Ik schrijf dit stuk om tien na zes. ’s Morgens. Erger nog, ik kom net uit de badkamer waar ik me heb opgefrist na een vroeg ochtendloopje. Dwars door het stadscentrum dat ik bij klaarlichte dag negeer omdat ik vrees oude bekenden te zullen moeten toeknikken met paars aangelopen loophoofd. Bij het ochtendgloren loopt het anders: enthousiast opstijgend zonnetje, verlaten straten, de geur van kraakvers brood, en enkel wat lossende vrachtwagenchauffeurs om naar te knikken. Zelfs dat hoeft niet. Een haast esoterische ervaring.
Dat is niet zo op elk van de andere dertig ochtenden waarop ik voor dit experiment om vijf uur uit bed probeer te komen. De verhevenheid is wel eens zoek. Gedurende een maand schommel ik tussen een haast hysterisch “Tjakkaaaaa!” omdat ik niet kan geloven hoeveel meer ik plots gedaan krijg, en een jammerend “Waarom ik, en niet een ander?” omdat ik niet kan geloven dat ik dit stuk überhaupt heb voorgesteld op de redactievergadering. De ene ochtend voel ik me de koningin van de wereld, de volgende een zielenpoot die doodop is en enkel in haar koffer wil blijven liggen. Maar daarover later meer.
Verander je leven voor het ontbijt
Wat die koningin van de wereld betreft. Het grapje dat Beyonce ook maar vierentwintig uur in haar dagen zitten heeft wordt zo vaak gedeeld op internet omdat het een snaar raakt. Hoe klaren sommige mensen het, om in hetzelfde aantal uren als de rest van ons schijnbaar veel meer gedaan te krijgen? Volgens Laura Vanderkam, de Amerikaanse schrijfster van het boek “What the most succesful people do before breakfast“, hebben sommige mensen echt meer uren in hun dag, omdat ze wat ze ter beschikking hebben minder vaak slapend doorbrengen. “Je ochtenden plukken is het equivalent van dat financiële advies dat zegt dat je jezelf een loon moet uitkeren voor je de rekeningen betaalt. Wacht je tot op het einde van de maand om te werken met wat nog overblijft, dan blijft er doorgaans niets meer over. Hetzelfde geldt voor het uitstellen van belangrijke maar minder urgente bezigheden: als je wacht met sporten, lezen, nadenken over je carrière of het uittekenen van je vakantie tot aan het einde van je dag, dan zal het er vaak gewoon niet meer van komen.” Of zoals een wijs man ooit zei: verlies een uur in de ochtend, en je zult er een hele dag op jagen. Mensen die houden van woorden als kickstart durven zelfs beweren dat je je leven het beste kunt veranderen voor je ontbijt. Tjakkaaa, ja.
Wat er ook van zij: nogal wat zogenaamd succesvolle mensen zijn op de been voor de eerste monniken het ochtendgebed inzetten. “De zon heeft me in geen vijftig jaar in bed kunnen betrappen”, pochte Thomas Jefferson al in zijn tijd, en hij wordt hierin bijgetreden door mensen als Tim Cook, de CEO van Apple die om kwart voor vier uit zijn pyjama schiet, zijn mails beantwoordt om half vijf om daarna aan zijn work-out in de fitness te beginnen. Op dat moment is er wel meer volk aan de slag. Vogue hoofdredactrice Anna Wintour tennist om kwart voor zes, als het licht om half vijf brandt in het Witte Huis dan is dat omdat Michele Obama aan cardio en gewichtstraining staat te doen, exact op hetzelfde tijdstip waarop Gwyneth Paltrow haar asana’s oefent. En het kan nog wilder: acteur Mark Wahlberg staat om twee uur dertig op om twee uur te sporten. Om zes uur werkt hij een ontbijtje weg, om daarna naar de set te vertrekken. Kleine kanttekening: Mark zit wel tegen acht uur in zijn bed, nadat hij eerst drie kwartier heeft gebokst.
