Category Archives: uitgetest

lilith deelt de leukste kleuterboeken voor onder de kerstboom (deel 1!)

kinderboekenOf om te vragen aan de goedheilig man, dat kan ook nog allemaal. Al moet je in onze contreien snel zijn, want Sint-Maarten is al serieus onderweg om in de nacht van donderdag op vrijdag onze daken te bestormen.

Deze blogpost is er gekomen om twee redenen: het feit dat ik hier al eens een postbode aan de deur krijg met boeken voor Dexter die door de lieve mensen van uitgeverijen worden bezorgd. En nog belangrijker: omdat verschillende lezers mij mailden of ik nog eens een blogpost kon maken zoals deze over prentenboeken of deze over peuterboeken. Dat kan natuurlijk. Ik heb ondertussen al een hoop materiaal om wat kennis van zaken te veinzen, en in deel twee deel ik ook nog wat er op mijn wishlist staat voor het jaarlijkse kerstboekenpakket voor Dexter. Waarin dus geen kerstboeken zitten, maar boeken voor kerst. Dat dat duidelijk is.

Deze boeken vond Dexter (vier jaar en half) de afgelopen maanden heel leuk, en ik met hem:

dedradenvanmarbellus1

De draden van Marbellus van Marc De Bel (uitgegeven bij Van Halewyck)

Ik ben te oud om de hype rond Marc De Bel bewust meegemaakt te hebben als lezer die binnen zijn doelgroep viel. Nog nooit iets van de man gelezen, dus, tot dit prachtige voorleesboek dat hij samen met illustratrice Karolien Raeymaekers maakte op de mat van de crib viel.

Het boek vertelt het verhaal van Marbellus, een jongetje dat uit een boom valt en in een houten pop verandert van wie er draden uit zijn hoofd en handen groeien. Het resultaat is een heerlijk poëtisch verhaal dat vlot voorleest en dat mijn hart sneller doet slaan door de prachtige tekeningen.

dedradenvanmarbellus2 dedradenvanmarbellus3

Heel veel hartjes voor dit prachtige boek.

beestjesboek1

Het bijzondere beestjesboek van Yuval Zommer (uitgegeven bij Lemniscaat)

Dit is het perfecte boek voor een zoon zoals die van mij. Een zoon die tegenwoordig geen zin kan beginnen zonder een waarom. Waarom hebben pinguïns vleugels als ze niet kunnen vliegen? Waarom is een avocado gezonder dan een koek? Waarom prikt schuim?

In het Bijzondere Beestjes Boek staan antwoorden op vragen over insecten. Waarom kun je een vlieg moeilijk vangen? Hoe zien babybeestjes eruit? Zeer boeiend en vooral: zeer mooi geïllustreerd. En ja, ik ben daar een geweldige sucker voor.

beestjesboek2 beestjesboek3

Ben je in het bezit van een kind dat geboeid is door al wat beweegt en niet beweegt? Koop dan dit boek!

komuitdiekraan

Kom uit die kraan!! van Tjibbe Veldkamp – uitgegeven door Lemniscaat

Dit boek werd bekroond met een Zilveren Griffel in 2016, en niet zonder reden. Het vertelt het verhaal van een kleine jongen die niet op de bouwwerf mag komen maar er toch voor gaat, met alle gevolgen van dien. Heel erg mooi getekend en heel erg tot de verbeelding sprekend van mijn kleine man, die geboeid is door alles dat met kranen en betonmolens en andere imposante bouwdingen te maken heeft. Ik noem het bouwdingen. Dat belooft!

komuitdiekraan1 komuitdiekraan2

Het is toch niet normaal hoe mooi die tekeningen zijn? <3

Het boek vind je hier.

Binnen enkele dagen post ik deel twee van mijn lijstje, en valt er een en ander te winnen! Ik ben nog altijd op zoek naar inspiratie voor het boekenpakket van Dexter, dus deel gerust tips in de reacties. Kinderboeken zijn zo hard de max, immers.

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

lilith staat een maand om vijf uur op

wekkeromhalfzesIk schrijf dit stuk om tien na zes. ’s Morgens. Erger nog, ik kom net uit de badkamer waar ik me heb opgefrist na een vroeg ochtendloopje. Dwars door het stadscentrum dat ik bij klaarlichte dag negeer omdat ik vrees oude bekenden te zullen moeten toeknikken met paars aangelopen loophoofd. Bij het ochtendgloren loopt het anders: enthousiast opstijgend zonnetje, verlaten straten, de geur van kraakvers brood, en enkel wat lossende vrachtwagenchauffeurs om naar te knikken. Zelfs dat hoeft niet. Een haast esoterische ervaring.

Dat is niet zo op elk van de andere dertig ochtenden waarop ik voor dit experiment om vijf uur uit bed probeer te komen. De verhevenheid is wel eens zoek. Gedurende een maand schommel ik tussen een haast hysterisch “Tjakkaaaaa!” omdat ik niet kan geloven hoeveel meer ik plots gedaan krijg, en een jammerend “Waarom ik, en niet een ander?” omdat ik niet kan geloven dat ik dit stuk überhaupt heb voorgesteld op de redactievergadering. De ene ochtend voel ik me de koningin van de wereld, de volgende een zielenpoot die doodop is en enkel in haar koffer wil blijven liggen. Maar daarover later meer.

Verander je leven voor het ontbijt

Wat die koningin van de wereld betreft. Het grapje dat Beyonce ook maar vierentwintig uur in haar dagen zitten heeft wordt zo vaak gedeeld op internet omdat het een snaar raakt. Hoe klaren sommige mensen het, om in hetzelfde aantal uren als de rest van ons schijnbaar veel meer gedaan te krijgen? Volgens Laura Vanderkam, de Amerikaanse schrijfster van het boek “What the most succesful people do before breakfast“, hebben sommige mensen echt meer uren in hun dag, omdat ze wat ze ter beschikking hebben minder vaak slapend doorbrengen. “Je ochtenden plukken is het equivalent van dat financiële advies dat zegt dat je jezelf een loon moet uitkeren voor je de rekeningen betaalt. Wacht je tot op het einde van de maand om te werken met wat nog overblijft, dan blijft er doorgaans niets meer over. Hetzelfde geldt voor het uitstellen van belangrijke maar minder urgente bezigheden: als je wacht met sporten, lezen, nadenken over je carrière of het uittekenen van je vakantie tot aan het einde van je dag, dan zal het er vaak gewoon niet meer van komen.” Of zoals een wijs man ooit zei: verlies een uur in de ochtend, en je zult er een hele dag op jagen. Mensen die houden van woorden als kickstart durven zelfs beweren dat je je leven het beste kunt veranderen voor je ontbijt. Tjakkaaa, ja.

Wat er ook van zij: nogal wat zogenaamd succesvolle mensen zijn op de been voor de eerste monniken het ochtendgebed inzetten. “De zon heeft me in geen vijftig jaar in bed kunnen betrappen”, pochte Thomas Jefferson al in zijn tijd, en hij wordt hierin bijgetreden door mensen als Tim Cook, de CEO van Apple die om kwart voor vier uit zijn pyjama schiet, zijn mails beantwoordt om half vijf om daarna aan zijn work-out in de fitness te beginnen. Op dat moment is er wel meer volk aan de slag. Vogue hoofdredactrice Anna Wintour tennist om kwart voor zes, als het licht om half vijf brandt in het Witte Huis dan is dat omdat Michele Obama aan cardio en gewichtstraining staat te doen, exact op hetzelfde tijdstip waarop Gwyneth Paltrow haar asana’s oefent. En het kan nog wilder: acteur Mark Wahlberg staat om twee uur dertig op om twee uur te sporten. Om zes uur werkt hij een ontbijtje weg, om daarna naar de set te vertrekken. Kleine kanttekening: Mark zit wel tegen acht uur in zijn bed, nadat hij eerst drie kwartier heeft gebokst.

