Vorige week besliste ik redelijk op den bots om nog eens aan kooklessen te beginnen. Aan de start van 2019 had ik plannen om de jaaropleiding hulpkok te volgen, maar toen het bijna zover was, bleek dat wat te ambitieus in combinatie met mijn andere plannen.
Ik volgde al eens tien lessen “klassieke keuken voor beginners”, en daarna tien lessen “soepen en sauzen”. Als ik de derde reeks af heb (binnen negen weken dus), dan komt dat blijkbaar overeen met het niveau na een eerste jaar hulpkok. Ik koos voor “Italië op je bord”, en zo stond ik afgelopen woensdagavond weer met mijn kookschort aan boven de potten. We maakten drie gerechten, en ze waren alle drie zo lekker dat ik ze direct thuis wilde maken. Risotto met boschampignons, pollo alla cacciatora, en deze heerlijke cake met limoen en ricotta, die ik ondertussen ook al thuis heb gebakken.
Speciaal voor de liefhebbers: het recept.
Limoen-ricottacake to die for
Ingrediënten:
75 gram boter + extra om in te vetten
170 gram suiker
250 gram ricotta
de geraspte schil van twee limoenen + het sap
3 eieren, gesplitst
175 gram zelfrijzend bakmeel, gezeefd
een cakevorm
Bereidingswijze:
Verwarm de oven op 180 graden. Vet de cakevorm in. Meng de boter en suiker en spatel de ricotta, de geraspte schil en het sap erdoorheen.
Klop de eierdooiers een voor een door het mengsel.
Meng de bloem erdoorheen. Klop het eiwit stijf en meng door het beslag. Giet in de cakevorm.
Bak 45 minuten tot goudbruin en check met een naald of de cake gaar is.
Naar het schijnt ook heel lekker met wat mascarpone erop. Zijt content dat ik me heb ingeschreven, jongens.
Eerst en vooral: ik ben geen goede verkoper. Dat is niet altijd handig, want in mijn job moet ik mezelf en de dingen die ik maak soms verkopen, en dan neig ik ernaar om de eerste te zijn om diegene die voor me zit te wijzen op alles dat niet goed is. Neen jong, ik ben geen Hugo Claus, en ik weet het, die Nobelprijs zal ook dit jaar weer aan mijn neus voorbijgaan.
Ik ben niet alleen journalist, ik maak ook online cursussen en ik schrijf boeken, en dat doe ik met hart en ziel, want ik vind dat van het tofste dat er is: iets maken waar anderen iets aan hebben, en hen daarna ook begeleiden doorheen het traject dat volgt. Mijn eerste cursus was “YNAB voor beginners”, een relatief kleine cursus die toch al zeer veel mensen heeft geholpen om hun eerste budget op te stellen en te starten met het programma. De reacties die ik krijg zijn heerlijk, ik zie in de Facebookgroep ook op dagelijkse basis welke veranderingen mensen doormaken als het gaat over financiële gemoedsrust, en dat is super.
Baas over eigen Tijd was een veel groter project, waarvoor ik vorig jaar een volledige maand heb afgeblokt samen met Anouck Meier. Het resultaat was een cursus waarvan wij onmiddellijk het gevoel hadden dat mensen er potten mee zouden breken, alleen: zolang dat nog niet is gebeurd kun je alleen hopen dat het systeem dat we in die cursus aanleren even waardevol zal zijn voor anderen als het voor ons was.
Ik vind dat spannend. We vragen een investering in tijd en geld, en we wisten dat die investering zou opleveren als mensen ook bereid waren om het werk te doen.
De resultaten die onze Tijdsbazen (want zo noemen we die dappere zielen) neerzetten bleken gelukkig al snel geweldig. Gisteren gingen we voor de derde keer open, en dat deden we deze keer met nog veel meer vertrouwen, omdat we een hoop cursisten op de rooster hebben kunnen leggen in aanloop naar deze lancering.