Nachtuil versus vroege vogel
Mensen die vroeger opstaan zouden volgens onderzoek gelukkiger zijn dan mensen die zeventien keer na elkaar de snoozeknop van hun wekker indrukken. Dat is ook weer niet zo gek, ochtendmensen draaien nu eenmaal beter mee in een sociaal systeem dat gemaakt lijkt voor ochtendmensen. De tijdstabel van het bedrijfsleven, waarbij van je wordt verwacht dat je op een acceptabel uur op kantoor verschijnt, een aantal uur werkt om dan ’s avonds tijdig in bed te duiken zodat je de dag erna exact hetzelfde kunt doen, die blijft een dagelijkse helletocht voor hij die liever lang opblijft en een paar uur uitslaapt voor aan zijn dag te beginnen. Van je hele leven vechten tegen een systeem dat zich niet naar je voorkeuren wil buigen word je niet bepaald gelukkiger en productiever. Een mens zou voor minder nog een keer of acht op snooze drukken. “Niet doen!”, zegt Hal Elrod, schrijver van The Miracle Morning. Volgens hem verzet je je elke keer je op snooze drukt tegen je leven, en zeg je neen tegen je dag. Heb je er al eens bij stilgestaan hoeveel negatieve energie dat vergt? Hij dacht het niet.
Voor de nachtuilen hun wekkers naar het irritant wakkere hoofd van arme Hal beginnen kegelen moeten we ons misschien even afvragen of het wel voor iedereen is weggelegd, een productieve ochtend. Zijn er niet gewoon twee groepen mensen? De groep waarvoor half zeven in de ochtend prime time is, en de groep die vindt dat half zeven in de ochtend afgeschaft moet worden? De nachtuilen snappen de leeuweriken niet die de dag zonder morren plukken, en omgekeerd heb ik het als vroege vogel ook moeilijk met mensen die pas op kruissnelheid komen als ik zin krijg om mijn pyjama aan te doen.
Veel inspraak heb je er niet over: de groep waartoe je behoort wordt voor een groot deel genetisch bepaald. De meeste mensen zitten ergens tussen de extremen van de nachtuil en de leeuwerik in, waardoor wat schuiven met uren doorgaans geen gigantisch probleem is. Volgens slaapexperte en klinisch psychologe Jana Maes hangt de mate van succes bij dit soort strategieën van verschillende zaken af: “Iedereen heeft een bepaald aantal uren slaap per nacht nodig. Als je er elke dag twee uur vanaf knabbelt om meer gedaan te krijgen dan kun je roofbouw op je lichaam plegen. Verschuif je je slaappatroon door vroeger in bed te kruipen en die twee uur in de ochtend te winnen zodat je dag wat rustiger verloopt, dan kan het misschien wel werken. Alleen blijft je lichaam uiteindelijk wel de baas: niet iedereen slaagt er praktisch of biologisch in om vroeg te gaan slapen, en als je een nachtuil bent dan is de kans klein dat je erin slaagt om je fris te voelen om vijf uur ’s ochtends. Je kunt het proberen, maar het blijft kwestie van naar je lichaam luisteren.”
Tot het geen pijn meer doet
Maar goed, stel nu dat je zin hebt gekregen om wat vroeger op te staan. Dan zijn er volgens Laura Vanderkam een paar zaken waar je rekening mee kunt houden. Een geslaagde ochtend begint al de avond voordien, met een goede routine en vooral: een plan. Ik merk het ook bij mezelf. Als ik ’s avonds niet heb nagedacht over wat ik met mijn ochtenduren ga doen, dan is mijn enthousiasme om op te staan verwaarloosbaar. Heb ik netjes beslist dat ik aan een tekst ga werken of een paar kilometer ga lopen, dan weet ik waarvoor ik het doe. Nog zo’n tip van vroege vogels: neem geen beslissingen als je met een wazig hoofd de wekker hoort afgaan, maar neem ze al de avond voordien, als je nog helder kunt nadenken over je doelen. En schrijf het op, dat plan, zodat je er ook met wazig hoofd op kunt komen. Op een deftig uur je oor op je hoofdkussen leggen, je schermtijd beperken en niet te veel koffie of alcohol naar binnen gieten helpt ook wat betreft slaaphygiëne. Je wilt uiteindelijk uit bed komen zonder nadenken. Niet “ik wil niet opstaan”, maar ogen open, benen over de rand, en gaan. Elke dag opnieuw tot het geen pijn meer doet. Ook in het weekend, zodat je de routine niet onderbreekt.