Nachtuil versus vroege vogel

Mensen die vroeger opstaan zouden volgens onderzoek gelukkiger zijn dan mensen die zeventien keer na elkaar de snoozeknop van hun wekker indrukken. Dat is ook weer niet zo gek, ochtendmensen draaien nu eenmaal beter mee in een sociaal systeem dat gemaakt lijkt voor ochtendmensen. De tijdstabel van het bedrijfsleven, waarbij van je wordt verwacht dat je op een acceptabel uur op kantoor verschijnt, een aantal uur werkt om dan ’s avonds tijdig in bed te duiken zodat je de dag erna exact hetzelfde kunt doen, die blijft een dagelijkse helletocht voor hij die liever lang opblijft en een paar uur uitslaapt voor aan zijn dag te beginnen. Van je hele leven vechten tegen een systeem dat zich niet naar je voorkeuren wil buigen word je niet bepaald gelukkiger en productiever. Een mens zou voor minder nog een keer of acht op snooze drukken. “Niet doen!”, zegt Hal Elrod, schrijver van The Miracle Morning. Volgens hem verzet je je elke keer je op snooze drukt tegen je leven, en zeg je neen tegen je dag. Heb je er al eens bij stilgestaan hoeveel negatieve energie dat vergt? Hij dacht het niet.

Voor de nachtuilen hun wekkers naar het irritant wakkere hoofd van arme Hal beginnen kegelen moeten we ons misschien even afvragen of het wel voor iedereen is weggelegd, een productieve ochtend. Zijn er niet gewoon twee groepen mensen? De groep waarvoor half zeven in de ochtend prime time is, en de groep die vindt dat half zeven in de ochtend afgeschaft moet worden? De nachtuilen snappen de leeuweriken niet die de dag zonder morren plukken, en omgekeerd heb ik het als vroege vogel ook moeilijk met mensen die pas op kruissnelheid komen als ik zin krijg om mijn pyjama aan te doen.

Veel inspraak heb je er niet over: de groep waartoe je behoort wordt voor een groot deel genetisch bepaald. De meeste mensen zitten ergens tussen de extremen van de nachtuil en de leeuwerik in, waardoor wat schuiven met uren doorgaans geen gigantisch probleem is. Volgens slaapexperte en klinisch psychologe Jana Maes hangt de mate van succes bij dit soort strategieën van verschillende zaken af: “Iedereen heeft een bepaald aantal uren slaap per nacht nodig. Als je er elke dag twee uur vanaf knabbelt om meer gedaan te krijgen dan kun je roofbouw op je lichaam plegen. Verschuif je je slaappatroon door vroeger in bed te kruipen en die twee uur in de ochtend te winnen zodat je dag wat rustiger verloopt, dan kan het misschien wel werken. Alleen blijft je lichaam uiteindelijk wel de baas: niet iedereen slaagt er praktisch of biologisch in om vroeg te gaan slapen, en als je een nachtuil bent dan is de kans klein dat je erin slaagt om je fris te voelen om vijf uur ’s ochtends. Je kunt het proberen, maar het blijft kwestie van naar je lichaam luisteren.”

Tot het geen pijn meer doet

Maar goed, stel nu dat je zin hebt gekregen om wat vroeger op te staan. Dan zijn er volgens Laura Vanderkam een paar zaken waar je rekening mee kunt houden. Een geslaagde ochtend begint al de avond voordien, met een goede routine en vooral: een plan. Ik merk het ook bij mezelf. Als ik ’s avonds niet heb nagedacht over wat ik met mijn ochtenduren ga doen, dan is mijn enthousiasme om op te staan verwaarloosbaar. Heb ik netjes beslist dat ik aan een tekst ga werken of een paar kilometer ga lopen, dan weet ik waarvoor ik het doe. Nog zo’n tip van vroege vogels: neem geen beslissingen als je met een wazig hoofd de wekker hoort afgaan, maar neem ze al de avond voordien, als je nog helder kunt nadenken over je doelen. En schrijf het op, dat plan, zodat je er ook met wazig hoofd op kunt komen. Op een deftig uur je oor op je hoofdkussen leggen, je schermtijd beperken en niet te veel koffie of alcohol naar binnen gieten helpt ook wat betreft slaaphygiëne. Je wilt uiteindelijk uit bed komen zonder nadenken. Niet “ik wil niet opstaan”, maar ogen open, benen over de rand, en gaan. Elke dag opnieuw tot het geen pijn meer doet. Ook in het weekend, zodat je de routine niet onderbreekt.

Ik heb de routine al eens onderbroken, moet ik eerlijk toegeven. Omdat ik moe was, en vond dat ik dat had verdiend, op een zondagochtend na een week waarin ik een paar uur te lang alleen thuis was geweest met een baby en een weerbarstige kleuter van vier. Op zo’n ochtenden knapte mijn wilskracht wel eens, en was om vijf uur opstaan zowat het laatste waar ik de moed voor kon opbrengen. Op andere dagen ging het opstaan vanzelf en vroeg ik me af waarom niet iedereen zijn wekker vroeg zet. Mijn experiment had immers best wat voordelen. Tijdens de ongestoorde ochtenduren waarin er niet van me werd verwacht dat ik mijn mails beantwoordde had ik het gevoel veel meer gedaan te krijgen dan op een uur kort na de middag, bijvoorbeeld. Blijkt dat niet alle uren van een dag uit hetzelfde hout zijn gesneden. Het werkt ook aanstekelijk. Plots staat mijn lief ook om vijf uur naast me om te gaan lopen, tot mijn grote verbazing, en als hij terug is zegt hij toch zijn eigen verbazing dat hij er zo hard van heeft genoten dat hij het vaker wil doen.

Of ik plannen heb om om vijf uur op te blijven staan? Zeker niet elke dag, omdat ik voel dat het tijdens deze tropenjaren met twee jonge kinderen die zichzelf niet opvoeden misschien net iets te veel van het goede is. Maar een of twee keer per week zet ik mijn wekker nog steeds op een pijnlijk vroeg uur, en merk ik dat ik er steeds meer van begin te houden. Omdat het me een uur of twee lang het gevoel heeft controle over mijn dag en leven te hebben. Toch zeker tot mijn oudste om zeven uur uit bed komt en klokvast zijn kommetje melk over de ontbijttafel omkegelt. Op de dag dat we dat ritueel kunnen overslaan beschouw ik het pas echt een Miracle Morning.

DIT KUN JE DOEN MET JE GEWONNEN UREN:

lichaamsbeweging:

Sommige fitnesscentra en zwembaden openen vroeg voor de moedigste aller sporters, maar ook als dat niet het geval is kun je ’s morgens je loopschoenen aanbinden of je yogamat uitrollen voor een frisse start. Op die manier heb je je marathontraining ook ineens achter de rug voor je goed en wel wakker bent en er te lang over kunt nadenken.

inspiratie:

Sommige vroege opstaanders gebruiken hun extra tijd om de grote klassiekers te lezen, anderen volgen een (online) cursus of luisteren naar podcasts terwijl ze in bad liggen.

administratie:

Het klinkt misschien wat slaapverwekkend, maar je mails bijwerken of eindelijk eens tijd maken om een financieel plan of budget opstellen kan ervoor zorgen dat je wat meer rust in je hoofd hebt op de andere uren van de dag.

