Monthly Archives: juni 2019

lilith omarmt de beurtenkaart

De beurtenkaart. Als je je aansluit bij een sportinstelling kun je doorgaans daarvoor kiezen, of voor een abonnement. Een abonnement is zo goed als altijd voordeliger. Op voorwaarde dat je niet zoals de meeste mensen al weer stopt na een paar weken, want dan moet je er naast de prijs die je maandelijks betaalt om niet te gaan sporten ook nog eens de kostprijs van een advocaat genre Jef Vermassen bijtellen om er ooit nog vanaf te geraken.

De beurtenkaart heeft ook een beetje de reputatie van voor slackers te zijn. Oeioei, die neemt maar een beurtenkaart, die zal het wel niet serieus menen met dat sporten. Die zien we hier niet meer dan een keer per week. Om wat te kletsen en af en toe een pedaal rond te draaien. Die verhalen.

Voor mij is 2019 by far het jaar waarin ik besef dat de verhalen in mijn hoofd op dat vlak mijn leven ernstig bepalen. Dat heb ik geleerd van Brooke Castillo, en daar ben ik haar dankbaar voor. Die verhalen. Soms zo subtiel, vaak zo vreselijk bepalend voor van alles en nog wat.

Dat je een sport moet kiezen en dan alleen maar die sport doet. Drie keer per week fitnessen. Drie keer per week bodypump. Zodat je opbouwt. Ergens beter in wordt. RESULTAAT ZIET. :aah:

Het zorgt er al vele jaren voor dat ik gedemotiveerd raak, en snel. Want dat resultaat, daar kun je lang op wachten. Zeker als je hoopt op een strakker lijf en een lager gewicht. Die focus, in combinatie met me snel beginnen vervelen als ik te veel van hetzelfde doe, en het stemmetje in mijn hoofd dat dingen roept als “dit heeft geen zin“, heeft ervoor gezorgd dat ik nog nooit in mijn leven een regelmatige sporter ben geweest. Een paar weken wel, dan weer heel lang niet.

En de verhalen, jongens, de verhalen.

Een greep uit het assortiment:

  • sporten is iets voor tijdens het jaar, maar in de vakantie gaat de riem eraf (los van het feit dat ik het sowieso zelden volhield tot in een vakantie maakte ik er altijd iets van dat moest, terwijl de optie dat het ook wel eens leuk of deugddoend kon zijn precies niet bij me opkwam)
  • als ik niet én sport én leef als een asceet maakt het allemaal niet veel uit
  • als ik geen drie keer per week kan gaan, maakt het allemaal niet veel uit
  • als ik niet binnen de maand resultaat begin te zien, dan blijf ik beter gewoon thuis
  • als ik altijd de minst sportieve ben van de groep, dan is het gewoon echt niet tof
  • sport moet altijd tof zijn
  • ik suck gewoon keihard in sporten en daardoor maak ik me alleen maar belachelijk bij de echte sporters. Dat is echt niet tof
  • ik hou nooit iets vol
  • ik ben geen sporter
  • als ze me maar een keer per week zien in de fitness dan zullen ze me vast maar een sukkelaar vinden
  • ik vlieg er altijd te hard in in het begin, en dan val ik toch stil. Waarom zou ik dan überhaupt nog beginnen?
  • ik heb daar geen tijd voor
  • er bestaat gewoon geen enkele sport die ik leuk vind
  • je moet focussen op één sport en daar dan goed in worden
  • mensen die van alles door mekaar doen weten niet wat ze willen

Ik zal u eens iets vertellen dat ik de laatste maanden heb ontdekt: het maakt wel uit. Het helpt gigantisch als je het minder laat draaien rond resultaat zien in centimeters en kilo’s, en meer rond het doorbreken van patronen en dingen die je jezelf vertelt. Rond leren om te stoppen met keer op keer tegen diezelfde steen te knallen, en dat proberen op te lossen door knal hetzelfde te doen als de vorige keer.

