Monthly Archives: september 2011

lilith kijkt naast Ashton Kutcher

kalenderblaadje31.jpgMaar voor ik jullie over dat débacle vertel, even een paar andere zaken. Los Angeles is nog altijd even fantastisch als we het een jaar geleden achterlieten. Misschien zelfs nog fantastischer, na een zomer die op niks trok en dan ineens een weervrouw op The Weather Channel die niks anders voorspelt dan volle zon en net geen dertig graden. We’d hit it, and we do, met serieus volle teugen. Want het zijn potverdorie de laatste.

Trouwens hastn, check onze crib en onze bolide out.

tftcdag31_1.jpg

Not bad, huh?

tftcdag31_2.jpg

Als dit je view is zit je niet slecht gelocaliseerd, zeg ik. Omdat dat gigantische palmbomen zijn, geen touwen met haar aan.

Van onder onze harige palmen vertrokken we gisterenochtend naar The Chinese Theatre, waar we hadden afgesproken voor de TMZ Tour. Met de GPS, waarvan we geen vastmaakdingetje meer hadden, zodat de Youri in de Target op zoek moest naar zijn innerlijke MacGyver. In de vorm van elastiekjes ja. Soms ben ik zo trots op mijn hubby, ge kunt u dat vast wel inbeelden.

tftcdag31_3.jpg

The Chinese Theatre dus, en de TMZ Tour, die echt wel een hele coole aanvulling bleek op de tour met de celebrity huizen die we vorig jaar hebben gedaan. Bij TMZ zijn ze meer van plekken bezoeken waar vanalles is gebeurd met Britney en Paris en Lindsay, daar dan zotte filmpjes van tonen en ondertussen dolle spelletjes spelen waarbij één iemand van op de hele bus een t-shirt kan winnen.

tftcdag31_4.jpg tftcdag31_5.jpg

Het was ik. :wiew: Aangezien ik ervoor heb moeten raden of Keanu Reeves in een paparazzifilmpje the bird zou flippen of zou waven naar de persmuskieten zal ik hem met gepaste trots dragen in mijn moederland. Het was waven.

En toen reden we plots langs the Walk of Fame waar Jon Cryer, de acteur die ik alleen maar ken vanop internet omdat hij in die serie met Charlie Sheen speelt en een belachelijke naam heeft, net zijn ster in ontvangst aan het nemen was. De crowd kwam zot, en ik focuste mij vooral op de crowd omdat de Cryerkerel mij nogal gestolen kon worden en ik anders geen bekend volk zag.

tftcdag31_6.jpg tftcdag31_7.jpg

Hugging it out met één of andere andere mij ook al onbekende dude. En dan komt een mens des avonds thuis, om dit aan te treffen. *klomp breekt* Ashton Kutcher was daar ook, man. Ik heb gewoon mijn eerste serieuze A-lister gemist door ernaast te kijken. :aah: In my defence: dedie van TMZ had het ook niet gezien, ik vrees dus dat ze tegen nu ontslagen zal zijn door haar grote baas. Zo gaat dat in deze wereld van dog eat dog en only the strong survive.

Na het débacle met Ashton (waarvan ik toen dus nog niet wist dat het een débacle met Ashton was in the first place) at ik het lekkerste slaatje van de wereld, op een kokend heet terrasje, en ik lust niet eens slaatjes. Blijkbaar wel als er edamame bonen opliggen. I luuuuuurve edamame, y’all.

tftcdag31_8.jpg

En ja, ik hou enorm van het uitzicht als ik iets eet op de markt van Ieper, maar dit had toch ook wel iets.

tftcdag31_9.jpg

In de namiddag shopte ik vooral vintage op Melrose Avenue, op wandelafstand van ons huisje. Ook in Off the Wall, één van Michael Jackson zijn favoriete plekken om te winkelen. Ik snapte waarom: ik wilde er letterlijk alles, en ik kon er letterlijk niks betalen.

tftcdag31_10.jpg

Een emotie die ook Youri niet vreemd was.

tftcdag31_11.jpg

Deze bijzonder fijne dag werd afgesloten op één van mijn favoriete plekken op de hele wereld. Farmers Market, aan The Grove. Ik ben daar zo graag dat ik me zou willen vastketenen aan de tafeltjes en nooit meer weg gaan. Hopende dat iemand toch de common sense zou hebben om mij elke dag wat limonade te komen brengen die gemaakt is van verse citroenen.

tftcdag31_12.jpg

Worden verwacht voor morgen: een ontbijt op een retro locatie, veel filmsets en een optreden van Bon Iver.

