1. Ik herinner het me nog van de vorige zwangerschap, en het is weer van dat. Hoe harder mijn zwangerschapsverlof nadert, hoe meer ik besef dat dat niet per sé een periode hoeft te zijn waarin je zeeën van tijd hebt om van alles te doen. Het is te zeggen: die tijd is er wel, maar de energie, die bevindt zich dikwijls op een hoogte waar ik met mijn korte pootjes niet meer bij geraak. Ik merk het nu al weer: mijn to do lijst wordt ineens iets overzichtelijker, hier en daar heb ik zelfs een dag waarop ik wat meer tijd heb om een boek te lezen, of te bloggen, of keihard aan het poetsen en nesten te slaan zoals het een hoogzwangere betaamt, maar echt: ik heb meestal net voldoende energie om te denken dat ik daar eigenlijk de fut niet voor heb. Frustrare, wel. Webshoppen lukt nog net, zodat de garderobe van het kleine wondertje ondertussen niet meer te overzien valt.
2. Gelukkig heb ik niet al te veel last van kwaaltjes, al moet ik wel toegeven dat ik minder mobiel aan het worden ben. Wat niet altijd handig is met een kleuter van drie jaar en half rond mij die overal naartoe wil en verwacht dat zijn moeder op haar gemak achter hem aan blijft waggelen. Dat waggelen lijkt er wel voor te zorgen dat mijn zwangerschapskilo’s deze keer geweldig beperkt blijven. Vorige keer klokte ik af op achttien kilo bij, deze keer blijf ik hangen rond plus negen. Ik heb dan ook gemiddeld honderd keer minder in mijn zetel gehangen dan tijdens de vorige zwangerschap, en me al verschillende keren luidop afgevraagd met mijn lief wat wij toen eigenlijk hele dagen deden zo zonder kind. De conclusie was: boekjes lezen en koffietjes drinken. Good times.
3. Het geboortekaartje is klaar, en ik ben er zo zo blij mee dat ik het eigenlijk al aan iedereen zou willen tonen. Wat dus niet mag. Youri vertelde dat de man van de drukkerij de woorden “Als x er dan is, dan …” uitsprak en dat het zo echt leek, dat iemand x luidop zei, en het wordt toch allemaal een beetje emo, dat er ineens een park in onze woonkamer staat en ik al de eerste rompertjes heb gewassen en mensen me succes beginnen te wensen met de bevalling. Ik maar denken dat ik het me een tweede keer beter zou kunnen inbeelden. Niet echt, eigenlijk. Ik vind het weer net zo onwerkelijk als de eerste keer.
4. Ik heb deze keer geen enkel boek gelezen over zwanger zijn of kindjes opvoeden, in tegenstelling tot de vorige keer, toen ik alles dat los en vast zat over bolle buiken en inbakeren wilde lezen. Behalve één. En boy, ben ik content dat ik dat gedaan heb. Het heet “Expecting Better: Why the conventional pregnancy wisdom is wrong- and what you really need to know” en het is geschreven door Emily Oster, een econoom dan nog. Ik las erover bij A Cup of Jo, geloof ik, en was direct geboeid. Dit schreef ik op Goodreads nadat ik het had gelezen:
“Hele dikke liefde voor dit boek. Eén van de meest irritante dingen aan zwanger zijn vind ik namelijk dat iedereen meningen heeft over alles dat je doet of niet doet, en dat die meningen vaak niet gebaseerd zijn op harde wetenschap maar op van horen zeggen, van gelezen in vage krantenartikels die meer click bait zijn dan iets anders, of gewoon, omdat de ene gynaecoloog een andere mening heeft dan de andere.
Dit boek vertrekt vanuit cijfers, relevante onderzoeken en wetenschap, en geeft een antwoord op alle vragen die een zwangere of iemand die zwanger wil worden zich kan stellen. Kan koffie kwaad (zolang je niet meer dan drie à vier koppen per dag drinkt niet), mag sushi (jaaaahaa!), wat met alcohol en hoe zit het met epidurale en salami en het nemen van bepaalde medicatie? Ik vond dit boek een ware verademing, zeer boeiend, en ik zou het cadeau willen doen aan alle vrouwen in mijn omgeving die constant doodsangsten uitstaan omdat ze bang zijn dat elke kleine beslissing hun baby in gevaar kan brengen. Ik werd er in elk geval stukken chiller van.”