Door te denken dat ik nooit iets volhou in plaats van me af te vragen waaraan dat ligt, hou ik inderdaad nooit iets vol. Door het te zien als een leerproces, in plaats van iets dat ik allemaal direct moet nailen, gaan dingen veel beter. Net als door het feit dat ik het niet direct nail niet te zien als een bewijs van een falende persoonlijkheid, maar deel van het proces.

Sinds ik bewegen ben gaan zien als een soort smörgåsbord (ik heb dit gekopieerd uit Google, nvdr.) van mogelijkheden waaruit ik elke week mag kiezen, vind ik het leuker. Ik probeer drie keer per week te bewegen. Lukt niet altijd, maar ook dat is oké. Soms ga ik bodypumpen. Soms waag ik me aan een uur step, met bewegingen die voor een beginneling zo lastig zijn dat ik alleen maar kan hopen dat er nooit video’s surfacen van ik die compleet in een knoop lig met mijn voeten, step en routines. Not a pretty sight, maar zweten doe ik wel. En in de douche achteraf voel ik me wel heel wat.

Ik ga binnenkort weer beginnen met start to runnen. Niet drie keer per week, zoals ik altijd vond dat het moest, zodat ik in week twee als het maar twee keer lukte mijn loopschoenen al over de haag wilde gooien want zie je wel dat lukt allemaal toch nooit. Door mijn falend karakter. Mijn gebrek aan wilskracht. Mijn leven dat dat allemaal gewoon niet toelaat.

Ik wil deze keer niet beginnen lopen om 5 kilometer te kunnen lopen, en daarna tien, en dan misschien wel nog verder. De enige reden is dat ik dan een extra optie heb als ik wil bewegen.

Als ik zin heb in lopen ga ik lopen. Als ik zin heb in iets anders wil dat niet zeggen dat ik de slechtste sporter ooit ben. Ook voor dat lopen heb ik in mijn hoofd een beurtenkaart, net als voor de fitness en het zwembad.

Neen, vast niet het voordeligste (hoewel daar serieus over te discussiëren valt, als je het leven ziet als een smörgåsbord), maar voor mij marcheert het perfect. Vanmorgen ging ik zwemmen. De keer ervoor deed ik een uur cardio in de fitness. Tegenwoordig hangen er uren van verschillende sportinstituten aan mijn frigo, en ik kies uit waar ik zin in heb. Als ik eens een week minder zin heb, dan impliceert dat niet dat ik de beurtenkaart ritueel moet verbranden. Ik blijk een creatieve generalist, maar dan in een sportbroek.

Zo’n eeuwig leerproces dat dat is, het leven.

Waar het op dit moment nog het meest oplevert is in mijn hoofd.
Ik heb me nog nooit niet duizend keer beter gevoeld na een uur sporten dan ervoor.

Het is dat je dat soort dingen niet kunt meten met een Fitbit, maar geloof me als ik zeg dat ik het voel.

Nog niet aan mijn gat, neen, maar wel op een hoop andere plaatsen die misschien essentiëler zijn dan dat.

Waarom ik kies voor een kalme zomer

Nog een week, en de zomervakantie begint officieel. Een zomervakantie die hier al een hele tijd in the making is. Ik denk dat ik in januari, toen ik mijn plan voor 2019 aan het overdenken was, begon na te denken over hoe druk de afgelopen jaren zijn geweest. Niet alleen qua werk, maar ook qua een huis bouwen en een gezin beginnen en afscheid nemen en werken aan mezelf.

Youri en ik zijn allebei zelfstandig, en hebben de neiging om altijd door te doen. Feestdagen zijn bij ons standaard: een iemand blijft thuis met de kindjes, een iemand gaat werken. Soms al van vijf uur ’s ochtends, zodat er dingen kunnen gedaan worden samen in de namiddag, maar ge ziet van ver dat dat niet alleen opbreekt, maar ook dat dat niet altijd zo goed is qua relationele mogelijkheden en me-time.

In de zomer nemen we dan wel vakantie, maar ook dat is vaak afwisselen en puzzelen voor dood. Dat gaat al vele jaren zo. De zomer is doorgaans kalmer dan het werkjaar, maar echt stoppen doet het zelden. Ik wilde wel eens een deftige break, eigenlijk.

