Monthly Archives: oktober 2019

10 dingen die ik afgelopen zomer deed om kindjes te entertainen

De eerste week vakantie van het schooljaar is een feit, en dat doet me eraan denken dat ik nog eens wilde posten hoe ik de kindjes entertainde tijdens de zomervakantie.

Negen weken vakantie is dat, ik heb ze geteld. Meermaals al. De eerste zomervakantie, toen ik amper kon geloven dat ik vanaf het moment dat er een kind naar school ging in de zomer elk jaar voor al die negen weken zou moeten zorgen dat er een volwassene bij dat kind was. Hoe viel dit te rijmen met iedereen die ooit tegen mij had gezegd dat kinderen hebben zichzelf wel uitwijst?!

Believe you me: zo heeft het nog geen enkele keer gevoeld als ik me in januari al zit te buigen over die negen weken zomervakantie (en ze nog eens tel. En nog eens, omdat ik het nog steeds amper kan geloven) en voel hoe kolkende rivieren van zweetparels zich aftekenen tussen haarlijn en wenkbrauwen.

Een van de oplossingen die ik ondertussen heb en mee organiseer is sociale kinderopvang. Een opvangplanning opstellen met en door andere ouders. Tof. Leuk voor de kindjes. Elk jaar weer heel veel werk ook, niet enkel aan vergaderingen en planningen en al die organisatorische shizzle, maar ook in de vakantie zelf. In de paasvakantie en de zomervakantie entertain ik dus niet alleen mijn eigen kidsters als ze thuis zijn, maar ook die van andere mensen op de dagen waarop ik samen met een andere ouder insta voor de opvang. Dat is dan mijn kinderen maal zeven ofzo. Ge kunt er u iets bij voorstellen.

Afgelopen zomer ving ik voor het derde jaar op rij op.
Liet ik de hersenen knarsen en mijn Pinterest-account overuren draaien om activiteiten te bedenken om hen bezig te houden. Net als mijn eigen kinders, op dagen dat we geen uitstap deden en zij amper konden geloven dat WE ECHT NERGENS NAARTOE GINGEN OF WAT?! SERIEUS MOEDER?!

Neen dus.

We deden wel dit: (om enkele dingen te noemen)


1. Gezelschapsspelletjes spelen

Mijn kinderen doen dat graag, de kindjes in de opvang meestal ook. Klassiekers als UNO blijven hier een goed idee (ik deed heelder tornooien met Dexter, ’s ochtends vroeg terwijl zijn uitslapende zus uitsliep), net als Triominos en La Cucaracha.

Kindjes die wat jonger zijn, zoals Flo van drie en half, speelden dan weer graag Bumba Baby Memo en Halli Galli met licht versimpelde regeltjes.

2. Waterspelletjes spelen in alle vormen of maten

Het grote voordeel van warme zomerdagen. Er waren mama’s die zich bekwaamden in het maken van dit soort sponsjes waarmee naar hartelust gegooid kon worden, ik zelf kocht vanuit complete nostalgie een ontplofdink voor waterballonnen zoals ik het kende uit mijn eigen kindertijd en ontdekte dat het nog altijd even leuk en pipi-in-de-broek-spannend is als toen. OMG DE TIKKENDE TIMER!!!

3. Schminken

Op een dag aan het begin van de vakantie kreeg ik het zot in mijn hoofd en kocht ik een schminkdoos van Snazaroo. Zo’n dingen gebeuren blijkbaar als je tweede kind niet gillend wegloopt bij de gedachte aan geschminkt worden, in tegenstelling tot kind 1. Het bleek de beste investering van de zomer, want ondertussen schminkte ik zowat alle kindjes van de opvang. Kindjes vinden schminken de max, zo blijkt, en ik vind het ook leuk, al moet ik wel nog veel oefenen. In het verlengde van kindergezichtjes schminken: het volgende puntje.