Ik heb de routine al eens onderbroken, moet ik eerlijk toegeven. Omdat ik moe was, en vond dat ik dat had verdiend, op een zondagochtend na een week waarin ik een paar uur te lang alleen thuis was geweest met een baby en een weerbarstige kleuter van vier. Op zo’n ochtenden knapte mijn wilskracht wel eens, en was om vijf uur opstaan zowat het laatste waar ik de moed voor kon opbrengen. Op andere dagen ging het opstaan vanzelf en vroeg ik me af waarom niet iedereen zijn wekker vroeg zet. Mijn experiment had immers best wat voordelen. Tijdens de ongestoorde ochtenduren waarin er niet van me werd verwacht dat ik mijn mails beantwoordde had ik het gevoel veel meer gedaan te krijgen dan op een uur kort na de middag, bijvoorbeeld. Blijkt dat niet alle uren van een dag uit hetzelfde hout zijn gesneden. Het werkt ook aanstekelijk. Plots staat mijn lief ook om vijf uur naast me om te gaan lopen, tot mijn grote verbazing, en als hij terug is zegt hij toch zijn eigen verbazing dat hij er zo hard van heeft genoten dat hij het vaker wil doen.
Of ik plannen heb om om vijf uur op te blijven staan? Zeker niet elke dag, omdat ik voel dat het tijdens deze tropenjaren met twee jonge kinderen die zichzelf niet opvoeden misschien net iets te veel van het goede is. Maar een of twee keer per week zet ik mijn wekker nog steeds op een pijnlijk vroeg uur, en merk ik dat ik er steeds meer van begin te houden. Omdat het me een uur of twee lang het gevoel heeft controle over mijn dag en leven te hebben. Toch zeker tot mijn oudste om zeven uur uit bed komt en klokvast zijn kommetje melk over de ontbijttafel omkegelt. Op de dag dat we dat ritueel kunnen overslaan beschouw ik het pas echt een Miracle Morning.
DIT KUN JE DOEN MET JE GEWONNEN UREN:
– lichaamsbeweging:
Sommige fitnesscentra en zwembaden openen vroeg voor de moedigste aller sporters, maar ook als dat niet het geval is kun je ’s morgens je loopschoenen aanbinden of je yogamat uitrollen voor een frisse start. Op die manier heb je je marathontraining ook ineens achter de rug voor je goed en wel wakker bent en er te lang over kunt nadenken.
– inspiratie:
Sommige vroege opstaanders gebruiken hun extra tijd om de grote klassiekers te lezen, anderen volgen een (online) cursus of luisteren naar podcasts terwijl ze in bad liggen.
– administratie:
Het klinkt misschien wat slaapverwekkend, maar je mails bijwerken of eindelijk eens tijd maken om een financieel plan of budget opstellen kan ervoor zorgen dat je wat meer rust in je hoofd hebt op de andere uren van de dag.
Ik kreeg via mail zoveel leuke reacties op dit stuk dat eerder in De Standaard Magazine verscheen dat ik het hier graag ook nog eens deel. Staan jullie graag vroeg op? Of net niet? Share away in de reacties hieronder!
ik ben een echt ochtendmens, maar dat wil niet zeggen dat ik nooit “uitslaap”. In mijn geval is dat “wakker worden uit mezelf en niet door kind of wekker”. Ten laatste 6u45 in mijn geval dus. Meestal ben ik rond 6u30 zeker al rond met allerlei kleine prutstaakjes die zichzelf graag opstapelen, in het weekend vertrek ik rond 7u15 om te gaan lopen zodat ik al zweterig binnenkom als de laatste uitslaper naar beneden druppelt. Op de ochtenduren ben ik op mijn scherpst en kan ik de dingen het meest relativeren.
Van mijn moeder mocht ik vroeger nooit lang blijven liggen: “Oj kan uutgoan, kuj ipstoan ook!”, zei ze. Vroeg opstaan is dus een levenswijze, die er (soms jammer genoeg) niet uitgeraakt. Ik kan wel eens in uitzonderlijke omstandigheden tot acht uur slapen en dan ik al enorm verbaasd. Om vijf uur opstaan, het zou me zeker lukken, maar voor het moment zie ik er de noodzaak niet van in. Half zeven is momenteel best okee, tijd genoeg om spieroefeningen te doen, te ontbijten, van alles klaar te maken, mails te lezen, douchen en rustig aankleden. Het helpt wel dat er hier geen kleine kleutertjes meer rond dartelen natuurlijk.
