Monthly Archives: februari 2010

lilith is vlievd op een app

hipstamatic.jpgNeen, maar echt, niet meer of niet minder.

Dankzij Michel heb ik vanmorgen het compleet geniale hipstamatic ontdekt, een applicatie voor de camera in je iPhone waarmee je allemaal zotte lenzen en filmrolletjes kan gebruiken zodat zelfs stomme foto’s ineens rocken.

Waarlijks, als ik gisteren al smoorverliefd was op mijn iPhone, dan is het sinds vanmorgen zo obsessief geworden dat ik in staat ben om voor elk van ons een half hartje te gaan kopen.
En aangezien ik al heel de dag niet kan stoppen met foto’s nemen, en mijn leaf er genoeg van heeft om heel de tijd op mijn schermpje naar mijn foto’s te kijken: kijkt! Beeldekes uit mijn leven! Hou van mij!

IMG_0619.jpg

Rooibos met gebrande appel.

adminman.jpg

Administratieman to the rescue.

memo.jpg

Het memorabiliahoekje.

michelwuyts.jpg

Keun humpt Michel Wuyts. (hoe zoudt ge zelf zijn?)

dingen die ik misschien nog niet heb verteld

witse.jpg* ik heb asthma gehad tot ik twaalf was. Eén kerstavond zo erg dat ik dacht dat ik zou stikken, en het bijna had gedaan als de dokter van dienst me niet snelsnel een inspuiting was komen geven.

* ik kan compleet niet genieten van circus- en andere voorstellingen als ik ook maar enigszins het idee heb dat ik uit het publiek kan gehaald worden om mee te doen.

* ik wil een tweede tattoo. Ik weet al ongeveer wat en waar, ik moet het alleen allemaal nog een beetje tweaken.

* ik maak elke week een planning op wat eten betreft. Works like a charm, en ik voel me elke keer de beste huisvrouw ter wereld als ik ermee klaar ben.

* ik heb enorm veel slaap nodig en ik moet me inhouden om niet elke avond om negen uur in mijn bed te kruipen.

* ik heb een betrekkelijk slechte week achter de rug, eigenlijk.

* ik ben gisteren evenwel veel wijn gaan drinken met iemand die ik zeker zes jaar niet meer had gezien, en ik moet zo’n dingen veel meer doen. Als u mij al minstens zes jaar niet meer heeft gezien en graag wijn drinkt, mijn mailadres staat linksboven ergens.

* ik heb nog nooit een minuut gezien van Aspe, Witse, Zone Stad of Code 37.

* ik ben verslaafd aan smeerkaas van Maredsous en Tönisteiner citroen.

* ik moet keihard lachen met deze groep , maar ik durf er geen lid van worden omdat dat misschien een beetje ongepast is in mijn situatie. Kill me.

* ik heb al eeuwen niet meer zelf gekuist in mijn huis, en ik ben daar zo blij mee dat ik wel kan huilen.

* ik ben ongelooflijk moeilijk als het op Facebookvriendschapsverzoeken goedkeuren aankomt. Ik weiger over de 190 vrienden te gaan (werkelijk geen idee waarom), en keur daardoor constant mensen af. Misschien wel heule lieve. :'(

* ik geloof dat ik maar weer eens ga beginnen met weight watchers. I know!

* ik vind mensen die een gezamenlijke facebookaccount hebben met hun lief om ziek van te worden. Zeker omdat ik me dan begin af te vragen wie zijn kind in godsnaam Gregory-Suzanne noemt. :aah:

Van lijstje, deel 732

v-seitan-gehakt.jpgDingen die ik doe:

  • werken vooral, op dit moment. En veel. Waardoor ik tegen het einde van een gemiddelde dag zoveel letters heb opgebruikt dat ik vooral wil instorten in de zetel en naar Annemie Struyf kijken. Zo ver is het met mij gekomen.
  • thee drinken. En kopen. Deze namiddag nog losse Rooibos met gebrande appel en Groene thee – gunpowder uit de Dille en Kamille. Ik weet niet hoe het komt, maar ik word nog altijd blij van thee.
  • lezen. En dat maakt me zo blij, want ik lees supergraag maar ik vergeet het altijd. Ik heb uitgerekend dat ik, als ik voor de rest van mijn leven aan het tempo van de laatste weken doorlees, erin zal slagen om vijf procent van alle boeken te lezen die ik nog ga kopen. Mijn lijstje staat hier, voel u vrij om te joinen en mijn vrind te worden. (ik vind trouwens echt niet alle boeken die ik lees geweldig, ik lees alleen nooit boeken uit die ik slecht vind. Vandaar)
  • proberen door de theorie van mijn rijbewijs B te geraken. Echt, als ik nog één keer iets lees over verkeersborden van minstens twee meter hoog en auto’s van 165 cm loopt het niet goed af. Het loopt volgens mij trouwens sowieso niet goed af, want bij elk proefexamen dat ik afleg blijk ik nog minder te weten over remafstanden dan de vorige keer. En zeggen dat ik er op mijn achttiende zo vlotjes door was en alles.
  • Dingen die ik niet (meer) doe:

  • vlees eten: ik eet dan weer wel grote hoeveelheden groensels, tofu en seitangehakt. Seitangehakt maakt mijn vegetarisch leven immers veel draaglijker dan ik ooit op voorhand had gedacht. Ik zou hierbij graag de goden bedanken, voor seitan.
  • afvallen door geen vlees meer te eten. Maar het geeft niet. Ik heb me erbij neergelegd dat ik heel mijn leven verstoken zal zijn van enige vorm van strakheid.
  • Yeah right.
  • lopen: eerst omdat het zo koud en glad was, en dan omdat ik al zo lang niet meer had gelopen, en dan omdat ik eigenlijk geen idee meer had wat er ook al weer zo cool was aan dat lopen. Ik ga herbeginnen hoor, binnenkort, maar op dit moment doe ik nog even hardnekkig alsof ik glad aan het vergeten ben dat er een shitload aan loopoutfits in mijn kast liggen te schreeuwen om nog eens bovengehaald te worden.
  • Dingen die ik dringend moet doen:

  • een review schrijven over de geweldige Dyson City die ik van de fantastische mensen van Dyson heb gekregen.
  • proberen om weer wat tempo en regelmaat in mijn geblog te krijgen. Het staat op mijn to do lijstje. Vlak onder “koningin van de wereld worden” en boven “de marathon van New York uitlopen.”
  • vragen hoe het met jullie is. Hoewiest?!