Ik kreeg via mail zoveel leuke reacties op dit stuk dat eerder in De Standaard Magazine verscheen dat ik het hier graag ook nog eens deel. Staan jullie graag vroeg op? Of net niet? Share away in de reacties hieronder!

Cheeky wipes: mijn beste investering van ronde twee (en een give-away!)

cheekywipes3

Dat bloggen, dat heeft mij al zoveel gebracht en geleerd. Soms volg ik een blog omdat het onderwerp me boeit, maar soms gaat het ook anders en volg ik een blog omdat de blogger me boeit en merk ik vanzelf dat de onderwerpen me ook beginnen boeien. Dat had ik met Kelly van Ma Vie en Vert: ooit beginnen lezen, en zo terechtgekomen in een wereld waarin ik helemaal niet thuis was. Kelly is groener dan gras in zowat elke beslissing die ze neemt, en ik steek daar tot mijn spijt behoorlijk schril tegen af. Ik probeer wel te letten op niet te veel verspillen en weggooien, maar mensen als Kelly, die lopen zo ongeveer vijf kilometer voor. En man, ik vind dat boeiend. Blogposts over alternatieven voor wegwerpproducten waar ik zelfs nog nooit bij had stilgestaan (my bad), tips voor minder plastic verpakkingen, stukjes over fair wear, het zorgt beetje bij beetje voor een kentering in mijn hoofd. Niet belerend, maar wel heel boeiend en aanstekelijk. Ook leuk: ondertussen mocht ik met Kelly brunchen in de Vlaamse Ardennen, en het blijkt nog een toffe te zijn in het echt ook. Om maar te zeggen: die bloggers, ge kunt daar dus wat mee.

Het was de combinatie van blogposts als die van Kelly en een paar omineuze nieuwsberichten over de producten in vochtige doekjes die mij triggerden om eens te kijken of er geen alternatieven waren. Ik herinnerde me dat mijn schoonmama ooit vertelde hoe dat in haar tijd niet bestond en het met doeken en washandjes te doen was. Toen ik zwanger was van Dexter heb ik wel eens geïnformeerd voor wasbare luiers, maar toen durfde ik het extra werk niet aan, en achteraf gezien was dat misschien maar goed ook. Verzuipen met een huilbaby tussen stinkende luiers die maar niet gewassen raken, het had mij geen deugd gedaan. Maar herbruikbare doekjes, dat leek mij deze keer dus wel haalbaar. En dus bestelde ik een maxi kit van Cheeky Wipes bij Klein Spook. Vanuit de gedachte dat ik nu eenmaal niet zo DIY-begaafd ben om ze makkelijk zelf te maken, Youri niet zou kunnen overtuigen om het vanaf nu met alleen washandjes te doen, en de investering zich bijzonder snel zou terug betalen aangezien ik geen vochtige doekjes meer moest kopen. Volgens de site zou je makkelijk driehonderd euro uitsparen door drie jaar lang wasbare doekjes te gebruiken in plaats van vochtige. En daar kan je al iets mee budgetteren in YNAB, niewaar. (Ik ben trouwens bezig aan een cursus YNAB voor beginners. Wil je meer weten? Dan kun je je hier inschrijven)

cheekywipes1

Ondertussen is Flo anderhalve week oud, en man, ik ben heel erg fan van de Cheeky Wipes. Zo erg dat ik het jammer vind dat ik ze bij Dexter niet had. Het systeem is poepsimpel (#PUNINTENDED) en helemaal niet arbeidsintensiever dan een pak vochtige doekjes opentrekken. De maxi kit bestaat uit twee plastieken dozen, een voor propere doekjes en een voor vieze. Je vult die voor propere tot aan een vullijntje met water en doet er indien gewenst wat geurende essential oil bij. Doekjes erin, even aanduwen, doekje eventueel wat uitwringen voor gebruik. Vies doekje in het wasnetje dat in de doos voor te wassen doekjes zit. Het netje sluit je en gooi je zo in de wasmachine, zodat je de vieze doekjes dus niet aan hoeft te raken. In de kit zitten ook nog handige zakjes om vochtige doekjes mee te nemen voor onderweg en weer hygiënisch weg te steken tot je thuis bent.

cheeky4

Meer is het niet. Maar dus ook niet minder. De doekjes doen wat ze moeten doen, en ik ben een zeer tevreden gebruiker. Zo tevreden, dat ik van de mensen van Klein Spook twee maxi kits onder mijn lezers mag verloten. Eén met gekleurde doekjes en één met jungle print. Het enige dat je hoeft te doen om kans te maken is in de reacties hieronder posten wat jij al hebt geleerd of veranderd door blogs te lezen. Ik trek maandagmiddag om twaalf uur de winnaars en contacteer hen om verder af te spreken. Veel succes!

(meer lezen? Bewustverbruiken.be heeft een blogpost met filmpje!)

lilith test: de Crock-Pot

IMG_3494

Sinds ik Marie Kondo heb leren kennen (en zeker sinds ik haar tweede boek heb gelezen, en dat nog veel beter en praktischer vond dan haar eerste) ben ik bijzonder weigerachtig om nieuwe voorwerpen de crib binnen te brengen. In de keuken ben ik waarachtig nog strenger: die is zo klein dat zelf een extra lepel in de bestekla me een claustrofobisch gevoel geeft. Geen kastenruimte genoeg, laat staan plek op het aanrecht. Mijn keuken, daar moeten vooral dingen uit, niet in.

Dus neen, ook niet die coole smoothiemachine die ik kreeg aangeboden om aan een test te onderwerpen voor mijn blog. Of die frisdranktap. Of dat ding om cake pops mee te maken, of hoe heetten die dingen weer die we al weer vergeten waren voor we cake pops konden onthouden? Ik bleef volhouden om neen te zeggen tegen alle voorstellen die ik kreeg, tot ik een mail kreeg van Stephanie. Of ik zin had om een Crock Pot te testen. Plots zag ik flashbacks van mezelf in de Walmart en de Target, tijdens een van onze road trips door Amerika, jaren geleden. Ik was toen al gebiologeerd door de toestellen, overwoog een hele tijd om er bij thuiskomst een te kopen, en deed het toen niet, want ik had geen plaats en wist niet of ik hem wel echt zou gebruiken. Ik had ook al een pan van Le Creuset voor stoofpotjes en dergelijke. Maar nu kreeg ik er dus een aan huis geleverd, en Stephanie zou hem komen demonstreren en zelfs eten maken voor ’s avonds. She had me at eten maken voor ’s avonds. Mijn weerstand was gebroken.

IMG_3679

Even voor de duidelijkheid: Crock Pot is een merk van slowcookers. Een slowcooker is een toestel dat je toelaat om op lage temperatuur over een langere tijd een eenpansmaaltijd klaar te maken. Dat doe je in een pot die je in een elektrisch verwarmingselement zet, in mijn geval met drie standen: hoog, laag, en warm houden. De knop ernaast is voor het kiezen van de gaartijd. Kook je op hoog, dan bereikt je pot sneller de maximumtemperatuur dan bij laag. Meestal staat een uur op hoog gelijk aan twee uur op laag.

