Category Archives: flo

Flo spreekt #7

Tweede kleuterklas, ondertussen.

Zot van water en erin zwemmen, een plantrekker, verlegen bij mensen die ze niet kent, zeer gevoelig, maar ze kan het goed wegsteken.

Grappig, creatief, schoonste meisje ooit gemaakt. Smulpaap, levensgenieter, is er graag bij.

Kwebbelt non stop, of zo lijkt het, tot we haar vergelijken met haar broer en beseffen dat die nog een completely other level is. Soms is Flo stil. Denkt ze na. Is ze bezig. Dat hebben we met Dexter nog niet veel meegemaakt. En nu ga ik stoppen met vergelijken, want Flo is vooral heel erg Flo. En dit zijn de uitspraken die ik de afgelopen tijd in mijn bullet journal heb verzameld.

  • Oh neen, Dexter! Ik denk dat jouw kous gebroken is“. (in plaats van dat er een gat in zit)
  • “Welke dieren leefden er eigenlijk op de noordbol?”. (de Noordpool)
  • En toen kwam de burgemeester van onze school naar ons“. (de directeur)
  • Ik nadenk altijd en dan doe ik het gewoon“.
  • Het ligt in je nestkastje“. (nachtkastje)
  • Doe het nu! Dan ben je ervan af!“. (op zo goed als elke vraag waar ik “straks” op antwoord)
  • Wanneer is het dan papperdag?“. (op moederdag)
  • Ik zou zo graag een vlechtvalk zijn“. (een slechtvalk, maar dan hipper)
  • Dexter, je hebt geluk! Ik ga met jou op de trampoline!“.
  • Ik zet het wel op het matras“. (terras)
  • Als ik zenuwachtig ben, dan voelt het als salamanders in mijn buik“.
  • Ik vind het gewoon jammer dat we nooit meer Netflix eten“. (cornflakes)
  • Hebben de mensen op de Mount Everest dan geen vuurstof meer?“.
  • “Wie zingt dat liedje?”. “Bart Peeters”. “Je bedoelt zeker Darth Vader?”. (ik geef toe, hij lijkt erop)
  • Ik vind het een mooi windje“.
  • Mag ik mijn koptelefoon hebben, want ja, ik hoor allemaal luide geluiden die jullie niet kunnen horen.”
  • Mag ik een nieuwe tandenborstel? Want mijn tanden werken haast allemaal niet meer, en mijn tandenborstel is zo kapot dat mijn tanden alleen maar viezer worden als ik ze poets, in plaats van properder.”
  • Ha, zoals in easy phone home“. (nadat Dexter in een videospel voorstelt dat Flo voor easy kiest)
  • “Op kamp heb ik alles gewonnen, maar je moet het morgen niet vertellen aan de rest, want die weten dat al.” (als Flo met wilde verhalen afkomt, dan dekt ze zich graag wat in)
  • “Smakelijk Flo.” “Graag gedaan”.

Nog meer “Flo spreekt”? Hier vind je ze allemaal.

Flo spreekt #6

Ooit ga ik een boek schrijven over mijn jongste kind dat de ene seconde een lieflijke prinses en de andere een woedende ninja kan zijn.

Dat kind dat ongelooflijk goed is in kwebbelen en genieten, dat meisje dat je even blij kunt maken met een stukje chocolade als met een avondwandeling waarop ze als opdracht krijgt om de brievenbussen van alle huizen die we tegenkomen te zoeken. Dat kind met haar veel te grote woorden en manieren. Dat zot kraam dat zeven zinnen op tien begint met “maar eigenlijk”, en de andere drie met “stel je voor”. Dat springertje dat Youri, mij en haar broer soms zin geeft om tien handdoeken in de ring te droppen, maar ons drie seconden later ook naar elkaar doet kijken met een verliefde blik van “wtf, heb je dat nu weer gehoord?!”.

Deze zinnen sprak ze uit en vergat ik niet te noteren in mijn bullet journal: (of werden mij doorgespeeld door Dexter met een ‘mama, deze moet jij echt in je boekje schrijven!’)

