Als kind en tiener schreef ik dagboeken vol, maar latere pogingen om er opnieuw mee te beginnen vielen in het water. Mijn motivatie varieerde van “graag meer persoonlijke dingen schrijven” tot “dingen willen bijhouden voor later”, maar dat bleek nooit voldoende om het langer dan tien pagina’s vol te houden.
Ik had er te weinig aan op het moment dat ik ze schreef, besef ik nu.
In mijn dagboek schrijven was een to do op een al veel te lange lijst van to do’s.
Dat kan niet gezegd worden van mijn Morning Pages, de ochtendpagina’s die ondertussen al een paar maanden haast zonder fout deel uitmaken van mijn ochtendroutine en een serieus verschil maken op vlak van hoe ik me op dagelijkse basis voel.
Wat zijn het?
Morning Pages worden wel eens ruitenwissers voor je hoofd genoemd. Ze zijn zoals een swiffer waarmee je langs alle donkere hoekjes van je gedachten gaat. Het systeem komt uit het boek The Artist’s Way van Julia Cameron, en is een techniek voor blokkerende artiesten om hun blokkades weg te schrijven. Ik ben geen blokkerende artiest, maar bij mij werkt het ook, net als bij heel wat devote fans.
Je gaat zitten om te schrijven, en laat komen wat komt. Dat doe je liefst volgens een bepaald stramien (zie hieronder), want anders levert het je weinig op, zo weet ik uit ervaring. Als je eraan begint, doe het dan ook ineens zoals het hoort, en probeer het een paar weken te doen. Op die manier weet je of het voor jou ook een verschil kan maken.
Hoe pak je het aan?
Je schrijft je Morning Pages liefst voor je iets anders hebt gedaan. Het enige dat ik mezelf toesta is eerst naar het toilet gaan en koffie zetten. Mijn telefoon wordt niet bekeken, dat heeft altijd invloed op mijn humeur en gedachten, en dat probeer ik te voorkomen als ik mijn ochtendpagina’s schrijf. Ik zet me met mijn A4-atomaschrift dat enkel is voorbehouden voor ochtendpagina’s aan tafel, en ik begin te schrijven tot ik drie pagina’s heb gevuld. (niet in een bullet journal, neen, die zou te snel vol zijn, en het formaat is bij mij geen A4) Die drie pagina’s zijn belangrijk. Fans hebben het wel eens over de magie van pagina 2, omdat je na de eerste zinnen als “ik ben moe” en “ik weet niet wat schrijven” plots toch iets schrijft dat je niet had zien komen als stoppen geen optie is.
Dat schrijven van drie A4-tjes vol neemt tijd in beslag. Bij mij is dat een dik halfuur. Ik sta daar vroeger voor op, ja. Het loont, dus ik heb dat ervoor over. Ik schrijf, en als ik niet meer weet wat schrijven schrijf ik dat ik niet meer weet wat schrijven.
De bedoeling is niet: een goede of nuttige tekst hebben aan het einde. De bedoeling is: een leeg hoofd hebben aan het einde. Je schrijft dus alles op dat in je opkomt. Het is ook niet de bedoeling dat iemand anders het leest. Je wilt jezelf en je gedachten vooral niet censureren. Je wilt ze juist ontdekken.
Wat levert het op?
Heel wat. Al schrijven ontdek je waar je mee bezig bent. Ik zie van alles verschijnen. Van angsten tot overdenkingen tot dromen tot praktische zaken die ik niet mag vergeten tot triviale zaken die zo regelmatig terugkeren dat ik dankzij mijn Morning Pages besef dat ik ermee aan de slag moet. Morning Pages zetten zo vaak aan tot actie bij mij: als ik ergens vaak op terugkeer, dan is dat een teken dat ik er iets mee moet doen. Een beetje zoals toen ik elke week naar de psycholoog ging, en alleen al het antwoord op de vraag “hoe is het?” me tot inzichten deed komen. Dit is mijn afspraak bij de psycholoog, maar dan met mezelf en mijn ochtendkoffie.
De ochtendpagina’s helpen me ook mijn eigen verhaaltjes te doorprikken. Ik kan niet gezonder eten want blablabla. Ik heb nergens tijd voor want xyz. Ik kan niet sporten want ik hou toch nooit iets vol. Op mijn pagina’s ga ik soms na of dat wel echt zo is, en dat is verhelderend, om maar iets te zeggen.
Nog zoiets: ik heb soms de neiging om wakker te worden met honderden gedachten die mijn humeur razendsnel negatief beïnvloeden. Als in: wakker worden, zien dat de zon schijnt, en in plaats van te denken hoe fijn dat is denken dat de tuinaannemer nog altijd niet is gekomen HOE KAN DAT NU EIGENLIJK? En in plaats van dat ik Youri dan begroet met liefde, begroet ik hem met “HEB JIJ DEZE WEEK AL NAAR DE TUINAANNEMER GEBELD?! *grrrrrmbl* *erishiernooitietsinorde* *moetikechtalleszelfdoen*”. Niet bevorderlijk voor de ochtendhumeuren hier. En sinds ik Morning Pages schrijf valt dat allemaal veel minder voor. Ik schrijf het rustig op. Ik zaag erover op papier. Ik spuw het niet uit over mijn geliefden zonder nadenken. Iedereen tevree.