4. Sjablonen/ fake tattoo’s zetten

Snazaroo heeft ook handige sjablonen, en dus liet ik geen kinderlichaamsdeel onbeschilderd op sommige dagen van de opvang. Oké, misschien overdreven, maar ze vonden ze wel de max.

5. Voorlezen

Zot hoe leuk mijn kindjes en die van anderen dat blijven vinden. Altijd goed voor een rustig moment. Toppers waren Het kind van de Gruffalo (zelf ook fan), de vintage boekjes van Disney Club die ik op de rommelmarkt vond, en het altijd even mooie en leuke Circusschip. (ja, ik ken het ondertussen vanbuiten)

6. Zoeken in zoekboekjes

Flo heeft er een van Bumba, Dexter en zijn maten gooiden zich onder meer op Olifanten op Reis en Wally.

7. Zoekkleurplaten inkleuren

Een van de ontdekkingen van de zomer, wat ons betreft. Zoek eens op “I spy” op Pinterest, en zie een hele wereld voor je opengaan. Geen dank!

8. Zoektochten organiseren

Het valt me nu pas op dat we deze zomer nogal hebben gezocht. Of zoekende waren, zoals je wilt. In elk geval: ik maakte al eens een zoektocht met foto’s, en nu was het een indianenzoektocht met opdrachten en aan het einde een schatkist met indianenkoekjes waar we de washi-tape niet meer vanaf kregen want niks menselijks is ons vreemd, en van washi-tape opeten ga je blijkbaar niet dood. Ook goed om weten.

9. Dingen maken met schuimklei

Schuimklei is de max omdat ook hele kleine kindjes er toffe dingen mee kunnen maken zonder zichzelf te vergiftigen of zo vol te smeren dat de opvangers van dienst de wanhoop nabij is. Ook hier: Pinterest is uw maat.

10. Fotofilters inzetten

Altijd lachen. Snapchat of FaceApp of iets. Die dingen veranderen ook constant, dus ik haal om de zoveel tijd mijn gsm boven voor een sessie lachen, gieren, brullen. Is dat #badparenting? Het kan me zelfs gestolen worden. Zoals je kunt zien aan mijn gezicht.

Nog meer inspiratie nodig? Ik blogde ook al eens over mijn gigantisch ijsblok (al is het daarvoor misschien niet het moment), en over mijn dessert van wormen in aarde.

Disclaimer: deze post bevat links naar een website die mij commissie uitkeert als iemand iets koopt via die link. Alle meningen en voorkeuren zijn van mezelf.

lilith maakt pompoensoep met appelsien en saffraan van Ottolenghi #cookthebook

Soep en mandarijnen sleuren mij de herfst door, denk ik soms. Grote hoeveelheden van beiden van zodra het blad begint te vallen, liefst. Mijn lievelingssoep van de laatste jaren is ribollita, al maak ik tegenwoordig vaker die uit Honger van Mme Zsazsa dan die van Anna Jones.

Los daarvan zit ik al een tijd in een kooksleur van jewelste. Wat jammer is, want ik kook graag en ik ontspan daar geweldig van. Er zijn pogingen om weer eens meer een kookboek ter hand te nemen, en het vaakst is dat Simpel van Yotam Ottolenghi. Dat lijkt vol te staan van doenbare recepten die zelfs mijn man af en toe zou kunnen lusten, alleen loop ik al weken tegen ingrediënten aan als rozenharissa, zwarte knoflook, sumak en andere exoticiteiten die ze niet hebben in de Ieperse supermarkten.

Ik vond het zo jammer. Altijd weer: o, dat wil ik maken. Fuck, ik heb geen rozenharissa. Bij Yotam zijn er zo tien ingrediënten die in 70 procent van zijn recepten voorkomen, dus het is niet dat je die rozenharissa koopt voor één gerecht. Als ik meer wilde koken uit Simpel, dan moest ik het simpel maken. En een keer investeren voor heel veel kookplezier. Dus bestelde ik een doos vol Ottolenghispul bij Pimenton. (de eigenaar blijkt een luisteraar van Werk & Leven, dus allen daarheen en #nospon)

Sinds de doos gearriveerd is, is mijn leven verbeterd. Ik kan het niet anders zeggen. Ik maakte alreeds de overheerlijke pasta met rozenharissa en olijven. Gisteren aten wij de pasta met pecorino en pistachenootjes. (allebei very much Youri-approved, ook) En afgelopen weekend kokkerelde ik een machtig lekkere pompoensoep met appelsien en saffraan waarvan ik het recept graag met jullie deel.

