Monthly Archives: december 2015

5 beelden, 5 dingen

IMG_4769 IMG_4823 IMG_4895 IMG_4916 IMG_4952

1. Morgenmiddag begint mijn kerstverlof officieel. En ik ga heel eerlijk zijn: dat had wat mij betreft al vorige vrijdag mogen zijn, want ik heb het een beetje gehad. Nood aan herbronnen en toastjes met krabsla, ge kent dat, en dus ben ik ernstig aan het aftellen. Het kan dat het hier de komende anderhalve week zeer kalm wordt. Als ik al blog, dan zal het waarschijnlijk eerder zijn om nog eens wat voorsprong te nemen voor de komende weken, die ook nog druk gaan worden. Als ge dus even niet van mij hoort, dan zit ik waarschijnlijk op een kerstmarkt of in mijn zetel naar Plop en de Kabouterbaby te kijken met zijn zoon.

2. Het aantal weken tot aan mijn uitgerekende datum bestaat ondertussen niet eens meer uit twee cijfers. Dat wordt hier dus ineens behoorlijk serieus. We hebben een naam, een fantastisch leuke aanzet voor het kaartje, de kinderkamer is geschilderd, en dankzij een hoop vriendinnen met goede smaak en oudere dochters heeft zij waarvan sprake nu al meer kleren voor haar eerste jaar dan haar broer ooit zal gehad hebben. Ik ben evenwel nog niet aan het aftellen en ananas aan het eten om het allemaal wat sneller te doen gaan. Ik denk vooral: hoe ga ik al mijn werk nog afkrijgen voor mijn zwangerschapsverlof?!

3. Er werd weer gebruncht voor #boostyourpositivity in Gent, en dat was fijn. Weer veel oude bekenden gezien en enkele nieuwe mensen gesproken, en lekker gegeten en gedronken op een fijne locatie. Enkele dagen later brainstormden Lies en ik samen met de mensen van Walkie Talkie en Danone over een nieuw jaar, en daar kwamen leutige dingen uit. Dat belooft, denk ik.

4. Ik maak dit jaar eens geen goede voornemens, maar ga het helemaal mee met de trends met een thema doen. Wat dat thema is, dat heb ik al uitgemaakt, maar ik bewaar het voor een blogpost aan het begin van het jaar. Spannend he? Ik dacht van wel.

5. En dan wil ik jullie vooral een fijn einde van het jaar wensen, en gezellige feesten met mensen die belangrijk voor jullie zijn. Heel erg bedankt om hier weer met zoveel te komen lezen, dat went nooit en ik blijf dat enorm leuk vinden. Merci voor alle lieve wensen, bemoedigende woorden, het delen van jullie verhalen en enthousiasme. En hele fijne feesten!

Mijn vijf meest gelezen posts van 2015 (+ een update)

IMG_7472

Het is een goed blogjaar geweest, denk ik. Jullie waren met veel, en jullie keerden vaak terug. Jullie reageerden enthousiast en deelden vaak jullie verhalen en tips in de reacties onder mijn posts, iets dat ik altijd bijzonder tof vind. Ik heb naar jaarlijkse gewoonte getwijfeld over richting en de mix tussen persoonlijke en praktische posts, en ik ben net zoals elk jaar niet zeker of ik het perfecte evenwicht heb weten te vinden, maar ook dat hoort volgens mij bij het proces.

Ik ga er dus nog minstens een jaar bij doen, als het goed is voor jullie. En omdat de lijstjestijd zo onderhand aan het aanbreken is vond ik het wel leuk om eens te kijken welke posts het afgelopen jaar het meeste snaren raakten. En telkens een update eronder te schrijven, dat ook. Oh, en terwijl ik bezig ben: opgeleukt met wat beeldekes vanop mijn kerstkaart van dit jaar.

IMG_3991

1. Waarom ik nog steeds in therapie ben.

Geschreven in augustus, en duidelijk de post die het meeste heeft losgemaakt. Dat merk ik niet alleen aan de reacties onder het stuk, maar ook aan de mails die ik er nog elke week over krijg. Mails met vragen over een goede therapeut vinden (ik wilde daar een blogpost over schrijven, maar kom niet veel verder dan dat je geluk moet hebben dat het klikt, en anders best verder zoekt), mails waarin mensen zich afvragen of dat in hun geval wel een goed idee is, bedankmailtjes. Ik ben zelf natuurlijk meer ervaringsdeskundige dan expert, dus ik weet niet of je met mijn raad echt ver komt, maar ik denk dat dit een goed begin is om een zoektocht te starten. Praten met je huisdokter en je laten doorverwijzen kan ook, dat heb ik gedaan.

