Toen ik gisteren de voorraadkast stond op te ruimen stootte ik op een zak havermout. Elke keer als ik terug ben uit Amerika koop ik mij zo’n zak, omdat ik zot ben van oatmeal met fruit en warme melk ’s morgens, maar na een paar dagen kom ik altijd tot de vaststelling dat melk bij mij geen goed idee is (wegens de maagverkleining en dat ik daar sindsdien supermottig van word) en sojamelk ook niet (wegens niet zo lekker, vind ik). En dus blijft de zak staan.

Ware het niet, dat ik gisteren ook nog eens een halve zak witte chocoladesinten aantrof die nooit meer opgegeten zouden worden, en een halve pak fondant die hetzelfde lot beschoren leek. “PLING!!”, deed het in mijn hoofd, en vijf minuten later stond den dezen de enige koekjes te maken waar bij ons thuis voor wordt gevochten. The husbandy eet zich er ziek aan, en oke, ik ook. Ik zweer het u: als er dit kerstverlof koekjes moeten gebakken worden met de kiendjes, bak dan deze. En als er geen kiendjes zijn zou ik het eigenlijk ook niet laten, al is het maar omdat heel het huis ruikt naar de hemel.

Havermoutkoekjes met twee soorten chocolade

Ingrediënten:

115 gram zachte ongezouten boter
115 gram suiker
1 ei
1 tl vanilleessence
150 gram zelfrijzend bakmeel
75 gram havervlokken
115 gram pure chocolade , grof gehakt
115 gram witte chocolade, grof gehakt

Met grof gehakt bedoel ik ook grof, want we willen van die gesmolten serieuze stukken chocolade in de koekjes, en geen kleine spikkels die zich al smeltend vermengen met het deeg. Capiche?

Bereidingswijze:

Verwarm de oven voor op 190 graden.
Leg wat bakpapier of een bakmatje op een ovenplaat. Klop de boter en de suiker schuimig. Klop het ei en de essence er goed door.

Spatel het bakmeel erdoor. Roer de havervlokken en de chocolade erdoorheen.
Schep met een lepel 18 à 20 bergjes deeg op de bakplaat, met flinke tussenruimten. Ik heb het in twee baksessies moeten doen.

Bak in 12 à 15 minuten goudbruin. Als de koekjes uit de oven komen zijn ze nog zacht, maar ze worden krokant tijdens het afkoelen.

Om een indigestie aan te vreten zo lekker. Of heb ik dat al gezegd?

Kijk, als ik een gewone quatre-quarts heb gebakken ga ik u daar niet mee lastig vallen, want dat recept kent iedereen al. Omdat het lekker is, ja. Maar ik was vorig weekend op zoek naar meer dan lekker. Ik was op zoek naar zo’n stuk cake waarvan mensen zeggen “mo joengens toch, mo joengens toch, zo lekker die cake!”. Zo’n cake die zo’n beetje moist is vanbinnen, of nes, zoals ze dat bij ons zo mooi zeggen. (wat is in hemelsnaam de Vlaamse vertaling van moist? Vroegen wij ons hier af?)

Er werd dus wat gezocht, en ik had al een vermoeden dat het wel een extra ei kon gebruiken, of twee, en wat meer suiker, en dus ging ik te rade bij Martha Stewart en werd dit goddelijke beest een goed uur later uit mijn oven getrokken.

Gene zever: beste cake ooit, aldus ik en mijn vent en mijn vader. En wij kennen daar iets van. En wij doen niet aan calorieën tellen.

Het recept werkt met cups, en aangezien ik mij eens zo’n cups heb aangeschaft heb ik het ook zo gebruikt, maar er bestaan dingen om dat om te rekenen hé. Het heet het internet, geloof ik.

Ingrediënten:

* 340 gram ongezouten boter
* 2 cups gewone bloem
* 1 theelepeltje zout
* 1 1/2 cup suiker om te bakken
* 1 theelepeltje vanille-extract
* 6 grote eieren

En dan is het gewoon kwestie van uw oven voor te verwarmen op 180 graden, en uw bakblik in te vetten met boter en wat bloem erin te strooien tegen het kleven. Daarna meng je de bloem met het zout, en klop je de boter, suiker en het vanille-extract op gemiddelde snelheid tot het een mooie textuur krijgt, een minuut of vijf. Voeg daarna één na één de eitjes toe tot alles mooie gemengd is. Voeg de bloem toe en meng tot alles goed door elkaar is.

Het bakblik in, en daarna in de oven voor een klein uurtje ofzo. Checken met een breinaald of er niks meer aan blijft plakken, dan is hij perfect. En met perfect bedoel ik ook perfect. En nog perfecter de dag erna. Wat een wonder van een cake!

(met alle respect voor de quatre quarts hé hastn)