Wereld veggie dag vandaag, en ik ben helemaal voor. Na meer dan vijf jaar veggie koken in de crib kan ik mij nog moeilijk voorstellen hoe het voelt om een kipfilet te snijden of gehakt te mengen met mijn handen. Vleesloos is hier ondertussen een tweede natuur geworden, en toch merk ik dat mensen die wel standaard vlees met patatjes en groentjes eten veel miserie hebben met bedenken hoe dat dan moet, zonder dat stuk vlees.
Wat mij betreft was het vooral een kwestie van afstappen van de gedachte dat je vlees nodig hebt voor een lekkere maaltijd. Ik eet bijvoorbeeld erg regelmatig het trio rijst/groenten/ei. Soms ook met avocado erbij. Mits de juiste kruiding of toevoeging van sojasaus elke keer weer heerlijk. En ook allemaal een kwestie van de dingen die je wel nog eet zo goed mogelijk leren klaarmaken. Ik maak de heerlijkste sticky rijst, nu, mijn groenten zijn in de loop der jaren smakelijker geworden dan ooit, net als mijn omeletjes. Kwestie van ervoor gaan met de dingen die er wel nog zijn, en wreed content worden van de evolutie van gewoontjes naar kick ass.
Voor iedereen die vandaag (en hopelijk ook eens vaker) zijn vlees wil schrappen heb ik nog eens een lijst gemaakt van de gerechten die hier regelmatig op het menu staan.
En dan heb ik het nog niet gehad over toast champignon, veggie balletjes in tomatensaus met puree, spaghetti met seitangehakt, chili sin carne of sushi met avocado waar ik nog nooit een recept voor heb gepost. Ook niet over wraps met geroosterde groenten, panini met cheddar, gebakken champignons en appeltjes met honing, veggie quiche, lenterolletjes, of overheerlijke stoemp vol groentjes met een vegetarische rookworst. Yum. Hier vind je trouwens ook nog wat tips voor een vleesloos bestaan. Net als hier.
Iemand ooit al iets uit bovenstaande lijst gemaakt of plannen om het te doen? Of een ander favoriet veggie recept dat gedeeld moet worden? Zeer graag in de comments!
Op zoek naar goede kookboeken met veel lekker vegetarisch?
Weten jullie nog, toen Thomas Siffer hier zijn olijfolie aan de man kwam brengen? Ondertussen zijn we een paar maanden verder en begin ik stiekem al keihard af te tellen naar de levering in december. Tegelijk wil ik ook niet helemaal afscheid nemen van de zomer, al helemaal niet als het op eten aankomt. Wat me eraan deed denken dat ik nog een receptje had staan uit de hak, eentje van Bellina, die het gerecht bestempelt als het armemensengerecht bij uitstek, omdat je het maakt met brood dat beenhard is geworden, en wat simpele groenten die je nog in je keuken hebt liggen. Allez hup, om de zomer nog een klein beetje in ons hart te bewaren, panzanella, maar dan anders.
Aqua Sale Voor 2 personen
– 1/2 komkommer
– 100 gr tomaten
– 1 grote rode ui
– 2 lepels olijfolie
– takje oregano
– teentje look
– 150 gram oud brood
– 100 ml water
– zout
Doe de olie in een kom. Prak er de in stukken gesneden tomaten zachtjes in, zodat de olie en het tomatenvocht zich wat mengen. Doe er de in grove stukken gesneden komkommer bij, en de fijner gesneden ui. Voeg de fijngesneden oregano en de fijngeneden look toe. Roer om, met de brokken oud brood.
Op het einde voeg je ijskoud water toe, om het slaatje extra fris te maken. Bellina doet het zelfs met ijsblokjes, maar volgens mij is Bellina een durver.
Oke, wat was dat allemaal? Mijn poetsvrouw kwam net op tijd uit verlof om mijn huishouden van de totale ondergang te redden, en nu het boek volle bak in druk is is het tijd om adem te halen en weer wat te focussen. Op mijn eten, bijvoorbeeld. Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen weken alleen maar pasta met tomaten heb gegeten. Op zich niet eens zo’n brol in vergelijking met echte die-hard brol, maar ik had gewoon geen tijd noch goesting om harder na te denken over mijn eten. Compleet inspiratieloos, ik.