Hoe het ondertussen met mij is? Nog steeds in therapie, vooral om iemand te hebben die er is in de periode dat ik beval en daarna, iemand die snel oppikt hoe het met mij gaat, zodat ik niet weer zo diep wegzak voor ik hulp vraag en vind. Maar al bij al gaat het goed. Zo goed dat ik me bedacht dat, als ik 2015 een ondertitel zou moeten geven, ik het het jaar zou noemen waarin ik, ondanks een hoop tegenslagen die ik hier niet allemaal heb omschreven omdat het te veel was, rechtop ben blijven staan. Ik ben daar heel trots op, en dat is enkel en alleen omdat ik in 2012 om hulp heb durven roepen, en aan een traject ben begonnen dat mij ongelooflijk veel extra veerkracht en zelfkennis heeft opgeleverd.

2. Springen of durven, that’s the question.

Een post over durven kiezen voor een tweede kind, na een huilbaby en een postnatale depressie. Een post over angst en twijfels, toch dikwijls de posts waarbij je het minst makkelijk op publish drukt die het best marcheren, zo blijkt. De reacties onder deze blogpost zijn ook weer enorm de moeite, zeker voor mensen die zelf de keuze aan het maken zijn. Ondertussen ben ik een paar maanden verder in mijn zwangerschap en is de stress en paniek die ik had verwacht er nog steeds niet. Dat heeft te maken met een betere voorbereiding, denk ik. Deze keer laten alle praktische vragen over al dan niet borstvoeding geven en herbruikbare luiers of niet me veel kouder, maar ben ik meer bezig met zelfzorg en me goed laten begeleiden, zodat ik weer niet net als vorige keer ganser dagen moederziel alleen zit met een huilende baby op schoot. Zodat ik plannen B heb, voor als ik even moet bekomen. Misschien heb ik er niks van nodig, en heb ik echt die rustige slapende baby die je amper hoort, maar als dat niet zo is dan weet ik wat ik kan doen. En dat zorgt voor rust.

IMG_2210

3. Lilith moet nog iets vertellen.

Ha, de aankondigingspost. Die heeft niet veel uitleg nodig, denk ik, al vond ik het wel fantastisch hoe lief en enthousiast er toen weer werd gereageerd. <3

Processed with VSCOcam with b1 preset

4. Lilith neemt afscheid.

Een lach en een traan, dat is het hier wel geweest, in de top vijf. Dit was jammer genoeg ook het jaar waarin we afscheid moesten nemen van de mama van Youri, van de laatste oma van Dexter, van een ongelooflijk fijne vrouw die veel te vroeg aan dezelfde ziekte stierf als mijn eigen mama die ook al veel te vroeg stierf. Dat was pijnlijk, en confronterend. Jullie leefden mee, en dat was heel lief. Een week na het schrijven van deze post stond ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen en mijn mond vol tanden, om maar te zeggen dat het leven soms raar gaat. Ik weet van de vorige keer dat Youri en ik geen mensen zijn die ons hoofd laten hangen, en dat blijkt ook nu weer. Ik denk dat ze trots zou zijn, op haar zoon, op haar kinderen, op iedereen die toch probeert om er het beste van te maken. Ik weet het eigenlijk wel zeker.

5. Lilith pleit voor een mildere herfst.

Een blogpost die niet over Bart De Wever ging, maar volgens een hoop mensen wel. Dat gebeurt. In elk geval: er zit een blogpost in mijn hoofd over hoe underrated het is om niet over alles een mening te hebben. Hij is er alleen nog niet uitgekomen. Volgens mij zou het een mooi vervolg zijn op deze post die ik in oktober schreef.

IMG_7624

Benieuwd naar mijn minst gelezen blogpost van 2015? Deze.

Ik neem het niet persoonlijk.

In elk geval: merci om hier ook dit jaar weer met zovelen te komen lezen. Dat was de max, en ik doe mijn best om volgend jaar weer wat dingen uit mijn mouw te schudden waar jullie dan hopelijk iets aan hebben. A plan if there ever was one.