Het is trouwens niet de bedoeling om hieronder de discussie aan te gaan als uw gynaecoloog u duizend procent zeker heeft verzekerd dat koffie zeker een miskraam of ernstige misvorming gaat opleveren, en het is ook niet nodig om me voor andere zaken te waarschuwen. Ik probeer me gewoon te informeren en mijn gezond verstand te gebruiken, en vind voor de rest dat elk vooral het zijne moet doen met zijn buik en zijn kinderen.
5. Een vijfde punt lijkt me net iets te veel energie te kosten, en zoals gezegd: op dit moment moet ik daar wat spaarzamer mee omgaan. Laat me het dus houden bij: geweldig fijn weekend, en hopelijk tot volgende week, in een plotse opflakkering van werklust en vuur en vlam. Ge weet immers maar nooit, met die hormonen.
:-)
Dat komt daar helemaal goed! Benieuwd naar de komende verhalen met jullie kleine meid, die fantastische grote broer en een mama en papa die gewoon perfect zijn zoals ze zijn.
Veel succes!
x
Zo herkenbaar! En dan moet je zoals mij als persoon met een beperking eens zwanger zijn, voor sommige mensen was het echt een schande , kon ik toen maar deze blogpost lezen. Geniet nog van de laatste weekjes en ook ik wens je veel succes!
zo herkenbaar zeg! ‘k heb nog 2 weken keiveel werk en commitments (professioneel en privé) maar daarna heb ik niets meer durven beloven of plannen. ‘k herinner me dat die laatste weken er vorige keer echt te veel aan waren.
en ja, ‘k heb ook veelm inder gewichtstoename terwijl ik het omgekeerde verwacht had. Vorige keer idem : 18kg en nu zit ik rond de 10kg. Een peuter helpt…zwangerschapsdiabeetes waar je opeens toch heel bewust probeert meer te bewegen (maar niet je 10000 stappen zoals in je oudere posts…maar wel regelmatig eens 1 km , ook op werk, zo opeens eens 10 min opstaan en 3 rondjes rond kantoor gaan wandelen) . En ‘k voel me tot nu toe fitter en met minder kwaaltjes, maar ‘k verwacht dus wel dat die dus opeens wel allemaal voor de deur kunnen gaan drummen van het ene moment op het andere.
Pff ons kaartje is nog niet klaar, daar stress ik wat op, moet echt binnen de 10 dagen klaar zijn.
Veel plezier die laaste weken!
Jij zit zo hard in de situatie waar ik vorig jaar zat. Ik ben zelfs een klein beetje jaloers dat het voor jou allemaal nog moet beginnen :). Veel succes met alles! Kei benieuwd naar de naam!
Bij mij was het omgekeerd, bij de eerste had ik mij totaal niet voorbereid want ik ging ervan uit dat een baby krijgen en groot brengen zichzelf wel zou uitwijzen. Het tegendeel was waar… Toen ik wat bekomen was van het slaaptekort en tijdens de tweede zwangerschap heb ik wel heel wat gelezen ter voorbereiding zodat ik niet opnieuw dezelfde ‘fouten’ zou maken. Mijn ervaringen bij de eerste en de info uit die boeken vullen elkaar aan zodat ik mij nu zekerder voel over wat ik moet doen en het precies toch gemakkelijker gaat.
Staat er in dat boek hoe het zit met zoetstoffen en zwanger wezen? Want ik zit maar keihard te proberen water te drinken en ik word daar mottig van en drink dus te weinig… terwijl er zoveel niet-cafeïne houdende alternatieven zijn, maar de meningen over die verdomde zoetstoffen zijn zo verdeeld. Argl. (En nee, gewone suiker kan hier niet owv diabetes.) Mss zoek ik het boek wel eens in de bib. Het zou alvast ook het eerste zijn dat ik lees sinds zwangerschap 2 en die is toch ook al ruim 21 weken bezig :p.