Ik heb wel geprobeerd om het niet al te hard uit de hand te laten lopen. Snel moet niet altijd ongelooflijk ongezond zijn. Een van de dingen die ik heb getest en goedgekeurd waren pizza’s gemaakt van courgette. Zo simpel als het klinkt, maar toen ik een foto op Instagram zette vroegen verschillende mensen me naar een recept. Bij deze:
Ongelooflijk simpele maar lekkere gezonde pizza van courgette
Een halve dikke courgette, in schijfjes van een centimeter.
Passata
Gedroogde oregano
Geraspte kaas
Wrijf de schijfjes in met olijfolie aan beide kanten, bestrooi met peper en zout. Leg op een bakplaat en laat aan elke kant vijf minuutjes garen onder de grill van een voorverwarmde oven van 220 graden. Haal uit de oven om te checken of ze niet meer te hard zijn, doe er anders nog een paar minuutjes bij. Beleg met passata, oregano en geraspte kaas en laat nog enkele minuten garen onder de grill tot de kaas mooi gesmolten en goudbruin is.
En dadist! Ook perfect als hapje, lijkt mij.
Nog courgette over? Dorien maakte een erg leuke blogpost met tips om die op te gebruiken.
De frittata is erg lang een van mijn grootste keukenfrustraties geweest. Terwijl iedereen maar bezig bleef over hoe makkelijk je zo’n dikke omelet met vanalles en nog wat in elkaar kon flansen eindigde ik altijd met iets op mijn bord dat compleet de bedoeling niet was. Als ik het al uit de pan kreeg, want doorgaans bleef de helft van mijn so called frittata aan de bodem van de pan kleven, tot waanzin en wanhoop van ondergetekende. Vaak zag het er ook nog eens helemaal niet uit, en hadden de eieren zich gemengd met de vochtige groenten tot het eindresultaat leek op iets dat je op een ochtend na de Gents Feesten op het trottoir aantreft.
Ik was nochtans zo helemaal gewonnen voor het idee van de frittata. Vooral omdat het zo’n gerecht is waarop je- eens je weet hoe je het moet maken- eindeloos kunt variëren. Met groenten, zonder groenten, met bergen kaas of zonder, met of zonder verse kruiden, spicy of niet, met een restje pasta, wat aardappelen of een handvol rijst van gisteren bij de chinees. Ideaal voor restjes, snel klaar, perfect om de dag erna mee te nemen in je brooddoos, en om de een of andere reden helemaal out of my league. Typisch.
Wederom was het het fantastische “De Moestuin van Mme Zsazsa” en meerbepaald een recept van Dorien dat de torenhoge berg recepten die ik al van het internet heb gehaald oversteeg en ervoor zorgde dat ik ondertussen al twee keer een frittata heb gemaakt waarvan ik tranen in de ogen krijg, zo perfect is hij. En het enige dat ik deed is enkele regels volgen die mij tot nu compleet niet duidelijk waren, waardoor er altijd wel ergens in het proces iets fout liep.
Check it out jongens, hij lijkt wel licht te geven zo lekker.
De regels voor de perfecte frittata
1. Gebruik voor een grote pan een tiental eieren. Ik vind dat het een serieus verschil maak als ik die op de plaatselijke bioboerderij ga halen, qua smaak, maar zie wat je kunt krijgen.
2. Doe de groentjes altijd eerst in de pan in een bodempje olie. Als je aardappelen rauw wilt gebruiken, snij ze dan in plakjes van maximum een halve centimeter en laat ze eerst een minuut of tien garen voor je aan de eieren begint te denken. Volgens Dorien moet alles lekker en gaar zijn voor de eieren de pan in gaan.
3. Als je tomaatjes gebruikt zoals ik de eerste keer deed, zorg er dan voor dat je het vocht dat in de frittata terecht komt beperkt door de zaadlijsten eruit te halen. Vochtige frittata, daar wordt niemand vrolijk van.
4. Zorg ervoor dat de eieren terecht komen in een hete, goed geoliede pan. Dan heb je dat probleem met vastkleven aan de bodem niet.
