Monthly Archives: januari 2009

gedichtendag, part deux

poets-corner-color.jpgAls ik er geen honderd heb geschreven heb ik er geen geschreven.
Gedichten.
Gemiddeld voor elke puberale verliefdheid één.
Heel slechte gedichten, waarin het er vooral op aankwam om te rijmen op jongensnamen.
Met Jan is dat niets, maar begin maar eens met Bjorn, of Kevin. En dan was ik Youri gelukkig nog niet eens tegengekomen.

Er was één gedicht van eigen makelij dat ik fantastisch vond.
En ik vind dingen – wat u daarover ook mag denken- doorgaans helemaal niet zo fantastisch van mezelf.

Ik las het, en ik las het opnieuw, en ik dacht: misschien moet ik wel dichteres worden. Dit ene gedicht, over straten en namen, overstijgt alle andere karamelleverzen die ik ooit heb geschreven.

Na een week twijfelen liet ik het aan mijn moeder lezen.
Toen ik haar ogen over mijn tekst zag gaan werd ik met de seconde zenuwachtiger.
En ook een beetje trots, toch.

Ze was klaar met lezen.
Ze keek me één seconde aan.
En sprak:
“Ik vind het eigenlijk nogal stom”.

EINDE.

gedichtendag 2009

moeyaert2009.jpgNa gedichtendag 2008.
Gedichtendag 2007.
En in 2006.
Ja, zelfs in 2005.

Het gedicht waarmee ik u graag 2009 in stuur:

Eeuwigheid

Er zijn plekken
waar ik zonder glimlach
niet meer langs kan.
Ooit is daar een grap
verteld, een kus geroofd,
iets voor het eerst gedacht.
Ter hoogte van mijn oor,
bijvoorbeeld,
heb jij me op een nacht
beloofd dat eeuwigheid
een leugen is, maar dat het
daarom tussen ons niet
minder lang gaat duren.
Meer woorden waren er
niet nodig – een mond
spreekt van zichzelf al mooi
en huid heeft een geheugen.
Jij blijft mijn hals, mijn navel,
mijn holte van mijn knie
voor altijd bij.
Zonder glimlach kan ik
aan geen plek voorbij.

= Bart Moeyaert

elektriek

elektriekmeter.jpgAcht uur des morgens. Een rijhuis in de Vlaanders.

Biebie zit al een half uur plichtsbewust te tokkelen op haar computer, als ineens. Stekedonker. Licht weg. Internet weg. Elektriciteit weg.

Lief ook weg, al een half uur.
En dus wil ik hem via internet een berichtje sturen. Dat ik met een probleempje zit.
Aja neen, want het netwerk ligt plat.
Dan maar in het donker op zoek naar mijn gsm.
Die een werkelijk mottige flashlightfunctie heeft, het spijt me dat ik het moet zeggen.

Blijkt er een defect te zijn in onze straat, dat nog zeker een hele voormiddag zal blijven duren.
In het half uur tussen dat mijn papa mij komt ophalen om me naar de ouderlijke woonst in V. te brengen duw ik zeker zeventien keer op een schakelaar, uit gewoonte.

Aja, geen licht.
Aja, geen internet.
Juist, geen digibox, dus ook geen idee hoe laat het is.
Ik heb mijn tanden gepoetst in het pikdonker, mijn haar gekamd zonder te zien wat ik deed, en toen ik buiten stapte was ik ervan overtuigd dat ik vol tandpasta hing. Het viel beter mee dan als ik me met het licht aan prepareer.

Om maar te zeggen, elektriek, dat is een kostbaar goed.
En werken terwijl een jonge hond om de vijf minuten zijn piepende speeltjes in je schoot komt gooien, dat is niet gemakkelijk. (maar wel geweldig vertederend)

zestien

16.jpgIk ga volledig random, vandaag.

Zestien dingen, over mij, nu. Die u misschien wel helemaal niet wilde weten. Dat kan perfect.

1. Ik heb de irritante gewoonte om liedjes te beginnen zingen die gelinkt zijn aan woorden die ik lees. En die liedjes soms dagen niet meer uit mijn hoofd te krijgen. In New York heb ik duizend keer van Baker Street gezongen toen ik Bleecker Street zag, en aangezien heel Manhattan vol hing met borden waarop Lie to Me stond (reclame voor een nieuwe serie, of azo) heb ik heeltijd het refreintje van Lie to Me van Bon Jovi lopen zingen. Uit den tijd dat mijn lichaam het nog warm kreeg van mannen met lang geplattetangd haar. Sorry, Showbizz Bart.