Dat langzaam koken heeft als je het opzoekt een hoop voordelen: door de lage temperatuur zouden de voedingswaarden intact blijven (hoewel andere onderzoeken dit weer tegenspreken, dus ge hebt het niet van mij), je hebt zeer weinig vet nodig, de smaken krijgen de tijd om zich goed met elkaar te mengen. Allemaal goed en wel, maar het allerbelangrijkste leek voor mij dit: doordat de temperatuur zo laag is en alles zich zo op het gemak voltrekt hoef je niet in de buurt van het toestel te blijven. Meer nog: een slowcooker kun je perfect ’s morgens aanleggen, en als je een werkdag later afgepeigerd thuiskomt is je eten klaar. Kom je later thuis dan gepland, door een file of omdat er drie herfstblaadjes op de treinsporen gewaaid waren, dan springt het ding gewoon op warmhoudstand tot je er bent. “Set and forget“, noemen ze dat in het Engels. Ik was geboeid.

Mijn ervaring met de Crock Pot

Stephanie demonstreerde het toestel door er pulled pork in te maken, dat we dan ’s avonds mochten verorberen met koolsla en wat broodjes. Daar waren niet meer handelingen voor nodig dan het vlees kruiden, wat appelsap erbij in de pot gieten (ja, echt) en een uur of zes laten opstaan.
IMG_3507

Ondertussen ging ik naar een feestje op de school van Dexter, was ik lichtjes zenuwachtig dat mijn huis bij terugkeer tot op de grond zou afgefikt zijn, maar dat bleek nergens voor nodig. En ’s avonds hadden we zoals beloofd lekker eten, zonder dat ik er een moment naar had moeten omkijken. Dat scenario herhaalde zich in de weken die volgden met een heerlijke vegetarische curry, boterzacht stoofvlees, honey glazed worteltjes om duimen en vingers bij af te smikkelen, creamy mac and cheese, soep, spaghettisaus, en zelfs een volledige braadkip. Want je kunt dan wel niet bakken in een Crock Pot, je kunt de pot wel eerst op het vuur zetten om je stoofvlees of kip even een korstje te geven voor je hem terug in de cooker zet om te garen.

Werkt perfect, en het resultaat was altijd: lekker eten, dat heerlijk zacht was, en vooral: waar ik dus echt uren niet naar om moest kijken. Na een tijd had ik door dat het dus helemaal niet gevaarlijk is om je huis te verlaten als het ding opstaat. Er staat trouwens een veiligheid op zodat hij bij kortsluiting gewoon afslaat. En ook aanbranden of overkoken is mij geen enkele keer overkomen. Alles komt er altijd perfect uit zoals ik had gehoopt: zacht, warm, en met veel smaak. (o, en omdat ik weet dat de vraag zal komen: we zijn een tijdje geleden weer overgeschakeld van helemaal vegetarisch in de crib naar af en toe vlees en vis. Het was nodig. Mijn kookgoesting was zo dood na jaren alleen maar pasta met tomaten en champignons dat die beslissing misschien wel mijn huwelijk heeft gered. Nvdr.)

IMG_3731

 

Voordelen van de Crock Pot:

– je hebt een lekkere, warme maaltijd met een minimum aan inspanning. Meestal ben je niet langer dan tien minuten bezig met alles in een pot te doen, en daarna hoef je er niet meer naar om te kijken tot je ’s avonds een hongertje begint te kweken. Dat is echt zo gemakkelijk. Niks roeren, checken of het niet aanbakt of wel goed genoeg doorbakken is. En ben je een uur later klaar om te eten, dan is er ook niks aan de hand. Je eten blijft helemaal oké.

– het toestel verbruikt weinig energie, dus ook goed voor het milieu en je elektriciteitsrekening.

– je kunt er meer mee dan enkel stoofpotjes maken, en dus heb ik nog behoorlijk wat plannen. Als je ’s avonds je havermout opzet heb je ’s ochtends ontbijt, je kunt er brood en brownies in bakken, bonen in wellen en zelfs glühwein in maken, om maar een paar dingen te noemen.

– ik vind hem ook zeer handig in onderhoud, omdat er niks in kan aanbranden en het keramiek gewoon heel snel en simpel schoon te maken is.

Nadelen van de Crock Pot:

– je kunt hem niet gebruiken om je eten opnieuw in op te warmen (wegens te traag en dus niet voedselveilig), dus je moet het soms wel een beetje timen.

– je hebt tijd nodig. Als je binnen twee uur wilt eten en daar nu pas aan denkt dan heeft een slow cooker geen zin en gebruik je beter je gewoon fornuis. Slowcooken vergt een klein beetje meer planning, zeker als je volk hebt. Tegelijk: veel minder inspanning, eens je alles erin hebt gegooid. Dat zei ik zeker al?

– je kunt er niks in aanbakken, behalve als je de keramieken pot even op het vuur zet. Ik doe dat bijvoorbeeld ook om mijn uitjes even glazig te laten worden.

– het toestel neemt wel wat ruimte in, zeker als je er een hebt in het formaat dat ik heb. Zes liter, meerbepaald.

Conclusie na enkele maanden slowcooken:

Ondertussen heb ik mijn Crock Pot een paar maanden, en het moet gezegd: ik gebruik hem regelmatig. Zo regelmatig dat ik er – op de donkere dag waarop ik uit pure lompheid mijn glazen deksel in duizend stukken op de keukenvloer liet vallen- echt het hart van in was. Gelukkig is de service zo geweldig dat ik heel snel werd gedepanneerd, en als een kind zo blij was toen ik weer aan het slowcooken kon slaan. Om maar te zeggen: het is niet zo’n toestel dat ik even leuk vond en toen heel snel weer vergat. Ik vind het echt zeer zeer handig om in huis te hebben, en doordat hij zo groot is kan ik hem bijvoorbeeld ook perfect inschakelen als ik volk heb om te eten. ’s Morgens mijn ingrediënten voor een zalige chili sin of con carne erin, acht uur laten draaien, en als de gasten aankomen nog wat ovenaardappeltjes bakken of rijst koken en ik ben klaar. Machtig gemakkelijk, ook voor als ik binnenkort een diepvrieskookdag inlas om wat eten te hebben zitten voor na de bevalling.

Het internet bulkt ook van de recepten voor slow cookers (vooral Pinterest is een ware goudmijn), en ik zag dat Slow Cooked, het kookboek, binnenkort vertaald wordt uitgegeven bij Good Cook. Dus misschien ook wel eentje om te testen.

Heb jij ervaring met een Crock Pot of andere slowcooker? Of interesse om er een te kopen? Ik ben altijd op zoek naar goede recepten, dus deel zeker in de reacties hieronder!

Hoe YNAB ervoor zorgt dat ik klaar ben voor mijn zwangerschapsverlof (financieel dan toch)

ynab_zwangerschapsverlof

Ik ben een trage loslater. Vanavond gaat Dexter voor het eerst sinds de start van zijn schoolcarrière naar de naschoolse opvang, en dat dat zo lang heeft geduurd ligt helemaal aan mij. Sommige weken heb ik me in duizend bochten gewrongen om mijn deadlines te combineren met om half vier aan de schoolpoort staan, of ervoor te zorgen dat iemand anders daar kon staan, maar ik vond hem nog zo klein. Zo kapot ook, van de lange schooldagen. En dus duurde het tot nu voor ik hem de stap wilde laten zetten. Hij zag het helemaal zitten, vanmorgen, en ik deed alsof ik dat ook deed. Komt goed.