Lilith geeft weg: haar drie favoriete kookboeken van het jaar, en meer!

bestekookboeken2015

Er zijn hier in de loop der jaren al wel wat weggeefacties gepasseerd, maar toen de mensen van booksetcetera.be me een tijdje geleden voorstelden om eens iets te doen rond mijn favoriete kookboeken dacht ik: man toch, dat gaat leutig zijn. Het toeval wil (of misschien is het geen toeval, dat kan ook) dat de kookboeken die ik het afgelopen jaar het vaakst uit mijn kast heb getoverd zo goed als allemaal in hun assortiment zitten. En dat hetzelfde geldt voor de kookboeken die ik nog wil. En dus maakten we een afspraak: ik mag twee pakketjes weggeven aan twee bloglezers, en ik deel later deze week wat er op mijn wishlist voor de komende tijd stond. Stond ja, want ondertussen staan de drie desbetreffende boeken al op mijn boekenplank te blinken, en ben ik na de eerste doorbladering superblij dat ik ze heb gekozen.

Zodus: een winactie + inspiratie. Hier gaan we met deel één!

Dit pakket kunnen twee uitverkoren lezers winnen:

Een nieuwe kijk op eten van Anna Jones:

Ik was deze zomer zo enthousiast over dit boek dat ik er al eens een recept uit blogde, en dat enthousiasme is er nog steeds. Uit de reacties onder het stuk valt op te maken dat ik daarin lang niet de enige ben. Het boek staat vol simpele, vegetarische gerechten met groenten in de hoofdrol en is bijzonder aanstekelijk. Er staan ook erg interessante schema’s in waarmee je makkelijk aan de slag kunt om je eigen gerechten in elkaar te flansen. Zoals vaak wou ik dat ik er al wat meer gerechten uit had klaargemaakt, maar het staat op de planning. Dit gerecht met tomaat en kokos vond ik in elk geval ook erg lekker. En als het even kan, dan zou ik me volgend jaar graag eens gooien op haar vegetarische versie van eggs benedict met zoete aardappels, en haar farro met geroosterde prei. Minstens!

Je vindt dit geweldige boek hier!

De kunst om goed te eten van Hemsley & Hemsley:

In maart van dit jaar mocht ik voor De Standaard Magazine naar Amsterdam om er de zusjes Hemsley te gaan interviewen en een kookworkshop te volgen. Dat bleek echt heel fijn. Ik kreeg een gesigneerd exemplaar van hun boek mee, en heb het ondertussen al heel vaak aangeraden. Dit is allesbehalve een vegetarisch kookboek, de zussen houden erg van de weldaden van zelfgetrokken vleesbouillon, maar elk gerecht kan wel vegetarisch gemaakt worden. Het zijn vooral recepten waarbij de nadruk ligt op natuurlijke, onbewerkte producten. Youri en ik zijn de laatste maanden weer overgestapt op af en toe vlees en vis, thuis, wegens dat ik het koken met tomaten en champignons op een bepaald moment zo beu was dat ik het gevoel had dat elk sprankeltje culinaire goesting uit mij was weggezogen, en ik kan u daardoor van harte hun runderragu met courgetti aanraden, wegens beste saus ooit. Ook hun curry met courgette en aubergine is machtig.

Je vindt dit geweldige boek hier!

New York, recepten uit The Big Apple van Marc Grossman:

Dit boek hebben wij hier al lang, en het blijft meegaan en wordt regelmatig doorgegeven aan familieleden die voor onze kast staan bladeren en met smekende ogen in onze richting kijken. Vaneigens, zolang ge het maar weer teruggeeft. De beste cheesecake ooit komt daar namelijk uit (ik blogde er hier al over), net als geweldig lekkere sloppy joe’s en een hoop andere kwijlveroorzakende gerechten als mac and cheese en zeer te smaken al dan niet vegetarische burgers. Dit boek is niet nieuw, maar wel supermooi en erg inspirerend, en als je houdt van eten en New York dan moet je echt niet veel verder zoeken. Vandaar de plaats in deze selectie, en omdat ik dacht dat ge Plenty van Ottolenghi vast al zou hebben. (indien niet: zet hem op uw lijstje!)

Je vindt dit geweldige boek hier!

Dat allemaal, dus.

boekenstaander

+ deze boekenhouder. Ja echt, dit is een zot leuk pakket. Perfect voor wie de boeken nog niet heeft, en ook perfect voor wie er misschien wel al een van heeft maar graag iemand wil verrassen met een fantastisch mooi cadeau deze kerst. Believe you me, scoren wordt het!

Wat moet je doen? Post in de reacties hieronder welk gerecht jij in 2015 het vaakst hebt klaargemaakt en waarom, en ik trek vrijdagmiddag om 12 uur twee winnaars. Heel veel succes! Als ik ze zelf nog niet had, ik wilde ze direct.