  • Die boter voelt zo heerlijk gezellig“.
  • Mag je likken aan je eigen tong?“.
  • Waarom ben jij eigenlijk zo aan het wiebelen met die fles?“. Ze bedoelde schudden.
  • Ik vind de vloer het allerleukste speelgoed.” Dat ik haar daar eens aan ga herinneren als ze weer weent dat iedereen veel meer speelgoed heeft dan zij en dat is niet eerlijk.
  • Ik hou eigenlijk echt niet van oude mensen, want die gaan te makkelijk dood“.
  • Wij hebben kolens voor op de barbecue hoor!“. Heel lang moeten zoeken achter kolens, namelijk.
  • Die bloemen ruiken hier zo lekker dat me mond in brand staat!“.
  • Ik heb al iets van plan“. Over de tekening die ze gaat maken om op te sturen naar de opa’s.
  • “HEY! JE HEBT ME LATEN VERSCHRIKKEN”. #boos
  • Jongens zijn mijn lievelings“. Hashtag gans haar moeder.
  • Ik ben de sister en jij bent de protter“.
  • Ik ga dan eens naar Londen, maar jij mag niet mee“. “Oke.” “Ik ga dan wel eens Facetimen“.
  • Ze moeten hier echt eens het gras afwaaien.”
  • *begint hysterisch te wenen en kan amper nog praten* Ik: “Wat scheelt er Flo?“. “Ik heb iets heel ergs gedaan! IK GA DOODGAAN!“. *hapt naar adem en weent nog hysterischer* Vijf bange minuten en tien keer vragen later bleek dat ze haar kauwgom had ingeslikt. Piehoew zegt.
  • Mama, weet je nog dat Dexter gisteren heeltijd vraagjes aan jullie aan het geven was?“.
  • Mag ik dit citroenzaadje straks bomen?“. In plaats van planten.
  • Dexter heeft kougevat. Als hij nog eens naar buiten gaat moet hij beter een regenhoed aandoen“. Een regenhoed. I die.

Nog meer “Flo spreekt”? Hier vind je ze allemaal.

Flo spreekt #5

Het was toen ik mijn ene bullet journal aan het migreren was naar mijn spiksplinternieuwe van Werk & Leven (ze zijn zo mooi en oranje, only my favorite color), dat ik besefte dat ik nog een lijstje heb staan met citaten van mijn dochter die deze blog nog niet hebben gevonden.

Beter laat dan nooit: dit pende ik de afgelopen weken ijverig neer om niet te vergeten.

  • Kijk daar, een spoor van streep!“. Waarop ze op het strand naar een lijn in het zand wijst, en ik bijna in mijn broek doe van het lachen.
  • Op een grote paddestoel, vol met witte stippen, zat kabouter Spinnevoet, heen en weer te wippen“. Kabouter Spinnevoet, zeg. I die.
  • Mama, wij zijn toch de goeiste kokers van de hele wereld?“. Flo is enthousiast over haar culinair talent, en dat van mij. Altijd tof.
  • Ik vind dat echt heel erg kiezelig“. Kiezig, eigenlijk. West-Vlaams voor vies.
  • De lucht is nu al maniger“. We komen buiten en plots is het donker, mét maan. Ik had dat nooit zo mooi kunnen zeggen.
  • Die trui voelt heel gezellig hoor, mama“. Commentaar op de nieuwe trui met een dikke duim erbij.
  • Die raket is neergestorven he mama?“.
  • Je moet nu wel eventjes wachten in de lieveling“. In de living, gelijk ze zeggen.
  • Dat is echt keirelekker!“. Beirelekker, gemengd met keilekker. Volgens mij dus echt wel zeer lekker.
  • Mag ik eens met mijn doktersluister naar jouw hartje luisteren?”. Want een stethoscoop is ook zo’n groot woord.
  • HUH?! Als ik me ogen toedoe, dan zie ik helemaal niks!“. No shit, Sherlock.
  • Mama, je bent een grapperik“. I know, kindje, I know.

