Hij komt nu wel erg dichtbij, die zomervakantie, dat besefte ik toen ik een mail kreeg van lezeres Emilie om te vragen of ik nog eens een blogpost over vakantieboeken kon doen. En oké, ik besefte het ook toen ik de negen weken in mijn agenda zag staan waar een oplossing voor gevonden moest worden. Maar goed, lezen dus, in de vakantie. Ik vind zelf niet dat een goed vakantieboek van de vederlichte Sophie Kinsella-achtige soort moet zijn. Niks tegen Sophie Kinsella, maar in de vakantie hou ik net als anders van boeken die me in hun greep weten te houden, en niet al te lichtvoetig zijn. U bent dus gewaarschuwd: de boeken in mijn lijstje zijn niet uitgekozen op basis van hun hap-slik-weggehalte. Maar ze zijn wel goed. Om niet te zeggen supergoed, maar dat is een persoonlijke mening waarvan ik besef dat die evenveel waard is als zowat elke persoonlijke mening: weinig.

• Het Smelt van Lize Spit: ik weet het, uw moeder heeft u gewaarschuwd: wees voorzichtig met hypes etc. Ik heb ook al gemerkt dat mensen die vanuit de hypegedachte aan dit boek beginnen het meestal ernstig vinden tegenvallen. Terwijl je er natuurlijk gewoon aan moet beginnen vanuit de gedachte dat dit het debuut is van een schrijfster die nog een stuk jonger is dan ikzelf (en ik ben nog zo jong!), en wat mij betreft zeer terecht wordt bejubeld. Lize Spit heeft een zeer goed boek geschreven. Ik las het op een weekend uit vlak voor Flo werd geboren, en ik vond het een cadeautje, maar dan zo eentje met een zwart lint rond. Het wringt, en het trekt en het nijpt, en is tegelijk zo herkenbaar. Het dorp waarin het verhaal zich afspeelt ligt in de Kempen, maar voelt bij momenten erg als het dorpje V., waarin ik opgroeide. Misschien omdat het hoofdpersonage Kwakies uit de Aldi eet, en er miniatuurfopspeentjes aan haar rugzak hangen. Misschien omdat er mannen aan de deur komen die haar luchtfoto’s van haar huis proberen aan te smeren. (“Uit de flard die ik opving bleek ons eigendom zelfs in vogelvlucht niet meer dan een verzameling halvelings uitgevoerde plannen”) Ik hield ervan.
  
• A Little Life van Hanya Yanagihara: ik kan er niet over zwijgen, het spijt me. Dit is geen boek waar je vrolijk van wordt, maar wat mij betreft is dat geen vereiste, zelfs niet op vakantie. Niet in je koffer stoppen als je alle miserie van de wereld wilt vergeten, wel meenemen als je geraakt wilt worden tot in het diepste van je zwembroek. Ik krijg regelmatig de vraag of je hem in het Engels moet lezen, en neen, natuurlijk niet, niks moet. Ik hoor dat de vertaling ook zeer oké is, dus lees hem gerust in de vorm van “Een klein leven“. En misschien net als Het Smelt best op je e-reader zetten, want meer dan zevenhonderd pagina’s.
• Us van David Nicholls. Geen nieuwke, maar ook dat is geen voorwaarde voor een goed vakantieboek, vind ik. Ik ben een geweldige fan van David Nicholls en zou geld geven om deze nog eens voor de eerste keer te kunnen lezen aan een zwembad met een palmboom boven mijn hoofd. Deze is dan ook de luchtigste van allemaal, en tegelijk is het verhaal ook weer helemaal niet zo luchtig. (wat raaskal je, vrouw) Maar wel zeer de moeite, zeker als je houdt van kijken naar mensen en dat soms zou willen kunnen tot in hun hersenkokers.
• Gloed van Sandor Maraj. De meest uitdagende van allemaal, maar ik hield ervan met heel mijn hart. Het is een verhaal uit 1942, dat werd vertaald uit het Hongaars, en gaat over twee vrienden die elkaar eenenveertig jaar lang niet hebben gezien en om een of andere reden hebben afgesproken in een afgelegen kasteel waarin een van de twee woont. Een boek over unfinished business. Dit is zeker geen walk in the park qua leeservaring, maar ik genoot van elke bladzijde en bleef verbijsterd achter.
• The World According to Garp van John Irving. Een herontdekking, maar wat voor een. Voor iedereen die deze nog niet heeft gelezen: doe uzelf een cadeau en neem het leven van T.S. Garp mee voor aan het zwembad. Ge zult het u niet beklagen, behalve op het moment dat ge afscheid moet nemen van de geweldige personages die het boek bevolken. Dat heb ik bij elk geweldig boek, dus daarvoor moet ge het ook niet laten.