Wahey!

lilith gooit het in een lijstje

kalenderblaadje30.jpgNa een bijzonder lange dag die werd gevolgd door een bijzonder korte nacht tik ik deze blogpost traditiegetrouw vanuit een nachtelijke woonkamer in een huisje in Los Angeles. Ik ben er dan ook traditiegetrouw niet in geslaagd om langer in bed te blijven liggen dan tien voor drie. Echt, slapen en ik, dat is toch ook een relatie waar ik nog eens een boekje of drie over moet opendoen. Aber, het geeft me wel tijd om te bloggen. Aha!

Dingen die ik gisteren minder vond:

* het technisch defect aan onze vliegmachine, waardoor het even leek alsof we nooit zouden kunnen vertrekken in Londen en we uiteindelijk met meer dan twee uur vertraging aan onze zo al lange vlucht begonnen
* die lange vlucht, die maar bleef duren, ondanks het feit dat ik voorzien was van zoveel entertainmentmateriaal dat ik mijn eigen winkel kan beginnen in Los Angeles
* die kerel op het vliegtuig die heeltijd naar mij bleef staren, waardoor ik dingen dacht als “aumagad, het is een kaper” en “geen oogcontact lilith, geen oogcontact”
* het bleek uiteindelijk gewoon een starende kerel. Zul je altijd zien
* dat al het vegetarische eten op de vlieger voorzien was van kilo’s paprika’s, wat niet bijzonder cool is als je allergisch bent aan paprika’s. En dat ik dan maar van armoe pistoleetjes heb belegd met de gekookte worteltjes die mijn vent niet lustte in zijn voederbak. YUM! :/


Dingen die ik gisteren super vond:

* Bridesmaids op het entertainment system van het vliegtuig. I laughed, I cried, ik vond hem waarlijks compleet de max
* dat er geen enkel huilend kind op het hele vliegtuig zat. Bliss
* de buurt in West Hollywood waarin ons huisje ligt. Precies Camden in Londen, maar dan in LA
* en OVERAL SUSHI
* hoe gigantisch veel keuze ze hier toch altijd hebben in de supermarkt. Ik zou hier kunnen wonen in een supermarkt, ik
* live naar de Emmy’s kunnen kijken op tv

Dingen die ik gisteren vreemd vond:

* dat alle controledingen op Amerikaanse vliegvelden precies veel makkelijker gaan als je een getrouwd koppel bent. Mijn huwelijk heeft mij eindelijk de betrouwbare aanblik gegeven die ik jarenlang heb gemist
* de eigenaar van ons huisje. Echt zo’n type dat de toeristen in zijn crib koudweg de keel oversnijdt en waarvan de mensen zeggen: dat is nu eens echt iemand van wie we dat niet hadden verwacht. Maar ik had dan ook allemaal krantenartikels over Ronald Janssen zitten lezen op het vliegtuig, verzekers dat
* dat ik in Trader Joe’s werd gevraagd om aanstaande woensdag model te zijn in een kapsalon in Hollywood waar ze iets wilden doen met rosse kapsels. Uhuh, drie uur hier en ik was al bijna the American Dream
* dat ik altijd jetlag gelijk de beesten, en Youri niet. Dat ik nooit kan slapen op vliegtuigen, en Youri wel
* de dopjes van Amerikaanse zoutvaatjes. Die gaan echt volledig mijn petje te boven

tftcdag30.jpg

En zo zie ik eruit als ik met een vermoeid hoofd en hersenen die aanvoelen alsof ze gefrituurd zijn Amerikaanse spaghetti in elkaar flans. Die wel geweldig lekker was, I must say.

tftcdag30_2.jpg

Stay tuned, want straks gaan we op celebrities jagen met die dolle hastn van TMZ. :aah:

lilith zoekt afleiding

kalenderblaadje29.jpgIk vlieg niet bijzonder graag, ik. Vroeger omdat ik bij het minste geluidje bang was om neer te storten, tegenwoordig vooral omdat ik me na een uur in de lucht al stierlijk begin te vervelen en ik de gedachte aan nog eens elf uur langer bij momenten simpelweg niet aankan. Slapen op andere plaatsen dan in mijn bed is een talent dat mij niet eigen is, dus ben ik diegene die heel de vlucht lang jaloers zit te kijken naar die hastn die aan boord komen, hun ogen dicht doen en slapen tot in Los Angeles. Hoe hard de max moet dat niet zijn?