Nog meer “Flo spreekt”? Hier vind je ze allemaal.

lilith heeft een secuur kind gemaakt

Ik kan er met bewondering en ontroering naar zitten kijken, naar mijn eigen kind. Kind nummer twee, dat al van bij de geboorte duidelijk maakte dat ik niet moest denken dat ik alles in mijn leven kon plannen en voorspellen. In mijn hoofd plande ik voor een helse periode met huilbaby nummer twee. Ge hebt nooit twee dezelfde, aldus de volksmond, maar ik wist zeker dat dat voor mij niet zou tellen. Ik zat er compleet naast.

Nu, bijna vier jaar later, is zij het kind dat ons met verstomming slaat omdat ze geboren blijkt met een rugzak vol geduld. Iets waarover zowel haar moeder als haar broer niet lijken te beschikken, dus dat contrast is best bijzonder. Terwijl wij al na drie seconden gefrustreerd raken omdat dingen niet lukken, jassen en schoenen tegen de grond zwieren omdat die niet in een halve seconde dicht geraken, en creatieve werkjes aan de kant gooien omdat ze niet mooi genoeg zijn en alles te veel werk is, blijkt Flo zo secuur als ze groot is. Zeker van haar stuk. Overtuigd van zichzelf, ook. Flo kan het, en ze neemt er haar tijd voor.

Terwijl ik plaktattoo’s op mijn pols zet om mezelf eraan te herinneren dat ik niet zo door mijn dagen en leven mag sjezen en moet blijven ademen, heeft zij tijd. Met bakken. Herinnert ze me eraan dat tijd hebben een keuze is als een ander.

Haar schilderwerkjes en tekeningen doen me soms naar adem happen. Net als haar broer wil ze alles zelf doen, maar als het niet lukt, dan doet ze gewoon nog wat verder tot het wel lukt. Als ze een snoepje krijgt van iemand bewaart ze het voor later, iets dat ik nog nooit heb gedaan, en haar broer al zeker niet. Flo heeft geduld, en ze laat zich door niemand opjagen en ik geloof mijn ogen amper. Ik ken het niet. Hoe is dat mijn dochter, zelfs?

“Ik doe gewoon op mijn gemakje”, zegt ze dan met een overtuiging en wijsheid waar ik week van word.

Daar sta ik dan, met mijn sterren op mijn pols, geweldig veel van haar te leren.

Ze heeft geen idee, en alle tijd van de wereld.

Ik ben zo blij voor haar, en voor ons allemaal.

lilith en de magische dobbelsteen (die haar kinderen doet vertellen over hun dag, stel je voor)

“Wat heb je gedaan vandaag?”.
“Niks”.
“Ik ben het vergeten”.
“Ik weet het niet meer”.


Voor iedereen die kinderen heeft die beeld zonder klank voorzien van zodra een van de ouders polst naar hun dag, heb ik een tip die ik een tijdje geleden ergens las en met succes introduceerde in mijn huisgezin.

Oké, het duurde even voor Dexter het niet meer stom vond, maar de laatste weken vragen zowel Flo als hij ernaar als we na thuiskomst van school iets zitten te eten: de dobbelsteen.

Men neme: een dobbelsteen.
Men gooie: om beurt, wij doen van klein naar groot, dus eerst Flo.
Men vertelle: een ding per gegooid oog. Iets dat we nog niet wisten over je dag. Iets dat je deed. Of hoorde. Of zag.

Sinds de introductie van de dobbelsteen weet ik veel meer over mijn kinders. En leuk neveneffect: zij ook over mij en over hun vader, die ook soms meedoet.

Ervoor vertelde ik bijvoorbeeld niet snel over de lastige telefoontjes die ik soms moet doen, of dat ik al een week zoek naar die ene mens die door mij geïnterviewd wil worden over een moeilijk onderwerp. Wat ik al helemaal niet deed: vertellen hoe ik me daarbij voel, hoe ik zelf dingen oplos, waar ik de bal heb misgeslagen en hoe ik daar dan mee probeer om te gaan.

Neen, ik geef hier niet dikwijls opvoedingstips, want weet ik zelf veel.
Maar de dobbelsteen, die gaan we erin houden.

10 dingen die ik afgelopen zomer deed om kindjes te entertainen

De eerste week vakantie van het schooljaar is een feit, en dat doet me eraan denken dat ik nog eens wilde posten hoe ik de kindjes entertainde tijdens de zomervakantie.