Beetje spicy, beetje romig, echt een hele toffe en verrassende combinatie voor dit moment. #smaakbommetje Mijn pompoen was trouwens wat waterachtig van smaak, en dat kwam toch helemaal goed dankzij het roosteren. Dus dikke vette hoera!

Pompoensoep met saffraan en sinaasappel van Yotam Ottolenghi

Voor vier tot zes personen

Ingrediënten:

  • 60 ml olijfolie
  • 2 uien, in parten van 2-3 cm (350 gram)
  • 1,2 kilogram winter- of flespompoen, geschild, pitten verwijderd, vruchtvlees in blokjes van 3 cm
  • 1 liter groentebouillon
  • 2 eetlepels rozenharissa
  • 1/4 theelepel saffraandraadjes
  • 1 sinaasappel, rasp er 1 theelepel schil af
  • 180 gram crème fraîche
  • 5 gram korianderblaadjes voor erbij
  • zout en zwarte peper

Verhit de oven tot 220 graden.
Doe de olie, ui en pompoen in een grote kom met 3/4 theelepel zout en royaal versgemalen peper. Meng goed en verdeel het mengsel in een met bakpapier beklede braadslee. Rooster 25 minuten tot alles gaar en gekaramelliseerd is. Haal uit de oven en zet opzij.

Giet de bouillon in een grote pan met de harissa, saffraan, sinaasappelrasp, 1/2 theelepel zout en flink wat versgemalen peper. Breng alles op hoog vuur aan de kook en voeg als de bouillon rustig kookt de pompoen en uien toe met de olie uit de braadslee. Roer goed, draai het vuur halfhoog en laat de soep 5 minuten zachtjes koken. Haal de pan van het vuur, roer de crème fraîche erdoor en pureer de soep glad met een staafmixer. Serveer met wat koriander.

Je ziet van hier dat het hier niet gaat stoppen, met dat kookboek.

Liefhebbers, welke recepten moet ik voornemen?

lilith is een work in progress #worldmentalhealthday

Vandaag is het #worldmentalhealthday. Een belangrijke dag, vind ik, want hoe meer er gepraat wordt over mentale gezondheid, hoe beter. Al was het omdat ik me herinner hoe het voelde om te starten bij een psycholoog met de gedachte in mijn hoofd dat ik niemand kende die in therapie was. Dat dat dus vast betekende dat ik zwak was. Dat er iets heel erg mis met mij moest zijn, dat ik hulp nodig had om gewoon de dagen door te komen. Nu, zeven jaar later, weet ik wel beter.

Praten over mijn angsten en de hulp die ik heb gezocht, heeft ervoor gezorgd dat mensen hun verhalen en worstelingen met mij delen. Via mail, in het echt, ze zijn er, en ze zijn veelvuldig. Iedereen loopt in zijn leven wel tegen zaken aan, en hulp inroepen is dan nooit een teken van zwakte. Ik kan het iedereen aanraden. En ik hoop dat er een moment komt dat we op dezelfde manier kunnen praten over therapie als over naar de fitness gaan, of gaan lopen.

Ik hoop ook dat praten en schrijven over je mentale gezondheid met tijd iets wordt dat we zonder schaamte kunnen doen, al was het omdat onze mentale gezondheid impact heeft op alle aspecten van ons leven. Onze relaties, ons werk, hoe we omgaan met stress en tegenslagen, het is de bril waardoor we de wereld zien. Doen alsof alles altijd op en top is, maakt dingen vaak nog minder op en top.

