Soms valt er opeens iets uit de lucht op een moment dat het absoluut niet tegensteekt. Na een intensieve periode was daar plots een uitje naar Oostende en meteen ook de eerste keer op hotel met Flo. We zagen daar niet veel miserie in aangezien zowel zij als haar broer behoorlijk goede slapers zijn. Haha. Lees gerust verder voor het dolle vervolg op die gedachte.
Maar goed, Oostende dus. Op de eerste dag van de herfstvakantie begon daar de Spiekpietjesexpo in Fort Napoleon. Dat was vorig jaar al een succes met een kind en eentje in foetusvorm in mijn buik, en ook dit jaar was het ontbijt bijzonder geslaagd en liepen er zelfs nog meer bloggende mama’s rond dan de vorige keer. Om maar te zeggen dat er een fotootje of zevenhonderd werd genomen.
Het is met een nieuw verhaal, weer net zo leuk en fijn getekend als de vorige keer. 
Blogosfeer next generation, met Emil van Josie. Bloeit daar iets moois?
Ha!
Laat u niet misleiden door zijn “Ik ben vier en ik vind het maar halfzijngat“-gezicht, Dexter vond de zoektocht net zo leuk als vorig jaar. Een aanrader, vinden wij.
Tot onze vreugde bleken de onheilsberichten die we voor vertrek hadden gelezen over mist en druilerig helemaal niet waar toen we Fort Napoleon uitstapten. Wij dus naar zee, wat maar een paar meter verder is dus no biggie.
We kwamen ook nog eens Oon met haar bende tegen, en ik bedacht me dat ik snapte waarom zij zo vaak mogelijk vanuit Gent naar zee trekt. Wat een zaligheid, daar. En dat ik er te weinig kom, de laatste maanden. En dat het kalme stuk aan Fort Napoleon iedere keer weer zo’n verademing is. Zeker met een dochter die rustig in slaap wordt gewiegd in de Bondolino, en op die manier ook ineens haar middagdutje met zeelucht wist te combineren.
Daarna zijn we iets gaan eten in ’t stad, checkten we in in ons hotel, en omdat het ondertussen een mooie zomerdag was geworden waar jassen en mutsen echt serieus te veel aan waren trokken we ineens door naar het Leopoldpark, waar gisteren Er Was Eens opende, een sprookjespark waarin behoorlijk wat te beleven viel. En gratis! Wij keken onze ogen uit, en bleven lang hangen wegens terrasje eind oktober en een zeer leuke, magische sfeer.
Ondertussen deed Flo een geweldig lange dut in de buggy (absoluut geen klachten over Flo) en dus konden wij nog een wandeling langs de dijk doen waar iedereen van 50 plus die zich in een perimeter van tien kilometer rond Oostende bevond ook heen was gekomen om een plek op een van de bankjes in de zon te veroveren. Alsof de dag nog niet leuk genoeg was (Dexter: “Ik vind vandaag de allerleukste dag“) was er ook nog eens Oktoberfoor in Oostende. Mijn kinders vonden dat bijzonder de max.
Zo ziet mijn dochter eruit als ik net mijn koude handen in haar gezicht heb geduwd omdat ik haar zelfs niet wakker kreeg met de beats van de kermis. Goeiemorgen Flokie.
En toen moest het beste moment van Dexter zijn dag nog komen. Een lunapark met een spel van Jurassic Park waarin je stoute triceratopsen mocht doodschieten! Ik vond dat een beetje zielig, want iedereen die iets van dino’s kent weet dat triceratopsen best meevallen qua stoutheid, maar het waren blijkbaar “speciale rode”. Oké dan. Flo en ik gaan hier wel even wachten. En een beetje met onze ogen rollen naar elkaar.
Ken je dat, dat je aan het einde van een dag plots denkt: maar man toch, zie ons hier lopen. Met vier, in een perfect gouden avonduur, na een belachelijk fijne dag. Ik had dat gisterenavond.
Omdat een mens ook niet al te hard moet beginnen zweven volgde er gelukkig ook nog een chaotische episode op onze hotelkamer waarbij kind 1 hysterisch begon te huilen omdat hij bang was voor het gesnik in de slaap van kind 2, waarbij kind 2 uit die slaap ontwaakte en nog hysterischer begon te huilen, waarna heel het hotel in mijn hoofd met de schedel tegen de slaapkamermuur begon te bonken van miserie. Herhaal dat een keer of vier, elke keer als moeder haar hartslag net voldoende was gezakt om niet meer in een hoekje van de kamer in foetushouding “Ten minutes to Wapner” te liggen herhalen tot het over zou zijn. En toen moest Dexter zijn al dan niet imaginaire oorproblematiek nog beginnen.
Meest wazige foto ooit op mijn blog om de sfeer van het moment te kaderen.
Maar we hebben het overleefd. En ’s morgens kon Flo weer lachen, en was er ontbijt.
Het was geweldig.