Oh, en dan heb ik nog een kleine, maar niet onbelangrijke mededeling. Deze blog gaat even op zomerretraite. Even, het is te zeggen: een tijdje. Tot 1 september, meer bepaald. Zodat ik wat kan herbronnen, de tijd heb om mijn freelancersbestaan weer met manieren op de rails te krijgen, een paar weken vakantie kan nemen en eens op mijn gemak achterover kan leunen om na te denken over wat nieuwe rubrieken en thema’s.

Dit was dus de laatste post in een voor mijn doen behoorlijk lange tijd.
Ook voor mij is dat gek, maar ik voel dat het me deugd zal doen om even een stap terug te nemen.
So there: geniet van jullie vakantie, als die er is, bedankt voor alle fijne reacties en andere interacties, en heel graag tot in september.

Wie toch benieuwd is naar hoe het ons ondertussen vergaat: ik zit op Instagram en Facebook.
Ge moet er wel tegen kunnen dat ik geweldig veel foto’s van mijn loopschoenen post. Just sayin.

Tips voor andere fijne vakantieboeken zijn trouwens zoals steeds erg welkom in de reacties onder deze post. Lees ze!

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Terwijl ik dit schrijf ben ik mijn negenendertigste boek van 2015 aan het lezen. Ik had mezelf 25 boeken vooropgesteld, dus ik vind dat waanzinnig veel. Zeker omdat ik ook meteen mijn paginarecord van de afgelopen jaren met bijna drieduizend pagina’s ga verpulveren: maar liefst zes boeken gingen met gemak boven de vijfhonderd bladzijden, drie daarvan zelfs boven de zeshonderd. Met La Verité sur l’affaire Harry Quebert als dikste klepper van allemaal: 672 pagina’s astemblieft.

Er waren dit leesjaar zeven boeken die ik vijf sterren toekende op Goodreads. Een actie die me doet vermoeden dat die boeken de beste waren die ik in mijn handen heb gehad. En als ik ze nog eens doorloop, dan denk ik dat het kan kloppen. Ze hebben in elk geval allemaal een bijzondere plaats in mijn lezershart weten te veroveren, en dus is het misschien fijn om ze nog even te bundelen als inspiratielijstje voor mensen die in 2016 meer willen lezen, of een goed boek zoeken om onder de kerstboom te leggen.

– All the light we cannot see van Anthony Doerr:

Wat? Het eerste boek dat ik dit jaar las, en misschien wel daardoor dat het zo’n fantastisch leesjaar is geworden. Prachtig boek vol wondermooie zinnen en personages en verhalen die mij wisten te raken, over een blind Frans meisje en een Duitse jongen wiens wegen elkaar kruisen tijdens de tweede Wereldoorlog. In het Nederlands heet het “Als je het licht niet kunt zien“.

Lezen als je houdt van zinnen als: “Behind the door, his silence is so complete that she worries he has managed to depart the world altogether.” Of ook: “But X. has crossed the edge of the field, where he steps on a trigger land mine set there by his own army three months before, and disappears in a fountain of earth.”

