Ooit ga ik een boek schrijven over mijn jongste kind dat de ene seconde een lieflijke prinses en de andere een woedende ninja kan zijn.

Dat kind dat ongelooflijk goed is in kwebbelen en genieten, dat meisje dat je even blij kunt maken met een stukje chocolade als met een avondwandeling waarop ze als opdracht krijgt om de brievenbussen van alle huizen die we tegenkomen te zoeken. Dat kind met haar veel te grote woorden en manieren. Dat zot kraam dat zeven zinnen op tien begint met “maar eigenlijk”, en de andere drie met “stel je voor”. Dat springertje dat Youri, mij en haar broer soms zin geeft om tien handdoeken in de ring te droppen, maar ons drie seconden later ook naar elkaar doet kijken met een verliefde blik van “wtf, heb je dat nu weer gehoord?!”.

Deze zinnen sprak ze uit en vergat ik niet te noteren in mijn bullet journal: (of werden mij doorgespeeld door Dexter met een ‘mama, deze moet jij echt in je boekje schrijven!’)

• “Die boter voelt zo heerlijk gezellig“.
• “Mag je likken aan je eigen tong?“.
• “Waarom ben jij eigenlijk zo aan het wiebelen met die fles?“. Ze bedoelde schudden.
• “Ik vind de vloer het allerleukste speelgoed.” Dat ik haar daar eens aan ga herinneren als ze weer weent dat iedereen veel meer speelgoed heeft dan zij en dat is niet eerlijk.
• “Ik hou eigenlijk echt niet van oude mensen, want die gaan te makkelijk dood“.
• “Wij hebben kolens voor op de barbecue hoor!“. Heel lang moeten zoeken achter kolens, namelijk.
• “Die bloemen ruiken hier zo lekker dat me mond in brand staat!“.
• “Ik heb al iets van plan“. Over de tekening die ze gaat maken om op te sturen naar de opa’s.
• “HEY! JE HEBT ME LATEN VERSCHRIKKEN”. #boos
• “Jongens zijn mijn lievelings“. Hashtag gans haar moeder.
• “Ik ben de sister en jij bent de protter“.
• “Ik ga dan eens naar Londen, maar jij mag niet mee“. “Oke.” “Ik ga dan wel eens Facetimen“.
• “Ze moeten hier echt eens het gras afwaaien.”
• *begint hysterisch te wenen en kan amper nog praten* Ik: “Wat scheelt er Flo?“. “Ik heb iets heel ergs gedaan! IK GA DOODGAAN!“. *hapt naar adem en weent nog hysterischer* Vijf bange minuten en tien keer vragen later bleek dat ze haar kauwgom had ingeslikt. Piehoew zegt.
• “Mama, weet je nog dat Dexter gisteren heeltijd vraagjes aan jullie aan het geven was?“.
• “Mag ik dit citroenzaadje straks bomen?“. In plaats van planten.
• “Dexter heeft kougevat. Als hij nog eens naar buiten gaat moet hij beter een regenhoed aandoen“. Een regenhoed. I die.

Nog meer “Flo spreekt”? Hier vind je ze allemaal.

Het was toen ik mijn ene bullet journal aan het migreren was naar mijn spiksplinternieuwe van Werk & Leven (ze zijn zo mooi en oranje, only my favorite color), dat ik besefte dat ik nog een lijstje heb staan met citaten van mijn dochter die deze blog nog niet hebben gevonden.

Beter laat dan nooit: dit pende ik de afgelopen weken ijverig neer om niet te vergeten.

• “Kijk daar, een spoor van streep!“. Waarop ze op het strand naar een lijn in het zand wijst, en ik bijna in mijn broek doe van het lachen.
• “Op een grote paddestoel, vol met witte stippen, zat kabouter Spinnevoet, heen en weer te wippen“. Kabouter Spinnevoet, zeg. I die.
• “Mama, wij zijn toch de goeiste kokers van de hele wereld?“. Flo is enthousiast over haar culinair talent, en dat van mij. Altijd tof.
• “Ik vind dat echt heel erg kiezelig“. Kiezig, eigenlijk. West-Vlaams voor vies.
• “De lucht is nu al maniger“. We komen buiten en plots is het donker, mét maan. Ik had dat nooit zo mooi kunnen zeggen.
• “Die trui voelt heel gezellig hoor, mama“. Commentaar op de nieuwe trui met een dikke duim erbij.
• “Die raket is neergestorven he mama?“.
• “Je moet nu wel eventjes wachten in de lieveling“. In de living, gelijk ze zeggen.
• “Dat is echt keirelekker!“. Beirelekker, gemengd met keilekker. Volgens mij dus echt wel zeer lekker.
• “Mag ik eens met mijn doktersluister naar jouw hartje luisteren?”. Want een stethoscoop is ook zo’n groot woord.
• “HUH?! Als ik me ogen toedoe, dan zie ik helemaal niks!“. No shit, Sherlock.
• “Mama, je bent een grapperik“. I know, kindje, I know.