En toen zei lilith ineens “klompen gehakt” op de radio

klompengehakt.jpgVandaag was ik plotsklaps op de radio. Bij Siska Schoeters, op Studio Brussel. Als niet vlees-etende mensch die het eens allemaal mocht komen uitleggen. Vandaag was ik vlak na het interview even oprecht bang dat ik had geklonken als een vegetariër die vindt dat heel de wereld moet stoppen met vlees eten. Wat niet waar is. Het zou evenwel cool zijn. Even overwoog ik om de vlucht te nemen naar Frans-Polynesië, weg van alle carnivoren die zouden vinden dat ik een gigantisch stomme vegetarische seute ben. Maar ik zag er net op het laatste moment van af.

Vandaag bestookten Siska Schoeters en ik elkaar aan de telefoon met “Ik ben zo hard fan van u!” uitingen, want Siska, die leest mijn blog. En ik, ik weet kik al die tijd van niks! En dan denk ik: wie leest er dan nog wel allemaal mijn blogue? Le prince Laurent? Jean-Michel Saive? Yolanthe Cabau Van Kasbergen?!

Zodus.

Zwaait keer allemaal naar Siska. En naar Lindeken Merckpoel, die hier ook soms uithangt en vandaag vond dat mijn stem helemaal anders klinkt dan in haar allerstoutste dromen.

Het stukje over Dieren Eten is hier te beluisteren, trouwens.


Dat u ook eens weet of mijn stem klinkt als in uw allerstoutste dromen.
OP NATIONALE RADIO!!
ALS IK KLOMPEN GEHAKT ZEG. :aah:

New York 2010

was niet minder dan vet cool.

En jullie hadden nog een filmtje van ons tegoed. Dat ik bijna niet zelf kan bekijken uit pure goesting om terug te gaan. En omdat mijn haar bij momenten echt wel redelijk slecht ligt.

New York 2010 from kelly deriemaeker on Vimeo.

(jullie willen trouwens niet weten wat voor een gesukkel het tegenwoordig is om een liedje dat IK ZELF GEKOCHT HEB via een filmpje op Youtube te zetten. Dat mag namelijk niet meer, en dat zeggen ze nadat je een uur hebt zitten wachten tot het online staat. En dan zet je het uit armoe op Vimeo, en dan moet je weer meer dan een uur wachten tot het te bekijken is. Serieus, dat hele wereldwijdeweb is toch ook niet meer wat het geweest is, zulle. Nooit zoveel miserie gehad met mIRC of ICQ, in elk geval. :aah: Jullie wisten dat lilith niet mijn echte naam is, right? :/)

lilith is gestopt

diereneten.jpgU zou het misschien soms niet zeggen, maar ik ben een vredelievend mens met een goed hart dat ook nog eens op de juiste plaats zit. En ik zie geweldig graag beesten. Ik zou nooit een vlieg kwaad doen, en ik heb in het verleden genoeg dieren gered en uit het nest gevallen zwaluwjongen opgevoed om ruimschoots mijn plaats in de hemel verdiend te hebben.

Er is maar één detail, eigenlijk: ik ben er nooit in geslaagd om te stoppen met dieren eten. Behalve die ene week, toen ik zestien was. Het ging geweldig, tot mijn mama op vrijdagavond uit de keuken kwam met een pot dampende spaghettisaus en ik me als een ware wildeman op het gehakt heb gestort. Ik had een lastige week. En ik eet geweldig graag spaghetti met grote stukken gehakt.

Het is iets dat ik nooit goed gesnapt heb bij mezelf. Ik, die mijn ogen uit hun kassen kan huilen als ik langs de snelweg een platgereden vos of rat zie liggen, ben al jaren heel bewust mijn kop in het zand aan het steken als het gaat over dieren slachten om ze op te eten. En dan heb ik het nog niet eens over mijn ecologische voetafdruk, en wat vlees doet als het rot in mijn darmen. En al.

No more. Ik heb vorige week eindelijk “Dieren eten” van Jonathan Safran Foer gelezen, en ik geloof dat ik eindelijk zo ver ben waar ik al jaren wil zijn. Dit is dag vijf zonder vlees, en ik heb nog niet geweend, noch in een ledemaat van mijn lief gebeten. Zelfs echt geen zin meer gehad in vlees, eigenlijk. Integendeel.

Gisteren vroeg iemand me of ik dan echt niks zou missen. Ik ga waarlijks vanalles missen. Hutsepot met worst, en een pistolet met hesp op zondagmorgen, spaghetti met grote stukken gehakt en een varkenslapje met bloemkool in witte saus. Ik zou het zelf ook niet gesnapt hebben, dat ik dat allemaal zou willen opgeven. Maar lees dat boek eens. Gewoon zomaar, voor de grap ofzo. De kans is groot dat het lachen ook u bijzonder snel vergaat.