– The World According to Garp van John Irving:

Wat? Een klassieker waarin ik ooit was begonnen in mijn studententijd, maar aangezien ik toen de attention span van een peuter in een speelgoedwinkel had kwam ik toen niet verder dan twee hoofdstukken. Tijd voor een nieuwe kans dus, en dat heb ik me echt niet beklaagd. Prachtig boek, van een schrijver met een oeuvre waarop ik me volgend jaar misschien nog eens wat verder moet toeleggen. In het Nederlands onder de titel “De wereld volgens Garp“.

Lezen als je houdt van zinnen als: “Horace Walpole once said that the world is comic to those who think and tragic to those who feel” en “They were involved in that awkward procedure of getting to unknow each other.”

– Dept. of Speculation van Jenny Offill

Wat? Met voorsprong het meest speciale boek dat ik in het afgelopen jaar las, en misschien wel mijn absolute lieveling. Met een hoofdpersonage dat gewoon “de vrouw” heet, een huilbaby (ha!) en heel wat ongelooflijk goede observaties en zinnen die mij met open mond achterlieten. Dit boek was ZO. HELEMAAL. MIJN. DING. (in het Nederlands heet het Verbroken Beloftes)

Lezen als je houdt van zinnen als: “If I had to sum up what he did to me, I’d say it was this: he made me sing along to all the bad songs on the radio. Both when he loved me and when he didn’t” en “But now it seems possible that the truth about getting older is that there are fewer and fewer things to make fun of until finally there is nothing you are sure you will never be.”

– Mrs Dalloway van Virginia Woolf

Wat? Nog zo’n klassieker, deze keer een uit 1925, maar wel ongelooflijk hedendaags. Het was er een voor de leesclub, en een behoorlijke uitdaging om het met een understatement te zeggen, maar wat heb ik hiervan genoten. Een wonderbaarlijk goed boek dat je in de hoofden van mensen doet kijken. Absoluut niet makkelijk om je door de eerste vijftig pagina’s te worstelen zonder een beetje ontmoedigd te raken, maar het meer dan driedubbel waard.

Lezen als je houdt van zinnen als: “And were they happy together? Sally asked (she herself was extremely happy); for, she admitted, she knew nothing about them, only jumped to conclusions, as one does, for what can one know even of the people one lives with every day? she asked” en “Mrs Dalloway is always giving parties to cover the silence“.

– Demonen van de middag: een persoonlijke geschiedenis van depressie van Andrew Salomon

Wat? Het enige werk van non-fictie in deze lijst. Een ongelooflijk goed onderbouwd, fantastisch geresearcht en toch bijzonder persoonlijk naslagwerk over alles dat met depressie en het onderzoek ernaar te maken heeft. Iedereen die geïnteresseerd is in het onderwerp of ermee te maken heeft gehad moet dit op zijn leeslijst zetten. Heel veel nieuwe inzichten verworven, ik.

Lezen als je houdt van zinnen als: “Depression is the flaw in love. To be creatures who love, we must be creatures who can despair at what we lose, and depression is the mechanism of that despair”  en ““Depressed people cannot lead a revolution because depressed people can barely manage to get out of bed and put on their shoes and socks”.

– Moon Palace van Paul Auster

Wat? Het tweede boek van Paul Auster dat ik las, na In the Country of Last Things. Ik ben heel hard fan, en wil de komende tijd nog een Paul Auster lezen, en daarna nog een. Tips van wat zeker het volgende moet zijn zijn welkom. Moon Palace deed alles dat een goed boek moet doen. Mij meesleuren, mij ontroeren en amuseren, me met verwondering verder doen lezen en aan het einde zorgen voor een triest gevoel omdat ik de personages zou gaan missen. Respect.