5. Laat de frittata garen onder de grill van je oven tot hij er goudbruin weer uit komt, en serveer met een slaatje.
Dorien heeft in dit stuk een recept voor frittata met prei, broccoli en aardappelen staan, en in het boek vind je er een met snijbiet en feta. Uiteindelijk is het vaste systeem dus altijd groentjes garen, eieren erbij, onder de ovengrill, en de regels hierboven volgen. Ik kan u dat boek alleen maar aanbevelen and then some, maar dat heb ik vast al eens gezegd.
Hebben jullie trouwens gerechten die altijd weer mislukken? Gooi het in de groep, misschien kunnen we onze gezamenlijke tips en tricks delen in de comments. (y)
Die blog van jou, ik volg die dus zoals een man van over de vijftig geen blogs van jonge moeders zou mogen volgen zonder het in zijn broek te doen, niet vanwege zijn incontinentie, maar van de angst omdat vroeg of laat de zedenpolitie hem in de boeien komt slaan. Ik zie de kop al in Het Laatste Nieuws: ‘Ex-baas wurgt ex-werkneemster ‘, met daaronder in kleine letters ‘met aandacht en alleen virtueel, maar dat telt ook’. Werkelijk, ik ben de Spiderman onder jouw lezers, zo hard plak ik aan je blog.
Ik schrok me dan ook een ongeluk toen ik las dat ik zou gastblogposten. Zotcontent ben ik.
Want kijk. Jij geeft je lezers soms culinaire tips en zelfs dat vreet ik op zonder lang genoeg te kauwen. Maar ik bleef een beetje op mijn honger zitten. Want waar je het in je mooie kruistocht voor gezond en lekker eten nog nooit over had was over olijfolie. Ongelooflijk lekker en gezond voor ongeveer alle mankementen. Duizendmiljoen keer beter dan boter of margarine.
De miserie is dat veel mensen zich bij het kopen van olijfolie laten verblinden door dure flesjes en sierlijke etiketten, terwijl er in geen sector meer gesjoemeld wordt, en dat ze dus dikwijls olie op hun eten doen waarmee ze evengoed hun fietsketting kunnen smeren.
Kijk. Jij bent hier al geweest. Je hebt Vincenzo al ontmoet. Onze hippe rastaboer. Toen je zijn allereerste olijfolie van het jaar proefde, de olie die hij voor zichzelf aan de kant zet, zei je verbaasd dat je blijkbaar nooit eerder echte, eerlijke extra vergine had geproefd. Niet waar? Want ja, het is alsof de natuur in eigen persoon over je tong komt glijden en je dan bij je keel grijpt. Een hemelse mengeling van zacht en stevig.
Wel, Vincenzo en ikzelf hebben nu een bedrijfje opgericht. Yup, uw ex-baas waagt zich in de olie-industrie.
Mag ik je rap, voordat ik je een gerechtje of twee geef die een bejaarde boerendochter ons heeft geleerd, enkele tips geven waar mensen op moeten letten als ze olijfolie kopen?
1) ‘Koud geperst’ en ‘Eerste persing’. Klinkt mooi. Maar dat staat er voor niets. Alle olijfolie van redelijke kwaliteit wordt tegenwoordig koud geperst, en in één keer. Vroeger werd de pulp van olijven na een eerste persing opgewarmd en nog een keer geperst, om het laatste beetje olie eruit te krijgen. Nu zijn de persen en de centrifuges zo krachtig dat één koude persing volstaat.
2) ‘Italiaanse olijfolie’. De ellende is dat je je olie Italiaans (of Spaans, of Grieks) mag noemen zodra een deel van de olijven uit dat land komt en/of als de olie in dat land wordt geproduceerd en/of op flessen getrokken. Vrachtschepen vol minderwaardige olijven uit Egypte en Lybië worden aangevoerd voor ‘Italiaanse olijfolie’.
