dat is mss niet zo verstandig???
Hoewel ik twee keer overtijd gegaan ben, wou ik bij kind 2 alles veel sneller in orde hebben. Toch de dingen als geboortekaartje, paperassen en zo…Een kinderkamer niet, die is nog niet klaar. Hij slaapt nog altijd in een wiegje naast mij. Maar van die namen, jongens, heb ik daar op gevloekt. Tom wilde het daar ook niet over hebben zonder geslacht. Eigenlijk helemaal niet :). Uiteindelijk heb ik hem een lijst gestuurd met namen en op een dag stuurde hij een mailtje met daaronder: “En ook een kusje voor Felix”. En toen was het dus Felix :). Volgende keer mogen we misschien eens nadenken over meisjesnamen, wie wee, want ik heb er duizend klaarstaan ;)
Heb zelf geen ervaring in ‘een nummer twee’. Maar lijkt me helemaal logisch, dat je je dan al véél minder zorgen maakt dan bij een eerste kindje. Het is immers allemaal niet meer zo nieuw en/of onbekend, je hebt het al een keertje doorgemaakt. En zolang je je intuïtie volgt, daarvan ben ik wel overtuigd, komt alles dik in orde. Geniet nu nog van je zwangerschap, zou ik zeggen.
Ik wist op voorhand ook niet wat we gingen krijgen, en vond dat supertof. Want eerlijk, wat zou daar zoveel moeilijker aan zijn? We hadden ongeveer hetzelfde geboortekaartje voorzien, maar in een andere kleur. Het geboortekaartje kan je toch maar de dag zelf laten drukken. De doopsuiker-labeltjes hadden we voor zowel een jongen als een meisje laten afprinten (kostte exact 5 euro maar dan het slechts in één kleur af te printen). We hebben het dan inderdaad pas na de bevalling afgewerkt, maar dat was nog gezellig, met mijn lief en mijn zus in het ziekenhuis op de rustige uurtjes.
En kleren… veel tweedehands gekregen van neven en nichten en broers (voor zowel een jongen als een meisje) en wat we zelf kochten was uniseks :-)
Wij hadden geen idee van het geslacht van onze derde dochter. Geen kamer klaar, geen kleertjes gekocht. Gewoon een grote zak borelingspullen klaargezet naast mijn bed. Easy peasy relaxed was dat zeg. En de wereld maar vragen of we al een babykamer hadden. We hebben er nog altijd geen, en ik heb de heerlijkste maanden gehad, zonder al dat geregel.