Merci aan Visit Oostende en Walkie Talkie voor de uitnodiging, en hotel Mercure Oostende voor de fijne ontvangst. Nogmaals sorry aan de mensen die naast ons sliepen en die zo vriendelijk waren om niet op de muren te bonken. Of het moet zijn dat we het niet hebben gehoord door ons eigen lawaai.
Alle info over de herfstvakantieactiviteiten in Oostende staat hier.
Spiekpietjes? Huh? Nog nooit van gehoord! Mijn zoon en pluskinderen zijn duidelijk een bepaalde leeftijdsgrens overschreden.
By the way, even dacht ik nog: Wie is die slanke madame met Flo op haar buik? You rock! :-)
Leuk om te lezen! En om je eindelijk eens in het echt gezien te hebben :D
(balie Toerisme Oostende)
Ik ga dinsdag!
Oh, ‘er was eens’, leuk idee voor morgen nog. Merci. Spiekpietjes vonden de kinderen vorig jaar wel leuk, maar ik vond het wel veel geld, meen ik mij te herinneren.
Moh! Mijn dag was zeer gelijkaardig aan de jouwe ;-) Wij zijn gisteren ook naar ‘er was eens’ geweest. Mijn dochtertje vond het even geweldig! Ze mocht voor de eerste keer eendjes vissen. Voor de spiekpietjes was ze nog te klein, maar dat onthou ik voor volgend jaar :-)
…en dan nog de grote zwarte pietenshow….! :-)
Herken ik daar Lieselot en Axelle van Liesellove op die tweede foto?
Jouw gele trui is trouwens echt heel mooi. Heb je een hint over waar ik die nog zou kunnen vinden? :)
Juttu! :)
*Aaah* gotta love Flokie. Het klinkt misschien gek, maar telkens wanneer ik hier foto’s zie van uw überschattige dochter, wil ik die van mij in een houdgreep vastpakken en overstelpen met duizenden kusjes. ’t Is dat ze een dag of tien ouder is en ik zo met u heb meegeleefd tijdens de zwangerschap, denk ik :) (Onnozel he, met iemand die ge eigenlijk niet kent, maar toch!)
Ah dat klinkt zalig! Wij trekken vrijdag naar de spiekpietjes, ik kijk er al naar uit! 💕
Die Flo is echt een zonnetje in huis, he! Op hotel is het net iets anders dan thuis natuurlijk, maar heel blij dat de dag zo fijn was. :-)
Wij waren gisteren ook in Oostende en we zagen jullie wandelen op het strand. Precies zomer,he! Fijn dat jullie er ook zo van genoten hebben.
Wij ook zo een nachtje met z’n viertjes (waaronder een 7 maandertje en een bijna 3jarige) op een hotelkamer.. en daar een zwaar trauma van over gehouden. Dus begrijp dat deel maar al te goed ;-)
Vorig jaar naar de Spiekpietjes geweest en de dochter vond het enorm tof. Zaterdag moesten we jammer genoeg passen (werkweekend) maar het is vakantie dus wie weet …
Ooh, maar dat is misschien nog een idee om te ondernemen de komende week! :-) Gewéldig verhaal … en zit hier van oor tot oor te lachen in mijne zetel. x
Vertel dat eens van zijn oor? Ik ben benieuwd want het is herkenbaar geloof ik… (bij mezelf)
Oh, niks speciaals hoor, hij heeft vaak oorontstekingen maar soms twijfel ik of hij wel echt pijn heeft omdat hij het een halfuur later weer vergeten lijkt. :)
Haha, het “ik ben vier en ik vind het maar halfzijngat”-gezicht… Ik ken dat :-p
Wat een schattige foto van ons kinders… LOVE IS IN THE AIR :-)
Ma zeg, hoe scherp staat gij op die foto met draagzak. Hallokes! En vuistje :)
Schone gele trui, waar komt hij vandaan?
Merci, hij is van Armedangels en ik heb hem gekocht bij Juttu vorige week.
Spiekpietjes, die boekjes zijn top! En Oostende blijft en is al mijn hele leven mijn favoriete badstad! :)
Wij zijn gisteren ook naar spiekpietjes geweest en idd heel leuk gedaan. Het moet wel gezegd: geen enkel kleurpotlood was nog bruikbaar en de versieringen op de zoektocht (die allicht pakjes hadden moeten voorstellen?) leken intussen meer op zwerfafval dan wat anders. En dat op 3 dagen tijd. Beetje jammer maar toch een leuke ervaring voor onze 3-jarige!
Een gezellig familie-uitstapje! Heerlijk :)
Oooh zijn ze ook in Oostende? Zo leuk!!
Jouw verslag deed me aan dit liedje denken.. het stukje waar hij zingt.. “Dit is het .. het is af.
Waarop de jongste in haar broek deed en de oudste overgaf.”
Och.. is dat niet geluk? Kiezen welke stukken je herinnert ;-)