2. Ik heb net Getting Things Done uit, en het is nogal geweldig interessant, eigenlijk. Ooit zal ik zo georganiseerd zijn dat als iemand het nagelvijltje zoekt ik alleen maar zal moeten kijken bij de N. Next stop: het compleet onvermijdelijke Twilight, over vampieren, hastjes. :/

3. Ik hou zo hard van soep. Tomatensoep, en bloemkoolsoep, en kervelsoep en pompoensoep, en zo goed als elke soep die ik kan bedenken. Ik kan er alleen thuis nooit maken omdat mijn lief geen soep lust (SERIEUS? Serieus!) en ik met mijn maaginhoud niet ver geraak. Als ik ergens kom waar ze soep verkopen, dan moet ik er van mezelf altijd drinken. Standaard.

4. Naast soep lust ik helemaal niks dat én warm én vloeibaar is. Geen koffie, geen thee, geen warme chocolademelk en ook geen warme melk met of zonder honing.

5. Ik heb mezelf al maanden niet meer gewogen. Soms denk ik dat ik keihard verdikt ben, terwijl heel wat mensen me de laatste tijd hebben gevraagd of ik nog vermagerd ben. Ik heb geen idee. Ik geloof dat ik dat zo ga houden.

6. Ik ben compleet verslaafd aan de gezichtsdingen van Philosophy. U wilt echt niet weten hoeveel geld ik in New York aan zo goed als alles uit hun gamma heb uitgegeven. Youri is de enige sterveling die het weet, en ik kan u verzekeren dat onze relatie sinds dat moment nooit meer hetzelfde is geweest.

7. Ik heb vannacht gedroomd dat ik bevallen ben van een kweetnie hoe schattige dochter. Trek vooral uw conclusies.

8. Ik ben al een paar weken bezig met een geweldig cool fotoproject waarover ik u vanalles zou willen vertellen, maar ik wacht nog ergens op. Nog eventjes.

9. Dat boek van mij, dat ligt al maanden stil wegens heel veel ander werk. Maar ik heb beslist dat ik er weer tijd voor wil maken. Eens zien of dat lukt.

10. Ik heb me heel erg ingehouden, en toch had ik meer dan vijftien boeken mee uit New York. Ziekelijk is het. Compleet ziekelijk.

11. Ik heb een nieuwe favoriete applicatie voor mijn iPhone. Instapaper, een tooltje waarmee je lange teksten en blogposts waar je geen tijd voor hebt naar je telefoon kan sturen, om ze op je gemak te lezen op de trein. Machtig.

12. Dat nieuwtje dat ik maaaaanden geleden al wilde vertellen, maar niet mocht? Waar ik al op 20 juni 2008 compleet van ondersteboven was? Ik geloof dat u het ondertussen al weet.

13. Weet u nog dat ik hier eens opriep om bij mij op Het Bedrijf te komen werken? Iemand las mijn post, schreef zich in, en zit al een paar maanden naast mij aan den bureau. Hij beweert zelfs heel graag. Hij is me nog altijd een koffiekoek verschuldigd.

14. Mijn allerfavorietste personage uit Van Vlees en Bloed is Maurice.

15. Onze volgende reis gaat naar Ijsland, begot.

16. Ik heb een pendel gekregen van mijn baas. Een echte. En een how to boekje. Nu gullie.

et voila (met filmpje!)

mm.jpgEn dan sta je ineens weer in de Delhaize van Poperinge te luisteren naar een gesprek tussen twee boeren over hun beesten, en je weet: het is allemaal gepasseerd.

Wel geweldig goed gepasseerd, trouwens.
Zo goed dat ik stante pede opnieuw zou vertrekken, en geweldig weinig moeite zou moeten doen om mijn wederhelft te overtuigen om mee te gaan.

Ach, New York, ik ben nog geen twee dagen terug en ik word er al ongepast nostalgisch van.

Update: het zou weer moeten werken!

[NYC] dag 5 & 6: the one with the crash

danku.jpgLieve tripvrienden,

New York is zo fantastisch en zo veel dat de tijd mij al twee dagen volledig ontbreekt om deftig te tripreporten. Er is nochtans zoveel te vertellen, geloof mij vrij.

