Lieve Flo,
ik weet het, als je ooit bij een psycholoog belandt kun je uitpakken met een stevige binnenkomer. Je moeder schreef elke maand een nieuwsbrief voor je broer op haar blog, en voor jou… niet. Je mag er ineens bij vertellen dat je ouders honderden boekjes met je broer hadden gelezen voor zijn eerste verjaardag aanbrak, en met jou.. wat minder. Ze hebben ook ongeveer honderd keer minder videofilmpjes van je eerste jaar.
Er zijn factoren die in ons nadeel speelden. Je broer moest destijds tot in het oneindige geëntertaind worden. Een uitputtingsslag waarbij boekjes een soort magische knoppen vormden waarmee we de tijd iets sneller konden laten gaan. Hoera! Weer vijf minuten waarop hij niet hysterisch weende! Nog twee uur en hij kon naar bed!
Ook jij houdt ervan om geëntertaind te worden, maar het is vele niveaus minder uitputtend. Als we een balletje gooien, moet je daar zeer hard om lachen. Terecht. Als we je leren hoe je dat balletje in een kommetje kunt doen dan krijgen we daar de grootste glimlach voor terug. Soms vermaak je jezelf een half uur in stilte. Dan weten je vader en ik even niet waar we het hebben. Dus ja, ik hoop dat je het ons zult vergeven dat al die boekjes net iets minder vaak uit de mand komen. We kennen ze nog altijd uit ons hoofd. Vooral je vader. Soms vrees ik dat hij nog maar één imitatie van een varken of bij verwijderd is van een laattijdige zenuwinzinking.
Vergelijken is tegen alle regels van het ouderschap, maar sta me toe het toch te doen. Je bent er veel geruster in dan je broer. Terwijl hij al zoveel kilometers aflegde aan het handje dat we hem ervan verdachten stiekem plannen te smeden voor de babydodentocht, doe jij soms iets dat op een funny walk van John Cleese lijkt. Al moet die gekkigheid met die benen en dat rechtstaan ook niet te lang duren. Dexter had op 1 jaar al een serieus repertoire aan woordjes in zijn mouw zitten (“Baltje” <3) en kon de juiste geluiden produceren bij het juiste dier, lezen we hier ter bewijs. Als jij een dierengeluid produceert is het volledig per ongeluk en je hebt ontdekt dat wijzen ook werkt en minder inspanning vergt dan leren praten. Alles is een p-klank. Vond ik je nog half briljant toen je “p” zei tegen Dikkie Dik want een Poes, toen bleek dat je het ook zegt tegen Dexter zijn auto’s waarvan het merk niet eens met een P begint en tegen verdwaalde sokken was dat weer wat minder.
Het blijft gek om de nieuwsbrief te herlezen die ik schreef voor de eerste verjaardag van je broer. Ik lees tussen alle lijnen door hoe zwaar alles nog was. Hoe we hadden gehoopt dat het rond een jaar zou beginnen beteren, maar hoe intensief het bleef en nog lang zou blijven.
“Een jaar zeg“, zeiden je vader en ik deze week tegen elkaar, waarop hij “Amai, dat is eigenlijk toch wel goed meegevallen“. Dat is zo, lieve Flo. Je werd met gemak geboren, fietste zonder noemenswaardige problemen je eerste weken door, bleef een zonnetje onder de mensen en bent dat op de meeste dagen nog steeds. Je doet ons zo vaak lachen, zo hard dat ik er dierengeluiden van begin te produceren als ik dan toch uit de biecht klap. Niet in het minst omdat je qua tandheelkundige ontwikkeling maar niet verder komt dan twee ondertanden. Die in combinatie met je schalks opgetrokken neus de beste aanblik ooit geven, al helemaal als je iets hebt gedaan waarvan je weet dat het grappig is.
Ik ben een andere moeder dan de eerste keer. Dat is een klein cadeautje dat jij me zonder het te weten hebt gegeven. De kans om het nog eens opnieuw te doen. Jouw moeder zijn voelt soms als een subtiel schouderklopje dat zegt: “zie je wel mama, je kan het wel“. Het is geen verantwoordelijkheid die in jouw handjes lag, mij een beter moedergevoel geven, en het lag ook niet in de handjes van je broer, maar elke dag dat je zonder verpinken je snot aan mijn trui wrijft en zo zalig en fantastisch jezelf bent, ben ik dankbaar dat we nog eens gedurfd hebben. Dat ik daardoor kan zien wat voor een lieve, zorgzame grote broer mijn kleine jongen kan zijn. Dat ik mag meemaken hoe jij schatert om elk dom dansje dat hij voor je uitvoert. Dat het allemaal zo vanzelf is gegaan ook, ondanks mijn bezorgdheden. Dat ik je op je gemak niks minder dan je geweldige zelf zie worden.