Ik heb dan ook bakken vol respect voor de andere freelancers en zelfstandige moeders die erin slagen om die stap eerder te zetten. Net zoals voor de mama’s die een paar weken na de bevalling al weer aan de slag gaan, al weet ik dat dat lang niet altijd een keuze is die met veel plezier wordt gemaakt, en besef ik na het lezen van een post als deze hoeveel geluk ik heb dat ik überhaupt de keuze kan maken om er wat langer mee te wachten. Ik wist ook al bij Dexter dat snel weer beginnen werken niet voor mij weggelegd is. Het zou financieel natuurlijk makkelijker zijn, maar emotioneel helemaal niet. Als freelancer die op veel minder systemen kan rekenen dan iemand in vast dienstverband betekende dat dat ik me vorige keer in aanloop naar zwangerschap en bevalling kapot werkte om ervoor te zorgen dat ik kind 1 pas op drie maanden naar de onthaalmoeder zou moeten brengen. Dat zorgde toen voor stress, ik kan het u verzekeren, en ook op drie maanden vond ik hem nog ongelooflijk klein. Maar we hebben het overleefd.

IMG_5304

Ik had gedacht dat dat deze keer net zo zou zijn, wat stress over geld betreft. Maar neen, deze keer heb ik YNAB. Ik heb de voordelen van het budgetteringsprogramma al bezongen, maar om eens concreet aan te geven waarom het zo geweldig is. Vanaf het moment dat ik wist dat we voor een tweede kindje wilden gaan was er een nieuwe budgetcategorie: kind 2. Daar dropte ik elk maand een vast bedrag in, dat ik dus nergens anders voor kon gebruiken. Liever de maanden die volgden wat spaarzamer dan helemaal gestresseerd over geld met een pasgeboren baby op mijn schoot. Als ik aan het einde van de maand iets overhield, dan ging dat ook in het potje voor kind 2. Na een paar maanden zat er dankzij onze spaarzaamheid al behoorlijk wat in, zodat ik kon beginnen onderverdelen in potjes voor “opvang”, “kleren”, “meubels” en zelfs “pampers”. En nu, drie weken voor ik in bevallingsrust ga, zit er in elk van die potjes voldoende geld om mij te voorzien van een gemoedsrust die mij compleet vreemd was toen ik vier jaar geleden in zwangerschapsverlof ging. En dat is onwaarschijnlijk fijn.

Dit artikel vond ik dan ook zo waar: vier jaar geleden wist ik amper hoeveel er op mijn rekening stond. Dat lijkt chill, maar het niet weten/willen weten zorgde in mijn geval voor doodsangsten. Hadden we genoeg? Zouden we de opvang wel kunnen betalen? Was het wel slim om twaalf weken thuis te willen blijven met mijn kindje, als freelancer? Zou dat niet mijn financiële ondergang betekenen?

Nu weet ik heel duidelijk: neen. Het komt in orde. Ik weet wat ik heb, ik weet wat ik nog moet uitgeven, ik weet hoeveel boodschappen ons kosten en wat wij er gemiddeld doordraaien aan vaste en minder vaste kosten. Ik weet dat we er- zeker op financieel vlak- moeten komen als we ons verstand een beetje gebruiken. Het verschil met de vorige keer is zo gigantisch dat ik met mijn ogen moet knipperen om het te geloven. En het is niet dat we ze hier maar te scheppen hebben. Sterker nog: ik denk dat ik nu minder verdien dan vier jaar geleden. En toch voelt het helemaal anders.

De laatste maanden kreeg ik zo veel mails van de mensen die mijn kortingscode voor YNAB (die nu jammer genoeg niet meer werkt omdat er een nieuwe versie van het programma is) hebben gebruikt met gelijkaardige verhalen dat ik dacht, ik ga het nog eens delen. Omdat het misschien in het begin moeilijk en lastig lijkt, dat budgetteren, maar voor ons en heel wat anderen echt een verademing is gebleken. Ge weet nooit dat ik die ervaring nog kan doorgeven aan mensen die even hard sukkelen met hun angst voor alles dat met geld te maken heeft als ik ooit.

UPDATE: ik heb een nieuwe kortingscode. Wil je YNAB gebruiken? Als je via deze link inschrijft krijg jij een maand gratis, en ik ook. :)

UPDATE 2: Omdat ik zoveel vragen kreeg, ontwikkelde ik de online cursus “YNAB voor beginners”. Wil je op de hoogte gehouden te worden, zodat je je op tijd kunt inschrijven? Hier vind je alle info!

De papa van lilith test: de Doro smartphone voor senioren

IMG_4918Dit is Eddy, vanaf de volgende alinea gewoon “mijn papa” genoemd.
Eddy heeft eigenlijk nog nooit veel voordeel uit mijn blog gehaald. Dus toen ik het voorstel kreeg om een smartphone voor senioren (deze Doro Liberto 825, om precies te zijn) door iemand in mijn omgeving te laten testen, toen dacht ik eerst en vooral aan de barokke gsm’s waarmee Eddy regelmatig gespot wordt in het wild. Meestal staan er tanden van zijn hond in het scherm, omdat die laatste zich niet kan beheersen in de buurt van een trieste gsm. En als het zijn hond niet is, dan is het gewoon de machinerie die het laat afweten. Scherm kapot. Toetsen kapot. Ontvangst kapot. Om dat te illustreren gaf de zoveelste trieste klapgsm van Eddy de geest in de weken voor zijn Doro telefoon zou arriveren. Eddy op hete kolen, want ondanks de slechte kwaliteit van zijn gsm’s was hij een paar jaar geleden zo overmoedig om zijn vaste lijn op te zeggen. Eddy, Eddy, Eddy toch.

Om maar te zeggen: op de dag dat de mensen de Doro smartphone kwamen voorstellen was mijn Eddy een mengeling van geweldig content en ook een beetje nerveus. Mede omdat hij eigenlijk niet zo goed wist wat een smartphone was, en er daardoor altijd ver vandaan gebleven was. Maar toen ik hem zei dat we dan wel eindelijk foto’s naar elkaar konden sturen, en ik hem op Instagram kon krijgen zodat hij nog eens foto’s van mijn zoon kon zien nu ik niet meer op Facebook zit, toen was hij helemaal mee. Allez ja, helemaal mee is misschien te optimistisch uitgedrukt. Mijn papa vond de uitleg razend boeiend en licht verwarrend. Ik had niks anders verwacht, waardoor ik wel in de buurt bleef. Ge wilt toch niks voorhebben met mensen die de 55 al zijn gepasseerd. Ik was zelf onmiddellijk onder de indruk van de interface van het ding, want helemaal anders dan mijn iPhone, maar perfect voor late adopters met wat dikkere vingers, knoken die sneller kraken en een panische angst om dingen kapot te maken. Het toestel zit geweldig goed en intuïtief in elkaar, met knoppen als “bel”, “bekijk” en “verstuur”, waar zo goed als alles achter zit. Toen de mensen van Doro de deur uit waren stelde Eddy nog heel wat vragen, met “Heb ik nu een iPad?” als mijn persoonlijke favoriet.