3) ‘Extra vergine’. De beste olijfolie is de olie van 1) vroegrijpe olijven die 2) van de takken geplukt worden en die 3) dezelfde dag geperst en gebotteld worden. Die olie heeft een zeer laag zuurgehalte. (Met een zuurpercentage onder de 0,8% mag je je olie ‘extra vergine’ noemen.) De meeste olie echter wordt gemaakt van olijven die later in het seizoen geplukt worden (omdat er dan meer olie in zit) en vooral van olijven die gevallen zijn en van de grond worden opgeveegd (waar ze soms weken hebben liggen fermenteren). Van die olie is het zuurgehalte veel hoger. Mààr! Grote producenten trekken met wat chemische hocus-pocus het zuur van die minderwaardige olie terug omlaag. Zodat ze opnieuw uitkomen bij… extra vergine olijfolie (die in feite helemaal geen extra vergine olijfolie is).
4) ‘Gefilterd’. Ongefilterde olie is een beetje troebel en na een tijdje zakt wat residu naar de bodem. Mensen hebben liever heldere olie zonder bezinksel. Maar hier dénken boeren er niet aan hun olie te filteren. Ongefilterd is veel beter, zeggen ze.
5) Wat op etiketten staat moet je dus wantrouwen. ‘Van 100% Italiaanse olijven’? Werden ze netjes geplukt of eerder van de grond opgeveegd? ‘Van de bomen geplukt’. Oké, wanneer? Ook op het einde van het seizoen? ‘Extra vergine’. Dat kan dus betekenen dat het zuur omlaag getrokken werd.
De moeilijkheid is dus: je kunt alleen zeker zijn van wat je koopt als je koopt in vertrouwen, of recht van de boer.
Nog één iets om goeie olijfolie te herkennen: eerlijke extra vergine kan niet zo goedkoop zijn als hij in de supermarkten wordt verpatst, en hoeft niet zo duur te zijn als hij in delicatessenzaken wordt verkocht.
En dan nu twee gerechtjes van Bellina. Zij heeft leren koken zoals haar grootmoeder van haar grootmoeder heeft geleerd.
Dit zomerse bijgerechtje is super simpel, maar je krijgt tranen in je ogen als je het proeft.
Fave con menta e olio
Voor twee personen
° Doe een afgestreken koffielepeltje zout in 200ml water en breng dat aan de kook. ° Voeg er 300gr verse gepelde tuinbonen aan toe. ° Laat op laag vuurtje een tiental minuten koken. ° Giet niet alle kookvocht af. ° Voeg beetje peper en zout toe. En dan flink wat extra vergine olijfolie en helemaal op het einde wat muntblaadjes. ° Klaar is Antonio.
Deze is al iets moeilijker, maar een klassieker bij moeders die truukjes zoeken om hun kinderen groenten te laten eten.
Finocchi grattinati
Voor vier personen
° Vier, vijf venkelknollen ° Peper, zout, en een ferme scheut extra vergine olijfolie ° Wat peterselie ° Teentje look ° Wat kappertjes ° Drie hoge soeplepels geraspte kaas ° Een ei ° Drie hoge soeplepels broodkruim
° Maak de venkel schoon. Snij in schijfjes. Kook ongeveer zeven minuten in water met wat zout. Haal de venkel eruit wanneer de schijfjes gaar zijn, niet slapgekookt.
° Schik de venkelschijven in een ovenschotel op een filmpje olijfolie.
° Vermeng in een kom je broodkruim, wat peper, zout, fijngemalen peterselie, de geraspte kaas, de kapperjtes, een beetje look en het ei.
° Bedek daarmee je venkel. Doe daar een geut extra vergine olijfolie overheen. En twee, drie lepeltjes water.
° Plaats ongeveer 20 minuten in een voorverwarmde oven van 180° , en dan vijf minuten onder de grill om een mooie gouden korst te krijgen.
° Warm opdienen. Lekker!
Kuch, kuch. Mocht iemand van je lezers goesting hebben om onze eigen eco-biologische, bloedeerlijke extra vergine olijfolie te bestellen, dan kan dat via de site van Thomas&Vincenzo.
De oogst van november leveren we vanaf december in een afleverpunt in ieders buurt.
Ciao bella!
Disclaimer: Thomas Siffer was zo vrij om deze blogpost te schrijven. Wil je meer? Dan moet je zijn blog ook eens bezoeken, want die is de max. Ik zou het niet zeggen als het niet waar was.