Nog meer “Flo spreekt”? Hier vind je ze allemaal.

Het drama van het tweede kind. Dat de moeder niet alleen veel vaker vergeet om grappige uitspraken in haar Bullet Journal te schrijven (aja, twee kinders, dat spreekt altijd door elkaar, en dus ben ik de uitspraak al vergeten tegen dat ik “wabliefteru?” en “spreek eens zo niet door elkaar!” tegen de andere heb gezegd), het zorgt er vaak ook voor dat ze minder tijd heeft om ze door te sluizen naar haar blog.

Deze uitspraken van de afgelopen weken hebben het alsnog gehaald.

• “Ik was daar echt heel eng voor“. Flo vond iets eng, en was daar heel bang voor.
• “Is dat hier een kleer?“. Wijzend naar een pyjama. Kleren zijn niet gelijk aan slaapkleren, daarmee, en Flo checkt liever dan in pyjama naar school te gaan.
• “Ik ben altijd de beste winnaar hoor mama. Echt altijd van al mijn vrienden win ik. Maar niet soms. Je kan niet altijd winnen, hoor.” Waarop ze me een beetje berispend aankijkt omdat ik dat misschien wel dacht, dat je altijd kan winnen. Zo ben ik wel.
• “Mama, mama, ik heb een supergoed gedeetje!“. Of een ideetje.
• “Ik ben Pippi Langkous en ik durf nergens bang voor te zijn!“. Auw. <3
• “Mag ik scharen?“. Knippen. Ik vind scharen logischer.
• “Kom hier mama, ik ga jou verbeteren“. Ik was nogal ziek en lamlendig in de zetel, en Flo wilde me genezen.
• “Geef mij maar een oplosje“. Het duurde te lang voor ik doorhad dat ze wilde dat ik haar een applausje gaf. Mega-woedeaanval. Zelfs nadat ik in mijn handen klapte als een onnozelaar kwam het niet meer goed. #hetiseenfase
• “Daar moet ik naartoe!“. Ik toon de video van Sylvy Melodie in de kinderacademie, en Flo, die zeer graag zingt en danst, is wreed gedecideerd. Ik heb niet durven vertellen over wat er met Walter is gebeurd en dat de academie gesloten is.
• “OWLY! WAAR ISSEM GEVLOGEN?“. Flo ziet een bliksemschicht.
• “Wat gebeurt er als je tegen het plafond likt?“. Geen idee, eigenlijk. Probeer eens?
• “Weet je wat juf N. zegt tegen mijn kinderen?”. “Neen”. “Babbelkousen!“. *rolt haast over de grond van het lachen*

Meer Flo spreekt?
Hier staan de vorige edities.

Deze rubriek zou ook “Flo zwijgt geen minuut behalve als ze aan het eten is” kunnen genoemd hebben, maar dat wist ik niet op voorhand, dus laat ons het zo houden. Ze is ondertussen drie jaar en een maand, die Flo van ons, en dit zijn de zinnen die mijn Bullet Journal haalden.