Ik heb al ongelooflijk veel over mezelf geleerd, de afgelopen maanden, en over wat er in mijn hoofd omgaat. Je zou denken dat je dat zo wel weet, maar geloof me: daar zou je nog van verschieten.
Wat is belangrijk?
Dat je terwijl je schrijft ontdekt wat je te schrijven hebt. Dat het schrijven op zich een vorm van kennismaken is van wat er zich in je hoofd afspeelt. Dat je het dus niet ziet als: ik ga hier even nadenken over een goede tekst. Je schrijft zonder nadenken en je schrijft snel. Het is de bedoeling dat je het kritische stemmetje in je hoofd voorblijft dat zegt dat wat je aan het schrijven bent nu eens waarlijks nergens op slaat. Dat is ook de bedoeling. Uit je hoofd en op papier. Je hoeft het niet te herlezen, dat doe ik ook niet.
Het is veel belangrijker dat je consistent bent en het een langere tijd probeert, dan dat het perfect is.
Morning Pages maken onderdeel uit van een ochtendroutine waarin ik ook een kwartier mediteer met Headspace. Liefst doe ik dat nadat ik mijn Morning Pages heb geschreven, want dan zijn alle gedachten uit mijn hoofd die er vaak voor zorgen dat mediteren een ramp wordt. Mijn monkey mind is gestild, en dan is mediteren zoveel fijner. Als ik maar één ding kan kiezen, omdat ik te weinig tijd heb, dan gaan mijn Morning Pages voor. Ik doe ze niet elke dag, maar zeker vier dagen per week, en hoe meer ik ze doe, hoe beter ik me doorheen de dag voel. Hoe minder last van rondspringende gedachten en angsten ik heb, en hoe aangenamer ik ben voor mijn omgeving.
Absolute aanrader dus, wat mij betreft.
Meer lezen?
Prinses op de Kikkererwt doet het ook, en met succes.
Net als Tim Ferriss, op zijn manier.
Dit is ook een boeiende post.
Ik schreef er een stuk over voor de Feeling die nu in de winkel ligt.
Zijn er nog fans in de zaal?
Ik ben bezig in het boek en start binnen 2 weken aan het begin van mijn verlof, heel benieuwd! Parker-vulpen en Atomaschriftje liggen al klaar :) Wel nog geen idee of het “vroeger opstaan” idee mij gaat lukken met 2 bengels die standaard om 6u wakker zijn…
Prinses op de kikkererwt heeft een jonge tweeling en twee zoontjes, en zij doet het als ze naar school zijn en hun dutje doen. Dus het hoeft niet first thing in the morning als dat lastig is. :)
Ik ben getriggerd. Vooral ook omdat ik af en toe weleens de behoefte heb om die gedachten op papier te zetten. Momenteel typ ik dan een concept op mijn blog, bewaar dat, herlees dat vervolgens een paar dagen later, om dan op het vuilbakje te klikken. Al schrijvende, en dan bedoel ik met balpen en op papier, komt er misschien nog wel meer naar boven dan al typende… maar als ik zie wat ik nu al allemaal typ, in die conceptjes, dan maak ik mij ook de bedenking: zijn jullie nooit eens bang dat iemand in die schriftjes leest? Want uiteindelijk zijn het al je gedachtenkronkels die je daar zomaar zwart op wit op papier zet…
Ik ga ervan uit dat niemand dat doet, Youri weet ze liggen en kan het doen als hij wil, maar ik ben behoorlijk zeker dat hij het niet zou doen. Doet hij het toch, dan kan ik alleen bedenken dat hij me dan nog beter leert kennen. ;)
Ik zit er niet zo mee in, ze zijn inderdaad erg persoonlijk, maar tegelijk: ik schaam me ook niet voor wat ik denk. Het is wat het is. Succes!
Goh. Ik denk wel dat het iets voor mij is. De tijd dat ik dagboeken bij hield ligt al ver achter mij, het enige wat ik doe is ’s avonds ELKE dag een lijntje in mijn ‘One line a day’-boekje schrijven. Maar dat is vaak veel te weinig. Weet je wat? Ik ga er morgen eens mee beginnen zie.
Benieuwd naar je ervaring!
Ook giga fan. Net een maandje bezig. En inderdaad, het inspireert tot actie. Ik twijfel nu om de Artist’s way te kopen. Vind je dat boek een aanrader?
Hey Hanne, ik vind het wat te spiritueel voor mij, maar ik ken mensen die het geweldig vinden. Dus ik kan het niet zo goed inschatten. :)
Ik ben deze grote vakantie de hele tijd samen met de kinderen en dus besloot ik terug om 4:45 uur op te staan om wat tijd te hebben om mezelf. Dat is voor iedereen veel aangenamer zo. Morning pages schreef ik nog niet. Misschien moet ik me er ook eens aan wagen.
