Hoe? Daarnet was het nog volle bak kerstmis, en ondertussen is de eerste werkweek al weer gepasseerd? En is onze kerstboom weg, staan er geen kaarten met glitters en winterlandschappen meer op de kast, en zelfs nog zotter: ben ik weer een week dichter bij mijn zwangerschapsverlof. WHEN DID THAT HAPPEN? Kind 2 is volgens mijn app van The Bump zo groot als een stuk fruit dat ik niet ken en dat bij Dexter de vraag “Heeft onze baby dan ook zoveel sprekeltjes?” ontlokte. Hij is er trouwens steeds meer van overtuigd dat onze baby Martha gaat heten, want in zijn klas zijn er ondertussen twee meisjes die een zusje hebben dat of Martha of Marte heet. Martha of Mega Mindy, zeitem. The bets are on!
Aangezien ik in mijn zwangerschapsverlof weer een diepvrieskookdag heb ingepland ben ik traag maar zeker van start gegaan met het leegeten van mijn voorraden. Een mens diept toch iets op uit de diepste krochten van zijn diepvries, merk ik. (geweldig diep, die zin) Curry’s die ik niet meer thuis kan brengen, en een paar liter soep waarvan ik enkel weet dat ze groen is (keispannend!), hier en daar een halve zak diepvrieserwten die tot heden veel te weinig liefde hebben gekregen. Daar moet ik dus iets op vinden.
Ik probeer mijn wilde plannen een beetje te combineren met een pantry challenge: zoveel mogelijk van wat er op mijn voorraadrek staat opeten en eventueel door de diepvriesdingen gooien. Want laat ons eerlijk zijn: ik durf al eens een beetje overboord gaan wat het voorraadrek betreft. Waardoor het onderhand voller ligt dan een gemiddelde kelder van een doomsday prepper die denkt dat het voor elk moment zal zijn. Sinds 1 januari probeer ik dus van alles dat erop staat in mijn weekmenu te verwerken, en het moet gezegd: we komen dichter bij een halfvol rek dan ooit tevoren. En mijn boodschappencategorie in YNAB is ook content, want dat eten is al betaald. Ha. Vanuit die gedachte zette ik vorige week ook nog eens bruschetta op het menu. Toch ook wel wreed lekker, eigenlijk.
Er stond dus nog een zakje emping op mijn rek (een soort Indonesische notenchips), en toen ontdekte ik nog een roedel eieren in de koelkast en een halve komkommer die mijn aanrecht liefdevol deelde met een bidonnetje ketjap manis. De rekensom was gauw gemaakt: ik had alles in huis voor een tahu telor, een gerecht dat ik leerde maken toen ik een hele tijd geleden bij Kartini in Antwerpen terecht kon om te leren wat je met tofu kunt doen. Het gerecht van de Chinese vuurdraak kreeg toen het meeste aandacht, want omnjomjom, maar ook dit poepsimpele armemensenmaal heeft de tand des tijds doorstaan en komt af en toe voor in mijn weekmenu. Ik besef evenwel dat ik twee gerechten door elkaar heb gehusseld: tahu telor en gado gado, meerbepaald. Maar dat geeft niet en het is zeker ook niet strafbaar. Telkens Youri en ik het eten zijn we het er over eens: we eten het te weinig. Zo simpel en lekker, dat verdient eigenlijk beter. En neen, het ziet er niet onmiddellijk uit als een culinair hoogstandje om mee uit te pakken op al uw feestjes, maar het is perfect voor op een drukke weekavond.
Tahu telor voor twee
Nodig:
* 3 à 4 eieren
* 1 schijf gefrituurde tofu (ik doe dat zelf, even in wat arachideolie in de wok)
* peper en zout
* een paar kerstomaatjes, gehalveerd
* een halve komkommer in blokjes
* een zakje emping (ah), gebakken sjalotjes of uitjes uit een zakje kunnen ook
Voor de saus:
* 3 lepels pindakaas
* een beetje citroensap
* wat ketjap manis, voldoende om een dikke lopende massa te maken
Maak een omeletje met het ei, de tofu en peper en zout. Doe wat ketjap manis bij de pindakaas, warm in een pannetje en doe er aan het einde wat citroensap door. Serveer de omelet met de saus, de uitjes, de komkommer en tomaat, en werk af met wat emping.
En laat eens weten wat ge ervan vond.
Vertel eens: is jullie voorraadrek ook zo schaamtelijk? Of hebben jullie wel een systeem?
In onze voorraadkast zaten dingen waarvan ik zelfs niet luidop durf zeggen hoe lang ze al vervallen waren. Wij waren blijkbaar ooit van plan heel veel vanillepudding te eten, want die zakskes bleven maar komen. :-/
Als wij in de winkel staan, weten we precies niet zo goed wat we nog op voorraad hebben, en dus kopen we het gewoon opnieuw. En gebruiken dan ook het nieuw gekochte eerst. Wij zijn niet georganiseerd genoeg om thuis eerst recepten te bedenken, en de voorraadkast en diepvries te checken en dan pas met een ferm gestructureerd lijstje naar de winkel te gaan.