Al deze kookboeken en vooral ook heel wat leuke boekengadgets vind je in de webshop www.booksetcetera.be. Met de code Talesfromthecrib  betaal je daar bovendien geen verzendingskosten.

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

Dit zijn de zeven beste boeken die ik in 2015 las

besteboeken2015Terwijl ik dit schrijf ben ik mijn negenendertigste boek van 2015 aan het lezen. Ik had mezelf 25 boeken vooropgesteld, dus ik vind dat waanzinnig veel. Zeker omdat ik ook meteen mijn paginarecord van de afgelopen jaren met bijna drieduizend pagina’s ga verpulveren: maar liefst zes boeken gingen met gemak boven de vijfhonderd bladzijden, drie daarvan zelfs boven de zeshonderd. Met La Verité sur l’affaire Harry Quebert als dikste klepper van allemaal: 672 pagina’s astemblieft.

Er waren dit leesjaar zeven boeken die ik vijf sterren toekende op Goodreads. Een actie die me doet vermoeden dat die boeken de beste waren die ik in mijn handen heb gehad. En als ik ze nog eens doorloop, dan denk ik dat het kan kloppen. Ze hebben in elk geval allemaal een bijzondere plaats in mijn lezershart weten te veroveren, en dus is het misschien fijn om ze nog even te bundelen als inspiratielijstje voor mensen die in 2016 meer willen lezen, of een goed boek zoeken om onder de kerstboom te leggen.

7besteboeken2015

All the light we cannot see van Anthony Doerr:

Wat? Het eerste boek dat ik dit jaar las, en misschien wel daardoor dat het zo’n fantastisch leesjaar is geworden. Prachtig boek vol wondermooie zinnen en personages en verhalen die mij wisten te raken, over een blind Frans meisje en een Duitse jongen wiens wegen elkaar kruisen tijdens de tweede Wereldoorlog. In het Nederlands heet het “Als je het licht niet kunt zien“.

Lezen als je houdt van zinnen als: Behind the door, his silence is so complete that she worries he has managed to depart the world altogether.Of ook: “But X. has crossed the edge of the field, where he steps on a trigger land mine set there by his own army three months before, and disappears in a fountain of earth.”

The World According to Garp van John Irving:

Wat? Een klassieker waarin ik ooit was begonnen in mijn studententijd, maar aangezien ik toen de attention span van een peuter in een speelgoedwinkel had kwam ik toen niet verder dan twee hoofdstukken. Tijd voor een nieuwe kans dus, en dat heb ik me echt niet beklaagd. Prachtig boek, van een schrijver met een oeuvre waarop ik me volgend jaar misschien nog eens wat verder moet toeleggen. In het Nederlands onder de titel “De wereld volgens Garp“.

Lezen als je houdt van zinnen als: “Horace Walpole once said that the world is comic to those who think and tragic to those who feel” en “They were involved in that awkward procedure of getting to unknow each other.”

Dept. of Speculation van Jenny Offill

Wat? Met voorsprong het meest speciale boek dat ik in het afgelopen jaar las, en misschien wel mijn absolute lieveling. Met een hoofdpersonage dat gewoon “de vrouw” heet, een huilbaby (ha!) en heel wat ongelooflijk goede observaties en zinnen die mij met open mond achterlieten. Dit boek was ZO. HELEMAAL. MIJN. DING. (in het Nederlands heet het Verbroken Beloftes)

Lezen als je houdt van zinnen als: If I had to sum up what he did to me, I’d say it was this: he made me sing along to all the bad songs on the radio. Both when he loved me and when he didn’ten “But now it seems possible that the truth about getting older is that there are fewer and fewer things to make fun of until finally there is nothing you are sure you will never be.”

Mrs Dalloway van Virginia Woolf

Wat? Nog zo’n klassieker, deze keer een uit 1925, maar wel ongelooflijk hedendaags. Het was er een voor de leesclub, en een behoorlijke uitdaging om het met een understatement te zeggen, maar wat heb ik hiervan genoten. Een wonderbaarlijk goed boek dat je in de hoofden van mensen doet kijken. Absoluut niet makkelijk om je door de eerste vijftig pagina’s te worstelen zonder een beetje ontmoedigd te raken, maar het meer dan driedubbel waard.

Lezen als je houdt van zinnen als: And were they happy together? Sally asked (she herself was extremely happy); for, she admitted, she knew nothing about them, only jumped to conclusions, as one does, for what can one know even of the people one lives with every day? she asked” en “Mrs Dalloway is always giving parties to cover the silence“.