Negen weken vakantie is dat, ik heb ze geteld. Meermaals al. De eerste zomervakantie, toen ik amper kon geloven dat ik vanaf het moment dat er een kind naar school ging in de zomer elk jaar voor al die negen weken zou moeten zorgen dat er een volwassene bij dat kind was. Hoe viel dit te rijmen met iedereen die ooit tegen mij had gezegd dat kinderen hebben zichzelf wel uitwijst?!

Believe you me: zo heeft het nog geen enkele keer gevoeld als ik me in januari al zit te buigen over die negen weken zomervakantie (en ze nog eens tel. En nog eens, omdat ik het nog steeds amper kan geloven) en voel hoe kolkende rivieren van zweetparels zich aftekenen tussen haarlijn en wenkbrauwen.

Een van de oplossingen die ik ondertussen heb en mee organiseer is sociale kinderopvang. Een opvangplanning opstellen met en door andere ouders. Tof. Leuk voor de kindjes. Elk jaar weer heel veel werk ook, niet enkel aan vergaderingen en planningen en al die organisatorische shizzle, maar ook in de vakantie zelf. In de paasvakantie en de zomervakantie entertain ik dus niet alleen mijn eigen kidsters als ze thuis zijn, maar ook die van andere mensen op de dagen waarop ik samen met een andere ouder insta voor de opvang. Dat is dan mijn kinderen maal zeven ofzo. Ge kunt er u iets bij voorstellen.

Afgelopen zomer ving ik voor het derde jaar op rij op.
Liet ik de hersenen knarsen en mijn Pinterest-account overuren draaien om activiteiten te bedenken om hen bezig te houden. Net als mijn eigen kinders, op dagen dat we geen uitstap deden en zij amper konden geloven dat WE ECHT NERGENS NAARTOE GINGEN OF WAT?! SERIEUS MOEDER?!

Neen dus.

We deden wel dit: (om enkele dingen te noemen)


1. Gezelschapsspelletjes spelen

Mijn kinderen doen dat graag, de kindjes in de opvang meestal ook. Klassiekers als UNO blijven hier een goed idee (ik deed heelder tornooien met Dexter, ’s ochtends vroeg terwijl zijn uitslapende zus uitsliep), net als Triominos en La Cucaracha.

Kindjes die wat jonger zijn, zoals Flo van drie en half, speelden dan weer graag Bumba Baby Memo en Halli Galli met licht versimpelde regeltjes.

2. Waterspelletjes spelen in alle vormen of maten

Het grote voordeel van warme zomerdagen. Er waren mama’s die zich bekwaamden in het maken van dit soort sponsjes waarmee naar hartelust gegooid kon worden, ik zelf kocht vanuit complete nostalgie een ontplofdink voor waterballonnen zoals ik het kende uit mijn eigen kindertijd en ontdekte dat het nog altijd even leuk en pipi-in-de-broek-spannend is als toen. OMG DE TIKKENDE TIMER!!!

3. Schminken

Op een dag aan het begin van de vakantie kreeg ik het zot in mijn hoofd en kocht ik een schminkdoos van Snazaroo. Zo’n dingen gebeuren blijkbaar als je tweede kind niet gillend wegloopt bij de gedachte aan geschminkt worden, in tegenstelling tot kind 1. Het bleek de beste investering van de zomer, want ondertussen schminkte ik zowat alle kindjes van de opvang. Kindjes vinden schminken de max, zo blijkt, en ik vind het ook leuk, al moet ik wel nog veel oefenen. In het verlengde van kindergezichtjes schminken: het volgende puntje.


4. Sjablonen/ fake tattoo’s zetten

Snazaroo heeft ook handige sjablonen, en dus liet ik geen kinderlichaamsdeel onbeschilderd op sommige dagen van de opvang. Oké, misschien overdreven, maar ze vonden ze wel de max.

5. Voorlezen

Zot hoe leuk mijn kindjes en die van anderen dat blijven vinden. Altijd goed voor een rustig moment. Toppers waren Het kind van de Gruffalo (zelf ook fan), de vintage boekjes van Disney Club die ik op de rommelmarkt vond, en het altijd even mooie en leuke Circusschip. (ja, ik ken het ondertussen vanbuiten)

6. Zoeken in zoekboekjes

Flo heeft er een van Bumba, Dexter en zijn maten gooiden zich onder meer op Olifanten op Reis en Wally.