Tijdens de kerstvakantie net de voorraadkast eens helemaal opgeruimd en nu ook aan het proberen zoveel mogelijk van diepvrieskoken te doen. ’t Is toch al dat.
Ik volg voor de reacties, want voorraadbeheer is een werkpuntje voor 2016. Ik moet echt teveel wegsmijten, en ben bij elke boodschappenbeurt enthousiast over wat ik allemaal ga maken, dat ik ALTIJD meer mee heb dan ik kan opeten. Ik werk al met een weekmenu, maar ga toch nog in overdrive. Ik voer nu al 1 restjesdag per week in. Maar ik koop/kook vanalles voor in de diepvries, maar maak toch telkens weer vers. Geen idee wat er allemaal in mijn kelder en diepvries zit. Een werkpuntje dus, zei ik dat al?
Als ik de ingrediënten lees, ben ik al iets meer overtuigd dat ik dit gerecht lekker zal vinden. Toen ik de foto zag, dacht ik namelijk alleen maar ‘ieuw ieuw ieuw, wat is dat?’, hahaha.
Wij hebben maar 1 voorraadrek en daar moet ook de voorraad van drinken en kuisgerief op komen, dus we moeten ons een beetje inhouden in de winkel, anders komt dat niet goed. 1 van de keukenkasten in inmiddels wel de pastakast geworden en daarin zit pasta in alle maten en soorten. Ik denk dat we er gemakkelijk een maand mee zouden toekomen!
Ik heb eigenlijk nog nooit het “veel te volle pantry” probleem gehad. Ik maak mijn weekmenu altijd op basis van wat we in de koelkast/voorraadkast/diepvries hebben. Uiteraard heb ik een aantal “basisproducten” die ik continu op het schap heb staan, maar ik heb nog maar zelden iets moeten weggooien omdat het vervallen was. En dan was het vooral uit de snoepkast :) (koeken die zacht waren geworden of chocolade van de Sint die met Pasen nog niet op was en van die dingen). Of iets uit de diepvries dat we hadden ingevroren “voor als het eens uitkomt”, maar eigenlijk nooit écht wilden opeten… Oh, en het feit dat ik het om de zoveel maand in mijn koppeke krijg om mijn kasten eens deftig uit te kuisen, helpt ook wel om een continu overzicht te behouden :)
Das hier wreed simpel met dat voorradenrek: ik heb 2 plooiboxen in m’n berging staan. Als m’n voorraad niet meer in die 2 plooiboxen past, dan is het teken dat ik teveel voorraad heb en moet dat eerst opgegeten worden. Een weekmenu opstellen en daarna alles bestellen met collect and go helpt ook wel. Dan koop je enkel wat je nodig hebt voor die komende week.
Nu ik een oven heb (en dus een grote voorraad bakgerief) ga ik van 2 naar 3 plooiboxen moeten overstappen, vrees ik…
Voorraadbeheer lukt hier beter en beter. Na twee jaar samenwonen, constateerde ik dat we echt wel veel moesten weggooien en sindsdien heb ik het weekmenu ingevoerd (dit was slechts één van de redenen). We kopen weinig op voorraad en ik plan altijd een ‘vrije dag’ in. Die wordt gevuld met restjes of een restaurantbezoek of iets uit de diepvries. Want dat eten uit de diepvries: ook dat moet een keertje op. Tot nu toe werkt dit prima en ik merk dit zowel aan mijn budget als aan het weggooien.
Sinds wij verknocht zijn aan Hello Fresh hebben wij bijna geen voorraad meer en ge kunt niet geloven hoeveel rust dat in mijn koppeke geeft.
Door de afwezigheid van een echte keuken als in geen voorraadkasten valt het qua droge voeding nog mee. Onze diepvries is een ander verhaal. Een leegeetweek dringt zich op … Helaas hou ik dat nooit tot op de bodem vol.
Een durian wil je misschien niet leren kennen…. Dat is een héééééééél grote vrucht (groter dan een rugbybal) maar bekend als de ‘stinkvrucht’. Het vruchtvlees is lekker, maar de geopende vrucht stinkt zo erg naar rotte eieren dat je in Thailand en Indonesië overal in hotels of openbare plaatsen bordjes ziet staan “Verboden voor durian”…. Je mag ze ook niet meenemen in vliegtuigen of op de trein….
Hier een systeem om trots op te zijn dankzij combinatie van weekmenu, boodschappenlijstje waar ik me vlijtig aan hou, met check van de voorraad voor het vertrek naar de winkel en af en toe restjesdag inlassen.
Eerlijk moet ik wel bekennen dat af en toe eens grasduinen in onze berging wel nog voor verrassingen kan zorgen maar steeds minder vaak.