Hebt gij al eens geprobeerd om een appetijtelijke foto te nemen van een curry? Dat lukt dus niet. Een curry ligt er doorgaans bij alsof hij al eens is gegeten, en toch jongens, en toch: sinds ik alleen nog maar veggie kook ben ik er steeds meer fan van geworden. Dat heeft een aantal redenen. Het is snel klaar. Je kunt er een hoop groenten in kwijt. En aardappelen, waar ik innig van hou. Daarnaast maak je hem zo spicy als je zelf wilt (in mijn geval: geweldig spicy), en als je restjes hebt dan smaken die de dag erna meestal nog lekkerder.
De curry hierboven maakte ik met restjes: ik had niet veel meer in huis dan linzen, aardappelen, enkele appels en een chilipeper, en met wat droge kruiden en diepvrieserwtjes heb je een maaltijd. Een lekkere maaltijd ook nog, wat de foto hierboven ook doet vermoeden.
Aardappelcurry met linzen en appel voor twee
– een vijftal aardappelen, in blokjes
– 200 gram linzen, gedroogd
– 1 grote zoete appel, in blokjes
– een halve chilipeper, in kleine stukjes
– een teentje knoflook, versnipperd
– enkele blokjes groentebouillon
– olijfolie
– vier grote lepels currypoeder
– peper en zout
– een stukje gember van een halve duim groot
– een handvol diepvrieserwtjes
Breng de linzen en de aardappelen aan de kook in een grote kom groentebouillon en laat een half uur koken, doe er na een kwartiertje de diepvrieserwten bij. Giet af, maar bewaar een kop van de bouillon. Stoof de knoflook en de chilipeper aan en rasp er de gember bij. Doe er de aardappelen en de linzen door samen met het currypoeder en de appelstukjes, en laat nog even opstaan. Giet er eventueel nog wat van de bouillon bij. Goed afkruiden met peper en zout, en eventueel serveren met wat yoghurt.
Toen ik vorige week mijn kookboek van de maand voorstelde kreeg ik een paar keer de vraag naar het recept van die vreselijk lekkere cheesecake die Youri had gebakken. U vraagt, ik draai, en dus post ik het vandaag, net op tijd om nog naar de winkel te crossen om alle ingrediënten, zodat hij morgennamiddag al op uw tuintafel kan staan. Fantastische deal, oder?
Hij is trouwens helemaal niet moeilijk, maar er kruipen wel een paar uren in, waarin er vooral geduldig gewacht moet worden. De beloning is geweldig, dus doe het maar. Echt.
Ingrediënten voor een cheesecake met een diameter van 28 cm:
Voor de bodem:
* 180 gram volkorenbiscuitjes, verkruimeld* 20 gram poedersuiker
* 90 gram gesmolten boter
Voor de vulling:
* 900 gram roomkaas
* 260 gram poedersuiker
* een halve theelepel zout
* 70 gram bloem
* sap en rasp van 1 citroen
* 6 dl dikke room (met 30% vet)
* 8 middelgrote eieren
* 1 tl vanille-extract
De bodem:
Verwarm de (hetelucht)oven op 175 graden. Meng de verkruimelde koekjes met de suiker en de gesmolten boter en schep het mengsel in een met boter ingesmeerde, ronde bakvorm (bij voorkeur een springvorm) met een diameter van 28 cm. Druk goed aan met de onderkant van een glas. Bak de bodem 15 minuten. Haal de bodem uit de oven en verhoog de temperatuur tot 225 graden.
De vulling:
Meng de ingrediënten voor de vulling in de volgorde waarin ze staan vermeld en klop na elk ingrediënt goed, tot je een gladde, homogene vulling hebt. Vet de zijkanten van de vorm in met boter en giet de vulling op de taartbodem.
Het bakken:Bak de taart tien minuten in de oven. Verlaag de temperatuur van de oven tot 90 graden terwijl je de oven gesloten houdt, en bak nog 50 minuten. De vulling moet in het midden nog een beetje wiebelig zijn. Zet de oven uit en laat hem twee uur rusten in de oven. Laat de cheesecake daarna afkoelen buiten de oven en zet de taart nog minstens vier uur in de koelkast voor je hem serveert.
Disclaimer: ik moest van Youri zeggen dat hij wel nogal wat vulling over had, en dat je met 3/4 van de ingrediënten voor de vulling vast ook al een heel eind komt. Over.