Het was tijdens het maken van de online cursus “Baas over eigen Tijd” die ik met Anouck ontwikkelde dat ik tot de vaststelling kwam dat de principes die ik doorheen de werkweken gebruik om mijn uren zo efficiënt mogelijk te plannen (zodat ik minder moet werken) net zo goed toepasbaar kunnen zijn op mijn maanden. Mits wat goede planning moest dat volgens mij ook lukken.

Lang verhaal kort: ik overlegde met mijn voornaamste opdrachtgevers, en liet hen weten dat ik deze zomer geen redactionele stukken maak. Voor sommigen maakte ik er de afgelopen maanden wat extra, voor anderen is de afspraak dat ik opnieuw start in september, vol goede moed.

Iedereen begreep mijn keuze.
Ik zette doorheen het jaar genoeg geld aan de kant in YNAB (de online cursus staat heel de zomer open, trouwens, voor de liefhebbers) om de periode te kunnen overbruggen. Ik wist van mijn beider zwangerschapsverloven dat dat kon.

Wat ik ga doen?
Kiezen voor meer input en minder output, zoals Austin Kleon dat zo mooi uitlegt. Veel lezen, veel leren, naar films en series kijken, reizen, me de vraag stellen wat ik wil vertellen.

Tijd doorbrengen met mijn gezin.
Bijslapen.
Herbronnen.

Een keer aan mezelf denken.
Bloggen ook, denk ik.

Het is raar.
Het voelt fijn.
Ik moet nog zien hoe ik het concreet invul, maar dat ga ik nu eens niet te veel plannen en overdenken. Dat levert al eens op, zoals een sabbatzomertje, maar in dat sabbatzomertje wil ik mezelf ook leren om het wat vaker te laten hangen.

Ik kan wel niks beloven. ;)

lilith gooide een pannenkoekenfeest

Een #pancakebar, volgens Pinterest. Dat zat zo: normaal doen wij altijd taart voor Dexter zijn verjaardagsfeestje met de familie, maar Dexter eet niet meer zo graag taart. Dat leek ons dus plots minder logisch. Dexter eet wel graag pizza en lasagna en boterhammen met choco, maar ik zag daar niet onmiddellijk zoveel mogelijkheden in als in pannenkoeken, die hij gelukkig ook graag eet.

Als wij pannenkoeken eten, dan eten wij die behoorlijk burgerlijk met witte of bruine suiker of in het allerwildste geval eens chocopasta.

Toen bedacht ik me ineens dat iemand me eens tijdens een een interview voor de Doodgewone Dingen zei dat een van de dingen die haar wreed content maakten een pannenkoek was met witte suiker en wat citroensap. “Huh?“, dacht ik toen, maar nu zette ik het op mijn blad met mogelijke combinaties. Net als onderstaande mogelijkheden.

Man toch, alles wat erover werd gezegd was waar.
Gekke, lekkere combinatie.

Al de rest heb ik niet meer kunnen proeven omdat ik een gastric bypass heb, maar ik zag alleen maar tevreden smullende gezichtjes.

Een gemak! (net als een open keuken, op zo’n dagen)

Heb jij een favoriete topping die ik misschien nog niet ken?
Roepen zulle!

lilith ontwerpt haar zomer (+ een leeslijstje voor de vakantie)

Er zijn twee soorten mensen: zij die graag plannen, en zij die dat niet zo graag doen. Ik schat geen enkele groep hoger in, ik weet alleen dat ik tot de eerste groep behoor omdat het ervoor zorgt dat ik minder snel in default modus ga.

Default modus, you say?

Awel ja, zonder plan ben ik iemand die constant zaagt dat ze nergens tijd voor heeft. Als er dan toch een blok tijd uit de lucht valt, dan ben ik zo verbouwereerd dat ik ermee doe waar ik goed in ben: tijd verkakken op sociale media of zitten zuchten boven mijn inbox. Ik ben er nochtans rotsvast van overtuigd dat dat niet de dingen zijn waarvan ik op mijn sterfbed ga zeggen: awel ja, best moments of my life.