7. Zoekkleurplaten inkleuren

Een van de ontdekkingen van de zomer, wat ons betreft. Zoek eens op “I spy” op Pinterest, en zie een hele wereld voor je opengaan. Geen dank!

8. Zoektochten organiseren

Het valt me nu pas op dat we deze zomer nogal hebben gezocht. Of zoekende waren, zoals je wilt. In elk geval: ik maakte al eens een zoektocht met foto’s, en nu was het een indianenzoektocht met opdrachten en aan het einde een schatkist met indianenkoekjes waar we de washi-tape niet meer vanaf kregen want niks menselijks is ons vreemd, en van washi-tape opeten ga je blijkbaar niet dood. Ook goed om weten.

9. Dingen maken met schuimklei

Schuimklei is de max omdat ook hele kleine kindjes er toffe dingen mee kunnen maken zonder zichzelf te vergiftigen of zo vol te smeren dat de opvangers van dienst de wanhoop nabij is. Ook hier: Pinterest is uw maat.

10. Fotofilters inzetten

Altijd lachen. Snapchat of FaceApp of iets. Die dingen veranderen ook constant, dus ik haal om de zoveel tijd mijn gsm boven voor een sessie lachen, gieren, brullen. Is dat #badparenting? Het kan me zelfs gestolen worden. Zoals je kunt zien aan mijn gezicht.

Nog meer inspiratie nodig? Ik blogde ook al eens over mijn gigantisch ijsblok (al is het daarvoor misschien niet het moment), en over mijn dessert van wormen in aarde.

Disclaimer: deze post bevat links naar een website die mij commissie uitkeert als iemand iets koopt via die link. Alle meningen en voorkeuren zijn van mezelf.

Flo spreekt #4

Het drama van het tweede kind. Dat de moeder niet alleen veel vaker vergeet om grappige uitspraken in haar Bullet Journal te schrijven (aja, twee kinders, dat spreekt altijd door elkaar, en dus ben ik de uitspraak al vergeten tegen dat ik “wabliefteru?” en “spreek eens zo niet door elkaar!” tegen de andere heb gezegd), het zorgt er vaak ook voor dat ze minder tijd heeft om ze door te sluizen naar haar blog.

Deze uitspraken van de afgelopen weken hebben het alsnog gehaald.

  • Ik was daar echt heel eng voor“. Flo vond iets eng, en was daar heel bang voor.
  • Is dat hier een kleer?“. Wijzend naar een pyjama. Kleren zijn niet gelijk aan slaapkleren, daarmee, en Flo checkt liever dan in pyjama naar school te gaan.
  • Ik ben altijd de beste winnaar hoor mama. Echt altijd van al mijn vrienden win ik. Maar niet soms. Je kan niet altijd winnen, hoor.” Waarop ze me een beetje berispend aankijkt omdat ik dat misschien wel dacht, dat je altijd kan winnen. Zo ben ik wel.
  • Mama, mama, ik heb een supergoed gedeetje!“. Of een ideetje.
  • Ik ben Pippi Langkous en ik durf nergens bang voor te zijn!“. Auw. <3
  • Mag ik scharen?“. Knippen. Ik vind scharen logischer.
  • Kom hier mama, ik ga jou verbeteren“. Ik was nogal ziek en lamlendig in de zetel, en Flo wilde me genezen.
  • Geef mij maar een oplosje“. Het duurde te lang voor ik doorhad dat ze wilde dat ik haar een applausje gaf. Mega-woedeaanval. Zelfs nadat ik in mijn handen klapte als een onnozelaar kwam het niet meer goed. #hetiseenfase
  • Daar moet ik naartoe!“. Ik toon de video van Sylvy Melodie in de kinderacademie, en Flo, die zeer graag zingt en danst, is wreed gedecideerd. Ik heb niet durven vertellen over wat er met Walter is gebeurd en dat de academie gesloten is.
  • OWLY! WAAR ISSEM GEVLOGEN?“. Flo ziet een bliksemschicht.
  • Wat gebeurt er als je tegen het plafond likt?“. Geen idee, eigenlijk. Probeer eens?
  • Weet je wat juf N. zegt tegen mijn kinderen?”. “Neen”. “Babbelkousen!“. *rolt haast over de grond van het lachen*

Meer Flo spreekt?
Hier staan de vorige edities.

