“Je bent zo klaar als je kunt zijn“, sprak mijn therapeute met de glimlach. Ik was het met haar eens. Ik blog er niet altijd over, maar achter de schermen is de laatste maanden hard gewerkt. Niet alleen aan afvinklijstjes met praktische zaken voor de baby, maar ook aan mezelf. Aan angsten, aan onverwerkte akkefietjes en akkefieten, aan dingen waar ik steeds weer tegenaan bleef lopen.
Ik heb wat zaken op poten gezet die ervoor moeten zorgen dat er deze keer wat minder ontreddering en wanhoop is, voor mocht dat nodig blijken. Plannen B die ervoor moeten zorgen dat een eventueel nieuw huilbabyscenario kan opgevangen worden, zodat het niet meer zo ver hoeft te komen als de vorige keer. Is het niet nodig, dan is dat natuurlijk de max. Is het wel nodig, dan zal ik deze keer geen weken en maanden moeten wachten voor ik weet waar in of waar uit. Ik weet waar de alarmbel hangt, en deze keer is dat in mijn blikveld. Dat alleen al is een geruststelling die er de vorige keer niet was.
En ja, ik weet het. Niks is volledig naar je hand te zetten, en er zijn soms maar een paar slapeloze nachten die eeuwen lijken te duren en wat hormonaal gestuurde dieptepuntjes nodig om het plots weer allemaal donkerder te zien dan nodig. Ik besef dat. Het verschil is dat ik deze keer alerter ben, dat ik word opgevolgd, dat ik mezelf en mijn alarmsignalen ondertussen zo veel beter heb leren kennen. Ik heb het in de ogen gekeken, de laatste maanden. Alles dat is gebeurd en alles dat ik heb gevoeld en alle dingen die voor schaamte of schuldgevoel zorgden of waardoor ik aan mezelf heb getwijfeld. De valkuilen waarin ik dan dreig te trappen en waarin ik ook ben getrapt. Ik weet waar ik langs moet, ik weet waar ik naar moet grijpen.
Misschien nog het allerbelangrijkste: ik heb hulp durven vragen, deze keer. Dat is een serieus werkpunt, maar ik merk dat het goed voor me is. Om af en toe mijn handen uit te steken en te zeggen: ik zou het fijn vinden als je me helpt. “Ik doe het nog altijd niet graag“, zeg ik dan tegen de psychologe. “Dat klopt“, zegt zij dan, “maar het grote verschil is dat dat je niet langer tegenhoudt om het te doen“. En ik weet dat ze gelijk heeft.
“Uw laatste maand is uw laatste dag”, zo wordt gezegd over het einde van zwangerschappen, en ik ben daar ondertussen al aan bezig. Dat is gek, maar ik heb het gevoel dat ik zo klaar ben als ik kan zijn. In mijn hoofd dan toch. Voor de laatste praktische zaken heb ik precies toch nog een stamp onder mijn gat nodig.
(meer lezen? Waarom ik nog steeds in therapie ben.)
Beste Lilith, Ik wens je een zeer goede bevalling toe en een droom van een kraamperiode. Je hebt het meer dan verdiend. Bedankt om dit alles met ons te delen. Ik duim dat alles goed zal verlopen!
We tellen samen spannend mee af en duimen!
Het kan alleen maar meevallen vanaf nu. Wat er ook gebeurt.
Een mama die ook het een en ander heeft meegemaakt en waarbij de dalen bij kind twee plots gereduceerd werden tot ambetante putjes in de weg :-)
Ik duim met je mee voor een fijne bevalling en een rustige kraamperiode. Hopelijk krijg je dat roze wolkje, en mocht dat niet zo zijn , dan is het in ieder geval heel fijn te lezen dat je weet dat er achter veel grijze wolken toch ooit een rozige schijn komt. En bedankt om dit te delen, je helpt hier, denk ik, een heleboel taboes mee uit de wereld ❤️
Ik wens je een heel vlotte bevalling. Yes You can
super. ik denk dat het feit dat je een plan B hebt, alarmbellen hebt klaarstaan en jezelf beter kent ervoor gaan zorgen dat je kan genieten van het einde van de zwangersen het begin met de baby. succes.
Veel succes!!! je gaat dat schitterend doen.
Weet je, ongeacht de slapeloze nachten en het gehuil heb je bij een tweede sowieso een heel groot voordeel. Namelijk dat je weet dat het goedkomt, en dat niet je hele leven ineens op zijn kop staat. Jullie zijn al ouders, dat scheelt echt enorm vind ik. Bij de eerste stortte ik zowat in een existentiële crisis. Maar van mijn tweede (bijna 5 maand al), was ik er allemaal fraai gerust in. Je laat ook meer los vind ik. Honger om het uur? Drink maar schaap, komt wel goed. Terwijl dat de eerste keer was: ohnee je moet nog twee uur wachten hoor, dit klopt niet, aaaaaaargh, error :-)
Anywayz: superveel succes gewenst en geniet van de eerste momenten samen. Ik hoop dat je veel mooie herinneringen kan maken!