Ik weet het, twee recepten op een week is misschien wat veel van het goede, maar dat heeft te maken met de immense drukte van die week, en het feit dat de maand afloopt en ik dus mijn kookboek van de maand uitwuif. We hebben het behoorlijk goed gehad samen. Dit recept voor winterse minestrone was het laatste dat ik eruit maakte, en ik wilde dat ik een paar liter had gemaakt voor in mijn diepvries, zo heerlijk is hij. Ik plan dat dan ook te doen, binnenkort. Tien liter ofzo. Twaalf zelfs!
Winterse minestronevoor vier
4 eetlepels olijfolie
1 ui, fijngesneden
1 prei, fijngesneden
1 stengel bleekselderij, fijngesneden
2 middelgrote wortelen, fijngehakt
3 tenen knoflook, fijngehakt
een snuf droge chilivlokken
1 blik van 400 g tomaten
1 liter groentebouillon
1 blik van 400 gram cannellinibonen, uitgelekt en afgespoeld
zout en versgemaken zwarte peper
versgeraspte parmezaan voor erbij
Verhit de olijfolie in een grote pan. Smoor de gesneden en gehakte groenten 10-15 minuten op een laag vuur tot ze gaar maar niet gekleurd zijn. Voeg de knoflook en de chilivlokken toe en smoor alles nog 1 minuut.
Doe de tomaten in de pan, roer de bouillon erdoor en breng aan de kook. Laat de soep op laag vuur 25 minuten koken tot de groenten gaar zijn. Roer de bonen erdoor en laat nog 2-3 minuten koken. Voeg als de soep te dik is nog wat extra bouillon toe.
Breng op smaak met peper en zout. Serveer in diepe borden, besprenkeld met olijfolie en bestrooid met parmezaan. Ik heb er ook nog wat tapatio bijgedaan. Hashtag lichte verslaving.
Mijn nieuwe kookboek van de maand viel eigenlijk een beetje uit de lucht. Youri scheurde drie recepten uit Het Nieuwsblad Magazine die uit hetzelfde kookboek bleken te komen: New York, recepten uit de Big Apple van Marc Grossman. Tof vrouwmens als ik ben ben ik het dan maar bij wijze van verrassing gaan kopen, en jongens, dat bleek een geweldig idee.
Zo lekker dat we er alleen vage foto’s van hebben. Er zat wel een scheur in, maar daar hebben we niks van geproefd.
De cheesecake die Youri eruit maakte is nu al legendarisch bij iedereen die ervan heeft kunnen proeven, en in de rest van het boek staan makkelijk dertig recepten die we ook willen proberen. Vegetarische hamburgers die er om te smikkelen uitzien! Mac and cheese om van te kwijlen! Die huevos rancheros! En alles zo mooi gefotografeerd en uitgegeven dat het bijna lijkt of je in New York bent. Oke, dat laatste is overdreven, maar het is wel een prachtig kookboek.
Ik kan niet geloven dat ik mijn recept voor de makkelijkste vegetarische lasagna van de wereld nog nooit heb gedeeld. Ik maakte hem onlangs nog toen mijn schoonouders kwamen eten op plogdag 2, en zoals altijd was het een groot succes. Hij is snel en makkelijk omdat je er geen bechamelsaus voor moet maken, vooral. Soms maak ik nog eens de versie zoals het hoort, maar eerlijk? Deze (die volgens mij geïnspireerd is op een recept van The Pioneer Woman) komt toch ernstig in de buurt qua geweldig lekker.
Ingrediënten:
een paar lasagnevellen, ongekookt
2 pakken seitangehakt
een halve blok mozzarella (van koe)
geraspte kaas
een pot cottage cheese
gedroogde peterselie
1 1/2 halve chilipeper, fijngesneden
Italiaanse kruiden
een blik tomatenblokjes van 400 gram
een potje tomatenpuree
twee teentjes knoflook, fijngesneden
Bereidingswijze:
Bak het gehakt in een pan, kruid en voeg knoflook en chili toe. Voeg daarna tomatenblokjes, tomatenpuree en kruiden toe en laat even opstaan. Meng ondertussen de cottage cheese met een serieuze hoop gedroogde peterselie. Begin in een ovenschotel met twee vellen lasagna, daarna de helft van de cottage cheese, dan de tomatensaus en dan wat schijfjes mozzarella. Doe opnieuw, en werk vanboven af met geraspte kaas.