Maar het is al laat, en morgen is het al onze laatste dag. Heb ik al gezegd dat ik nog niet naar huis wil? Ik wil echt helemaal nog niet naar huis. :(

Stel dat er vijftig uren in een dag zaten, dan had ik over deze dingen van de laatste twee dagen gerust een apart postje kunnen schrijven:

  • onze trip naar Coney Island, waar den dezen eens een optrekoefeningetje ging doen op het strand en keihard met haar hoofd tegen de optrekbaar knalde. En geen mens die het gezien heeft. Geen idee of dat positief of negatief is.
  • alle dingen die we hier al hebben gekocht, gaande van roze deurhangers in de vorm van een aapje tot een appelblauwzeegroene pepermolen
  • de Nederlandse snackbar waar je poffertjes en kroket kon eten, en waar er borden stonden met “danku very much!”
  • dat er ineens nog veel meer sirenes weerklonken dan anders. Dat dat bleek te liggen aan het feit dat er een vliegtuig in de Hudson lag, vlakbij ons hotel. Dat het geweldig raar was om een uur later op de metro tussen allemaal New Yorkers te zitten die het over niks anders hadden. Midden in het nieuws zitten, noemen ze dat.
  • Strand Bookstore. Aka de grootste en coolste boekenwinkel die wij al ooit hebben gezien. Achttien mijl boeken, naar het schijnt. De aanblik ervan deed Youri uitbarsten in een “Ik durf wedden dat ze hier zelfs het quizboek van Ben Crabbé verkopen”

Er staan weer een paar foto’s op Flickr.

[NYC] dag 4: the one with the cupcake

nycupcake.jpgDag vier alweder, en die begon zoals elke dag met een wandeling naar de Pax, een ontbijt/saladbar vlak bij ons hotel. U weet het of u weet het niet, maar ik heb mijn goddelijke lichaam te danken aan een maagverkleining die ervoor zorgt dat ik niet goed tegen suiker en vet kan. Zijn dat wel niet net de ingrediënten waarmee New Yorkers geweldig graag hun dag beginnen, zekers?

Tussen alle muffins met druipend spek en maple syrup pancakes door voer ik al enkele dagen een queeste naar iets dat ervoor zorgt dat ik mijn dag niet mottig als een aap moet beginnen. De chocolate croissant van dag 1 was het alvast niet, de cream cheese bagel ook niet helemaal, maar gisteren ontdekte ik dus de hemel op gastric bypass-aarde:

ny_4_1_kl.jpg

Dames en heren, I present you: the toasted bagel with butter. Vanaf nu kan ik me geen betere manier meer inbeelden om mijn dag te beginnen. Weet iemand waar ik in de buurt van Ieper lekkere bagels kan krijgen? Ik wil er het risico dat ze het uitspreken als boagels graag bijnemen.

Na ons ontbijt trokken we metrogewijs naar Ground Zero. Meer dan een gigantische bouwput is dat tegenwoordig niet, maar ik was toch nogal onder de indruk, eigenlijk. Als in “Allez Youri, datdatierwas.”

ny_4_2_kl.jpg

Om mijn emoties weg te winkelen sleurde ik Youri mee naar Century 21, volgens heel wat reisgidsen het bestbewaarde geheim van New York. Toen ik de gigantische department store binnenging heb ik even overwogen om te vluchten dat ik geen land meer zag. De ene verdieping na de andere, vol compleet onoverzichtelijk volgestouwde rekken met vanalles en nog wat. Ik was bijna weer vertrokken, tot ik doorkreeg dat je, als je een beetje moeite deed, echt wel compleet zotte dingen kon kopen voor geen geld. Kleedjes van dolce en gabbana die oorspronkelijk 1700 dollar hadden gekost, voor 90 dollar, of azo.

Ik ben uiteindelijk met vijf geweldige kleedjes naar buiten gelopen, waaronder één fancy avondkleed waarvan ik geen idee heb wanneer ik het ooit ga aandoen. Maar hey, 18 euro, hastn. Achttien euro.

Daarna hopakee via Wall Street naar Battery Park, van waaruit je het vrijheidsbeeld kan zien liggen. Van ver ja, want ik word eigenlijk niet bijster warm of koud van Lady Liberty, dus moest dat niet meer zijn.

ny_4_3_kl.jpg

ny_4_4_kl.jpg

Dan was het alweer tijd voor een andere dagelijkse gewoonte: mijn poging tot gezonde voeding in een lokale deli. Deli’s zijn winkels waar je naast vers fruit ook je plastieken bakje kan vullen met noedels, groenten, rijst, en nog vanalles lekkers voor weinig geld. Ze zien er meestal een beetje onglamoureus uit, maar ik vind het een fijne gewoonte. En terwijl ik een kilo fruit binnenspeel eet Youri zijn dagelijkse stukje New York cheesecake. Het leven kan toch schoon zijn.