IMG_4919

De komende dagen zou het erop aankomen, dat voelde ik aan mijn theewater. Ofwel zou de papa helemaal verliefd worden op zijn machine, ofwel was het een verloren zaak. Het werd het eerste. Want ineens kon hij foto’s nemen waarop zijn hond er niet uitzag als een gigantische gele pixel met twee kleinere pixels als ogen. Hij kon die foto’s ook doorsturen naar mij en Youri en mijn broer, van overal! Via Whatsapp, want daar had ik hem opgestoken in een groepje met zijn kindjes. Leute dat wij daar al mee gehad hebben! Dan sturen we bijvoorbeeld onze soepen naar elkaar. Mijn papa en ik eten graag soep, en wisselen graag potten soep uit, en ja kijk, zo zijn wij. #dikkepretentomaten

IMG_5291

Als mijn papa Dexter van school gaat halen dan stuurt hij selfies waar ik van smelt. Hij heeft ineens een videocamera in zijn zak zitten, kan foto’s op zijn Facebookpagina posten, en het zotste is: dat ging dus allemaal zo goed als vanzelf. Niks paniekerige telefoontjes die ik had verwacht, niks gecrashte toestellen of een papa in opperste stress. Hij was er eigenlijk direct mee weg, en sindsdien is hij vertrokken.

Ik vind het bijna net zo de max als hij, moet ik toegeven. Ook omdat er features inzitten als  een vergrootglas en een knop voor als hij ’s nachts slechts wordt en alleen is en daar een lijstje van mensen door kan laten bellen of sms’en dat er iets scheelt. Of omdat ik plots berichtjes krijg met trots over gigantische potten spaghetti op het vuur. Hoe machtig is dat? <3

IMG_5258

Mijn meme en pepe zijn ook geweldig enthousiast dat ze nu via mijn telefoon duimen naar mijn vader kunnen sturen, EN DAT HIJ DAN DIRECT EEN FOTO VAN EEN DUIM TERUGSTUURT. WTF!!!

IMG_5091

Lang verhaal kort: de Doro Liberto 825 is een smartphone die ik iedereen zou aanraden die op zoek is naar een manier om zijn of haar moeder of vader op weg te helpen in een wondere wereld die vaak toch een beetje beangstigend lijkt. Ik heb mijn ogen uitgekeken over hoe vlot het allemaal ging, en vooral: hoe vlot het blijft gaan.

Zitten die van u al op de smartphone? Sturen ze ook hun kommekes soep door? Benieuwd!

Zweten en weten met #teamdecathlon

IMG_0016

Er lag al een tijdje een pakje naar mij te grijnzen vanuit de kleerkast. Een pakje dat ik ontving toen ik net had ontdekt dat ik zwanger was, waardoor ik het weer wegmoffelde vanboven in de kast. Om het even later toch maar weer boven te halen. Een pakje van de mensen van Decathlon, met funky sportkledij, voor mij. Voor ik wist dat ik zwanger was had ik immers laten vallen dat ik weer wilde beginnen sporten, en toen ik zwanger bleek had ik direct een excuus om dat voornemen weer voor me uit te schuiven. Tegelijk wist ik twee dingen: ik zou er zo veel deugd van hebben, nog veel meer voor mijn druk hoofd dan voor mijn lichaam dat toch al weer aan het grote uitzetten is begonnen. En twee: er is net een nieuwe fitnessvestiging van een gekende keten geopend in Ieper, op een onwaarschijnlijk coole locatie, met name een kerk. Vorige week vielen de puzzelstukken in elkaar, en ik ging overstag richting huis van de heer.

IMG_0014

Ik bleek mezelf en mijn licht glooiende bump nog in mijn flashy (en gelukkig elastisch) ensemble te krijgen, wat een meevaller was. En ook de rest beviel. Enkele maanden geleden was ik al een beetje opnieuw gestart, in een andere, minder fenomenale zaal, in een andere, minder fenomenale outfit. En ik genoot er toen wel van, omdat ik een nieuwe invulling had bedacht voor de uren waarop ik sta te sterven op crosstrainers en loopbanden: inspirerende podcasts beluisteren. Ideaal, zo blijkt, want ik word niet alleen sportiever maar ook slimmer. Muscle and brains, jongen. En momenten van zware bezinning.

IMG_0017

In elk geval: ook vorige week genoot ik van mijn gestolen momenten in de fitness, en ik heb al weer twee blokjes in mijn agenda staan voor deze week.

Omdat fitness en podcasts beluisteren een combinatie is die ik iedereen ten zeerste kan aanraden heb ik wat tips voor goed materiaal.

Dit zijn mijn favoriete podcasts van het moment:

Death, Sex & Money:
over alle dingen waaraan we veel denken, maar waar we weinig over praten. Ik vind deze podcast geweldig, omdat mensen erin komen vertellen over hun erg publieke split als celebrity, of over hun burnout omdat ze als enige begrafenisondernemer in een klein dorp constant kennissen moeten begraven. Love love.

Startup:
een gast die niks kent van bedrijven opstarten start een bedrijf op, en maakt er een podcast over. BOEIEND. (ik zit aan seizoen 1)

Organize Mindfully:
soms een beetje op het randje van wollig en überwollig, maar deze interviews met Amerikaanse organisatieexperts (het is een job) zetten me wel altijd aan tot het opruimen van de crib. En lord knows dat dat echt geen kwaad kan.

Serial:
het duurde even voor ik er klaar voor was, maar plots was ik het en was ik helemaal verkocht. Over een moordzaak in Baltimore. Check het uit. ALS JE DURFT. (ik heb geen idee waarom dat erachter moest, maar deleten is ook maar zwak)

All The Books:
een podcast van de mensen van Book Riot over nieuwe boekreleases. Zorgt altijd voor heel wat nieuwe boeken op mijn “to read” lijst van Goodreads. Tof en enthousiast! (niet dat ik nog tijd heb om te lezen nu ik constant naar podcasts loop te luisteren, maar dat, vrienden, is een ander verhaal)

– The Longest Shortest Time:
een podcast over ouderschap in al zijn gedaantes, maar dan boeiend en inspirerend. De laatste gaat bijvoorbeeld over kinderen die vragen hebben over de dood, en staat hoog op mijn “to listen”-lijst.

Getting Things Done:
van guided mindsweeps tot interviews met David Allen zelf en mensen die het systeem gebruiken, ik vind deze podcasts altijd weer de moeite.

Radiolab:
waarover ik het al had in mei, toen ik nog een bleu was. Nog steeds wonderbaarlijk goed, in a million ways.

Merci Decathlon voor het pakje en de stamp onder mijn gat, als ik deze zwangerschap weer 18 kilogram bijkom zal het alvast niet aan jullie liggen.

lilith test: ontbijtpakketten van The Breakfast Club

thebreakfastclubsmartmat1

Omdat ik mezelf na een jaar of drieëndertig een beetje begin door te hebben weet ik dat zware periodes bij mij een vorm van lichamelijke verwaarlozing triggeren die zich uit in allerhande dalingen (energielevels, motivatie, goesting, algehele vrolijkheid, zin om op te staan) behalve één: mijn BMI. Ik was zo hard niet van plan om dat weer eens te laten gebeuren dat ik van gezond blijven eten mijn prioriteit heb gemaakt. En omdat onlangs nog wetenschappelijk werd bewezen dat gezond eten dubbel zo gezond is als je het met je volgers op Instagram deelt kan ik ondertussen uitpakken met verschillende variaties van onderstaande belachelijk gezonde mozaïek.

collagegezond

Maar de laatste twee weken merkte ik dat de rek er toch ergens was uitgegaan. Dat er weer elke ochtend brood op mijn menu stond in plaats van flink en fruitig fruit, en dat de slaatjes en courgettenoedels (say whut?) van ’s middags ook weer plaats begonnen te maken voor vuile broodjes met mayonaise en een grote carbonara met extra carbs en kaas.