Ik ben ondertussen niet meer in behandeling bij een therapeut. We zijn daar in onderling overleg mee gestopt toen Flo enkele weken oud was, en alles erop wees dat ik niet nog eens door een loodzware periode met een huilbaby heen zou moeten, zoals bij Dexter het geval was.

Was ik toen genezen? Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik “te genezen” val. Angst is een belangrijk thema bij mij. Ik weet nog dat ik mijn hart in mijn schoenen voelde zakken toen mijn therapeute me in een van onze eerste sessies duidelijk maakte dat die angst altijd deel van mijn ervaring zou uitmaken. Dat ik nooit iemand zou zijn die niet angstig was. Dat mijn angsten net zo goed bij me hoorden als mijn enthousiasme.

Ik wilde toen alleen maar dat iemand die vreselijke angsten, die me al overvielen bij het openen van mijn ogen ’s ochtends, kon wegnemen. Omdat ze toen onleefbaar aanvoelden. Omdat ik ze amper onder controle had. Mijn angsten gingen met mijn dagen aan de haal, en dat was beangstigend. Vicieus cirkeltje, ja. En absoluut niet simpel voor iemand die zo tuk is op controle als ik. (later leerde ik dat die nood aan controle gewoon een gevolg is van mijn angsten, maar dat had ik toen nog niet door)

Die angsten zijn nu gelukkig veel leefbaarder dan een paar jaar geleden. Dat heeft met kennis te maken. Zelfkennis, weten wat mij triggert en waar alles vandaan komt, maar ook boekenkennis. Ik lees veel, en dat helpt. Om milder te zijn tegenover mezelf, maar ook om te zien dat ik niet de enige ben die de weg struikelend aflegt.

Daarnaast heeft de verbetering ook te maken met mijn dagelijks onderhoud, zoals ik dat noem. Ik weet dat ik angstig word als ik moe ben, of overweldigd, of te veel binnen zit. De herfst- en wintermaanden zijn voor mij dus tricky, ik ben gevoelig voor een gebrek aan licht en zuurstof, en dus moet ik zo vaak als mogelijk naar buiten.

Bewegen helpt ook om uit mijn eigen hoofd te geraken en te stoppen met nadenken. Ik geef daar de laatste maanden dus absolute prioriteit aan in mijn agenda, ook in periodes zoals nu, die druk zijn. Net dan moet ik sporten. En zorgen dat ik voldoende uren slaap. Daar ben ik heel streng op. Wat niet altijd simpel is, want ik heb veel slaap nodig. Heb ik een paar dagen te weinig slaap, dan word ik vreselijk triest en negatief. Doen we beter niet te vaak.

Voeding is ook belangrijk in dit verhaal. Ik probeer intentioneel te zijn en geen dingen te eten die mij slecht bekomen, al heb ik ook weken dat ik te veel suiker eet en me alleen al daar mottig van voel. Mottig, triest en angstig.


Ik was de afgelopen weken te veel aan het focussen op mijn gewicht en daar een beetje ongelukkig van aan het worden, dus probeer ik me nu wat weg te houden van de weegschaal en me zo veel mogelijk aan enkele basisregels te houden. Geen frisdrank. Wel veel thee en water. Veel gezonde voeding, groenten en fruit, weinig uit pakjes. Weinig pasta en brood, daar word ik ziek van. Het blijft een zoektocht en soms voelt het ook als een gevecht, zeker in weken dat ik het erg druk heb en mijn hoofd dan wat durf te laten hangen, maar het is zo belangrijk dat ik elke keer weer opsta en opnieuw begin.

Geen alcohol drinken. Alcohol verergerde mijn angsten enorm, besefte ik nadat ik ermee was gestopt. Ik drink dus nooit alcohol, ondertussen al meer dan drie jaar. Geen uitzonderingen op die regel. Dat voelt nog altijd als een van de betere beslissingen van mijn leven.