Demonen van de middag: een persoonlijke geschiedenis van depressie van Andrew Salomon

Wat? Het enige werk van non-fictie in deze lijst. Een ongelooflijk goed onderbouwd, fantastisch geresearcht en toch bijzonder persoonlijk naslagwerk over alles dat met depressie en het onderzoek ernaar te maken heeft. Iedereen die geïnteresseerd is in het onderwerp of ermee te maken heeft gehad moet dit op zijn leeslijst zetten. Heel veel nieuwe inzichten verworven, ik.

Lezen als je houdt van zinnen als: “Depression is the flaw in love. To be creatures who love, we must be creatures who can despair at what we lose, and depression is the mechanism of that despair”  en ““Depressed people cannot lead a revolution because depressed people can barely manage to get out of bed and put on their shoes and socks”.

Moon Palace van Paul Auster

Wat? Het tweede boek van Paul Auster dat ik las, na In the Country of Last Things. Ik ben heel hard fan, en wil de komende tijd nog een Paul Auster lezen, en daarna nog een. Tips van wat zeker het volgende moet zijn zijn welkom. Moon Palace deed alles dat een goed boek moet doen. Mij meesleuren, mij ontroeren en amuseren, me met verwondering verder doen lezen en aan het einde zorgen voor een triest gevoel omdat ik de personages zou gaan missen. Respect.

Lezen als je houdt van zinnen als:Eighteen is a terrible age, and while I walked around with the conviction that I was somehow more grown-up than my classmates, the truth was that I had merely found a different way of being young” en “If the world weren’t such a beautiful place, we might all turn into cynics“.

Bird Box van Josh Malerman

Wat? Het boek dat ervoor zorgde dat ik doodsangsten uitstond in mijn bad. In een genre dat ik anders nooit aanraak, en misschien maar goed ook. Geen hoogstaande literatuur, maar het sleurde me mee, en het boeide me en maakte me bang, en soms heb je niet meer nodig dan dat. (in het Nederlands heet het De Kooi)

Lezen als je houdt van zinnen als: “In a world where you can’t open your eyes, isn’t a blindfold all you could ever hope for?” en “It’s better to face madness with a plan than to sit still and let it take you in pieces”.

Op naar een boeiend leesjaar 2016, I say! Al heb ik mijn objectieven deze keer wat lager gehouden, met de komst van kind 2 in het achterhoofd. Als ik er tien kan lezen volgend jaar ben ik bijzonder blij, en dan zullen er daar een hoop van in de eerste maanden moeten passen. Hashtag second time mom. Oh ja, en tips zijn zoals altijd welkom in de reacties!

Wil je elke maand op de hoogte gehouden worden van mijn favoriete boeken en die van Dexter en Flo? Schrijf je dan zeker in voor #nevernotreading, mijn maandelijkse boekennieuwsbrief!

lilith loves little tikes (+ een give away)

IMG_3461

Vorige jaren was december vaak de maand bij uitstek op deze blog om mijn sponsors aan de mouw te trekken voor een give away of zeven. Dat zal dit jaar niet zo zijn, of toch niet in de vorm waarin het de vorige jaren gebeurde, als een soort aftelsysteem naar kerstmis. Daar zijn verschillende redenen voor: ik heb in het afgelopen jaar bewust met minder adverteerders gewerkt, vaker neen gezegd op zaken die me niet zo goed lagen, en gekozen voor enkele grotere samenwerkingen, met merken als Danone en Neckermann. Hoofdreden: het ontbrak me aan tijd om ermee bezig te zijn, en dus koos ik voor enkele keren iets groters in plaats van heel veel keren iets kleins.

Dat wil niet zeggen dat ik het niet nog altijd geweldig fijn vind om iets te kunnen weggeven aan mijn trouw lezerspubliek. Ik heb wel nog een paar dingen in mijn mouw zitten om van december een extra feestelijke maand te maken, en een daarvan is een speelgoedpakketje van Little Tikes.

Voor jullie uitgekozen omdat het één van mijn favoriete speelgoedmerken is. Ik koop zelden nieuw speelgoed (de sint is hier gekomen met een zak speelgoed waarvan 75 procent tweedehands was, and I salute him for it!), dus ik weet ondertussen zeer goed welke merken de behandeling van verwoestende kinderhandjes doorstaan en bij welke een peuter maar even te lang moet staren voor er een wieltje afbreekt. Little Tikes is zo’n merk dat je maar niet kapot krijgt, meteen ook de reden dat je het zo vaak tegenkomt in crèches en kleuterscholen. Naast het feit dat hun gamma ook gewoon altijd erg mooi is uitgewerkt en ze vanalles hebben in verschillende coole thema’s, voor verschillende leeftijden, zowel binnen als buiten.