Ik heb wat boeken gedownload voor op mijn Kindle, een paar weekendkranten en tijdschriften voor op de iPad ( de app van Zinio is keihard de max trouwens, voor die tijdschriften. The International Magazine Store in uw rugzak, y’all!) en misschien krijg ik mezelf wel zo ver om een film te bekijken. Maar toch. Wie nog tips heeft om ervoor te zorgen dat zo’n vlucht net iets aangenamer passeert, die mag ze altijd achterlaten in de comments. Een kick ass documentaire die online te vinden is, of een serie die ik moet checken, bijvoorbeeld.

Slaappillen zijn dan weer geen goede optie.
Ik hallucineer daarvan over de Planckaerts, weet ik uit een bijzonder foute ervaring.

tftcdag29.jpg

GAWD, KIJK DAN TOCH NAAR DIE DEMONISCHE GRIJNS! :aah:

Voor de rest sta ik eigenlijk open voor alles.

lilith doet van week in beeld

kalenderblaadje28.jpgWat zie ik daar aan de horizon? Komt hij werkelijk in zicht, het einde van blogweek 4? Ge moogt gerust zijn, en ik hoop dat jullie het nog altijd even hard zien zitten als ikzelf, want nog maar amper achtenveertig weken te gaan. Wij komen er wel! Weken voor een welverdiende streep verlof zijn altijd oke, al moet ik toegeven dat ik toch nogal wat tijd heb gespendeerd al van “joengen ik heb geen goeste meer he zeg” doend tegen al wie het wilde horen.

Maar goed, waar zijn die beeldekes?

tftcdag28_1.jpg

Ik ben zo iemand die ineens een krop in de keel kan krijgen van alle schoonheid rond paaltje 11.7, ja.

tftcdag28_2.jpg

Als Scarlett Johansson haar gat mag tonen, dan ik mijn benen.

tftcdag28_3.jpg

Die horen trouwens bij dit hoofd. Neen, ik heb niet zelf mogen kiezen.

tftcdag28_4.jpg

Soms weet ik het ook allegader niet meer.

tftcdag28_5.jpg

Kijk daar! Vijftig jaar emancipatie van de moderne vrouw down the drain in één foto.

Op naar week 5!

lilith leeft al een jaar niet meer in zonde

kalenderblaadje27.jpgVandaag, een jaar geleden, trouwde ik in Las Vegas met één van de vreemdste mensen die ik ken. Sindsdien ben ik in het bezit van een echtgenoot die zijn yoghurtjes alleen eet met een bepaald soort lepeltje, en als die niet voorradig zijn een hele rangorde heeft waarin de andere lepeltjes in de bestekkast kunnen aangewend worden. Een man die in de cinema alleen aan zijn chips mag beginnen van zichzelf als er iets te zien is op het scherm, nooit daarvoor. Een kerel die zot is van vanilla latte, maar dat enkel en alleen op vrijdag drinkt, serieuze problemen heeft met kloklezen en zijn kiwi in ongelijke delen snijdt zodat het harde stuk kleiner is dan het zachte. Euhm, yes.

Een schone dag gepasseerd wel, vorig jaar.

tftcdag27_1.jpg tftcdag27_2.jpg tftcdag27_3.jpg tftcdag27_4.jpg

Om onze jubilee te vieren mag ik vanavond ook nog eens mijn herstelde trouwring gaan ophalen.

Leve ons! Hiep hiep hoera!

lilith en de Zweedse chef

kalenderblaadje26.jpg“Lilith, jij hebt ook altijd chance”, zeggen mensen mij soms. En hoewel dat heus niet altijd waar is (ik heb soms gewoon ook dikke vette pech) was het wel de gedachte die door mijn hoofd ging toen ik gisterenavond op persoonlijke uitnodiging van chef en toffe mens Kobe Desramaults terecht kwam in foodie heaven. Zijn geweldig fijne restaurant In de Wulf had de geweldig fijne en getalenteerde Zweedse chef Magnus Nilsson naar het Heuvelland gehaald om een potje te komen koken, samen met zijn team en dat van Kobe.

dag26_1.jpg

Die combinatie leverde één van de zotste eetavonden van mijn prille leven op.
In het gezelschap van een dertigtal culinaire journalisten die van over de hele wereld leken te komen en samen meer kookboeken hadden geschreven dan ik in mijn kast heb staan at ik mandjes van gedroogd varkensbloed, aardappeltjes gekookt in oude herstbladeren (zo yummy I could die), een rauw ossenhart, en een duifje dat drie weken had gegaard in wat hooi.