Over bollekes en wenkbrauwen

Afgelopen weekend zaten wij in Centerparcs. Dat betekent dat wij op drie dagen drie keer gingen zwemmen, tot enorm jolijt van het nageslacht. Doordat de gezinshokjes 1. niet bepaald voorzien waren op gezinnen die meer dan de ruimte van anderhalve persoon innemen, en 2. altijd volzet waren, deelden wij ons op. Team meisjes in één verkleedhok, team jongens ernaast. Zodat sommigen onder ons zeker in de mogelijkheid verkeerden om de anderen duidelijk te maken dat zij aan het winnen waren in de onaangekondigde maar blijkbaar enorm belangrijke wedstrijd “om ter snelst klaar”.

Dag 1.
Flo is klaar en zit op het bankje, ik begin mijn eigen ondertussen ijskoude lichaam af te drogen.

Flo: “Wat zijn die bollekes eigenlijk?”.
Ik: “Welke bollekes?”.
Flo: “Die daar!”. *wijst naar mijn borsten*
Ik: “Ah. Dat zijn mijn borsten.”
Flo: “Ik wil ook borsten”.
Ik: “Daarvoor moet je nog even wachten. Die krijg je als je een beetje groter bent.”
Flo: “Ik heb ook bollekes hoor! Hier!”. *wijst overtuigd naar haar ellebogen*

Dag 2.
Flo is klaar en zit op het bankje, ik begin mijn eigen ondertussen ijskoude lichaam af te drogen.

Flo: *kijkt lang naar mijn borsten en houdt peinzend een vinger tegen haar mond*
Flo: *denkt duidelijk na*
Flo: “WENKBRAUWEN!”.
Ik: “Bijna juist! Borsten.”
Flo: “Ja, die.”

Dag 3.
Flo is klaar en zit op het bankje, ik begin mijn eigen ondertussen ijskoude lichaam af te drogen.

Flo: “Ik weet het wel oor. Dat zijn borsten”.
Ik: “Goed zo, dat heb je goed onthouden.”
Flo: “Ze lijken wel een beetje op wenkbrauwen”.
Ik: “…”

Maar goed, we hebben ons alsnog wreed gejeund, en ik ben al blij dat ze bollekes zei.

En niet zakjes. Of gordijntjes.
Of zoals ik ooit vreesde: tennisballen in een sok.
(niet dat het helemaal goed kwam, daarmee. Vandaar vast de opluchting)

Flo spreekt #3

Deze rubriek zou ook “Flo zwijgt geen minuut behalve als ze aan het eten is” kunnen genoemd hebben, maar dat wist ik niet op voorhand, dus laat ons het zo houden. Ze is ondertussen drie jaar en een maand, die Flo van ons, en dit zijn de zinnen die mijn Bullet Journal haalden.