ny_4_5_kl.jpg

Kijkt, het is lilith, aan de Brooklyn Bridge!

ny_4_6_kl.jpg

Terug el metro op, richting ons hotel, met een kleine tussenstop aan Dylan’s Candy Bar. Ja, dat hoort u bijzonder goed. Ondergetekende voelde zich er als een kindjen in een spekkenwinkel, dat kan ik wel verklappen.

ny_4_7_kl.jpg

ny_4_8_kl.jpg

De snoepjes in de trap? ECHT!

ny_4_9_kl.jpg

Only de lekkerste cupcake die ik al ooit naar binnen heb gewerkt. Het was mijn misselijkheid achteraf meer dan waard.

ny_4_10_kl.jpg

’s Avonds heb ik nog eens in al mijn aankopen door de hotelkamer gedefileerd voor mijn levenspartner. Echt iemand, nodig mij uit voor een galabal of azo. Zodat ik heel de avond kan gibbegabberen dat het ticket twee keer zoveel heeft gekost als mijn glitterjurk. Bahaha.

[NYC] dag 3: the one waarop het rap moest gaan

moma.jpgHet probleem met jetlags is dat ze overgaan, en aangezien ik mijn tripreports altijd schrijf op de onmenselijke uren waarop ik wakker ben en de rest van de wereld slaapt, wordt dat moeilijk.

Ik ben vanmorgen op een normaal uur wakker geworden, en heb dus door mijn tripreporttijd geslapen. Het gebeurt de beste trippers, naar men zegt.

Maar er staan wel een paar foto’s van gisteren op Flickr.

Van China Town. En Empire State Building. En het Museum of Modern Art. En schielijk overleden brandweerhelden.

Straks naar Ground Zero en Brooklyn en al. Yeah.

[NYC] dag 2: the one with the dinosaurs

turok_dinosaur.jpgJetlag is een vuil vuil beest, dat ervoor zorgde dat ik me om drie uur des nachts klaarwakker lag af te vragen waar al die met sirenes uitgeruste voertuigen toch constant naartoe rijden, hier in New York. Zouden het gewone hartaanvallen zijn, of bloederige moorden in het milieu, of toch gewoon iemand die een onzachte landing heeft gemaakt nadat hij tijdens een nachtelijk toiletbezoek een trap heeft gemist? Om vijf uur zevenendertig wist ik het nog steeds niet, en ben ik maar opgestaan.

ny_2_1_kl.jpg

Net als in de rest van de wereld was het gisteren zondag, maar gene paniek lilith, de winkels zijn hier ook op zondag keihard open. Op onze weg naar Central Park legden Youri en ik dan ook ons obligatoire bezoek af aan de Apple Store, die zo helemaal onder dat glazen dink zit. Ik kocht een geweldig cool hoesje voor mijn iPhone, Youri een koptelefoon die alle achtergrondgeluid wegfiltert, en dat klinkt niet spectaculair, maar ik kan u verzekeren: het is het echt wel. Als je het test op een New Yorkse hotelkamer met veel achtergrondlawijt is het zelfs pretty amazing, Mike! (op onderstaande foto was het trouwens bijna zo koud als in Gent Sint-Pieters)

ny_2_2_kl.jpg

En dan, met de benenwagen door Central Park in de sneeuw. Als ik tegen Youri zeg “Spring!”, dan zegt die lieverd gewoon “Hoe hoog?”. Het is een kenmerk van onze relatie dat ik bijzonder hoog in mijn vaandel draag.

ny_2_3_kl.jpg

ny_2_4_kl.jpg

Alle goede voornemens nog aan toe, er werd wat afgejogd in Central Park op zondagmorgen! Sommige masochistisch ingestelde New Yorkers deden het zelfs in korte broek.

ny_2_5_kl.jpg

Even later beet er plots een dinosaurus in Youri zijn hoofd! :aah:
Gelukkig waren we maar in het American Museum of Natural History. OEF!

ny_2_6_kl.jpg

Ik heb dit nog gedaan.

ny_2_7_kl.jpg

ny_2_8_kl.jpg

En dan, hup hup, over naar Times Square voor een rondje bedenkelijk kijken, springen en dat dinosaurusding doen dat ik ondertussen betrekkelijk goed onder de knie begin te krijgen. (zie ook dit).

ny_2_10_kl.jpg

ny_2_11_kl.jpg

ny_2_16_kl.jpg

Er was trouwens gewoonweg een reuzenrad in de speelgoedwinkel. IN! De madness, zeg.