Een plan zorgt ervoor dat ik weet wat ik moet doen om te geraken waar ik wil geraken. “Oké oké lilith, dat snap ik wel”, hoor ik je zeggen, “MAAR TOCH NIET VOOR DE ZOMER?! ZOTIN!”. Oh yes, wel voor de zomer.

Het zit zo. Enkele jaren geleden hoorde ik voor het eerst over het concept van je zomer ontwerpen in een podcast van Gretchen Rubin. Gretchen was toen geïnspireerd door dit citaat van de schrijver Robertson Davies:

“Every man makes his own summer. The season has no character of its own, unless one is a farmer with a professional concern for the weather. Circumstances have not allowed me to make a good summer for myself this year…My summer has been overcast by my own heaviness of spirit. I have not had any adventures, and adventures are what make a summer.”

Het idee is om je seizoenen een aparte draai te geven en er dingen in te doen die je anders niet doet, sprak mij onmiddellijk aan. Een gewoonte ontwikkelen die je enkel in de zomer doet, om ervoor te zorgen dat de zomer niet zomaar passeert.

De afgelopen drie zomers ging ik ermee aan de slag, wat er bijvoorbeeld voor zorgde dat ik een zomer lang elke week ging zwemmen met Dexter, en elke week minstens een lange avondwandeling ging maken. Er was ook een zomer waarin ik 3/5 ging werken.

Vorige zomer deed ik een “summer of fiction“, waarin ik twee maanden lang enkel fictie las. Ook wel de max, en iets dat ik absoluut kan aanraden.

Deze zomer wil ik een paar dingen doen waar ik meer van wil.
Lezen doe ik sowieso elke dag, maar aangezien ik goed gevorderd ben met mijn voornemen om de helft fictie te lezen dit jaar, sta ik mezelf een zomer toe met meer focus op non-fictie. Er zijn ook enkele online cursussen die nog staan te blinken en die ik eens wil doornemen, dus doop ik de zomer die komt tot die van de zelfontwikkeling.

(ben je op zoek naar leestips voor vakantieboeken om van te smullen, scroll dan even naar beneden, want ik heb een lijstje gemaakt dat je makkelijk kunt downloaden met mijn acht persoonlijke favorieten voor in je reiskoffer (of misschien nog handiger: op je e-reader))

Ik wil ook graag wat meer koken, dus is het plan om elke week van de grote vakantie een nieuw recept te proberen. En ik heb beslist dat ik heel de zomer wil blijven sporten, dus dat impliceert dat ik elke zondag minstens twee groepslessen inplan voor de week die komt. Rode hoofden ftw!

Los daarvan maakte ik afgelopen weekend ook een lijstje met de kindjes van dingen die we deze zomer graag willen doen. Let wel: geen stress, het is een lijstje ter inspiratie, die vakjes moeten niet afgevinkt worden.

Het plannen alleen al zorgt ervoor dat ik geweldig uitkijk naar onze zomer.
Ook omdat ik deze zomer bijna niet ga werken.
What?!
I know.

De blogpost daarover staat op mijn planning voor binnenkort (want die heb ik, of wat peinsde je?!).

Heb jij al zomerplannen?
Of iets waarop je wilt focussen?
Deel het zeker in de reacties ter inspiratie.

En vergeet je lijstje met mijn zes ultieme zomerboeken niet te downloaden, terwijl je hier toch bent.

Het is de moeite!

20 dingen die ik graag doe

Jezus christus, hoe lang is het geleden dat ik nog eens een blogstokje deed? Jaren? Minstens? Ik las over dit bepaalde doorgeefstokje bij Talitha, die het nog van andere plekken had, en waarom ook in godsnaam niet he?