• “Maar ik ben niet aan het snoepen, ik ben aan het chocoladen“. Dat daar geen misverstanden over bestaan.
• “Mama kijk, ik sta hier in mijn pierlowietje“. Als in: ik heb al mijn kleren uitgespeeld.
• “Heb jij hier het donker aangelegd?“. Flo stapt een donkere berging binnen.
• “Oh kijk, het begint te zonnen!“. De zon komt erdoor, Flo is blij.
• “Is de batterij al opgeblazen?“.
• “Ik wil dat me verjaardag nog lang begint“. Met een diepe zucht, op de ochtend na haar verjaardag.
• “Als ik klein was he…. (dramatische pauze)… dan ben ik geboren!“.
• “Kan je een vos in de lava spoelen?“.
• “Haha, ik heb een appelsnor“. Flo drinkt een beker appelsap.
• “Mag ik kijken naar de televee?“.
• “Ik was aan het zingen van Sinterklaas pompoentje“.
• “Ik kijk naar alle spiegelen“. Bij de kapper.
• “Mooie gordijnen zeg!“. Gewoon, terwijl we onderweg zijn met de auto. Niet eens speciale gordijnen ook niet, vond ik.
• “Praat jij eens door de hokkel tolkie, mama?“. De walkie talkie. Dus.
• “Dat kan een keer gebeuren he mama“. Na een ellenlange nergens op slaande mop over Jantje in het zwembad.
• “Er is hier alleen nog pickachaise“. Mayonaise, denken we.
• “Sprookjes sprookjes pats, ik wou dat ik een poes was“.
• “Kom mama, we moeten ons nu afvegen“. Afdrogen dus, in het zwembad.
• “Ik heb een foutje gelaten“. <3
• “Da wetek ook nie oor Vlad“. Flo kijkt en interact met de Nachtwacht.
• “Leg jij Schunkeltje in me bed?“. Schanulleke. Bijna juist.
• “Als sommige mensen niet meer kunnen dansen, dan kunnen ze ook niet meer werken“. Compleet out of the blue. Ik zie er een soort maatschappijkritiek in, maar ik weet niet juist wat ze ermee wil zeggen.
• “Euh, waar was jij geloof ik?“.
• “Misschien istie thuisgebloven?“. Flo vraagt zich af waar het onvindbare hondje uit Paw Patrol is.

Meer Flo spreekt?
Hier staan de vorige edities.

Ik heb zeer taalvaardige kinderen. Dat is geen pluim op eigen hoed, ik weet niet of we daar zelf veel aan hebben gedaan, wij praten, en zij nemen blijkbaar op als sponsjes. Mensen wijzen me er regelmatig op, en dat is grappig, want doordat Dexter nog een stuk taalvaardiger was op de leeftijd van 2 jaar en acht maanden dan Flo, zou ik bijna denken dat zij praat zoals de meeste kindjes van haar leeftijd. Tot ik dus een kindje van haar leeftijd hoor praten, en besef dat onze madam praat als een grote. Ik vind dat de max. Ook al denk ik ook regelmatig: wanneer gaan die twee hier eindelijk eens drie seconden ZWIJGEN?!

Deze zinnen kwamen de afgelopen weken in mijn bullet journal terecht:

• “Mag ik morgende week naar school?“. Het verschil tussen morgen en volgende week is nog niet duidelijk, maar ik vind dat ze dat mooi oplost.
• “Heb jij nieuwe ogen?“. Elke keer als ik iets van make-up draag. Ze vindt mijn nieuwe ogen meestal ook heel mooi. Kan ook: “Heb jij nu jouw ogen geschilderd?“.
• “Ik ben een kleine mens.” Gewoon een random opmerking aan het ontbijt.
• “Kijk! Pakinoki!“. Flo heeft Pinokkio weten te localiseren in haar zoekboek.
• “Zeg maar sorry.” Ik bonkte Flo met haar hoofd tegen het dak van mijn auto, maar ze had al direct een oplossing.
• “Ik ben de dokter. Moet ik een keer een spuitje laten komen?“. Laat maar komen, Flokie.
• “Heb jij naar Brussel gezeten?”. Ik kom thuis van een redactievergadering in Groot-Bijgaarden.
• “Ik ziet Bram leuk.“
• “Sem is mijn liefste.” Ja, er is een patroon. Ze zijn allemaal minstens zes jaar en liefst ouder, haar maten. Als in de maten van haar broer.
• “Wattenhell?“. Don’t ask. Maten van haar broer.
• “Ik kan ook nie alles doen he.” Ik vroeg of ze de gordijnen wilde dichttrekken.
• “Ik heb maar één handje he“. Ze kan haar toetentas niet dragen want ze heeft haar pop al vast. Aja.
• “Ik heb een hik gelaten.”
• “Hij heeft lief gewerkt met mij.” Ik vroeg hoe het was in de klas, en de hij in kwestie is een juf.
• “Ik hou van jou, maar ik zie je niet.” Weetwel, van in dat liedje van zwarte piet, wiedewiedewiet.