Zeker eens proberen!
Ik ben al heel lang bezig maar heb iets ontdekt dat banaal lijkt, maar een gigantisch verschil uitmaakte. Vroeger ’tikte’ ik die pagina’s, omdat ik vlotter typ dan ik schrijf met pen en papier.
Tot iemand mij aanraadde om het toch maar op gewoon papier met pen te doen. Wat een verschil ! Ik merk dat ik typend toch altijd onbewust heel ‘rationeel’ ben: dat ik in mijn modus van ‘een goed stuk’ zit, met een inleiding en een slot, met een lijn die aanhoudt.
Met het (mij de hand) schrijven gaat het langzamer en lijk ik meer echt tot mezelf te komen, eerlijker te zijn. Alsof het geheel ook intiemer is. Ik merk dat er ook gewoon meer ‘loskomt’,
Ik ben benieuwd of dat ook voor andere mensen geldt, maar moest iemand het zich afvragen, dit is alvast mijn ervaring.
Je hebt gelijk, zelfde ervaring hier. Dat met de hand schrijven schijnt een belangrijk onderdeel van het proces te zijn.
Ik heb het een dag geprobeerd, en toen meteen weer opgegeven omdat er alleen maar banale dingen uit mijn pen rolden. Zo zit ik dan helaas ook wel weer in elkaar, haha. Ik overweeg het toch nog een tweede kans te geven!
Banaal mag. Moet zelfs. ;)
Misschien een onnozele vraag, maar als je dan ‘on a roll’ zit, stop je dan ook na drie pagina’s? Of ga je door zolang het tof is?
Ik stop als ik aan het einde van de derde pagina ben. Dat is ook de bedoeling volgens de schrijfster. Niet meer, en niet minder. :)
Voorlopig schreef ik vaak kleine stukjes ( brain dumps) in men bullet journal. Jij haalt ze echt bewust uit elkaar die morning pages en je bujo en legt jezelf op om 3 pagina’s te schrijven. Ja dat ga ik ook eens proberen! Heeft het geschreven staan en bijhouden een nut? Ik heb namelijk een uitwisbare schrift (Rocketbook) waarin ik kan schrijven en terug uitwissen of digitaal bewaren. Ik denk eraan om deze te gebruiken. Bedankt.
Lijkt me een goed idee, Lisan. Het bijhouden en herlezen heeft volgens de schrijfster van The Artist’s Way minder belang. Ik doe het niet, en ik ken anderen die het ook bewust niet doen. Het draait meer om het proces van je hoofd legen op papier (en zien wat er systematisch terugkomt) dan om er bepaalde thema’s uit te halen of er concreet mee aan de slag te gaan na een analyse van je tekst ofzo.
Dus ik denk dat zo’n uitwisbaar schrift perfect kan.
Door je enthousiaste review over het boekje ‘Morning Pages’ ben ik eraan begonnen. De systematiek zit er nog niet echt in, maar als ik het doe heb ik er deugd van. Het moeilijkste hier is een moment vinden om te schrijven. Vroeger opstaan is geen optie, want dat is voor de vroege vogel van ons nest (aka de jongste) het signaal om ook op te staan en over mijn schouder te hangen. ‘Wat schrijf jij?’. Niet bevorderlijk voor het voluit schrijven ;)
Kan ik me voorstellen!
Ik heb er nog nooit over gehoord, maar sta jij dan 30 minuten voor je kroost op?
Een uur of meer zelfs, maar dat is omdat ik ook nog mijn planning maak en wil mediteren en vreselijk veel nood heb aan even tijd voor mezelf ’s ochtends. ;)
Toen ik enkele maanden geleden mijn eerste zware migraine-aanval had, heb ik een blogpost met de hand geschreven en ingescand. Dat écht schrijven heeft me zo veel deugd gedaan, dat ik overweeg dat vaker te doen. Ik ga eens op zoek naar dat boek, en naar de Feeling!
Wat een goed idee, ik ga het uitproberen! Vroeger opstaan zal wel een probleempje zijn, maar ik zie het helemaal zitten om mijn mooie roze Atoma-schrift vol te kliederen met hersenspinsels!
Heel hard overtuigd van het nut. Onlangs ben ik er ook mee begonnen en ik mis het al als ik het niet doe. (ik was mijn schriftje even kwijst en dus een paar dagen een beetje ongelukkig hierover).
Leuk idee, ik ga het eens proberen!
Drie maanden later.
Vanaf 4 juli ben ik gestart en ik ben niet meer gestopt. Telkens sta ik op tijd op (in plaats van 10 minuten te blijven liggen en te piekeren en te snoozen) en het enige wat ik voordien nog doe is naar het toilet gaan (soms ook eerst nog douchen) en een kop koffie maken. Ik heb ondertussen twee dikke schriften vol geschreven en drie stylo’s leeg. Maar vooral mijn hoofd is helder, na die drie pagina’s. Al mijn gepieker van de nacht staat op papier en is uit mijn systeem. Het helpt mij enorm.
Machtig! :)