Monthly Archives: november 2008

bleiter

huilbeer.jpgHallo, ik ben lilith en ik heb net tranen met tuiten zitten wenen in een tearoom.

Directe aanleiding was een gesprek dat ik toevallig opving tussen een man van 78 die alleen zijn pintje had zitten drinken, en een mevrouw die hij bij het naar buiten gaan tegenkwam. Ik had niet meer nodig dan een paar flarden over dat alleen thuis zitten ook niet alles is, een compagnon die in het ziekenhuis lag en een blik die zoveel eenzaamheid uitstraalde dat Youri me heeft moeten tegenhouden om niet achter de man aan te lopen.

Geen idee wat ik had gedaan, eigenlijk. Ik weet alleen dat ik in zo’n vlaag van zinsverbijstering in staat ben om alle eenzame oude mensen van heel de wereld in huis te nemen. En dus weende ik boven mijn pannenkoek met aardbeienijs en slagroom. Die ik bijna onaangeroerd heb moeten teruggeven wegens compleet geen honger meer. Dat die mens alleen in zijn huis moest gaan zitten zonder zijn compagnon, ik was daar nogal kapot van. En neen, dat had niet eens iets met hormonen te maken.

Ik heb zeker tien jaar niet gehuild, letterlijk nooit, maar sinds een paar jaar staan de sluizen keihard open. Om vleugellamme eksters die de autostrade komen opgetrippeld (vanmorgen), om mensen die niet goed te pote zijn, om winkels waarvan ik een vermoeden heb dat ze slecht draaien (de gedachte aan oude winkelmevrouwtjes die maar twee mensen op een dag zien in de winkel die ooit hun droom was doet mijn maag keren), om vanalles en letterlijk nog wat. Ook omvergereden vossen langs de autostrade en mensen die gepest worden doen het geweldig goed in mijn bleitboek.

Ware het niet dat dat zo’n geweldig vieze rode plekken achterlaat op je vel, ik zou het aan iedereen aanraden, van die overgevoelige bleitpartijtjes. Weent u ook soms al eens om dingen, zo?

lilith en de lollige entiteiten

evelinejohan.jpgEen week of tien geleden ben ik zo snugger geweest om tijdens een redactievergadering nogal overmoedig mijn hand op te steken toen gevraagd werd wie de komende weken Het Zesde Zintuig op vtm wilde coveren. Met de gedachte “ach, kwilkik wel een keer zo’n helderziende interviewen, dan kunnen we nog eens lachen, hahaha” verliet ik de vergadering, compleet onwetend over het onheil waaraan ik mezelf net had blootgesteld.

Tien weken en twintig interviews met helderzienden later zal mijn leven nooit meer hetzelfde zijn.
Ik heb vragen gesteld als “Hoe vaak ziet u uw overleden familieleden dan, laat ons zeggen, per week?”, “leggen die entiteiten contact met u, of legt u contact met de entiteiten?” en “Is dat dan niet geweldig akelig, als een overledene in uw lichaam kruipt?”. U had respect voor Johan Terryn omdat hij niet moest lachen met hysterische helderzienden die wenend door het gras rolden? Dan verdien ik toch ook een paar lepels, voor het aanhouden van mijn journalistieke sérieux op elk mogelijk moment.

Ik heb geleerd dat iemand in of uit zijn kracht kan staan, ik ken het verschil tussen healing, reading en fotometrie, en het kan niet lang meer duren of ik leg voor het eerst contact met mijn persoonlijke gidsen.

Hoewel. Na tien weken in een geweldig rare wereld bestaat er nog steeds geen grotere non-believer dan ondergetekende. Als ik niet in mijn kracht sta, dan staat er niemand in zijn kracht, mijn gedacht.

Nog zes dagen

kwisseuh.jpgHet komt dichterbij.

Het onderweg zijn, en proberen om zo weinig mogelijk mensen voor dood te irriteren met mijn semi-gespeelde “voor minder dan een eerste plaats gaan we niet hé hastn!”.

Toekomen en een goede plaats proberen te veroveren vanwaar we het bord en de diaprojector goed kunnen zien, desalniettemin zonder al te fanatiek over te komen.

Knikken en joviaal doen tegen de tegenspelers, maar ook weer niet te joviaal. Proberen om niemand de indruk te geven dat onze vriendschapsband zo sterk is dat ze tijdens cruciale momenten mogen afkijken.