Veeeel succes en veel rust en peis en vree, wens ik je in de rapte ook nog toe!
Terwijl ik typ is het lief voor het eerst rondjes aan het rijden omdat de dochter oververmoeid en huilerig is. Hashtag mijlpaal.
Succes daar! En van die koffie peinsde ik dat wel, want wie van ons ziet er redelijk normaal uit en vraagt geen Starbucks, dus all is right.
Zo herkenbaar. Bij de eerste lees je een zwangerschaps boek en nadien nooit meer. Bij de eerste maak je duizenden foto’s en dat is bij een tweede ook vele minder. Ik vind een boek over borstvoeding voor mensen die borstvoeding willen geven wel handig want dan ben je toch inderdaad beter voorbereid. Nadien heb je dat boek ook niet meer nodig. Waggel jij nu nog maar even lekker verder en geniet van de bewegingen in je buik want die ga je nog missen :-). Mijn jongste is ondertussen ook al 20 maanden en ik kan het amper geloven. Het lijkt wel gisteren. Wanneer ik haar zie spelen, babbelen, …zo groot lijkt ze al.
Zelf ben ik gewoon alles blijven eten en drinken toen ik zwanger was :-). Maar ik geef toe dat er een paar patékes tussen mijn kindjes zitten.
Ik begrijp dat helemaal, van dat zot worden over die meningen die iedereen heeft over een zwangerschap en opvoeden. Ik ben nu zelf 14 weken zwanger en ik probeer me af te sluiten voor tips van anderen. Ik zal zelf wel zien hoe het allemaal loopt.
Succes met je bevalling ;)
Ik heb megahard moeten lachen met je weinig subtiele hint onder het citaat. Love it! En geniet nog van deze spannende dagen, en geniet van uw koffietjes, ook.
mommy knows best. Al-tijd.
geniet nog van de laatste dagen. ik ben blij dat wij die fase na 2,5 jaar zwanger zijn en baby’s in huis hebben achter de rug is, maar tegelijk voel ik ook wat weemoed naar die laatste weken voor de bevalling. Die weken waar je zo weet dat het “voor alle momenten” kan zijn en dat je nog eens ongegeneerd dat kind voor jezelf kan houden voor je het met de hele wereld gaat delen…
Helemaal gelijk heb je! Je bent goed bezig ;-). Je moet je echt niet zot laten maken met iedereen zijn ‘goedbedoeld advies’. Je moet uitmaken voor jezelf wat en hoe je het doet. En oh, hoewel onze zoon nog maar 8,5 maanden is en ik sowieso graag meer tijd tussen hem en een eventueel tweede kindje wil, en vrouwen die snel na een eerste opnieuw zwanger worden zot vind omdat ik dat zelf totaal niet zou aankunnen (hell, ik kon 1 baby de eerste maanden niet aan) begint het echt te kriebelen als ik dit lees en je foto’s bekijk.. Het wordt inderdaad allemaal zo concreet he, zeker als je allemaal babyspulletjes in huis haalt enzo. Ik kan het mij echt levendig voorstellen. Geniet nog van je zwangerschap, ik heb dat heel bewust gedaan en ik heb nog het gevoel dat ik het niet genoeg heb gedaan, ik vond dat een van de mooiste momenten uit mijn leven :-).
Met mijn 9-maander in huis ben ik nu nog altijd blij dat ik “zo ver al ben” begrijp me niet verkeerd ik heb al v iedere minuut genoten maar elk stapje in de richting van zelfstandigheid van mijn baby ben ik blij om. Maar ik zie hem doodgraag. Even graag als mijn oudste. Alles komt goed daar!
oh die laatste weken! nog even. en dan komt die kleine x! Ik ben zo benieuwd naar haar naam!
ik wens je die gewenste energie-opflakkering. drie koppen koffie mag dus t kan maar helpen :) haha!