Veeeeel succes! Ik wens je een wolk van een dochter toe!
Hier was kind 1 een huilbaby (maar niet van het kaliber van Dexter) en kind 2 niet. De huilbaby-ervaringen hadden zowel een positieve als negatieve invloed op mijn 2de kraamperiode. Positief: ik was zo veel beter voorbereid! Op allerlei vlakken. Zoals je zelf zegt dus. Negatief (of toch minder positief): ik zat angstvallig te wachten tot kind 2 ook een huilbaby ging worden en was veel te alert voor elk teken dat die richting uitwees. Zodra ze een mindere dag had, schoot ik in een paniekske (Ja, we hebben het vlaggen, het is van dat!). En zoals je zegt, giet daar een sausje van vermoeidheid en hormonen bovenop, en het lijkt allemaal nog veel erger. Maar intussen is Ellie de 16 weken voorbij en staat ze in de opvang (waar ze sinds 2 weken naartoe gaat) al gekend als een lachebekje. De eerste weken heeft ze wel wat gehuild ja, maar dat doen baby’s nu eenmaal. En ze heeft, net als haar grote zus, overgevoelige darmen maar gaat daar mee om like a boss. Ik blijf zo’n kleine baby’s zwaar werk vinden (geef mij maar peuters en kleuters; ook zwaar werk maar toch helemaal anders vind ik), maar heb – nu ik terugblik – een stuk meer kunnen genieten dan de eerste keer.
You go girl!
Je hebt het allemaal al eens meegemaakt. Je weet de alarmbel sneller te vinden indien nodig. Het is een ander kind. Het kan ook meevallen! Zeker als je niet uitgaat van een zalige roze wolk en op het ergste bent voorbereid. Maar hey, je gaat binnenkort een nieuw mensje leren kennen. Eentje dat je even graag gaat zien als Dexter. Ik wens jullie een zalige tijd met jullie gezinnetje en denk dat het alleen al door je mentale voorbereiding alleen maar beter kan meevallen! Succes!
Met zo’n fantastische voorbereiding, is er maar 1 ding wat je nog kan doen: believe in your own magic! Komt goed! Veel succes!
Als ik dat allemaal lees ben ik toch ongelooflijk blij dat ik ne vent ben :)
Alvast veel succes :)
Sssspannend! Ik wens je een vlotte bevalling toe (die twee of derde kindjes floepen er als ’t ware vanzelf uit ;) ) En ik duim mee voor een fantastische knalroze wolk!
Ooh, wat is het snel gegaan! Hier was baby2 een minder blauwe wolk, maar weet je wat het grote voordeel is bij je tweede kindje? Je zelfvertrouwen als mama is een stuk groter. Ik wens je een vlotte bevalling en een leuke kraamperiode :)
Spannend en alvast veel succes!
ps: ik let er net op, de layout zal hier ook aangepast moeten worden ;)
He Lilith,
tuurlijk werk je vooral aan jezelf achter de schermen. Maar ik denk toch ook hier als lezer mooie dingen af te leiden. Ik volg je blog al lang, je kwam altijd al zelfzeker over, maar het laatste jaar vind ik dat je nog sterker en tegelijk sereen in jezelf overkomt. Je post alleen als jij daar tijd en zin in hebt, je straalt op de foto’s die we zien en je klinkt weloverwogen en gelukkig. Ik geloof je dus als je zegt dat je therapeut zegt dat je er klaar voor bent ;=)
Je weet nu zo veel meer dan toen, dat alleen al maakt een immens verschil.En er loopt al een kindje rond dat je elke dag opnieuw toont dat het wel goed komt (misschien niet per se makkelijk, maar wel goed). Ik ben blij te lezen dat je je klaar voelt voor die nieuwe start. Het zal beter gaan, dit keer. Ik wens je een vlotte bevalling en daarmee ook een goed begin. Jullie gaan dat goed doen. Jij en ukkie en ook jullie twee mannen.
Hulp vragen is zo eng, maar nooit erg, want vanaf dat moment kan het alleen maar beter gaan worden. En mensen willen je vast graag helpen. Ik weet zeker dat ze er veel voor terug krijgen van je!
Hier is het vandaag dag één van kind twee in de crèche. We hebben lang getwijfeld of er wel een tweede zou komen en eerlijk, de eerste twee maanden van kind twee dacht ik “oh jee, wat hebben we gedaan, wilde ik dit echt wel?” Maar ondertussen zijn we weer twee maanden verder en alles loopt best wel goed en ik vind het fantastisch dat we twee kinderen hebben, alleen al omdat je nu al merkt dat ze elk hun eigen karakter hebben en dat is zo leuk om te zien. Ik wens je een geweldige bevalling en ik hoop mee dat de alarmbellen stil mogen blijven.
Toi toi toi!! Ik wens jullie een prachtige, contente baby!!