Al een geluk dat ik vorige week op een reddende engel in de gedaante van een Smartmatkoerier botste, die me op maandagavond een doos kwam toestoppen met ontbijt voor de rest van de week. Geen goddelijke interventie, maar wel een nieuwe dienst die ik maar al te graag wilde uittesten in de week van lancering. En dat heb ik me niet beklaagd.

thebreakfastclubsmartmat2

Het systeem van The Breakfast Club is net hetzelfde als bij de onderhand gekende pakketjes van Smartmat die je tegen betaling in de boodschappen voor je avondmaal voorzien. Je krijgt een doos waarin je al het nodige vindt voor ontbijt binnen een periode die je zelf kiest, en voor een aantal personen naar keuze.

thebreakfastclubsmartmat3

Mijn speekselproductie sloeg in elk geval op hol bij het openen van de doos. Al helemaal toen ik de recepten las op de mooie suggestiekaartjes die zijn meegeleverd. Alles met verse en biologische producten, die me zoveel zin deden kregen in de volgende ochtend dat ik op maandagavond extra vroeg en popelend in bed kroop. Is slaap immers niet de beste teletijdmachine richting ontbijt ever invented by man?

thebreakfastclubsmartmat4

Dit kan ik jullie vertellen na vier dagen gezond ontbijt op een plateautje.

1. Het komt natuurlijk niet echt op een plateautje, al zou dat pas helemaal de max zijn. The Breakfast Club, the butler edition. Toch heb ik genoten van het eigenhandig bereiden van mijn ontbijt, en het was nochtans niet dat ik ongelooflijk veel tijd had. Maar een paar aardbeien en een banaan blijken echt in geen tijd gesneden, havermout warmen duurt -wat er ook over wordt geroddeld- geen uren, en het is niet zo dat je om vijf uur uit bed moet om een eitje zacht te koken. Ik moest na een paar dagen serieus terugkeren op mijn idée fixe dat ik ’s ochtends echt geen tijd heb om een gezond ontbijt te prepareren. Dat heb ik namelijk wel.

2. Met een paar simpele maar goede ingrediënten kom je al een heel eind. Wat tikkeneikes, een pot goede yoghurt, twee soorten vers fruit en wat granola, en je slaagt er elke ochtend in om een ontbijt klaar te maken waar je in de Pain Quotidien stukken van mensen voor neertelt. De granola van The Breakfast Club is trouwens waanzinnig lekker. Net als hun zelfgemaakte confituur van framboos en gojibes. Mijn complimenten!

3. Voor de goedkoop moet je het niet doen, en dus is het wat mij betreft zeker niet voor elke week. Mijn YNAB-budget zou dat ook helemaal niet toelaten. Net als bij Smartmat is het systeem wel ideaal om inspiratie op te doen en eens iets klaar te maken waar je zelf misschien niet was opgekomen. Ook een heel leuk cadeau, vind ik, een week lekker en gezond ontbijt voor iemand die je graag ziet.

4. De service bleek weer even smetteloos in orde als ik al altijd van Smartmat gewend ben geweest. Ze leveren op het moment dat ze het beloven, laten je dat mooi op voorhand weten, en ik kreeg er deze keer zelfs een broodmes bij. Hoe tof is dat?

5. Met de ingrediënten in de doos doe je langer dan vier dagen. Mijn confituur was nog niet op, en mijn granola ook niet. Ik leerde nochtans dat je confituur ook perfect bij je havermout en yoghurt met fruit kunt doen als zoetmiddel. Hoe stoem is het dat ik daar zelf nog niet eens was opgekomen?

thebreakfastclubsmartmat5 thebreakfastclubsmartmat6thebreakfastclubsmartmat7

Conclusie na een week: ik vond het een heerlijkheid, en wou dat ik onbeperkt budget had zodat ik elke maandagavond zo’n doosje vol lekkers in de handen werd geduwd. In tussentijd keer ik nog regelmatig terug naar hun site om me te verlekkeren over hun heerlijke ontbijtrecepten, en misschien trakteer ik mezelf onder het motto #treatyoself wel nog eens op een doos in mijn verlof, binnen een paar weken.

De ontbijtpakketten van The Breakfast Club worden geleverd met een broodmes bij je eerste bestelling. Alle prijzen en keuzemogelijkheden vind je terug op de site.

Nog iemand die het systeem al heeft getest, toevallig? Of plannen heeft?

Hoe YNAB (You need a budget) mijn leven veranderde

ynab_uitleg

Een digitale budget planner die ervoor zou zorgen dat ik mijn financiële dromen kan waarmaken aan de lopende band? Maak dat de kat wijs, had ik een paar jaar geleden gezegd. Tot ik YNAB – een soort digitale budget coach- ontdekte, en mijn leven nooit nog hetzelfde was.

You Need A Budget is een soort digitaal kasboek, maar dan niet te vergelijken met de Excel-file of het huishoudboekje dat iedereen die minder geld wil uitgeven op een bepaald punt inschakelt. Er zit een systeem achter YNAB, dat ervoor zorgt dat je consistent en over een langere periode betere financiële beslissingen neemt. Resultaat: plots kun je dingen doen met je geld die je niet voor mogelijk had gehouden. Mijn droomhuis bouwen, in mijn geval, en als zelfstandig minder gaan werken zodat ik op tijd aan de schoolpoort kan staan en een woensdagnamiddag op twee thuis ben.

Zoals al werd verduidelijkt in de commentaren op de vorige post: YNAB is niet per se een programma om geld mee uit te sparen, wel om je inkomsten te budgetteren. Als in: plannen wat je met de centen die binnen komen gaat doen.

Als je daar een tijd mee bezig bent ga je vaak ook automatisch minder of zeker slimmer uitgeven, maar dat is niet het hoofddoel. Het hoofddoel is beslissen waar je prioriteiten liggen, bijsturen waar nodig, zodat je op langere termijn niet elke maand voor onaangename verrassingen komt te staan, en bewust uitgaven kunt doen in plaats van er met je pet naar te slaan. Lees: vol overtuiging twee paar dure maar geweldig mooie schoenen kopen omdat je weet dat het geld nergens anders voor gebudgetteerd is. Raise your hands for fun shoeshopping!

Alle gekheid op een stokje: een voorbereid man is er twee waard, en een voorbereid YNABer zeker vijf.

YNAB gebruik je in je browser, maar er is ook een bijzonder handige mobiele app die je toelaat om onderweg je uitgaven in te geven. Je kunt een account delen met je gezinsleden, als je dat wilt.

De opstart:

Je begint met YNAB door eerst al je rekeningen en andere geldcollecties aan het programma toe te voegen. Ik heb een account voor onze lopende rekeningen en spaarboekjes, een cash account van mezelf en Youri, en ook dat van ons envelopje dat we in huis hebben liggen voor als er plots een dokter van wacht gebeld moet worden. Van zodra al je bedragen erin zitten begin je met het geld dat er op dat eigenste moment is. Je keert niet terug in de tijd om al je uitgaven van maanden ver in te geven, dat vinden ze bij YNAB tijdverlies, en gelijk hebben ze.