Lezen als je houdt van zinnen als: “Eighteen is a terrible age, and while I walked around with the conviction that I was somehow more grown-up than my classmates, the truth was that I had merely found a different way of being young” en “If the world weren’t such a beautiful place, we might all turn into cynics“.

– Bird Box van Josh Malerman

Wat? Het boek dat ervoor zorgde dat ik doodsangsten uitstond in mijn bad. In een genre dat ik anders nooit aanraak, en misschien maar goed ook. Geen hoogstaande literatuur, maar het sleurde me mee, en het boeide me en maakte me bang, en soms heb je niet meer nodig dan dat. (in het Nederlands heet het De Kooi)

Lezen als je houdt van zinnen als: “In a world where you can’t open your eyes, isn’t a blindfold all you could ever hope for?” en “It’s better to face madness with a plan than to sit still and let it take you in pieces”.

Op naar een boeiend leesjaar 2016, I say! Al heb ik mijn objectieven deze keer wat lager gehouden, met de komst van kind 2 in het achterhoofd. Als ik er tien kan lezen volgend jaar ben ik bijzonder blij, en dan zullen er daar een hoop van in de eerste maanden moeten passen. Hashtag second time mom. Oh ja, en tips zijn zoals altijd welkom in de reacties!

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

Ik heb de afgelopen maanden al een hoop keer gedacht dat ik zo blij ben dat ik enkele jaren geleden de draad van het lezen weer heb opgepakt. Ik las als kind continu van zodra ik snapte hoe dat ding met die letters werkte, maar toen ik ging studeren maakte ik mezelf wijs dat ik er geen zin en tijd meer voor had. Dat was vreselijk stom, achteraf bekeken, maar hoe gaat dat?
Ondertussen zit ik al weer jaren in een leesflow, die ene heftige periode met Dexter waarin drie pagina’s in een boek lezen even onmogelijk leek als een appartementsgebouw verplaatsen met mijn blote handen even niet meegeteld.

Het gebeurt regelmatig dat mensen me vanuit die gedachte vragen naar mijn boekentips voor als ze op vakantie vertrekken. Ik heb speciaal voor jullie een selectie gemaakt van romans die volgens mij een plaats in jullie koffers verdienen, omdat ze entertainend zijn en niet te moeilijk en dus perfect voor aan het strand. (maar doe uzelf een plezier en koop een Kindle. Daar kunnen honderden boeken op, en ge sleurt maar een paar honderd gram mee. Als ik moet kiezen tussen twintig kilo BOEKENDIEZOHEERLIJKECHTNAARBOEKENRUIKENMIJNGOD of een gezonde rug, dan weet ik het wel)

Mijn vijf tips voor het ideale vakantieboek:

– Bird Box van Josh Malerman: Het voordeel van een boek lezen aan een zwembad is dat het meestal nog dag is. Op die manier neem je voorsprong op mensen als ik, die vaak lezen in hun bad als de avond al is gevallen, en bij dit boek zo bang werden dat ze halverwege een hoofdstuk alles aan de kant moesten leggen omdat ze plots dingen zagen bewegen in hun ooghoek.
Bird Box is scary shit, in een genre dat ik normaal niet snel met een tang ga vastnemen, maar kijk: het werkte voor mij en voor de vele mensen die ik het sindsdien heb aangeraden. Josh Malerman nam mij ergens op pagina drie bij mijn nekvel en liet me niet meer los tot het einde. In het Nederlands heet het boek De Kooi.

– Us van David Nicholls: Het boek waaraan ik eerst niet durfde beginnen, omdat ik mijn kind had genoemd naar een personage uit het fantastische vorige boek van Nicholls, en welk boek kan daarna komen en niet geweldig tegenvallen? Us, zo bleek, dat in het Nederlands logischerwijs Wij heet en mijn hart razendsnel wist te veroveren. Ik hou erg van de manier waarop Nicholls schrijft, hoe hij kleinmenselijke kantjes weet te typeren, hoe hij erin slaagt om de pijnpunten van onze maatschappij bloot te leggen door middel van observaties die op het eerste zicht niet eens over zoveel lijken te gaan, maar allemaal samen iets creëren waarop ik erg jaloers kan zijn. “Als One Day de romantische puber in mij wist omver te blazen, dan was Us er voor waar ik ondertussen ben. Zo doorleefd, zo raak, zo slim“, schreef ik in mijn review op Goodreads, en daar neem ik nu eens geen woord van terug.