Lieve Flo, poppie, Flokie, zottemie. Je hebt me geleerd om wat meer vertrouwen te hebben, het allemaal wat minder serieus te nemen, te geloven in dingen waar ik misschien niet meer in durfde te geloven.
Als ik telkens een stukje had gegeten als ik dacht dat ik me niet meer kon inhouden, dan was er al lang niks meer van je over geweest.
Een heel gelukkige verjaardag, Flootje cadeautje,
je mama
Zo lief. Ik heb een traantje gelaten van ontroering. Duizend hartjes!
Proficiat Flo!
Wooow, nu zit ik hier als een gekje te wenen. Ook ik probeerde opnieuw na een pnd na Noortje en toen kwam Ruth, die na 3 jaar nog steeds door het leven fietst. Gouden combi’s, mijn twee en jouw twee schatten. Geniet ervan! Happy birthday, Flo! X
Heel mooi eerbetoon.
Mooi.
Traantje gelaten zelfs.
Mijn jongste is ook minderbedeeld op het vlak van foto’s, filmpjes en exclusieve aandacht vrees ik. Hij zal er geen trauma’s aan overhouden zeker.
Proficiat en geniet ervan!
Emotioneel kom ik hier een beetje in de problemen maar ik vind dit absoluut niet erg.
Maar wel wat voor eens nieuwsbrief zeg! Ik heb er echt letterlijk kippenvel van gekregen en waterige ogen.
Gefeliciteerd, Flo! Wat is dat jaar snel gegaan, zeg. En wat een mooooooie nieuwsbrief! Heel blij voor jullie. Flo rijmt niet voor niks op cadeau :-)
Heeel mooi, ze moest er misschien een jaar op wachten maar zal heel gelukkig zijn als ze dit ooit leest 😘
Flootje cadeautje… Wat mooi!
Heel mooie brief en prachtig hoe je schrijft dat ze je weer in jezelf en je mama-zijn liet geloven. Prachtig cadeau, voor jullie allebei!
Bij ons was de tweede zo’n ‘uitdaging’ (om het eufemistisch te zeggen). Ik besefte onlangs wel dat hij me leerde om grenzen aan te geven. Want dat doet hij eigenlijk al sinds zijn geboorte: aangeven wat hij wel en niet ziet zitten. En eigenlijk kan ik daar best wel iets van leren. Leren ’trunten’ zoals je het onlangs beschreef :-)
<3
Gelukkige verjaardag Flo!
Mooi ❤️
Mooi! Proficiat, en blijven genieten!
Zo herkenbaar. En zo mooi!
❤️❤️❤️
Prachtig geschreven, het raakt mij heel erg! Dankjewel.
Hier vieren we vandaag de tiende verjaardag van dochter, net zo’n mooie mijlpaal als een eerste verjaardag. Vier de mooie dingen!
De nagel op de kop, je bent een andere mama de tweede keer dan de eerste keer. En laten we eerlijk zijn, een meisje is toch ook wel dat beetje anders dan die stoere jongens die alleen maar willen de piraat uithangen, dino’s nabootsen of ridders verslaan.
Zalig! Gelukkige verjaardag Flootje Cadeautje :-)
Mooi en vreselijk herkenbaar. Hier moest de eerste (een jaartje jonger dan Dexter) ook echt elke minuut bezig gehouden en nu nog vraagt hij eigenlijk veel meer aandacht dan zijn jonger broertje (twee maand ouder dan Flo). Die gaf mij ook het gevoel dat ik een tweede kans kreeg en dat ik wel een goede mama kon zijn, zo dankbaar ben ik hiervoor want het zorgt er ook voor dat ik relaxter met de oudste om kan gaan.
Mooi! Ik hoor van veel mensen dat twee kinderen toch veel zwaarder is dan 1, het maakt me soms wat bang 😊. Bij jou lijkt dat helemaal niet zo, denk je dat dat vooral te maken heeft met het feit dat het bij Dexter zo moeilijk was? Bij Oskar was het ook moeilijk en ook nu merken we dat een ‘handleiding’ soms goed zou zijn (dat boek over temperamentvolle kinderen is me ook al aangeraden geweest). Ik hoop dus ook op een makkelijkere 2de maar ik vrees ervoor…
tranen hier. Wat een mooie brief. Wat een mooi cadeautje voor jullie Flootje later.