Hier een kleine asisvoorrad in de kast en slechts een kleine diepvries. Sowieso regelmatig een restjesdag en een boodschappenlijstje dat permanent in de keuken klaarligt om aangevuld te worden wanneer er iets uit de voorraadkast of diepvriesbasisvoorraad op is. Per kwartaal eens een check van de droge voeding en kruiden. Loopt best vlot eigenlijk. Weinig tijd om veel vers te kopen tussendoor dwingt mij ook om regelmatig beroep te doen op aanwezige voorraad.
HM. Lekker seg. Ga ik eens proberen.
Mijn voorraadkast beslaat sinds enkele maanden uit verschillende, kamerhoge IVAR rekken uit Ikea. Massa’s plek dus. Zo kan ik ook in 1 oogopslag zien waar er “gaten” zitten en ik dus moet bijkopen. Maar ook dat bv nog genoeg confituur heb tot 2020 en dat er nog een grote hoeveelheid spaghettisaus gemaakt kan worden eer er weer passata op de boodschappenlijst moet. Maar ook dat ik eens iets moet aanvangen met de blikken pêchen op siroop. Een Bevergemse tapa of zo…
ik ben -toen ik in de ban van het minimalisme geraakte- mijn manier van boodschappen doen gaan aanpassen.
Een weekmenu met 1 restjesdag en 1 dag waar ik niets op voorzie (dit worden in de praktijk restjes, uit huis eten, of iets dat we kunnen maken uit de voorraad).
Verder ben ik begonnen om bij het maken van mijn weekmenu eerst te kijken wat er in mijn frigo, voorraadkast en diepvries zit.
Ik winkel 1 keer per week bij collect&go en ik check vooraleer ik op “bestellen” duw, mijn voorraadkast zodat ik niets aankoop dat ik nog heb staan.
Mijn diepvries is ook een kleintje onder de frigo, wij hebben met ons 4 niet meer vriesruimte nodig en we kunnen het overzicht zo gemakkelijk bewaren.
Marie Kondo heeft me echt de ogen geopend op dit vlak. Het allerergste dat kan gebeuren is dat er niets in huis is en dat we onze plan moeten trekken (lukt altijd wel).
En uit mijn ervaring ben je het creatiefst met voeding als het “mageren hans” is.
‘Tahu telor op uw taloor’ had ook een goeie titel geweest :-)
Onze voorraadkast moet ook eens dringen onder handen genomen worden. Dat zal een werkje worden voor in de krokusvakantie. Tot dan zijn mijn werkavonden gevuld genoeg met dagelijks koken, studeren en taken maken. Ik denk ook altijd dat ik iets niet heb, koop dat dan opnieuw en heb op den duur alles vier keer staan (vooral potten spaghettisaus… Ik ben zelfs te lui om zelf spaghettisaus te maken…)
Toen ik in november in panne gevallen ben met een nek-hernia en de bui-van-operatie-met-nadien-platte-rust zag hangen, besloot ik om grote kuis in mijn diepvries + kelder te houden. 2 keer win – win: ik moest bijna geen boodschappen doen + er was weer plaats in de diepvries om het resultaat van een dagje diepvrieskoken netjes te stockeren! Ondertussen zijn we 2 maanden verder en ben ik zotcontent van mijn systeem: steeds een noodrantsoen in mijne vriezer, een up to date lijstje van de vriezer-inhoud aan het prikbord in de keuken en het plan om er niks langer dan een maand te laten inzitten. Werkt perfect! Oh ja: en die operatie is godzijdank voorlopig nog niet nodig…maar ik blijf toch voor alle zekerheid voorraadjes koken :)
Tip voor de erwtjes: risotto met erwtjes, munt en hazelnootboter uit Moestuin van Mme Zsazsa. Zalig lekker! Heb het deze zomer wel met verse erwtjes uit tuin gemaakt, maar moet zeker ook lukken met diepvrieserwtjes. Bedankt om me eraan te herinneren dus, want er steekt ook nog een grote zak in onze vriezer!
Ehm… eerlijk? Ik dacht eerst dat je iets raars met slagroom gemaakt had. Maar, als ik die emping hier ergens kan vinden (geen ah in de buurt), dan ga ik het wel een keertje proberen.
Verder: ook hier altijd teveel voorraad. En met het schaamrood op de wangen maak ik die kast eens in de zoveel tijd leeg. Ik zie het altijd zitten, receptjes maken met de dingen die ik koop. Tot ik ermee thuis ben en ze in de kast staan, dan ga ik weer voor gewone dingen. Maar.. het goede nieuws is: de diepvries is wél helemaal up-to-date! :D
Net jouw recept uitgeprobeerd en ik vond het een succes maar de rest van mijn gezinsleden niet zo dus ik vrees dat het geen blijvertje wordt. Nu heb ik echter wel een pot gedroogde uitjes, ketchap manis en pindakaas bij in mijn sowieso al uitpuilende voorraadkast. Ik ben het nonchalante type en mijn voorraad bijhouden houdt in dat ik nieuwe zaken gewoon van voor zet en de rest verder naar achter duw. Ooit krijg ik een vlaag van opruimwoede…
Kartini, dat zijn vrienden van mijn ouders. Streekgenoten van ons dus