– Dept. of Speculation van Jenny Offill: “Dit is echt een van de beste boeken die ik de laatste jaren heb gelezen“, zei ik tegen collega K., die mij wist te vertellen dat ik dat zo vaak zeg dat the sense of urgency om het te lezen een beetje weg was. En ja, dat is zo, maar ik ken dat toe aan het feit dat ik enkel goede boeken uitlees omdat ik het leven te kort vind voor slechte. En dit boek, wow, dat was wel iets. It hit me to the core, zoals ze dat in het Frans zeggen, dit verhaal dat eigenlijk niet echt een verhaal is maar allemaal stukjes die samen een geheel vormen. Ik wilde echt zo goed als heel dit boek onderlijnen, zo sterk vond ik het. Wel niet meteen lichte lectuur, dus enkel voor mensen die een beetje existentieel willen liggen doen aan hun zwembad. In het Nederlands heet het Verbroken Beloftes.

– How to Build a Girl van Caitlin Moran: Mollig meisje groeit op in een sociale woonwijk in de tijd van de Doc Martens en The Smashing Pumpkins, en schrijft zich een weg uit de miserie door rockjournalist te worden. Geef toe, het zou vreemd geweest zijn als dit boek mij niet had aangesproken, en boy, did it. Ik heb gelachen en geweend en vooral erg veel gelachen om de humor van Caitlin Moran. Heerlijk boek, met geweldige verwijzingen naar een tijd waarin ik even onzeker en geschift was als het hoofdpersonage, maar iets minder losbandig wat betreft mijn seksleven. (disclaimer) (ik zag u kijken) En in het Nederlands heet het Bouwpakket van een Meisje.

– A homemade life van Molly Wizenberg: Foodblogster van Orangette schrijft boek met recepten en verhalen en doet mij zin krijgen om alles waarover ze het heeft klaar te maken, kort gesteld. Ik hou van haar stijl, ik hou van haar humor en enthousiasme, en volgens mij is het het perfecte boek om mee te nemen als je net als ik van eten en bloggen houdt. Dat bloggen hoeft zelfs niet eens. Het boek is niet vertaald.

Gaan jullie met vakantie? Leesplannen of ultieme tips zijn welkom in de comments!

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

Ja kijk, ik vond dat idee van Kathleen te goed om niet eens zelf na te gaan hoe gigantisch mijn berg nog te lezen boeken is. Wat blijkt: de jaren van stoppen met shoppen en het feit dat ik onlangs een berg boeken heb verkocht (Marie Kondo, altijd weer Marie Kondo) hebben mijn pile of shame serieus verkleind. Dat ik de laatste jaren meer dan twintig boeken per jaar lees en dat meestal op mijn Kindle doe natuurlijk ook. Ik koop nog maar zelden een papieren boek. Kon ik vroeger het Boekenfestijn niet uitlopen zonder manden vol boeken naar buiten te sleuren, dan heb ik de afgelopen twee edities niks meer voor mezelf gekocht. NIKS. Wel voor Dexter, al waren dat dit jaar ook maar drie boeken. Wel fantastische, trouwens, terwijl ik toch bezig ben kan ik ze net zo goed even met jullie delen, want toptips voor alle mama’s van kindjes die zot zijn van voertuigen in het algemeen en auto’s in het bijzonder. Of van dikke rosse poezen, dat mag ook.