Een van hun laatste lijnen is die van de oceaandieren, Ocean Explorers. Gericht op baby’s en peuters, om hun motorische ontwikkeling te stimuleren. Meteen het eerste cadeau dat wij ontvingen voor kind 2: een mooie rode krab die je achterna kunt zitten en die beweegt door middel van een bewegingssensor, en een überkoddige schildpad waar vormpjes uitspringen. Dexter is er te oud voor, maar vond het toch keihard de max, al die beweging, dus ik denk dat het voor zijn zus ook wel snor zit.

638497-Crawl-n-Pop-Turtle-FW-02 638510-Catch-Me-Crabbie-FW-08

Ik mag zo’n pakketje weggeven, met krab en schildpad. Ideaal voor wie nog geen cadeautje heeft voor onder de kerstboom, dus eigenlijk. Het enige dat je moet doen is in de reacties hieronder antwoord geven op de vraag “wat is jouw ultieme tip van 2015?” Heb jij een ongelooflijke serie gezien, of een boek gelezen, of vind je dat iedereen een bepaalde film of restaurant moet checken? Of een geweldige blog die je hebt ontdekt? Post jouw tip hieronder in de comments.

Je hebt tijd tot donderdagmiddag 12 uur, dan trek ik de winnaar, helemaal random. Let wel: ik maak die enkel bekend op mijn Facebookpagina, dus best even volgen. De goei chance!

lilith doet van #declutterdecember

declutterdecember

Wij hebben de afgelopen jaren al zoveel dingen weggedaan waarvan ik ooit dacht dat ik ze echt nodig had dat ik steeds meer ga beseffen dat een mens toch niet bijzonder veel nodig heeft. Ik ben ondertussen de tel kwijt geraakt over het aantal ritjes naar de Kringloopwinkel, het winkeltje van het OCMW en de container voor het goede doel. Ik weet zelfs niet meer bij benadering hoeveel mensen hier ondertussen zijn komen aanbellen nadat ik iets onder de ronkende titel “GRATIS” op een tweedehandssite had gezwierd, of hoeveel torens boeken ik ondertussen heb doorverkocht aan stervelingen die wel nog plannen leken te hebben om ze te lezen. Ik herinner me wel nog de verbaasde blikken op de rommelmarkt in de wijk van mijn vader, de rommelmarkt waarop ik toevallige passanten bijna smeekte om mijn rommel mee te nemen, zodat ik het na afloop niet moest doen. Youri en ik vragen elkaar wel nog voor de grap welk cadeautje we voor kerst willen, maar meestal is het antwoord: “een grote container voor de deur, om alles dat we niet meer nodig hebben in een keer weg te kunnen doen”. Romantisch koppel wij, ik weet het.

Ik weet eigenlijk niet meer wat voor de ommezwaai heeft gezorgd, ik denk dat het in de periode was waarin ik stopte met shoppen dat wij het allebei zwaar gehad hadden met dingen kopen en verzamelen en willen. Ondertussen willen wij al een paar jaar bijzonder weinig, en heb ik ontdekt dat dat zalig is: hoe minder je wilt, hoe minder hard je moet werken om het te kunnen kopen. (Alleen werk ik nog altijd te hard, maar dat is een ander verhaal dat weinig met wenslijstjes te maken heeft.) Het principe is mooi. En rustgevend. Net als een huis dat steeds minder gevuld is met overbodige zaken. Hoe minder ik heb, hoe kalmer ik lijk te worden. Dank daarvoor, Marie Kondo en de podcast waar ik altijd naar luister als ik vind dat de chaos begint over te nemen. Ook dank daarvoor, Youri, die helemaal mee is en mij dus niet vreemd bekijkt als ik weer een doos in de gang zet voor weg, maar net blij is en op zoek gaat naar nog een extra doos.