Ik geloof niet dat het aan de naam ligt. Maar jullie Flo en onze Flo (die over vier dagen één jaar wordt) zijn nogal gelijkaardig. Schattig. Vrolijk. Iedereen inpakkend. Veel haar. Slim genoeg om de tijd te kunnen nemen voor alles (zoals praten en wandelen). Niet zomaar om de tuin te leiden. Een Flos (zeggen ze dat bij jullie ook tegen een aanhankelijk, knuffelig persoon?). Een echt Flootje kadootje!
Mijn Flo en ik wensen je een héél gelukkige verjaardag vandaag, Flo!
Ieder kindje is anders, ik denk dat je niet moet twijfelen aan jezelf. En bij ieder kindje kun je leren van jezelf en de kindjes. Je doet dat goed!
<3
Gefeliciteerd!
Prachtige, eerlijke brief.
Hier hebben we ’t omgekeerde meegemaakt: ons eerste (een dochter) was een makkelijk kind dat content was met hoe de wereld draaide.
Ons tweede (een zoon) was daar minder content mee. Hij wou tussen zijn eerste en tweede héél graag dat het allemaal anders was. Dat was op z’n zachtst uitgedrukt dodelijk vermoeiend. Nu is hij 5 en een topkerel. Hij heeft namelijk geleerd om zich uit te drukken. We hebben er lang op moeten wachten maar nu hij het kan, is het een zalig, grappig en ondernemend kind.
yeey voor Flo! En voor jullie!
Zo mooi! <3
Echt té mooi. Ook hier een traantje… want volop in de fase van constant entertainment en veel twijfels aan mezelf als moeder. Dankzij jou durf ik het misschien ook weer. Ooit! Happy birthday Flo’ke :)
Heel veel hartjes voor deze brief <3 En wat tranen, want zo mooi!
Mooi geschreven. Zo zie je dat kinderen (en in het algemeen mensen) juist allemaal zo verschillend zijn. En dat maakt het net zo boeiend. Zeker als je ziet hoe ze dan mooi samen spelen en elkaar aanvullen.
Ha ja, bijna vergeten. Gelukkige verjaardag Flo!
Zo’n mooie brief! De liefde druipt eraf. Weet je, ik denk dat het ook eigen is aan tweede kindjes (zelfs los van jullie hele historiek) dat een aantal dingen minder zijn. Je bent nu eenmaal zo druk bezig met dat eerste kind en je hebt het gewoon allemaal al eens gezien en gedaan, hoe cru dat ook klinkt. In ruil krijgt de tweede vaak wel meer relaxte ouders die weten wat ze doen (of toch meestal en ongeveer ;-) ), dus ik denk eigenlijk dat dat wel een goeie deal is ;-)
Gelukkige Verjaardag Flo!!
Zelfs voor een buitenstaander bewijzen de foto’s van Flo dat het een zonnetje is. Gefeliciteerd met en voor de dochter!
Prachtig! Op alle mogelijke vlakken! Een heel gelukkige verjaardag voor Flo, vier dat maar goed!
Prachtige brief!! <3
Gelukkige verjaardag, Flo!
Flo zal later nog verzuchten: “Ik kreeg maar één jaarbrief van mijn moeder, maar mijn god, wat was-ie fantastisch mooi.” <3
Super mooi geschreven. Ook hier worden er een pak minder foto’s getrokken van de tweede. Dat is niet altijd slecht he. Dat geeft je meer tijd om te genieten van het moment zelf.
Zo schoon! Krijg er eventjes een krop van in mijn keel :-) ze heeft chance met zo’n mama, dat Flotje cadeautje!
Zo mooi Kelly! Kippenvel en tegelijk een grote glimlach.
super mooi…ook hier nog eens een gelukkige verjaardag aan Flo gewenst.
bij ons is het geen P-klank overal maar een K-klank waarbij ik altijd denk dat het “Kijk kijk” is als hij iets gek doet, of “koek” als hij wil eten…maar in feite is alles K.
en ja…hier ook 2 grappige onderste snijtanden :)
Hip hip hip hoera Flo!
Ja, elke keer een stukje andere moeder xxx
Wat een ongelofelijk schattig meisje flo!❤
En ik maar denken dat wij uniek waren met ons ‘Bo’tje piepklein cadeautje’ :-)
Ik lees dit nu pas, en oooh :) Zo mooi. Spijtig eigenlijk dat onze mama’s vroeger niet deden aan brieven schrijven naar hun kroost.
Luidop gelachen met de babydodentocht, trouwens. Ik zie het zo voor me!
Na 3 weken NZ wat achterstand met lezen…wat een schatje die dochter van je! En wat een prachtige eerste nieuwsbrief voor haar <3