Vooral het boek met 1001 voertuigen is hier elke avond weer een onwaarschijnlijk succes. 1001 dieren bestaat ook, voor kindertjes die het niet zo voor auto’s en tanks en schepen hebben.

Wat ik zelf nog ongelezen liggen heb, dat zijn boeken die al een hele tijd op mijn TBR-hoop liggen, en dus misschien maar beter eens gelezen zouden worden. Er is geen filmpje, neen. We moeten nu ook weer niet overdrijven qua shame, waar.

Lo and behold: mijn bergje!

Ge moet eerlijk zijn: dat valt toch eigenlijk al bij al keihard mee? Ik had het echt veel erger verwacht dan een schamele dertien boeken. Boeiend om te doen wel, want ik zie er keihard doen aan.

Naast dit hoopje van boeken die ik zelf heb gekocht heb ik nog een TBR-hoopje van boeken die mensen me in de handen hebben geduwd omdat ze vermoeden dat ik ze graag ga lezen, of die ik heb geleend tijdens de leesclub omdat ik zelf een vermoeden heb dat ik ze graag ga lezen. Dat hoopje begin ik wel een beetje schaamtelijk te vinden, nu ik het zo zie.

Jenny Offill gaat morgen mee naar Barcelona, samen met Mrs Dalloway, dan kan ik zien waar ik zin in heb.

En? Hoe zit het met uw pile of shame? Ik vond het in elk geval geweldig interessant om eens een inventaris te maken van de grootte van mijn probleem, voel je vrij om hetzelfde te doen!

Het was zoals verwacht zo’n week van bijna niet thuis zijn en dan op zaterdag toch ontwaken in een ontploft huis waarvan ik niet snapte wanneer we de tijd hebben gehad om het überhaupt te laten ontploffen. Kwam daar nog eens bij dat ik hopeloos achter sta met opdrachten omdat zowel Dexter als ik ziek zijn geweest (Youri ook, maar die is net iets minder arbeidsintensief en moest niet van school gehaald worden), en we zitten met een weekje vakantie dat hopelijk morgennamiddag echt kan beginnen. Het was dus ook een week van niet bloggen en bijna even weinig lezen. Al kan ik wat dat laatste betreft echt niet klagen, de laatste tijd. Ik duik van het ene boek in het andere, en ben ondertussen bezig aan het twaalfde van dit jaar.

Lang niet slecht als je weet dat er nog maar een kwartje van het leesjaar 2015 achter de rug is, en ik mezelf 25 boeken had gesteld als jaardoel. Alleen was ik de Verbeelding Book Challenge wel wat uit het oog verloren, hoog tijd om eens te checken hoeveel ik al van mijn lijst kan schrappen en waar ik nog aan moet werken.

