Ik ben graag een beetje van de voorbereiding, zeker als ik compleet last minute beslis om deel te nemen aan blogchallenges in periodes waarin ik eigenlijk weinig tijd heb voor blogchallenges. Uit ervaring weet ik dat een plan B en C nooit overbodig zijn.
Dat geldt trouwens ook voor het ouderschap. Toen bleek dat de speeldate van Dexter niet kon doorgaan vandaag omdat zijn vriendje ziek was, dacht ik: misschien kunnen we eens naar de cinema. Met de bus ofzo. En omdat ik weet hoe zo’n dingen dan gaan hield ik me stiekem al volledig klaar voor een nieuwe episode van de rubriek “Op de foto/niet op de foto“.
Als er immers iets is dat het ouderschap me heeft geleerd, dan is het dat de leukste plannen het makkelijkst kunnen veranderen in de allerslechtste ideeën ooit. Oh keihard de max, we gaan met het hele gezin naar Disneyland, denk je dan, waarna je er een hoop geld tegenaan gooit om memories te maken samen en er een is met een oorontsteking en één die Disneyland echt helemaal niks vindt.
Aja, want met de bus naar de cinema gaan, dat maakt de kans groot dat Dexter er a. niks aan vindt want ZOOOOOOOO SAAAAAI b. na drie kilometer begint over te geven c. dertig zagen spant over dingen die hem tegensteken en die hij anders had verwacht. En eens in de cinema weten we ook dat de kans bestaat dat hij het al na een minuut of dertien beu is. Of moet overgeven. Of films blijkt te haten. Ja, alle films, en deze zeker.
Awel he. Niks van dat.
Mijn foto’s doen onze dag niet eens eer aan.
Hoe fantastisch mooi Coco van Pixar was. (Echt, gaat dat zien!)
Hoe goed zijn gedrag.
Hoe zonnig en leutig onze busrit.
Hoe enthousiast hij heel de tijd was.
Dankbaar en al.
Blij.
Al een opluchting dat de dag uiteindelijk eindigde in een full-fledged hysterische woedeaanval voor iets van niets (een tekenwedstrijd van de Vitaminis en een tekening die helemaal mis was, om precies te zijn) of ik verwachtte dat Ralph Inbar elk moment kon binnenkomen om te zeggen dat ik in Banana Split zat.
(van die woedeaanval heb ik geen foto’s. Ge moest erbij geweest zijn)
Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 2.
Helemaal herkenbaar 😂
Zou het echt beter worden als ze ouder worden? Zou het? Zou het?? Hadden “de wachtmaars” dan gelijk ofwat??? ;-)
Hahaha, dat vat het ouderschap redelijk treffend samen, eigenlijk. Laten we hier verplichte lectuur van maken, zeg ik!
Haha, dit is ZO herkenbaar. Fijn dat het zo goed ging deze keer.
Mijn laatste op de foto/niet op de foto: op de foto was ik heel gezellig met m’n 2 dochters het Rijksmuseum aan het verkennen. Niet op de foto was ik de hele tijd een 4 jarig ongeleid projectiel aan het najagen terwijl museum bewakers ons opvallend onopvallend in de gaten hielden. En thank God dat m’n tante laat minute aanhaakte anders was m’n oudste echt niet blij geweest.
Ik was 10 jaar ouder na 1 uurtje museum. 🤣
Eind vorig jaar nog naar Coco geweest met onze twee jongens en vier van hun vriendjes. Gelukkig was de papa erbij om de stress wat te verlichten ;-).
Ook een blogje over geschreven toen.
Zoooo herkenbaar… fijn dat het zo fijn is geweest!
Coco is de mooiste film die ik dit jaar al gezien heb. Ik weet dat het nog maar half februari is, maar toch! Man, ik heb mijn zakdoekskes nodig gehad ze!!
Ik ben blij eens te lezen dat het niet alleen bij mij gebeurt dat wat een fantastisch idee lijkt in de praktijk helemaal niet zo fantastisch is. :)
Noem een tekenwedstrijd van de Vitaminis nooit iets van niets! :-)
In het vervolg moet je altijd héél bang zijn van activiteiten, misschien vallen ze dan allemaal beter mee :-)
Uiteraard gaat het beter als de kinderen groter zijn. Voor al diegenen die het niet geloven: echt!
Die van mij zijn 18 en 22 en ik heb dat overleefd :-))
Yep, ik ken het. Heb hier zo enen van 10 jaar lopen. De ene keer is het al-le-maal geweldig. Maar ‘echt geweldig, hè, mamaaaaa’tjeeeuuhhh!!!!’ en een week nadien doen we exact hetzelfde en is het allemaal, and I quote, kaka *insert tantrum over een scheet in een fles* :D I feel ya ;)
Des te meer dubbel en dik genieten dus van de momenten dat alles zo geweldig is :)