Een nieuwe job en twee uur pendelen per dag zorgen ervoor dat ik vroeger moet opstaan en dat ik ’s avonds niet veel meer gedaan krijg. Vroeg = 6u30, dus dat valt eigenlijk nog mee. Eerst eens zien dat ik de nieuwe routine gewoon wordt en dan misschien mijn wekker eens een half uur of een uur vroeger zetten.
Met 2 kinderen jonger dan 2 ben ik zelf blij met elk uur slaap dus voorlopig zie ik het mezelf niet doen maar ik wil wel even zeggen dat ik heel blij ben dat je Laura vanderkam ontdekt hebt en Vlaanderen met haar laat kennis maken! Ik ben nogal fan van haar no nonsens en no complaints attitude, en ik lees haar blog elke dag:)
Ik sta vroeg op omdat ik graag op tijd op mijn werk ben om dan ook op tijd te kunnen stoppen, maar ik beschouw mezelf niet echt als een ochtendmens. Toch gaat het in de ochtend nog redelijk, eens de nevel is opgetrokken. Ik heb doorgaans een grote dip in de namiddag en geraak er weer helemaal bovenop als de andere mensen moe beginnen te worden. Ik zit raar in elkaar :-).
Ik zou zo graag een ochtendmens willen zijn, want ik vind het heerlijk om al zo vroeg op trot te zijn. Voel ik me keigoed en vooral ‘keigoe bezig!’, maar… helaas, ik slaap ook af en toe graag uit :-D
Ik ben een snoozer … Nu ik dichter bij huis werk, probeer ik wel ongeveer op hetzelfde uur op te staan, maar ik spendeer die extra tijd eigenlijk vooral met mails en blog lezen. Al is het plan om na mijn vakantie ’s ochtends ook eens aan ochtendgymnastiek te doen.
Mijn wederhelft heeft “chronisch de vroege”, hij begint alle dagen om 5u te werken, vertrekt tussen 4u15 en 4u30. Om hoe laat hij opstaat, dat wil je écht niet weten.
Voor de gezondheid van onze relatie, heb ik besloten op te staan een kwartiertje voor hij vertrekt, zodat we elkaar nog even zien. We gaan samen met de kippen op stok rond 19u. Nog een uurtje lezen en zo, en dan slapen. Moest ik dit niet doen, we zagen elkaar nauwelijks.
En ondanks het onpraktische van de hele situatie (sociaal leven? onbestaande), geniet ik er toch van. Toen de kinderen jonger waren was er altijd iemand thuis voor hen: ik ’s morgens tijdens de ochtendspits, hij in de namiddag toen ze thuiskwamen van school.
Dat is nu grotendeels voorbij, maar we blijven bij deze regeling.
Ik vind die vroege ochtenden héérlijk. Neem me alsjeblieft niet die vroege uren van de dag af! Stil, rustig, geen kinderen, geen lawaai, geen gedoe. Tijd om rustig op gang te komen, en al vanalles te doen voor ik naar het werk vertrek.
Het is soms wel frustrerend dat mijn dag zo goed als voorbij is als ik terug thuis kom: eten maken, eten, en als het meezit nog een uurtje om wat dingen te doen, als het tegenzit direct naar bed.
Maar, de bluts en de buil. Ik vind het leven best wel mooi zo. Ook als ik om 4u mijn voeten over de bedrand zwaai. Want eigenlijk ben ik zelden niet uitgeslapen.
Oh ja, nog dit: we houden dit ritme alle dagen aan, ook tijdens het weekend. Soms wordt er dan eens een half uurtje of een uurtje (door de wederhelft soms 2u, maar hij slaapt minder dan ik) langer geslapen, maar het ritme blijft. Dat is het gezondste, en dat zorgt er ook voor, denk ik, dat ik gezwind die benen over de bedrand kan zwaaien.
