Vroeger, toen ik nog helemaal single and proud of it was en fancy-testjes invulde om te weten wie o wie mijn droomkanjer later zou zijn had ik ÈÈn belangrijke stelregel. Of beter: twee. De eerste was: ik wil alleen een relatie met iemand die op mij lijkt. De tweede was: zeg nooit dingen als ‘droomkanjer’ en ‘fancy’ in de buurt van iemand die volgens Fancy wel eens je droomkanjer zou kunnen zijn.
Het was niet zo dat ik viel op mensen die fysiek op mij leken, du-uh. Mentaal dus hÈ, hastn, mentaal.
In die tijd bestonden er heel wat mensen die niet op mij leken, dus qua eliminatieprocedure kon dat toch wel tellen. Daarnaast wilde ik iemand die op mij leek zodat de droomkanjer in kwestie niet kon zagen over ergerlijke karaktertrekken die ik wel eens zou kunnen eigen zijn. Als hij op mij leek en dus dezelfde ergerlijke karaktertrekken had kon ik wijzen en zeggen ‘al wuk daje zegt zieje zËve’. In die tijd leek dat gewoon een best oke scenario. Maar dat leek mijn legerbottinen geel spuiten met een spuitbus ook. En we weten allemaal hoe dat is afgelopen, hmm.
Hoe erg kan je een stelling ontkrachten? Zo erg dat je menig jaar later elke morgen wakkerwordt naast iemand die in zo ongeveer 85 percent van alle karaktereigenschappen totaal van je verschilt. Komt dat tegen! Dat besef zorgt bij ondergetekende voor heel wat wenkbrauwgefrons. Want zo ben ik. Bij Youri resulteren deze verschillen in een constant, gigantisch jolijt. Met mij als onderwerp. Want zo is hij. De kleine gortzak.
Bij mij moet alles snel. Bij voorkeur heel snel. Eten bijvoorbeeld. Ik klok af op zes minuten. Youri moet na 27 minuten nog beslissen of hij wel of niet ketchup bij zijn maaltijd wil. Same thing met wachten. Als ik ÈÈn ding niet heb is het namelijk wel geduld. Dat blijkt voor mensen die het wel hebben onwaarschijnlijk hilarisch te zijn. Zoals voor Youri, dus. Als ik in de Delhaize een nieuw soort Cola ontdek dan ga ik echt niet zitten wachten tot ik thuis ben om ervan te proeven. Ik trek dat blik open in de auto. Mwahaha! Zeggen de mensen met geduld dan. Wie trekt er nu een blik open in de auto als je saai kan zitten wachten tot thuis? Welke gekkerd doet zoiets?! Boehahaa! Zeggen de geduldigen van geest. Wie trekt er nu een nieuw t-shirt onmiddellijk aan als ze thuiskomt van de winkel? Als je thuiskomt van de winkel heb je toch al een t-shirt aan? Waarom zou je dan wisselen van t-shirt als je de kans hebt om de rest van de dag in dat oude vertrouwde t-shirt te lopen dat je al aanhad? Creezie is het! Zeggen de geduldigen dus. Maar ik zeg: geduld hebben is teken dat het je geen zak kan schelen!
Werkwijzes. Mijn wederhelft barst ervan! Van hoe je pasta kookt naar hoe je een meeuw in de val lokt en terug. Eerst dit, dan dat en ondertussen nog eens eraan draaien. Maar niet te ver. Ik vind mezelf elk moment van de dag opnieuw uit. En dan moet hij weer heel hard lachen. Als ik bijvoorbeeld twee yoghurtpotjes open en dan pas besef dat ze nog aan elkaar hangen. En ik ze dus naar elkaar toe moet kraken. Dat vinden mensen met werkwijzes om je te bescheuren. Want mensen met werkwijzes, die hebben dat soort dingen nooit voor. Ik zeg: mensen met werkwijzes, die hebben pas een triestig leven!
Behalve als ze zo’n mallotig iemand als ik tegenkomen en samen proberen om er toch nog enigzins iets van te maken. Want dan, dan wordt het dus gewoon very interesting. En leuk, ja. Het werkt dan ook nog eens in beide richtingen, die stelling.
Maar werkt het ook anders?
Lijk jij op je leaf(ste), of helemaal niet?
En waarin dan het meest?
Als jij ÈÈn karaktertrek van je partner zou kunnen overnemen, welke dan?
Om/aan welke eigenschap van je wederhelft moet jij stiekem heel hard lachen/ kun je je heel hard ergeren?
En omgekeerd?
Antwoorden kan in de comments. Singles and loving it mogen het over lang vervlogen relaties, algemeenheden, imaginaire leaven en Bram Bierkens hebben. In die volgorde.