1. Een boek van 500 pagina’s of meer: Ondertussen al twee boeken gelezen voor deze categorie. All the light we cannot see van Anthony Doerr aan het begin van het jaar, goed voor 531 indrukwekkende pagina’s, en net The World According to Garp van John Irving, ook al zo indrukwekkend en 624 pagina’s dik.
2. Een boek gepubliceerd in je geboortejaar: 1981, om precies te zijn. Nog niks voor gedaan.
3. Een non-fictie boek: daar heb ik er dit jaar al vier van gelezen: Getting Things Done was een herlezing, The One Skill een gratis e-book van Leo Babauta, en ik genoot ook van Liefde, een onmogelijk verlangen? van Dirk De Wachter en het geschifte maar inspirerende Opgeruimd van Marie Kondo.
4. Een fantasy boek: dankzij Emma van Chicks Love Food die met mij mee was naar North Carolina heb ik A Game of Thrones van George R.R. Martin in mijn bezit, schreef ik aan het begin van dit jaar. Dat heb ik nog steeds, maar ik blijf twijfelen om eraan te beginnen.
5. Een sci-fi boek: nog niks.
6. Een graphic novel: nog niks. Ik vrees er ook voor.
7. Een mystery of thriller boek:  telt Bird Box hiervoor? Ik vind van wel. Adembenemend en angstaanjagend boek waar ik abnormaal hard van heb genoten, ook al was ik op een bepaald moment zo bang terwijl ik in bad lag te lezen dat ik dacht dat er iemand bij mij in de badkamer stond en ik in het midden van een hoofdstuk ben moeten stoppen. MAN TOCH.
8. Een romance of chicklit: nog niks.
9. Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12: elke avond, met Dexter. Het Circusschip van Chris van Dusen blijft mijn lievelingsvoorleesboek.
10. Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten: niks. Al ligt A Homemade Life van Molly Wizenberg wel klaar, met dank aan vriendin Evelien die het in mijn handen drukte met een “hier, dit is iets voor jou”.
11. Een historische roman: voor de leesclub lazen we Het huis aan de gouden bocht van Jessie Burton, en dat verhaal speelt zich af in 1686. Check dus, al vond ik het niet het meest memorabele dat we gelezen hebben.
12. Een boek met prentjes: ook met Dexter. Als ik er nog een uit moet kiezen (ook omdat het op dit moment het boek is waarnaar Dexter kan blijven kijken): 1001 voertuigen, perfect voor al uw voertuigzotte kindertjes.
13. Een boek dat een prijs heeft gewonnen (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…): The remains of the day van Kazuo Ishiguro, Man Booker Prize 1989, en een van de prijsbeesten uit de challenge van Melanie, die ook al zo’n leuke uitdaging heeft. Ik heb hem uit, en ik vond hem geweldig.
14. Een boek dat iemand je heeft aangeraden: daar ben ik as we speak in bezig. Vriendin Babs raadde me Stop met aardig zijn aan, en omdat ik kon snappen waarom ben ik hem aan het lezen. Boeiende materie.
15. Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd: ik wil nog altijd werk maken van The picture of Dorian Gray van Oscar Wilde uit 1890.
16. Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent): nog niks, al zou A Game of Thrones wel onder deze categorie kunnen vallen.
17. Een boek waar je gek van was als kind: nope.
18. Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen: The World According to Garp! Begonnen op kot rond mijn twintigste, en niet door de eerste hoofdstukken geraakt. Nu ben ik daar blij mee, want het boek kon me toen nooit zo hard geraakt hebben als van waar ik nu sta. Dus goed voor mij.
19. Een boek met een 65+ hoofdpersonage: ik kon niet meteen terugvinden welke leeftijd butler Stevens heeft in The remains of the day, maar volgens mij zal het er niet ver naast zitten. Check, dus.
20. Een boek dat je kan uitlezen op een dag: Opgeruimd van Marie Kondo las ik op een paar uur uit.
21. Een boek dat verfilmd werd: dat is hier keihard triple scoren met The remains of the day, maar It van Stephen King lijkt me dus ook wel nog iets.
22. Een boek waar een televisiereeks werd op gebaseerd
23. Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat: ik wil al erg lang iets van Virginia Woolf lezen, en voor de komende leesclub staat Mrs. Dalloway op de planning. Zeer blij mee, maar dus nog niet gelezen.
24. Een boek dat zich afspeelt in Azië
25. Een boek dat zich afspeelt in Afrika:  Wat is de Wat van Dave Eggers ligt hier al jaren in de kast. Misschien ook wel eens het moment.
26. Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
27. Een boek dat zich afspeelt in Oceanië
28. Een boek in een andere taal dan dat je anders leest (Engels? Frans? Duits? Islensku?)
29. Een bundel kortverhalen
30. Een poëzie bundel

Al bij al helemaal niet slecht: 12 op 30. De komende tijd wil ik graag werk maken van de waargebeurde feiten, Mrs. Dalloway en Afrika, denk ik.

Hoe zit het met jullie Verbeelding Book Challenge? Of indien je niet deelneemt: lees je zoveel als je zou willen lezen, op dit moment? Want to share?