Dertig minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden, en klaar! Veel simpeler dan dit wordt het deze week volgens mij echt niet meer.
Weet je nog, dat ik elke maand een kookboek zou kiezen om minstens twee gerechten uit klaar te maken? En dat dat voor februari het Meat Free Monday Kookboek was? Ondertussen zitten we in de helft van de maand en heb ik er al twee gerechten uit gemaakt. Een vegetarische lasagna die best lekker was, maar grote schijven aubergine bevatte die wat minder in de smaak vielen bij de wederhelft. Waardoor ik iedereen toch echt wel de vegetarische lasagna zou aanraden die ik vaak maak als ik volk heb, zoals ook afgelopen zaterdag. De lasagna waarvan ik het recept nog nooit heb gedeeld, zie ik nu, wat belachelijk is. Dat moet ik toch maar eens doen, binnenkort.
Het tweede gerecht dat ik heb getest was weer een ovenschotel. Ik vind dat namelijk een gemak, op zondag een grote kom eten maken zodat ik op maandagavond niet moet koken. En het moet gezegd: dit gerecht is een topper. Youri was zo lief om erin mee te gaan, ook al zitten er allerhande dingen in die hij niet lust, zoals spliterwten en linzen en wortels, en hij heeft ervan gegeten, maar dan vooral van de bovenste helft. Ik vond het helemaal erg lekker, maar ga in het vervolg misschien een versie maken die helemaal Youriproof is om iedereen tevreden te houden. Perfect om te tweaken dus, dit recept. Maar wat mij betreft ook perfect as is.
Vegetarische jachtschotel voor vier
150 gram Puy-linzen (ik nam gewone gele)
100 gram groene spliterwten
75 gram boter
1 rode ui, fijngesneden
2 wortelen, fijngehakt
2 stengels bleekselderij, fijngehakt
1 teentje knoflook, fijngehakt
1/4 theelepel cayennepeper
3/4 dl groentebouillon
3 middelgrote tomaten, in plakken
700 gram bloemige aardappelen
1 kleine ui, fijngehakt
75 gram geraspte kaas
2 eetlepels (biologische) melk
zeezout
versgemalen zwarte peper
Voor de tomatensaus:
25 gram boter
200 gram tomaten, ontveld en fijngehakt
1 eetlepel tomatenketchup
Verhit de oven tot 190 graden.
Was de linzen en spliterwten, doe ze in een pan, overgiet met 3 1/2 dl water en breng aan de kook. Laat op een laag vuur een kwartier koken en voeg indien nodig water toe. Kook tot ze gaar zijn en het water bijna volledig hebben opgenomen.
Smelt 25 gram boter in een koekenpan op halfhoog vuur en smoor de rode ui, de wortelen, bleekselderij en knoflook gaar. Roer de groenten door de linzen en erwten. Voeg de cayennepeper en de groentebouillon toe en breng op smaak met peper en zout. Schep in een ovenschaal en schik de plakken tomaat erop.
Schil de aardappelen, kook ze gaar en pureer met 25 gram boter. Smoor de ui in de overgebleven 25 gram boter en roer met de geraspte kaas en de melk door de puree. Breng op smaak met peper en zout en verdeel over de tomaten. Bak 30 minuten goudbruin in de oven.
Smelt voor de tomatensaus de boter in een pan en voeg de tomaten en ketchup toe. Laat een kwartier pruttelen en schep voor het serveren over de jachtschotel.
(ik heb er ook nog wat schijfjes mozzarella opgelegd, omdat die op moest)
Wereld veggie dag vandaag, en ik ben helemaal voor. Na meer dan vijf jaar veggie koken in de crib kan ik mij nog moeilijk voorstellen hoe het voelt om een kipfilet te snijden of gehakt te mengen met mijn handen. Vleesloos is hier ondertussen een tweede natuur geworden, en toch merk ik dat mensen die wel standaard vlees met patatjes en groentjes eten veel miserie hebben met bedenken hoe dat dan moet, zonder dat stuk vlees.