Een lijstje van twintig dingen die ik graag doe en hoe lang ze op dit moment zijn geleden, geïnspireerd op een opdracht in The Artist’s Way, dat boek dat me Morning Pages leerde schrijven. Waarover zo dadelijk meer. (er is trouwens iets mis met de cijferfunctie op deze blog. Ge moogt zeker natellen en mij mailen mocht het niet kloppen)

Deze 20 dingen doe ik persoonlijk geire:

  1. Een nieuw recept uitproberen. (een week of drie geleden, iets van Ottolenghi uit Simpel. Het beviel zeer, maar los daarvan zit ik stuck in een vreselijke kook- en eetrut. Ik geraak er maar niet uit. Misschien daarom dat ik volgende week Pho Ga (Vietnamese kippensoep, gelijk ze zeggen) en een stoofpotje met chilipepers van Samin Nosrat op het weekmenu heb gezet. Moge het helpen en inspireren.
  2. Lezen. (gisteren nog. Net als straks. De hashtag #nevernotreading is niet om te lachen, ik lees echt elke dag. Op dit moment “Boy Swallows Universe“, en wat is het goed!)
  3. Wandelen. (eergisteren) En vorig weekend 35 km op een dag, in aanloop naar de Dodentocht. Klein geheimpje: 35 kilometer is echt ver. Wat doet vermoeden dat 100 kilometer dat ook is.
  4. In bad gaan. (gisteren) Ik doe dat minstens een keer per week.
  5. Mooie zinnen en woorden verzamelen. Elke dag, op mijn Kindle.
  6. Ergens gaan ontbijten. (gisteren nog, met het gezinnetje en mijn schoonpapa, voor vaderdag)
  7. Gesport en gedoucht hebben. (woensdag, bodypump)
  8. Een kast opruimen. (vorige week) Als ik snel wat rust en overzicht nodig heb is het bij mij of een lijstje maken, of een kast uitmesten.
  9. Zingen. Ik kan het niet (ik ben dan weer wel extreem goed in teksten onthouden), maar doe het wel enthousiast. Meestal in de auto.
  10. Snuisteren in een boekenwinkel. (eergisteren, in het fantastische Boekenhuis Theoria in Kortrijk)
  11. Kleren kopen. (eergisteren. Schoenen en twee t-shirts, om precies te zijn)
  12. Op restaurant gaan (eergisteren. Op mijn alleen naar de Mexicaan. Ik ga graag alleen op restaurant, en best, want Youri en ik komen er de laatste maanden precies niet meer toe)
  13. Bloggen. (vandaag. En minder dan ik zou willen)
  14. Voorlezen. (gisterenavond) Ik probeer dat elke avond te doen. Met Dexter in het veelbelovende “De school van de magische dieren“, met Flo in boekjes op haar niveau. Op dit moment is zij wreed fan van dit boek van Dikkie Dik, grote held.
  15. Reizen. De laatste keer was naar Malaga rond Pasen, de volgende keer is naar Zweden deze zomer. <3
  16. Bijleren. (gisteren) Ik volg regelmatig online cursussen. Over van alles, van online marketing tot het masteren van bepaalde apps. Researchen voor artikels valt daar voor mij ook onder, trouwens. Ik doe dat geweldig graag.
  17. Zwemmen. (in Centerparcs, drie weken geleden. Dan wel drie dagen na elkaar)
  18. Foto’s nemen. Mooie dan. (Vandaag, een leuk portret van Flo. Ik doe het wat minder, maar ik kan wel heel blij worden van een gelukt portret, en een afgedrukt fotoboek)
  19. Een goede documentaire bekijken. Genre Louis Theroux of iets op Netflix. Films lukken me maar niet consistent, ondanks de goede voornemens.
  20. Morning Pages schrijven. Mijn gedachten uit mijn hoofd krijgen en op papier zetten, liefst ’s ochtends in stilte bij een kop koffie. Zaligheid. De laatste keer was vorige donderdag, omdat ik vrijdag nood had aan extra slaap, en ik ze in het weekend al eens oversla. Hoe consequenter ik ermee ben, hoe beter ze marcheren, wel.

Zin om mee te doen? Neem gerust over, en link eens hieronder in de comments.