Praten. Ik heb de chance dat ik een man heb bij wie ik mij van mijn meest kwetsbare kant mag tonen. Het lijkt me vreselijk om dat niet te kunnen of mogen. Ik mag al eens instorten bij Youri, en dat is fijn, al weet ik niet of hij hetzelfde zou beweren. :aah: Ik heb ook vriendinnen waarmee ik makkelijk kan praten over angsten en twijfels en dingen die minder goed gaan. Dat is een cadeau.

Bepaalde stressoren wegnemen door te plannen is ook essentieel voor mij. YNAB gebruiken zorgt er bijvoorbeeld voor dat ik geen financiële stress meer heb. Elke week tijd maken om na te denken over wat ik met mijn uren ga doen zorgt ervoor dat ik de dingen gedaan krijg die ik gedaan wil krijgen. (ik heb daar een online cursus over die in november nog eens live gaat, de moeite!)

Plannen zorgt ervoor dat ik tijd heb voor de dingen die ik belangrijk vind, zoals sporten en bij mijn kindjes zijn en in het weekend iets leuks kunnen doen en koken uit Simpel van Ottolenghi. Ik word veel minder vaak overdonderd door mijn dagen, en dat komt door de systemen en rituelen die ik elke dag weer inschakel. Al zoveel geleerd op dat vlak, de afgelopen jaren.

Bibliotherapie. Ik lees heel veel, en ik heb daar mentaal veel deugd van. Ik luister ook naar heel wat podcasts en audioboeken. Motiverend en troostend. Zorgt ervoor dat ik niet alles geloof dat ik denk. (dit is trouwens een heerlijk boek over therapie)

Zelfzorg. Het modewoord van deze tijd. Voor mij betekent het: al eens een mental health-namiddag inbouwen met koffietjes en magazines. Leuke kleren kopen. Mijn nagels laten doen. Naar de kapper gaan. Mezelf niet verwaarlozen, iets dat ik in het verleden al eens durfde doen omdat ik te veel bezig was met iedereen rond mij om nog veel aan mezelf te denken.

Actie ondernemen. Je bent wat je doet, niet wat je denkt. Ik heb lang de neiging gehad om vooral te denken. Nog altijd soms. Maar ik weet nu dat je maar leert dat je iets kan, door het te doen, en soms op je bek te gaan, of te sterven van angst. Ik zeg soms dat ik wil dat er op mijn grafsteen staat “ze was altijd bang, en ze deed het toch”. Ik doe heel veel bang. Bang is op sommige dagen mijn default-emotie. Ik doe ook heel veel dingen niet, uit angst, maar het wordt beter.

Ben ik er? Ik weet niet wat dat betekent. Ik had nog jaren therapie kunnen volgen, om zaken uit te spitten die ik bewust niet tot op de bodem heb uitgespit. Het zou boeiend geweest zijn, dat weet ik zeker, maar ik had niet de nood om te blijven zoeken en graven. Ik wilde me meer richten op wat kwam dan wat is geweest, en daar heb ik zeker tools voor gekregen.

Voel ik me altijd geweldig en zorgeloos en zonder angsten? Neen gij! Helemaal niet. Er zijn best wat dagen dat ik het allemaal zwaar vind. Geen oma’s hebben voor de kindjes, zelf geen moeder en schoonmoeder meer hebben, een drukke job die ik zelf moet uittekenen en vormgeven, een menage, twee jonge kindjes, heel veel willen, daar niet altijd de energie voor vinden.

Ik merk dat veel met verwachtingen te maken heeft. Met vinden dat iets op een bepaalde manier moet gaan, en de kloof die er is met de realiteit. Soms lukt het beter om dingen klaar te zien, en soms helemaal niet. Soms is alles even een paar dagen heel donker. Het kan dat ik dan weer wat strenger moet zijn op mijn dagelijks onderhoud, maar soms overvalt het me ook schijnbaar zonder reden. Een wolk boven mijn hoofd, die daar dan even blijft hangen.