(maar, don’t get me wrong, het is niet omdat ik bijna altijd uitgeslapen ben, dat ik geen ochtendhumeur heb. two completely different things)
http://lewishowes.com/podcast/arianna-huffington2/
The science of sleep,wat een geweldige podcast !
You brave women! 5 uur begot.
Maar ik kan er helemaal inkomen dat die stille uren echt deugd kunnen doen. Misschien moet ik ook eens gaan plannen wat ik met de vroege ochtenduren ga aanvangen. Het zou me waarschijnlijk veel productiever maken.
En Flo, dat zoetje, zo moekes…
Ik strijk in de vroege uurtjes. Heerlijk als je ’s avonds thuiskomt en die klus al geklaard is.
5u is pokkevroeg! Ik sta om 6u op, wat wilt zeggen dat mijn wake-up light al aangaat 20 minuten voordien. Ik ben eigenlijk een moeilijke wakker-worder, en dus ook een snoozer. Al las ik al her en der dat snoozen niet zo gezond is, ik heb toch het gevoel dat ik het nodig heb. In ieder geval: doordeweek sta ik dus om 6u op, wegens kids die naar de bus moeten van die dingen. En in het weekend, sinds ik wat sportiever leef, is het ook gedaan met uitslapen. Op zaterdag is het uitslapen tot 8u, en dan gaan lopen. En op zondag is het nog een uurtje vroeger op, want ik ben een wielertoeriste. En wielertoeristen, die rijden vroeg op zondag. Morgen weer van dat! Ik kijk er al naar uit! (hadden ze mij dat vroeger gezegd, dat ik nog eens vrijwillig op een zondag om 6u30 zou opstaan, ze hadden mij gek verklaard! ;) )
Met een baby van 9 maanden sta ik noodgedwongen vaak om halfzes op. En eenmaal zij dan terug in bed ligt en ik mijn koffie op heb krijg ik inderdaad veel gedaan. Voor mij is dat vaak gestolen blog tijd.
Ik ben eigenlijk niet echt goed bezig, want ik ben een avondmens en een vroege vogel. Dat betekent dat ik vaak pas rond 1 uur in bed lig en al voor 6 uur weer naast mijn bed sta. Eigenlijk best slopend dat ik maar 4 of 5 uur per nacht slaap…. en dat bijna elke nacht
Hier standaard om 5:30 de wekker. Dan hebben we, toch 4 van de 7 ochtenden, een half uurtje voor onszelf voor de kinderen wakker worden:)
Ik ben een ochtendmens, en hoewel ik alle voordelen hier volg, heb ik toch moeilijk met het feit dat ik savonds zo een vod ben. En dat ik eigenlijk wil gaan slapen, maar dat gewoon praktisch niet kan om voor je (kleine) kinderen te gaan slapen. Vanaf oktober is het elke dag op om 3u50, om meteen te gaan werken. Als ik thuis kom, ga ik doodop zijn. Dus ik zit er wat mee in dat mijn beste uren nu verloren zullen gaan aan (supertof) werk, maar dat ik nog moeilijk tijd ga vinden voor andere dingen. Maar ik ga voor “het komt wel goed”
Mijn wekker gaat nu al 3 jaar om 4u42. Niet om Shakespeare te lezen of een marathontraining te doen, maar om te gaan werken. En hoewel ik nog maar zelden gedacht heb “wat een gewéldig uur om op te staan”, bevalt het eigenlijk heel goed. Bijzonder praktisch voor het gezinsleven, als beide partners een ander ritme hebben. Wel opletten dat je elkaar genoeg ziet. Maar he, er zijn nog altijd de weekends.
Pffn jij liever dan ik :-). Ik ben echt en avondmens en zou graag een ochtendmens willen zijn maar slaap te graag. Het feit dat ik nog elke 3 uur wordt wakker gemaakt door mijn kleine monster helpt daar niet bij natuurlijk. Knap dat je dit volhoudt.
Tof artikel
Ik slaap heel erg graag, zowel ’s avonds als ’s morgens. Geen vroege vogel dus. Maar de kindjes saboteren me wel vaak 😄.
Om 5u opstaan, zo moedig!
Dat gezegd zijnde ik ben geen ochtend- maar ook geen avondmens eerder een dagmens (als dat al zou bestaan)
Als ik mijn goesting zou mogen doen, stond ik elke dag op rond 8u30 en ging slapen tussen 23u-24u.