YNAB heeft vier belangrijke regels:

  • geef elke euro een job:
    De eerste en belangrijkste regel van het spel. Elke euro die je verdient voeg je in in het systeem (ik heb zelfs al een gevonden muntstuk van 20 cent ingevoerd in mijn cash account. Allemaal tesamen: “fuuuuuuuuuureak!“), en geef je een taak binnen het budget. Dat is, zeker in het begin, vaak gokken. Want hoeveel reserveer je elke maand voor boodschappen, en hoeveel voor kleding? Als ik een euro kreeg voor elke keer dat iemand me zei niet aan YNAB te beginnen omdat ze de toekomst niet konden voorspellen, dan stond ik er financieel nog beter voor dan nu (and believe me, I’m good) Ken jij iemand die de toekomst wel kan voorspellen? Ik niet, en daar is YNAB volledig op voorzien.
  • omarm je echte uitgaven: 
    Stel dat je nog duizend euro hebt, en je weet dat je deze maand nog 600 euro huur moet betalen, 100 euro aan boodschappen nodig hebt, en 50 voor je telefoonrekening. Daarna is alles betaald, wahey! En dus heb je 250 euro over om mee op de lappen te gaan, nieuwe schoenen te kopen en dat leuk kleedseken. Tot plots. De rekening van je gerepareerde auto in de bus valt. Zeshonderd euro, maat. Wat een goede maand leek is op vijf minuten tijd een hele slechte maand geworden, een met stress en miserie.Behalve als je een paar maanden geleden al hebt beseft dat je ooit eens zal moeten betalen om je auto te repareren, en elke maand voor de zekerheid honderd euro aan de kant hebt gezet. Aangezien die honderd euro niet werd uitgegeven (want er was nog niks aan de hand met je joint de culasse) verschoof YNAB alles automatisch elke keer een maand, en aangezien je het niet onder een andere uitgavencategorie had gebudgetteerd raak je het ook niet aan op je bankrekening. Als de factuur dan in de bus valt, dan heb je het geld (of een deel ervan) staan. Geen centje pijn. Het doel van YNAB is om crazy goede maanden en crazy slechte maanden af te zwakken naar crazy gewone maanden. Door vaste kosten als water en electriciteit door twaalf te delen en die kleine bedragen elke maand te reserveren.
  • roll with the punches:
    Een te mooie uitdrukking om naar het Nederlands te vertalen. Zoals al gezegd bij regel 1: je hoeft geen glazen bol te hebben om perfect in te schatten hoeveel je waarvoor moet reserveren. Ik merk dat dit de regel is die de meeste mensen afschrikt, terwijl het net de coolste en meest chille regel of them all is. Want natuurlijk kun je niet weten wat er op je pad komt op een maand, maar dat hoeft ook niet. Chill hast, niemand verwacht dat. Als je vierhonderd euro had voorzien voor boodschappen, en plots is het geweldig mooi weer en je beslist om een barbecue voor twaalf mensen te organiseren, dan is dat helemaal oke. Je checkt je budget, en kijkt waar je het geld vandaan kunt halen.Misschien had je zestig euro gereserveerd voor medische kosten die je niet nodig bleek te hebben. Of kun je wat geld weghalen bij kleding, omdat die nieuwe broek best nog een week of twee kan wachten tot er weer nieuw geld binnen komt om te budgetteren. Lukt het je echt niet om ergens anders geld vandaan te halen, dan sluist YNAB je overspent gedeelte gewoon door naar de volgende maand, waar je het dan kan proberen recht te trekken. Het fijne aan dit systeem is dat je goed ziet dat je geld maar voor één doel kunt aanwenden: geef je het uit aan gin tonics, dan is er minder voor benzine. En omgekeerd. Wat je had gebudgetteerd maar niet hebt uitgegeven schuift ook gewoon door naar de volgende maand.
  • laat je geld oud worden:
    Het ideale YNAB-scenario is om te stoppen met leven van loon tot loon. Je geld laten verouderen, zo noemen ze het. Dus niet op vrijdag honderd euro verdienen en die op zaterdag volledig moeten uitgeven, maar zo goed budgetteren dat je geld kunt gebruiken dat al een maand oud is. YNABers noemen dit hun buffer. Op die manier is er immers veel minder stress dan als je elke cent direct weer nodig hebt om achterstallige rekeningen af te betalen.

Concreet is het kwestie van elke keer dat er geld binnen komt te beslissen wat je ermee kunt doen. En je de vraag stellen: “wat moet dit geld doen voor ik nog eens betaald word?”.

Zeer fijn voordeel: als je het al even bijhoudt krijg je zeer boeiende grafiekjes voorgeschoteld waarin je een overzicht krijgt van je uitgaven en naar wie die voornamelijk gaan. (Hallo Hema!)

Rapporten in YNAB zijn de max

Ik weet dat het in het begin nogal overweldigend kan zijn. Ik raad iedereen aan om net als ik eerst de trial van 34 dagen te installeren, en daarna te zien of het de investering waard is. Wat mij betreft: dubbel en dik. Let wel: ik merk dat heel wat mensen moeite hebben met de Engelse termen uit de financiële wereld. Exact de reden dat ik een Nederlandstalige cursus “YNAB voor beginners” heb gemaakt waarmee ik al honderden mensen op weg heb geholpen. Mensen die dit soort dingen zeggen achteraf.

reviews YNAB voor beginners

Wil je binnen de twee uur je eerste budget opstellen zonder dat je je door een hoop financieel jargon moet worstelen in het Engels? Ga dan zeker aan de slag met mijn online cursus “YNAB voor beginners”, die je op je eigen tempo volgt en waarmee je ook nog eens toegang krijgt tot een afgesloten cursistengroep, vol mensen die hun leven zagen veranderen en anderen helpen om hetzelfde te doen.

Hieronder geef ik je al een overzichtje van mogelijke vaste kosten, zodat je voor jezelf kunt bekijken hoe dat bij jou in elkaar zit.

lilith houdt van het Geefplein

geefplein ieper

Deze namiddag is er voor het eerst een Geefplein in Ieper, knal aan de crib, en terwijl ik er net rondliep en van de ene verrassing in de andere viel (Boekjes van de Babysitters Club! De volledige collectie platen van Willy Lustenhouwer! Kwartetkaarten van Cars!) vond ik mijn stad nog veel geweldiger dan normaal. Het principe van het Geefplein is dan ook helemaal mijn ding: iedereen brengt dingen mee die hij niet meer wil, en geeft die gratis weg aan wie er wel iets mee is. Je hoeft niet bij je materiaal te blijven staan, want er hoeft niet onderhandeld te worden over prijzen of andere miserie.

geefplein ieper

De gedachte is: neem het mee als je er iets mee bent, laat het liggen als je het gevoel hebt dat iemand anders er nog meer aan zou hebben. En dat marcheert dus geweldig goed. Ook omdat iedereen taart mocht meebrengen die gratis werd uitgedeeld, en er muziek was, en blije gezichten. Ik sloeg een paar keer een serieuze slag, en liet een vierde van mijn zolder achter op het plein. Wat om half zes niet weg is gaat rechtstreeks naar de Kringloopwinkel.

Ge hebt dus nog twee uur. Spoed u naar het Beeldenplein aan de bib!