IMG_4679

Toen ik begin deze maand begon aan mijn #declutterdecember op Instagram zei iemand in de reacties dat ik vast gewoon aan het nesten was. En dacht ik: dan ben ik al aan het nesten van voor ik nog maar aan kinderen dacht. Natuurlijk zou het fijn zijn als het huis wat is opgeruimd voor de dochter er is, maar dat is alvast niet mijn hoofdbeweegreden. Ik zou het al fijn vinden als er de komende weken gewoon nog een hoop knopen worden doorgehakt over dingen al dan niet houden, want ik las dat daar het grote probleem zit bij dit soort zaken: dat rommel gewoon een hele reeks uitgestelde beslissingen op een hoop is. En ik herken het wel: allemaal goed en wel, dat je weet dat je iets niet meer nodig hebt, maar doe je het dan weg, probeer je het nog te verkopen, of maak je er iemand anders gelukkig mee? En heb je wel de tijd om daarmee bezig te zijn? Ik merk dat het beter gaat als ik de illusie opgeef dat er nog bakken geld aan mijn brol te verdienen valt, want ik heb gewoon geen tijd om met mensen te mailen en over prijzen te onderhandelen en thuis te blijven om zaken te laten ophalen. En dus heb ik het opgegeven: ik word blijer van het wegdoen dan van nog maanden wachten om er dan misschien nog een euro of honderd voor te krijgen. Time is ook money, zeg ik.

In elk geval: het is waanzinnig hoe blij ik word van elke dag een kast of schuif aanpakken. Van propere kasten die niet overlopen en waarvan ik weet dat alles eruit is dat ik niet meer nodig heb. Weten wat ik wel heb en waar in mijn huis het zich bevindt is fantastisch, vind ik. En ik zit nog maar aan dag zes. Wat gaat dat geven tegen dag 31? (Het hele avontuur is op dagelijkse basis te volgen op mijn Instagram, trouwens)

Heb jij problemen met rommel? En doe je er ooit iets aan, of heb je plannen? Voel je vrij om je te laten inspireren en je ontrommelde kastjes te delen op Instagram of je blog onder de noemer #declutterdecember, dan kom ik zeker eens kijken. Wie zelf zin heeft gekregen moet zeker ook eens gaan kijken naar de #start2minimalise challenge die Heidi van Living by the Sea deze maand organiseert.

Reizen met een kleuter: de essentials!

gc2_5

Onze vakantie met Neckermann naar Gran Canaria was meteen ook de eerste vliegreis voor Dexter. Ik moet altijd een beetje gniffelen als ik mensen die plannen om aan kinderen te beginnen malle dingen hoor verkondigen als “ik ga mijn leven daar niet voor aanpassen” en “wij blijven nog even vaak op citytrip gaan als vroeger. Wat zeg ik? Meer!“. Ik weet het, er zijn superouders die de Mount Everest beklimmen met een baby op hun rug of een paar maanden door Australië trippen met een roedel peuters in hun kielzog, en waarlijks duizend maal respect daarvoor, maar sinds Dexter er is weet ik dat de road trips waar ik vroeger zo van hield nog even moeten wachten tot hij en zijn zus een jaar of zes zijn. En autonoom zelf hun koffers kunnen pakken en een deftige spaghettisaus kunnen maken. Minstens. En heb ik dus de geneugten van de op comfort gerichte gezinsvakanties die mij vroeger vreselijk leken weten te appreciëren. Steek in hetzelfde vakje als Plopsaland, de binnenspeeltuin en films van Pixar over vliegtuigen en auto’s.

Dit is geen blogpost over praktische essentials als vochtige doekjes en plooibuggy’s, om de simpele reden dat we de leeftijd bereikt hebben waarop je met Dexter kunt vertrekken zonder een half huishouden mee te sleuren in de luiertas. We moesten zelfs niet eens een buggy meenemen, want daar doet hij al heel lang niet meer aan. Stappen, jongen, altijd maar stappen. En aangezien onze man al zo lang overdag en ’s nachts pamperloos is dat ik me niet eens kan herinneren hoe lang al ook geen luiertas, neen. Een gemak.

gc2_8

Deze zaken maakten van onze trip naar Gran Canaria met Neckermann een gemak:

de combinatie vliegtuig + iPad.

Voor je met een kind op een vliegtuig hebt gezeten weet je niet hoe dat kind zal reageren als het op een vliegtuig zit. En of het daardoor vier uur en half van puur comfort met slapend kind gaan worden, of vier uur en half hel op aarde, maar dan in de lucht. Elk kent daarin zijn eigen kind wel wat, natuurlijk, en dus hebben wij Dexter zijn hoofd op voorhand niet te zot gemaakt. Hij wist dat we met het vliegtuig gingen, en zijn enige vereiste leek te zijn dat we “niet te hoog zouden vliegen”. Faire deal. Ik was op voorhand een beetje bang voor een Dexter die of doodsangsten zou uitstaan of zich kapot zou vervelen, maar het viel allemaal al bij al wel mee. De terugvlucht zelfs nog beter dan de heenvlucht. Blijkt dat de tactiek “het kind thuis beperkt op de iPad laten spelen, en dan op het vliegtuig veel langer dan normaal” behoorlijk geniaal gevonden was. We hebben hem bijna niet gehoord, behalve toen hij ontdekte dat er een meisje van ongeveer dezelfde leeftijd achter ons zat en hij een beetje show moest verkopen. Hoe zoudt ge zelf zijn? #player

de all in formule.