En dat was eigenlijk maar het begin.

dag26_2.jpg

Al een chance dat het niet recto verso was.

dag26_3.jpg

En toch zijn we niet met honger van tafel gegaan.

Merci Kobe en Magnus, voor een avond die ik mij nog lang zal herinneren.
Al was het maar omdat ik op de vraag wat ik deed toen het goed kwam met BHV kan zeggen: “Varkensbloedmandjes eten”. Thanks for that.

lilith schrijft een Kleine Vriendelijke Blogpost

kalenderblaadje25.jpgAls ik ooit kinderen heb dan hoop ik daar vanalles voor. Die kinderruggetjes gaan breken onder de dolle verwachtingspatronen die de zotte mama nu al in haar hoofd heeft, dat kan ik jullie verzekeren. Dat het toffe hastn zijn met gevoel voor humor, bijvoorbeeld, dat ze aangenaam zijn in de omgang en proper op hun eigen. Dat ze niet te veel van zijn neurotische trekjes hebben, maar ook weer niet te veel van die van mij, en dat ze een gelukkig leven tegemoet gaan zonder al te veel miserie. Ziet, zo’n slechte ben ik precies nog niet.

Wat ik ook echt keihard hoop, is dat ik een leeskind krijg. Een kind dat net als ik talent heeft voor in bibliotheken rondneuzen, daar zoveel boeken zien die gelezen moeten worden dat het elke week weer een teleurstelling is dat er maar zes per keer mee mogen, en bij thuiskomst zo hard in een boek kan verdwijnen dat er de komende uren niets anders meer lijkt te bestaan.

En als het zo is, dat ik een leeskind heb gebaard, dan hoop ik ook nog eens dat ik mijn liefde voor Roald Dahl kan doorgeven. En zijn boeken. Dan koop ik direct de GVR opnieuw, en De Heksen, en Matilda, en het werkelijk magistrale Sjakie en de Chocoladefabriek. Boeken die destijds zo’n indruk op mij hebben gemaakt dat ik me niet alleen nog de covers tot in de details voor de geest kan halen, maar die er volgens mij ook eigenbladig voor gezorgd hebben dat ik daarna nooit meer echt ben gestopt met lezen.

Naar aanleiding van Roald Dahl-dag ga ik vandaag dan ook alleen maar fropskottel drinken en aan Oempa Loempa’s denken.

tftcdag25.jpg

Hiep hiep hoera met je verjaardag, Vreemde Oude Dude.

lilith vindt everything amazing

kalenderblaadje24.jpgEén van de allercoolste scènes uit één van de allercoolste films ooit (oke, uit de allercoolste film ooit) is als er in het huis van Marty McFly in Back to the Future II gebeld wordt en de mensen die bellen ELKAAR KUNNEN ZIEN! :aah: Met videocamera’s! Hoe ongelooflijk zot dat ik dat niet vond als kind, zeker omdat volwassen mensen zeiden dat dat wel eens echt zou kunnen uitkomen tegen 2015, dat je met elkaar zou kunnen telefoneren en naar elkaar zou kunnen zwaaien tegelijkertijd. Ik vond die gedachte toen echt te machtig voor woorden. Bijna zo cool als de gedachte dat Jezus binnenkort weer zou terugkeren naar de aarde, zoals de meester van godsdienst het had voorspeld.

Toen ik daarnet via de iPhone van de wederhelft aan het skypen was met de schoonouders in Memphis, Tennessee kwam ik tot het besef dat mijn voorstelling van het absolute coolste dat er in de toekomst naast hoverboards te verkrijgen zou zijn zelfs nog gelinkt was aan vaste telefoons. Dat wij ons dat zo hard niet hadden kunnen voorstellen, dat je op een schone dag zo’n klein schermpje uit je broekzak zou kunnen halen om eventjes van videochat te doen met je schoonouders in Amerika.