Het grootste nadeel aan mijn slaapgedrag is het aantal uren slaap ik nodig heb om me goed te voelen. Als ik elke dag om 5u zou opstaan zou ik rond 20u in mijn bed moeten.
De uren die ik win in de ochtend, verlies ik dan ’s avonds.
Een vriendin zei me onlangs dat je dat kan trainen, minder slapen. Het is een gewoonte. Zou dat?
Kan je jezelf trainen om met minder uren slapen de dag kwik en monter door te komen of is dat vechten tegen de bierkaai?
Als dat zou kunnen, wil ik dat onmiddellijk doen, want het is inderdaad zalig, die gestolen stille uren waarbij bijna iedereen nog slaapt en alles nog moet wakker worden. Al mogen we dat nu niet allemaal gaan doen want dan is het om 5u ook al druk op straat ;)
Ik ben in principe ook eerder een ochtendmens. Met een kind in huis is dat handig. Maar nu ik zwanger ben, heb ik mijn slaap meer dan nodig en durf ik wel eens tot 7u te blijven liggen (zeker op maandag, als ik pas in de namiddag moet gaan werken en Sep pas om 8u opgehaald wordt door de oma). Op andere dagen sta ik mooi om 6u op. Als ik weer meer energie heb, ga ik er nog een kwartiertje bij doen, zodat ik er nog een yogasessie bij krijg.
Early bird here. Een dauwwandeling in de natuur is de max!
Volgens mij is het Geheim van het Meer Gedaan Krijgen vooral:
wees wakker wanneer uw kinderen slapen of op school zijn.
Of dat dan ´s morgens, overdag of ´s nachts is, lijkt mij van secundair belang.
pfff ge moogt het hebben: je kan me niet overtuigen. Wat jij kan doen ’s ochtends vroeg kan een ander toch ’s avonds doen? Tenzij je minder slaapt, hebben we toch evenveel uren ter beschikking incl onze uren op de job? Hoe laat ga je deze maand slapen?
Ik denk niet dat ik ooit ‘sochtends vroeg kan aarden. Als student wou ik dat soms proberen om voor een examen ’s ochtends te herhalen of om vroeg te gaan slapen en dan vroeg te beginnen blokken. Resultaat: mijn vader kwam mij aan mijn bureau wakker schudden want dan lag ik daar letterlijk te slapen.
Nu ik 2 kinderen door de ochtendrush moet trekken, probeer ik ook wekker wat vroeger te zetten. Soms lukt het me om half uur vroeger op tes taan en dan heb ik telkens de slaperige illusie “goh, ‘k ben keivroeg opgestaan, zee van tijd, ik hoef me niet te haasten want ik ben voor een keer op tijd op ….” : een zee van tijd die ik zo verspeel aan dan wat langer aan mijn koffietje drinken enz. Uiteindelijk schiet ik altijd op zelfde uur in gang en moet ik toch weer rushen.
Ook op werk, is mijn eerste uur vrij onproductief. Echt wel. Ik probeer nooit een vergadering voor half 10 te boeken. Voor ik kinderen had (op mijn vorige jobs) kwam ik ook zelden voor 10 uur binnen. Maar laat me op kantoor tussen 5 en 7-8 bergen werk verzetten, dan ben ik super efficient. Jammer genoeg kan ik dat met kindjes nu niet meer en da’s in feite pech voor mijn werkgever. Thuis begint mijn huishoudelijk werk of hobbies ook nadat kinderen in bed zitten, dus ik begin rond half 10 vanalles te doen.
Je zegt ” een sociaal systeem dat gemaakt lijkt voor ochtendmensen”: goh, er is ’s ochtends toch niets op tv? Er bestaat light night shopping maar toch niet early morning shopping? Restaurants enz , daar kan je toch ook niet met vrienden afspreken om 6u ’s ochtends? ‘k zou net denken dat sociale activiteiten zich eerder ’s avonds dan ’s ochtends afspelen, niet? Misschien is dat wel sleutel tot productiviteit: zo ontieglijk vroeg word je door niemand gestoord, terwijl je ’s avonds wel concurrentie hebt van 100 afleidende activiteiten? Dat lijkt me wel een enorm voordeel. De stilte en rust.