Meer Flo spreekt? Hier vind je de eerste editie terug. 

Jullie kijken er al maanden naar uit, en eindelijk is de dag gekomen: Flo spreekt! Dat is al een tijdje zo, maar nu is het voldoende om de eerste aflevering van haar eigen te krijgen.

Ik ben eens gaan zoeken naar de leeftijd van Dexter toen hij zijn eerste Dexter spreekt kreeg.
En kijk: bijna exact op hetzelfde moment als waarop ik dacht dat het voor Flo ook de moment was. Een maand voor hun tweede verjaardag.

Het ding is: Dexter was extreem snel met praten. Hij praatte ook onmiddellijk goed. Geen gebrabbel, wel direct zinnen met moeilijke woorden en bijzonder weinig fouten.

Zijn zus is wat trager.
Dat is niet altijd slecht, want ze was ook minder gefrustreerd dan haar broer, die soms zot werd omdat we hem niet snapten.
Flo was initieel minder overtuigd van het gegeven “woordjes die geen random klanken achter elkaar zijn”.
Flo deed maar wat.
Wij snapten er weinig van.
Keken niet begrijpend naar elkaar en vonden opluchting in het feit dat de andere ouder er ook geen snars van begreep.

Maar een tijdje geleden begon het.
Hier en daar een woordje dat we snapten.
En dan ineens zinnen. Van twee woorden. Drie, daarna zelfs vier.
Met vervoegingen, al dan niet correcte.

Drie weken geleden moest ik met haar op controle naar Kind & Gezin, en bleek madam keihard voor te zitten in taalgebruik. Zowel de madamkes van het wegen als de dokter keken hun ogen uit. Wat wil zeggen dat Dexter echt wel zot hard voor moet hebben gezeten.

Niet dat het er allemaal geweldig toe doet. Flo is boven al een grappig, aandoenlijk tettergat.

Deze uitspraken schreef ik de afgelopen dagen neer in mijn Bullet Journal:

• “Papa beetje werken in Boei?” (met hoog stemmetje en scheef hoofd). Wij gaan wonen in een wijk die “De Vloei” heet. De afgelopen weekends was Youri daar een vals plafond aan het steken, waardoor ze nu telkens hij terug komt van zijn werk polst naar de werkzaamheden.
• “Po sien.” Kan ook zijn: “Kindjes sien”.  Ze wil naar zichzelf kijken op de telefoon, of naar foto’s van de kindjes van in de crèche. Met prachtige namen als Ananies, (Anaïs), Leejom (Leon) en Abbabel. (Annabel)
• “Oojeniet”. Ik hoor je niet. Als ik roep om te zeggen dat we haar pyjama gaan aandoen, bijvoorbeeld. Ze kan niet komen als ze mij niet hoor, ah neen.
• “Ikke oppepuimt.” Flo heeft opgeruimd.
• “Tuutje voor toosje”. Flo mag haar tutje niet hebben als ze niet slaapt, maar probeert ons wijs te maken dat ze het nodig heeft voor haar pop, Roosje. Het is geen dwaze, die Flo.
• “Soenen aaaaaan”. Zeker tien keer per dag. Ze kan al alleen haar sokken en schoenen aandoen, omdat ze geobsedeerd is door het veranderen van schoenen.
• “Buiten joejoe!“. Flo heeft ergens “happy birthday to you” opgepikt.
• “Flo srokken e badje“. Ze is eens heel hard geschrokken in bad en sindsdien is er een licht trauma. Als we aan de deur van de badkamer passeren wil ze het daar altijd nog eens over hebben.
• “Nietje wam“. Hetzelfde met haar fles: die vond ze ooit eens te warm, waardoor ze nu elke ochtend voor ze van haar fles drinkt “nietje wam” zegt.
• “Ikke voetjeballen“. Like a boss, trouwens.
• “Feefoon aan mama“. Flo komt mijn telefoon brengen die ergens lag rond te slingeren.
• “Chocolade“. Er is geen woord dat ze mooier uitspreekt dan dat. Er is ook geen eten dat ze met meer smaak binnenspeelt dan dat.
• “Ditje zammen in de babas“. Dexter gaat zwemmen in het zwembad. Als Dexter naar de zwemles moet, dus.

Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 5/40.