De hond deed daar helemaal niet raar van.
Die vond dat precies allemaal hondsnormaal.

tftcdag24.jpg

Ik kon dan weer alleen maar denken dat everything amazing is, en dat we daar bijlange niet meer genoeg van uit ons dak gaan. En dat Jezus ondertussen toch ook serieus in retard is. Dadook.

lilith mijmert een eind weg over tien jaar geleden

kalenderblaadje23.jpgWant tien jaar geleden…

* wist ik net dat ik geslaagd was voor mijn herexamens, en dus naar het derde jaar Pers en Voorlichting optie journalistiek mocht
* dacht ik nog dat ik in dat derde jaar geweldig veel zou bijleren, zodat mijn leven zich daarna gauw zou beginnen afspelen op een redactie
* vond ik sowieso alle opties beter dan de fabriek from hell waar ik net weer een maand detergenten in dozen had geduwd om wat roste kluiten te verdienen. OM VIJF UUR ‘S OCHTENDS :aah:
* had ik mijn ouders er net van overtuigd om internet te nemen, want dat was de max, ook al ging het supertraag en betaalden we per maand twaalfduizend frank omdat er gesjoemeld werd met het aantal afgesproken uren online
* kende ik Youri alleen nog maar van nickname en avatar
* zat ik heelder dagen op internet te surfen, want dat was nog nieuw en hip en je kon daarop kijken naar dansende hamsters enal!
* ontwierp ik mijn eigen blog met Dreamweaver, en voelde ik me een totale whizzzzzzkid, ook al marcheerde de helft van het design niet
* zat ik op desbetreffende dag dus op internet, toen iemand op mijn forum zei dat ik mijn tv op CNN moest zetten, want dat er precies “een sportvliegtuigje in een toren was gevlogen in New York”
* zag ik -in tegenstelling tot de rest van de wereldbevolking die dat alleen maar denkt van de herhalingen- echt het tweede vliegtuig live in de toren vliegen
* zat ik heel de namiddag aan twee schermen gekluisterd, en tevergeefs naar de site van CNN te surfen want die lag vaneigens keihard plat
* dacht ik: “het is nog vroeg, er zullen wel niet veel mensen in die torens gezeten hebben”
* kwam mijn moeder zoals elke dag om kwart voor vijf thuis van haar werk, en deden wij van “heb je het al gehoord?!” dat het geen naam had
* was mijn vader één van de enige mensen die een week lang zo goed als van niks wist, en pas een week na de feiten de eerste beelden zag, omdat hij op legerkamp was op een afgelegen plek in Duitsland
* wat zorgde voor de opmerking “aja, ik heb gelijk gehoord dat er iets gebeurd is in Amerika. Was het erg?”.
* ging de tv niet uit tot na middernacht
* had ik nooit kunnen denken dat ik nog dit beeld zou maken, acht jaar later, met de kerel van de nickname naast mij, en dat ik daar heel erg van onder de indruk zou zijn

tftcdag23.jpg

En gulder?

lilith maakt bananenbroodpudding

kalenderblaadje22.jpgIk weet het, ik weet het, de uitspraak die nu volgt zal me vast niet veel credibiliteit opleveren in the hood, maar er zijn weinig dingen waar ik zo content van word als restjeskoken. Als in dingen samengooien die anders toch weggegooid zouden worden, en daar dan iets eetbaars mee maken. Soms zelfs iets lekkers! I know, WTFOMFG.

Deze namiddag trof ik in mijn keuken een zak oud brood aan, en meende ik me te herinneren dat heel mijn diepvries vol bananen zat. Meer moest dat echt niet zijn voor een lekker experimentje.

Ik deed erin:

het brood, in stukjes gescheurd
een paar pannenkoeken die nog in de koelkast lagen, ook in stukken gescheurd. Maar loop aub niet om pannenkoeken
een kopje suiker
twee eetlepels vanille-extract
drie eitjes
een halve liter melk
een eetlepel kaneel
vier rijpe bananen, geprakt
(rozijnen kunnen er ook nog bij, maar ik heb dat niet in huis)

Daarna deed ik:

* het brood een uur met de melk en de pannenkoeken in een pot
* de eieren met de suiker en het vanille-extract in een andere pot, en ik roerde
* dit mengsel bij het broodmengsel, samen met kaneel en de bananen
* alles in een ingevette bakvorm in een voorverwarmde oven van 170 graden
* ik hield dat een uur en een kwartier vol, maar dat kan in uw oven langer of korter moeten. Checken door er met een naald in te prikken, als er niks van beslag aanhangt is het klaarrr!

tftcdag22.jpg

Resultaat: een overheerlijke geur van bananen en kaneel in de crib, en een geweldig lekkere broodpudding in de koelkast voor volgende week.

Peace out!