Bij mijn tweede zwangerschap was ik nog niet alle extra kilo’s van de eerste kwijt. Had er ook totaal geen moeite voor gedaan en er zat uiteindelijk maar een zwangerloze periode van slechts 5 maanden tussen. Ook ik kwam minder zwangerschapskilo’s aan want als mama ben je gewoon veel meer in beweging. Net voor de geboorte van de kleinste begon de oudste te lopen wat na enkele maanden de beste workout bleek want het oorspronkelijke gewicht stond plots terug op de weegschaal. De kleinste loopt nu sinds september en dit resulteerde nog maar eens in 3 kilo minder. Misschien moet ik gewoon kinders blijven kopen ;-)
MAG SUSHI?!?!?!
You just made my whole day.
Ik zou eigenlijk niet mogen spreken uit naam van mijn vrouw, maar keihard herkenbaar. Ikzelf lijk nog altijd in een soort ontkenningsfase te zitten, want de tijd vliegt razendsnel en er is amper tijd om te beseffen dat die tweede er nu wel heel snel zit aan te komen.
Oeh, ik kan niet wachten tot ze geboren is en we eindelijk de naam te weten komen en het kaartje mogen zien :-)
Whhhaaaa … zo herkenbaar! Alsof ik mezelf lees … wel bijna dan toch.
Ondertussen is ons kleine meisje hier bijna 4 maanden en we genieten.
Enne … is dat laatste kleedje ook een borstvoedingskleedje? I have the same … :)
Succes nog met de laatste loodjes! x
Veel succes in elk geval ;). Benieuwd naar de nieuwe avonturen in elk geval!
Wat jij beschrijft, is hier intussen weeral 5 maand geleden. Oh, nostalgie :-) Geniet van elk moment en volg vooral je hart en je buikgevoel!
Veel succes!!! Onze eerste dochter sliep pas door na meer dan twee jaar ongeveer (en nog altijd moeten we er regelmatig voor opstaan). Nummer twee, geboren in Februari sliep letterlijk hele nachten door vanaf nacht 1! Ik wist zelfs niet dat dat bestond?! Ik wens het jullie in ieder geval toe: een goed slapende, vrolijke, contente baby nr 2! Toi toi toi!
Stop de wereld! IK MAG SUSHI ETEN? En staat er ook een reden in dat boek? Want ik hoor hier steeds dat rauwe en gerookte vis uit den boze is en ik zit hier dus al af te tellen naar mei zodat ik terug sushi en maatjes en al kan eten.
Koffie stopt hier na 2 kopjes, trouwens :)
Oh en wij hebben nog altijd geen naam… wordt ook eens tijd zekers…
Het is gek, want mijn gynaecologe heeft nooit graten (haha) gezien in sushi of rauwe vis. Toch niet voor toxoplasmose, want dat zit in rood vlees. Voor de rest lijkt de boodschap dat je van slechte vis wel voedselvergiftiging kan opdoen, maar dat dat vooral een probleem is voor jou, en niet voor de baby. Je kunt er dus ziek van worden, maar dat is geen groter probleem dan als je ziek wordt als je niet zwanger bent, aldus mijn gynaecoloog en het boek.
Zie ook: http://www.sheknows.com/health-and-wellness/articles/1015451/caffeine-sushi-may-be-ok-for-pregnant-women
Voor Toxo hoef ik niet op te letten (gelukkig, want mijn ijzerwaarden zijn nogal laag dus gisteren raadde m’n gyn aan om net wat meer rood vlees te eten + supplement te nemen). Ik had altijd begrepen dat je vooral moest opletten voor de complicaties van zo’n voedselvergiftiging (net zoals bij rauwe eieren), omdat dit tot vroeggeboorte zou kunnen leiden. Een beetje zoals dat je wordt aangeraden om je te laten inenten tegen griep, niet vanwege die griep zelf maar omdat je een groter risico loopt op complicaties zoals longontstekingen, wat dan ook weer zou kunnen leiden tot de natuurlijke reactie van je lichaam om “eerst jezelf, dan je kinderen” gewijs spontaan beginnen te bevallen.
Bon ik ga nu ni masaal beginnen rauwe vis eten, maar als dat nu toevallig op mijn bord ligt, ga ik dat dus ook ni laten liggen :)