  • Maar ik ben niet aan het snoepen, ik ben aan het chocoladen“. Dat daar geen misverstanden over bestaan.
  • Mama kijk, ik sta hier in mijn pierlowietje“. Als in: ik heb al mijn kleren uitgespeeld.
  • Heb jij hier het donker aangelegd?“. Flo stapt een donkere berging binnen.
  • Oh kijk, het begint te zonnen!“. De zon komt erdoor, Flo is blij.
  • Is de batterij al opgeblazen?“.
  • Ik wil dat me verjaardag nog lang begint“. Met een diepe zucht, op de ochtend na haar verjaardag.
  • Als ik klein was he…. (dramatische pauze)… dan ben ik geboren!“.
  • Kan je een vos in de lava spoelen?“.
  • Haha, ik heb een appelsnor“. Flo drinkt een beker appelsap.
  • Mag ik kijken naar de televee?“.
  • Ik was aan het zingen van Sinterklaas pompoentje“.
  • Ik kijk naar alle spiegelen“. Bij de kapper.
  • Mooie gordijnen zeg!“. Gewoon, terwijl we onderweg zijn met de auto. Niet eens speciale gordijnen ook niet, vond ik.
  • Praat jij eens door de hokkel tolkie, mama?“. De walkie talkie. Dus.
  • Dat kan een keer gebeuren he mama“. Na een ellenlange nergens op slaande mop over Jantje in het zwembad.
  • Er is hier alleen nog pickachaise“. Mayonaise, denken we.
  • Sprookjes sprookjes pats, ik wou dat ik een poes was“.
  • Kom mama, we moeten ons nu afvegen“. Afdrogen dus, in het zwembad.
  • Ik heb een foutje gelaten“. <3
  • Da wetek ook nie oor Vlad“. Flo kijkt en interact met de Nachtwacht.
  • Leg jij Schunkeltje in me bed?“. Schanulleke. Bijna juist.
  • Als sommige mensen niet meer kunnen dansen, dan kunnen ze ook niet meer werken“. Compleet out of the blue. Ik zie er een soort maatschappijkritiek in, maar ik weet niet juist wat ze ermee wil zeggen.
  • Euh, waar was jij geloof ik?“.
  • Misschien istie thuisgebloven?“. Flo vraagt zich af waar het onvindbare hondje uit Paw Patrol is.

Meer Flo spreekt?
Hier staan de vorige edities.

Flo spreekt #2

IMG_5037

Ik heb zeer taalvaardige kinderen. Dat is geen pluim op eigen hoed, ik weet niet of we daar zelf veel aan hebben gedaan, wij praten, en zij nemen blijkbaar op als sponsjes. Mensen wijzen me er regelmatig op, en dat is grappig, want doordat Dexter nog een stuk taalvaardiger was op de leeftijd van 2 jaar en acht maanden dan Flo, zou ik bijna denken dat zij praat zoals de meeste kindjes van haar leeftijd. Tot ik dus een kindje van haar leeftijd hoor praten, en besef dat onze madam praat als een grote. Ik vind dat de max. Ook al denk ik ook regelmatig: wanneer gaan die twee hier eindelijk eens drie seconden ZWIJGEN?!

IMG_4699

Deze zinnen kwamen de afgelopen weken in mijn bullet journal terecht:

  • Mag ik morgende week naar school?“. Het verschil tussen morgen en volgende week is nog niet duidelijk, maar ik vind dat ze dat mooi oplost.
  • Heb jij nieuwe ogen?“. Elke keer als ik iets van make-up draag. Ze vindt mijn nieuwe ogen meestal ook heel mooi. Kan ook: “Heb jij nu jouw ogen geschilderd?“.
  • Ik ben een kleine mens.” Gewoon een random opmerking aan het ontbijt.
  • Kijk! Pakinoki!“. Flo heeft Pinokkio weten te localiseren in haar zoekboek.
  • Zeg maar sorry.” Ik bonkte Flo met haar hoofd tegen het dak van mijn auto, maar ze had al direct een oplossing.
  • Ik ben de dokter. Moet ik een keer een spuitje laten komen?“. Laat maar komen, Flokie.
  • “Heb jij naar Brussel gezeten?”. Ik kom thuis van een redactievergadering in Groot-Bijgaarden.
  • Ik ziet Bram leuk.
  • Sem is mijn liefste.” Ja, er is een patroon. Ze zijn allemaal minstens zes jaar en liefst ouder, haar maten. Als in de maten van haar broer.
  • Wattenhell?“. Don’t ask. Maten van haar broer.
  • Ik kan ook nie alles doen he.” Ik vroeg of ze de gordijnen wilde dichttrekken.
  • Ik heb maar één handje he“. Ze kan haar toetentas niet dragen want ze heeft haar pop al vast. Aja.
  • Ik heb een hik gelaten.”
  • Hij heeft lief gewerkt met mij.” Ik vroeg hoe het was in de klas, en de hij in kwestie is een juf.
  • Ik hou van jou, maar ik zie je niet.” Weetwel, van in dat liedje van zwarte piet, wiedewiedewiet.

Meer Flo spreekt? Hier vind je de eerste editie terug.