Weet u nog, die keer dat Steven Lemmens mijn blog een wijvenblog noemde? Weet u nog hoe ik toen de bedenking maakte dat hij een wijvenblog kon krijgen als hij er één wilde, vol verhalen over nagelvijltjes en maandverband? Samen met mijn goede blogvriendin i. en enkele welwillende medewerkers hebben wij voor dat tegenaanvalletje gezorgd: wijvenweek.
U leest er alles over op de site, ook hoe u zich kan inschrijven en mee kunt doen.
Mee moet doen, als u een madam bent.
Als u een meneer bent moet u vooral komen lezen.
Vanaf morgen dus.
Fun fun fun.
Popel popel popel.
Zorg dat u erbij bent.
I say.
Toen ik een jaar of vijftien was was de Story een redelijk vastgeroeste waarde op de salontafel van mijn meme en pepe. Echt cool was het blad toen al niet meer voor hastn uit onze leeftijdscategorie, en toch pleegden mijn drie jaar jongere broer en ik keer op keer mini-gevechtjes om toch maar als eerste in de Story te kunnen kijken. Reden? De allermachtigste rubriek der tijdschriftrubrieken: Wondere Wereld.
“En dan, en dan?!” riep ik samen met mijn tafelgenoten uit door heel het restaurant.
* of ik reclamebanners op mijn blog wil zetten
Het was pas toen wij -in t-shirt en met een gezonnebrand gezicht waarvan de vorm van onze zonnebril af te lezen viel- het regenachtige Zaventem dichterbij zagen komen dat wij tot het besef kwamen in wat voor (pardon me le mot) kutweer jullie de afgelopen dagen hebben geleefd, sieg. 
Morgen is het zes maanden geleden dat mijn mama gestorven is. 
Beste Steven Lemmens van Studio Brussel,
Grappigste moment van Humo’s Pop Poll:
Tijdens één van mijn eerste dagen op het bedrijf schoof ik aan in de kantine voor een broodje en een kopje soep. Eén van mijn gloednieuwe collega’s checkte mijn maaltijd uit en vroeg of ik beslist had om te beginnen diëten. Ik moest even met mijn ogen knipperen om de vraag goed tot me te laten doordringen. Vooral het woord “beginnen” galmde nogal hard na. Die beginnen betekende dat ik er na vijfenvijftig kilo afvallen nog steeds uitzie alsof er dringend wat kilo’s afmogen. Volgens mijn BMI trouwens ook, want als ik mijn gewicht en lengte invoer op een website die uitrekent hoe obees je bent meldt die doodleuk dat ik een kilo of tien te zwaar ben. And frankly, my dear blogreadertjes, I could not care less.