Kwissen. Keihard. En al na drie minuten beseffen dat ik het misschien toch net iets te hard meen.

Zenuwachtig worden als de eerste scores op het bord verschijnen, en mezelf wel kunnen doodslaan omdat ik niet op de schrijver van James Bond kan komen.

Beseffen dat ik weer in die roes ben terechtgekomen waarin NIET WINNEN GEEN OPTIE IS.

Met mijn ogen rollen als blijkt dat de helft van de zaal niet weet dat Filip Meirhaeghe een mountainbiker is.

Mijn bloeddruk voelen omhoog gaan telkens de volgende ronde begint.

Ruzie maken met mijn teamleden omdat ik het juist antwoord had gezegd en ze het last minute nog veranderd hebben. Welke dingen zijn DAT NU?

Naar het toilet moeten maar niet willen, want deze ronde is gewoon veuls te cruciaal, mannen.

Zelfs bij winst maar naar huis gaan met een buitenthermometer en een fleecen dekentje van de Blokker.

Ik vind kwissen zo geweldig dat ik het dertig keer per jaar zou willen doen, maar elk jaar bedenk ik me tijdens de grote kazernequiz dat ik het toch maar beter bij eentje per jaar hou.

net nu

svhj2008.jpgNet nu ik eindelijk wel eens genomineerd ben, en niet eens met vierduizend anderen maar met negen. Negen uitverkorenen én biebie!
Net nu er duizenden zoekende zielen op mijn persoonlijke internetdagboek terecht komen en maar wat graag willen lezen wat ik allemaal kan.
Net nu het moment eindelijk gekomen is om misschien heel even de koningin van de blogosfeer te zijn.
Net nu verhuist mijn vent mijn blog van server, en niet eens zo goed, want mijn archief marcheert niet. DE INCOMPETENTE BROKKELAAR.

Beste hastn, geloof mij vrij, er zitten pa-rel-tjes (!) tussen, in dat onleesbare archief.
Af en toe een schone stijlfiguur, geen punt of komma te veel, en soms een dt-foutje om het charmant en kleinschalig te houden. Jaha, zo kennen wij talesfromthecrib.be wel.

En ik wil niet klinken als ondankbaar vreten, maar die bward, die was toch echt wel te lelijk om op mijn kast te zetten.

(dit gaat natuurlijk helemaal over mij, maar als u dan echt ook nog op iemand anders wil stemmen, doe dat dan op ishku en michel. Het zijn rakkers, zulle!)

dingen die ik schreef

zondagquotes.jpgEen nieuwe reeks bij i.: dingen die ik schreef op zondagmiddag. Uitzonderlijk op een zondagse dinsdag. Als het lijstjes zijn ben ik er geire bij.

– hij viel keihard, recht tussen mijn afgetrapte Allstars.
– ach ach, terwijl ik erover zaag dump ik geen babylijkjes of bekijk ik geen films, denk ik altijd.
– tomadde, meet mijn zesde zintuig, zesde zintuig, meet tomadde.
– ik heb voeling gekregen met Nikita, mijn vrouwelijke indianengids.
– voor de rest valt het goed mee.

lijstje, wegens gebrek aan beter

puppylove.jpgdingen die ik tegenwoordig geweldig cool vind:

* ons elektrieken dekentje
* de boeken van Carl Hiaasen
* dokters en dochters
* de bezet/niet bezet-lichtjes in de ondergrondse parkeergarage in Brugge
* heruitzendingen van Friends, nog immer

dingen die ik nog nooit heb gezien:

* een James Bondfilm
* een aflevering van Witse/Zone Stad/Aspe
* een aflevering van “Het gesproken dagblad” in Man Bijt Hond waar ik niet om moest bulderlachen

dingen die ik de afgelopen maand voor het eerst deed:
* op één week tijd drie dingen koken uit hetzelfde kookboek
* iemand betalen om ons huis schoon te maken
* een vliegtuig nemen zonder Youri in mijn nabijheid

dingen die ik kocht:

* echte sachertorte
* een puppy, maar niet voor mezelf
* een handgemaakte oorringhouder

dingen die wel grappig waren:
* dat Joyce De Troch me vertelde dat ze een klopgeest op haar trap zitten had, en dat Q-music dat las en er een ochtendshow rond bouwde
* die keer dat ik bijna mijn schouder uit de kom sloeg tijdens Super Mario Galaxy op de Wii
* de puppy. In om het even welke situatie