Spannend! Het feit dat je het allemaal al eens meegemaakt hebt en jezelf nog beter hebt leren kennen, zal je zeker helpen. Ik wens jullie alvast een droom van een dochter en kleine zus toe!
Veel succes! Met de bevalling en de baby.
Wat een fijne gedachte dat je vrij ontspannen naar het grote moment kan uitkijken !
Ik duim voor een vlotte bevalling, een wolk van een dochter, genoeg rust na de geboorte, en de verplichting tot het meebrengen van kraamkost voor diegenen die toch langskomen. Trouwens, ze moeten niet naar huis gaan voor de afwas gedaan is ook :-)
Heel veel succes! Doe dat goed!
Rugdekking : check . Frontale dekking : check . Zijdelingse dekking : check . Hormoonspiegel wordt in de smiezen gehouden ! Heerlijk te weten dat je al zo klaar bent als een 40 weken zwangere vrouw . En neen je moet het niet op je laten afkomen, je zal heel intens aan de geboorte meewerken en dat kleine meisje mooi afzetten aan de start van haar leven ! En ach , dit 2de kindje maakt het jou gemakkelijker om te moederen ! Zoals je zegt, vele valkuilen herken je al op meters afstand, en al spitsroede lopend zul je deze elegant ontwijken :-) Nu nog nestelen en de laatste horden nemen ! Veel geluk, veel kracht, veel pufadem en daarna veel genieten in jullie gezin ! Moge het goed gaan Lilith ! xxx
Sjiek dat je die stap gezet hebt en dat je het hier zo openhartig deelt. Ik heb veel hartjes en bakken respect voor mensen die taboes doorbreken. Jij bent ook zoveel wijzer dan bij de geboorte van Dexter. Je weet wat er kan komen en je weet vooral dat het uiteindelijk allemaal goed komt. En als het er even wat donkerder uit ziet, lucht dan hier je hart maar en dan steken we allemaal weer een lichtje bij je aan ;-)
komt helemaal goed jonk!
Heb vertrouwen in je buikgevoel,……..en je dochter wordt een voorbeeld baby,….;-)
Dag Lilith
Wij gingen er bij baby twee van uit dat we gewoon een kopie van nummertje 1 zouden krijgen: huilen, krijsen, brullen van ’s ochtends vroeg tot … de volgende ochtend. Mijn man had een geluidsdempende hoofdtelefoon naast ons bed hangen voor ’s nachts en ik sprong net niet van ons terras af. Maar … we zouden varken nummer twee wel eens wassen.
Nummertje 2 (een meisje deze keer) was van andere makelij: met geen stokken wakker te krijgen en altijd content. We wisten niet wat ons overkwam en bleven maar zeggen dat het huilen nog wel zou komen. Ze is nu vijf en nog altijd onze lachebek.
Kinders … ze kunnen nogal verschillen!
Ik wens jou veel succes toe en een babyperiode op wolkjes!
Ik lees al een tijdje mee,maar wil nu graag ook reageren.Ik ben op jou blog terechtgekomen als we nog midden in de huilbabyperiode zaten.Jouw blogs hebben mij enorm geholpen om bepaalde zaken te relativeren en het van de positieve kant te bekijken.Nu zijn we gelukkig door de donkere periode heen en denken we weliswaar aan een 2de.Ook al sluimert er nog wel de angst voor herhaling,toch weet ik ook dat ik een ander persoon geworden ben. In the worst case scenario ga ik ga nog sneller hulp vragen,mij minder schuldig voelen, niet al mijn energie steken in het zoeken naar verklaringen,geloven in mijn eigen kracht en er meer op vertrouwen dat het goed komt. In het positief scenario compenseert de 2de voor de moeilijke 1ste en kan het alleen maar makkelijker zijn :-).Welk scenario het wordt,dat weet ik niet.Maar ik weet wel dat ik zowiezo steun zal vinden in de open en eerlijke verhalen in je blog en in de herkenning van andere lezers. Ik wens je persoonlijk alvast scenario 2 toe!
Wie weet, wordt het deze keer wel een walk in the park. Ik wens jullie zo hard toe!
Leuk om te lezen dat je zo aan jezelf hebt gewerkt. Je klinkt inderdaad alsof je er klaar voor bent. Wat de toekomst ook mag brengen.
Intussen ben ik 20 weken zwanger van nummer twee en net nog iets geschreven over de zorgen en angsten. Ik had gehoopt dat het deze keer minder zou zijn, maar de hormonen en slapeloze nachten zijn inderdaad niet te onderschatten.
Misschien zou het ook wat fijner zijn als mensen meer hulp aanbieden en we wat minder zouden moeten vragen. Just thinking.
Dapper zijn en lef hebben is niet om alles zelf te doen, maar juist om hulp te vragen op het moment dat je het keihard nodig hebt. Om leren om te gaan met je problemen en om verder te komen in je leven. Chapeau en wat heerlijk dat je nu geestelijke rust hebt. Het praktische op orde brengen komt vanzelf wel (of niet). Geniet van je zwangerschap!