Dat kan me zwaar frustreren, ik ben iemand die snelle oplossingen wil, maar dan heb ik een man die dingen zegt als “dat gebeurt soms, en dat is niet erg”, en dan voel ik de druk om snel weer sterk op mijn benen te staan wegtrekken. Alleen al dat helpt. Tijd en boterhammen. Er bestaat een Pinterest-tegeltje over: het gaat beter met me sinds het oké is als het soms even wat minder gaat. Weten dat die gevoelens ook bij het leven horen, geeft mij rust.

Ik hoop dat iemand die worstelt hier iets aan heeft.
Ik zat ooit zo diep, dat ik me niet eens kon voorstellen dat er een dag zou zijn waarop ik er weer zin in zou hebben. Die dag ligt al lang achter me. Ik heb geen perfect leven, er is nog veel werk aan, maar ik vind het wel weer tof. De angsten zijn grotendeels sluimerend, en leefbaar. Dat is voor mij een enorm succes.

Ik wens iedereen die het lastig heeft luisterende oren en schouders om op uit te huilen toe. En het besef dat hulp inroepen juist waardevol is, helemaal niet iets om je voor te schamen.

Dirk zegt dat we elkaar weer allemaal eens wat meer moeten vastpakken.
Misschien is #worldmentalhealthday wel het moment om daarmee te beginnen. (of om hiernaar te luisteren. Een keer of tien, misschien)

Flo spreekt #4

Het drama van het tweede kind. Dat de moeder niet alleen veel vaker vergeet om grappige uitspraken in haar Bullet Journal te schrijven (aja, twee kinders, dat spreekt altijd door elkaar, en dus ben ik de uitspraak al vergeten tegen dat ik “wabliefteru?” en “spreek eens zo niet door elkaar!” tegen de andere heb gezegd), het zorgt er vaak ook voor dat ze minder tijd heeft om ze door te sluizen naar haar blog.

Deze uitspraken van de afgelopen weken hebben het alsnog gehaald.

  • Ik was daar echt heel eng voor“. Flo vond iets eng, en was daar heel bang voor.
  • Is dat hier een kleer?“. Wijzend naar een pyjama. Kleren zijn niet gelijk aan slaapkleren, daarmee, en Flo checkt liever dan in pyjama naar school te gaan.
  • Ik ben altijd de beste winnaar hoor mama. Echt altijd van al mijn vrienden win ik. Maar niet soms. Je kan niet altijd winnen, hoor.” Waarop ze me een beetje berispend aankijkt omdat ik dat misschien wel dacht, dat je altijd kan winnen. Zo ben ik wel.
  • Mama, mama, ik heb een supergoed gedeetje!“. Of een ideetje.
  • Ik ben Pippi Langkous en ik durf nergens bang voor te zijn!“. Auw. <3
  • Mag ik scharen?“. Knippen. Ik vind scharen logischer.
  • Kom hier mama, ik ga jou verbeteren“. Ik was nogal ziek en lamlendig in de zetel, en Flo wilde me genezen.
  • Geef mij maar een oplosje“. Het duurde te lang voor ik doorhad dat ze wilde dat ik haar een applausje gaf. Mega-woedeaanval. Zelfs nadat ik in mijn handen klapte als een onnozelaar kwam het niet meer goed. #hetiseenfase
  • Daar moet ik naartoe!“. Ik toon de video van Sylvy Melodie in de kinderacademie, en Flo, die zeer graag zingt en danst, is wreed gedecideerd. Ik heb niet durven vertellen over wat er met Walter is gebeurd en dat de academie gesloten is.
  • OWLY! WAAR ISSEM GEVLOGEN?“. Flo ziet een bliksemschicht.
  • Wat gebeurt er als je tegen het plafond likt?“. Geen idee, eigenlijk. Probeer eens?
  • Weet je wat juf N. zegt tegen mijn kinderen?”. “Neen”. “Babbelkousen!“. *rolt haast over de grond van het lachen*

Meer Flo spreekt?
Hier staan de vorige edities.