Van speelgoedwinkels gesproken: we hebben ook nog eens een tussenstop gemaakt in FAO Schwarz, de speelgoedwinkel waar Suri Cruise haar speelgoed koopt, met de piano van in Big.

ny_2_12_kl.jpg

ny_2_13_kl.jpg

Na een geweldig fijne dag vol tjoling keerden Youri en ik mankend en tevreden terug. Maar no biggie, gelijk ze hier zo koddig zeggen, straks gaan we er al weer geweldig hard tegenaan.

ny_2_17_kl.jpg

[NYC] dag 1: the one with the snow

eels.jpgIk kan, neen ik màg, mijn tripreport niet beginnen zonder enkele oprechte woorden van dank te uiten aan Mr. E, de dikwijls baardige maar o zo fantastische frontzanger van Eels. Het zou mooi geweest zijn als ik nu had kunnen uitpakken met het feit dat hij naast mij zat op het vliegtuig naar New York, maar neen beste vrienden, ik moest het met Youri doen. En met “Things the grandchildren should know” van Mr. E, dus. Mijn acht uur en half zijn gevlogen. En dan moet u weten dat er twee huilende baby’s en een hysterisch gillende moeder op ons vliegtuig zaten. Ik zeg: één van de allerbeste boeken die ik de laatste jaren heb gelezen. Kopen, die handel.

ny_1_kl.jpg

Iets na de middag kwamen mijn geliefde en ik aan in The Big Apple, en warm was het niet. Gelukkig waren we een paar uur eerder ongeveer zeven keer doodgevroren in het station van Gent Sint-Pieters, al wachtende op de trein naar de luchthaven. Mijn hersenen zaten zo ver in het bevriezingsproces dat ik het gevoel had nog een halve graad celcius verwijderd te zijn van klinisch dood. Echt, na Gent Sint-Pieters om zes uur ’s morgen kunnen wij alles aan.

Ook een zotte trip naar het hotel in een taxibusje vol opgewonden Amerikaanders die zich gezamenlijk afvroegen of het in Belgium dan echt bijna nooit dag wordt.

De view vanuit ons hotel, trouwens:

ny_2_kl.jpg

We zitten op het tiende verdiep, en ge moogt gerust zijn dat ik al gecheckt heb hoe ik in godsnaam uit het inferno zal geraken als het geheel één van de volgende nachten opfikt. We zitten safe.

Daarna was het tijd voor een verkenning van de buurt, inclusief een rondje “mohowzeg youri, kiekteki noa die gebouwn! Zo oohe!”. Vlamertienge represent. En al die taxi’s, die altijd toeteren! Man toch! En we blijken nog vlak aan fifth avenue te zitten ook.

ny_3_kl.jpg

Fifth avenue, alwaar er winkels zijn waar ik zo dolletjes van word dat psychiaters er vast wel het één en ander over te vertellen zouden hebben. Aumagad, is dat een winkel met kweetnie hoeveel verschillende soorten popcorn in vet coole ijzeren potten??!!! EN ZIJN DAT GIGANTISCHE PLASTIEKEN POP CORNS, DAAR AAN DIE KOORDEN??? :aah:

ny_4_kl.jpg

Letterlijk alles komt ons hier trouwens veel te bekend voor van op den televies.

ny_5_kl.jpg

Ik kende de site al lang, maar ik kan u vertellen dat ik smoorverliefd geworden ben op Anthropologie. Als in “de liefde van mijn leven”-verliefd. Hier zijn miljard winkels, dus dat wil wat zeggen. Collega en naamgenoot Kelly was een paar weken geleden in New York, en toen ze me vertelde dat ze een compleet servies mee had gebracht uit deze winkel heb ik er toch een beetje het mijne van gedacht. Nu niet meer. Ik overweeg zwaar om porseleinen potten, stenen vogelhuisjes en deurklinken mee te smokkelen naar huis.

ny_6_kl.jpg

En letters. En nog vanalles.

ny_7_kl.jpg

En toen begon het hier ineens out of the blue te sneeuwen. En lag er op een uur tijd een fantastisch mooi sneeuwtapijt, waardoor den dezen bijna op haar smoelwerk ging aan de schaatspiste op Rockefeller plaza.

Oehoew, bewegend beeld en al:

The Weather Channel kondigt arctic temperatures aan die ze hier maar zelden hebben meegemaakt voor de komende dagen, en nog meer sneeuw. Wij zeggen: bring it on, baby, we survived Gent Sint-Pieters en al!

ny_8_kl.jpg