Enfin, ik denk niet dat ik ooit mijn bioritme ga kunnen omdraaien en ik vervloek mijn 2e kindje die me in ’t weekend ook om 8u wakker maakt (de horror! de vermoeidheid! ) terwijl mijn oudste wel altijd braaf tot 9u30 sliep. Zzzz.
Kan je niet al die dingen ook ’s avonds doen bijvoorbeeld? Voor de avondmensen onder ons? Als iedereen al lang in z’n bed ligt, is er ook diezelfde soort vredigheid in huis (en op straat) als ’s morgens vroeg. Een fikse avondwandeling als de meeste mensen onder de wol kruipen, mails beantwoorden en administratie bijwerken als het huis stil is om 01u00,… voor mij toch een betere oplossing dan opstaan om 5u. Ik zou gewoon compleet onproductief worden vrees ik. Not to mention “niet om aan te spreken” voor mijn omgeving! :-)
Zo leuk geschreven! Hoe jij met je pen een mens zelfs bijna enthousiast kan krijgen om vroeg op te staan … Ik zeg wel bijna, want als mijn kinderen om 6u wakker zijn, krijg ik de rest van de dag beduidend minder gedaan dan als ze me tot 7u30 laten ‘uitslapen’.
Amai, jij toch liever dan ik, want ik ben niet meteen een ochtendmens… Elke werkdag moet ik vechten met mezelf, haha. heb, sta ik liever niet op voor half 8. Knap dat jij dit kunt hoor, Kelly!
Snoozen doe ik niet meer, meestal niet toch. The Miracle Morning deed ik al eens vorige zomer, maar ik stond gewoon een uur vroeger op dan normaal. Dus niet om 5h, zoals jij :) Ik vond het zeer fijn dat extra uur. Maar helaas ben ik geen ochtendmens, ook niet echt een avondmens. Maar ik ga gewoon niet graag vroeg gaan slapen.
Superleuk artikel! Ik moet een aantal dagen per week pas om 11u de deur uit dus dan lijkt het mij ideaal om eens extra vroeg op te staan (pakt misschien 5u30 om te beginnen), dan heb je echt zeeën van tijd om dingen te doen waar je anders niet aan toekomt. Als ik vroeg moet werken, blijf ik liever gewoon slapen tot de wekker gaat. Dat uurtje extra lijkt mij dan niet de moeite om mijn slaap voor op te geven :-).
Mijn man is een echte nachtuil. Ik niet, maar ik ben gelukkig ook geen leeuwerik, anders zouden we elkaar nooit meer zien haha. Soms wil ik de hele dag productief zijn, maar ik hou ook wel van een dagje niets doen. Lekker lang uitslapen en ook de rest van de dag een beetje luieren. Dat is denk ik ook beter voor mij, die afwisseling, als ik iedere dag alleen maar productief wil zijn, dan stel ik te hoge eisen aan mijzelf en knak ik vanzelf een keer om. Ik denk dat er behalve een verschil in ochtendmens en nachtmens, ook een verschil in productieve mens en de alles-op-zijn-tijd-mens zit.
In theorie ben ik helemaal voor! En zoals jij het allemaal zo mooi beschrijft, zou ik er bijna goesting van krijgen om twee uur van mijn zwaar gekoesterde slaaptijd op te offeren in ruil voor zoveel productiviteit.
Maar écht, alles voor 6 uur heet bij mij: nacht. En dan wil ik toch écht maar een ding: slapen :-)
Ik vind het al megasterk van mezelf als ik om 7 uur aan mijn PC zit, in het weekend, terwijl de rest van het huis nog in slaapzanderige oorden vertoeft!
Ik las ook “the miracle morning” en sta elke ochtend om 6u op. Al twee maanden lang doe ik elke ochtend trouw mijn kine oefeningen!
Hier thuis worden we ’s morgens gewekt door de 7-jarige oudste. Die staat gemiddeld zo rond 6 op (als we geluk hebben). Als er geluid is in huis vanaf 5u, dan is hij daar gezet. De jongste slaapt meestal tot 7u, best acceptabel. Jammer genoeg voor mij is het dus niet mogelijk voor de kinderen op te staan. Ik zou dat anders best wel zien zitten