Ja, wij zijn van die mensen die op vakantie liefst op zoek gaan naar gezellige restaurantjes en culinaire toptoestanden waarmee we kunnen uitpakken op Instagram, maar met een kleuter die zijn neus durft ophalen bij alles waar geen kaas of tomatensaus op ligt valt dat niet altijd mee. Ik vond het vooral een gemak dat er bij zo’n all in formule elke dag allerhande kindvriendelijke bereidingen waren als fishsticks, appelmoes, macaroni met kaassaus, pizza en pasta, en hij toch ook van de gerechten van volwassenen kon proeven zonder dat we het risico liepen dat hij een bord van 17 euro met een neusfrons weer richting keuken stuurde. Dexter vond het ook de max dat hij in ons hotel elke keer zelf zijn bord mocht samenstellen, en als hij flink had gegeten ook nog kon afsluiten met een ijsje. Man toch! Meestal aten wij ’s middags toch wel nog op restaurant omdat we op uitstap waren, trouwens, maar ook dat lukte wonderwel.

gc2_9 gc2_7

het kinderzwembad en hotelspeeltuintje:

Ooit plekken die ik systematisch meed alsof de duivel in eigen persoon er rondwaarde, nu een zaligheid omdat ik Dexter op zijn gemak kan laten doen terwijl ik zelf een boekje lees. Al helemaal als je ook nog eens zorgt voor een zak klein speelgoed van thuis, en het de kleuter zelf met de nodige ceremonie laat uitkiezen. Blijkt trouwens dat je je uren kunt bezig houden met een speelgoedschepkraantje om de aarde van tussen palmbomen te scheppen. Who knew?

gc2_6 gc2_1

de hotelkamer met muurtje/afscheiding

Dexter is een goede slaper, maar hij hangt wel vast aan ritueeltjes. Ritueeltjes die je niet altijd kunt uitvoeren op een hotelkamer, zeker niet als de kleuter in dezelfde kamer dient te slapen als de mama en papa. Wij proberen er altijd voor te zorgen dat zijn bedje ergens staat waar hij ons niet kan zien, anders zit het spel op de wagen en duurt het minstens een uur voor hij stopt met entertainen en gekke geluidjes maken en begint na te denken over zijn ogen sluiten. In ons hotel hadden we geluk dat zijn bed achter een muurtje stond. Tv kijken was ons niet gegund, want dan kon hij niet slapen, maar we hebben dan maar veel gelezen op ons bed met een lichtje aan. Lukte ook. Oh, en die iPad waarvan sprake is ook een gemak om het kind nog even te laten bekomen van een drukke dag zonder daarbij Spaanse hysterische kanalen te moeten opzetten waarvan het hele gezin een schrik pakt.

gc2_10 gc2_2

de strategisch uitgekozen locaties:

Ondertussen hebben we geleerd dat je niet van een kleuter kunt verwachten dat hij een hele dag gedwee meegaat naar musea en koffiebars waar hij stil moet blijven zitten. Wij kozen in Gran Canaria dus voor kindvriendelijke uitstapjes naar de stranden en parken als Palmitos Park, dingen waarvan we weten dat ze Dexter kunnen boeien. De vakantie staat niet helemaal in het teken van zijn koninklijke hoogheid van drie, maar ik hou er toch graag rekening mee dat ik hem wat tevreden hou, al was het omdat ik anders op pad ben met een hysterische koninklijke hoogheid en de fun er dan ook snel af is. Al heb ik geluk dat zijne majesteit ook best geboeid kan zijn door activiteiten die niet op zijn leeftijd gericht zijn, en ik dus niet alleen maar de binnenkant van de speeltuin heb moeten aanschouwen. Dankbaar tot de derde.

Heb jij nog tips of essentials die voor jou onmisbaar zijn voor een vakantie met jonge kinderen? Ik lees ze graag in de reacties! (deel 1 van onze trip vind je hier)

Wij reisden met Neckermann naar Gran Canaria en verbleven in IFA Interclub Atlantic in San Agustin. Zin om nog meer beelden van onze vakantie te zien? Deze week neem ik de instagramaccount van Neckermann over. Allen daarheen!