Aha, u denkt dat wij niet naarstig verderwerken aan onze nieuwe crib?
U kijkt naar de foto’s op Flickr en schudt meewarig het hoofd, omdat we eind deze maand uit ons appartement moeten en in de ruÔne that is the new crib?
U vindt het een hopeloze, trieste zaak?
Well, wij al lang niet meer. Gelukkig. Ergens tussen januari en februari hebben de doemgedachten en zenuwen plaatsgemaakt voor een soort van berusting. We doen verder zoveel als we kunnen (want ondertussen blijft de rest van de wereld ook nog eens meedogenloos snel draaien), en we redden wat er te redden valt. Fact is dat je tijdens verbouwingen altijd meer doet dan je je initieel had voorgenomen. Zo zouden we eigenlijk enkel de woonkamer aanpakken, maar zijn de keuken en de badkamer daar ondertussen ook al bijgekomen, onder het motto “nu we toch bezig zijn”. Nu we toch bezig zijn kunnen we net zo goed
- de oude vloer in de living uitbreken
- de brol die eronder zit uitscheppen
- beton gieten en dat in de bittere koude uiteen trekken met een hark en egaliseren
- de tasso van de muren trekken
- het plakwerk afdoen tot op de blote baksteen, aangezien er toch hele stukken naar beneden komen
- het cement van diezelfde muren afkappen
- de vochtige muren laten behandelen
- in de muren schijven om de nieuwe elektriciteitskabels in te leggen
- alles dat in de badkamer staat (bad, wc en lavabo) verwijderen en vervangen
- de elektriciteit van boven tot onder vernieuwen
- alles in orde maken om deze zomer massief parket in de living te leggen
- de oude keuken uitrusten met een hippe oven, wasmachine, droogkas, vaatwas en een keramische kookplaat
- bergingrekken en werkblad maken voor de keuken
- verwarming voorzien voor in de living
- de verf afstrippen van vanalles en nog wat
- alles opnieuw laten plakken
Ik weet zeker dat ik nog een hoop handelingen vergeet, maar dat is omdat we ze gelukkig niet allemaal alleen hebben moeten doen en op een hoop fantastische helpende handen hebben kunnen rekenen. *doet geweertje en knipoog naar desbetreffende handen* En de eerste voorstellen om mij in de lente te komen helpen met het in orde krijgen van ons stadstuintje zijn ondertussen ook al binnengerold, wat natuurlijk zeer fijn is.
En wat zijn dingen duur! Ook al zijn die dingen deurknoppen, klinken of brievenbussen. ’t is wa geschift, maaaat!
Anywayz, de nieuwe crib komt wel goed, al is dat waarschijnlijk niet voor vandaag of morgen, en als het echt nodig is hebben we al onderdak voor de nodige dagen dat ons huis onbewoonbaar blijft na 1 maart. Druk maak ik me niet meer, want als het afgewerkt zal zijn wordt het fantastisch, daar ben ik nu zekerder van dan ooit.