Hun laaiende enthousiasme sterkt ons geweldig om ervoor te gaan en zoveel mogelijk mensen de mogelijkheid te geven om mee te stappen in het traject van Baas over eigen Tijd. Er is bijvoorbeeld Bénédicte, die twee apotheken runt en vorig jaar het plezier in haar job verloor. Na het volgen van de cursus ontdekte ze dat het niet aan haar job lag, die ze nu wel met plezier doet, maar aan de chaos door het gebrek aan systeem. Of Miet, die zegt dat haar gezin voelt dat er een Miet van voor de cursus is en een van erna, omdat ze een kalmere mama geworden is. Of Valérie, die twee zaken runt, een dochter heeft, en sinds ze de cursus volgde haar weerstand tegenover plannen en routines zag smelten als sneeuw voor de zon.
Of Elke, die afgelopen zomer een boek schreef, haar eigen granola lanceerde en er nog een podcast bijnam. What? Lees hier hoe ze nochtans voor de start van de cursus dacht dat er niet eens tijd was om dat boek te schrijven.
Dus ja, ik ben ongelooflijk preus op de cursus, maar nog veel trotser op al onze Tijdsbazen die hun dromen waarmaken, weer tijd vinden om een leukere partner en mama te zijn, en ervoor gaan, met controle en grip op hun leven. En dat kunnen jullie deze week dus ook. We zijn open tot maandag 2 december om 15 uur. Daarna weten we niet of en wanneer we nog eens lanceren. Wil je dus nog voor het einde van het jaar beginnen met je leven een draai te geven, lees dan hier wat wij gemaakt hebben en hoe wij jou kunnen helpen met je dagen weer in handen nemen. Kun je de cursus niet onmiddellijk volgen? Niet erg, je aankoop garandeert dat je het cursusmateriaal beschikbaar hebt op een moment dat er wel tijd is. En dankzij de cursus zullen die momenten er alleen maar op vermeerderen.
Ik beman de live chat vandaag, dus je kunt daar al je vragen komen stellen. Chatten, hoe nineties is dat?ASL?
“Wat heb je gedaan vandaag?”. “Niks”. “Ik ben het vergeten”. “Ik weet het niet meer”.
Voor iedereen die kinderen heeft die beeld zonder klank voorzien van zodra een van de ouders polst naar hun dag, heb ik een tip die ik een tijdje geleden ergens las en met succes introduceerde in mijn huisgezin.
Oké, het duurde even voor Dexter het niet meer stom vond, maar de laatste weken vragen zowel Flo als hij ernaar als we na thuiskomst van school iets zitten te eten: de dobbelsteen.
Men neme: een dobbelsteen. Men gooie: om beurt, wij doen van klein naar groot, dus eerst Flo. Men vertelle: een ding per gegooid oog. Iets dat we nog niet wisten over je dag. Iets dat je deed. Of hoorde. Of zag.
Sinds de introductie van de dobbelsteen weet ik veel meer over mijn kinders. En leuk neveneffect: zij ook over mij en over hun vader, die ook soms meedoet.
Ervoor vertelde ik bijvoorbeeld niet snel over de lastige telefoontjes die ik soms moet doen, of dat ik al een week zoek naar die ene mens die door mij geïnterviewd wil worden over een moeilijk onderwerp. Wat ik al helemaal niet deed: vertellen hoe ik me daarbij voel, hoe ik zelf dingen oplos, waar ik de bal heb misgeslagen en hoe ik daar dan mee probeer om te gaan.
Neen, ik geef hier niet dikwijls opvoedingstips, want weet ik zelf veel. Maar de dobbelsteen, die gaan we erin houden.
Jullie kennen mij ondertussen goed genoeg om te weten dat ik niet hersenloos met geld smijt. Ik ben niet opgevoed met veel geld, ik ben voorzichtig van nature, en dus heeft het een tijd geduurd voor ik het geld dat ik verdiende durfde investeren in mezelf. Toen ik zelfstandig werd kwam het niet eens bij me op. Ik studeerde journalistiek, en dat leek het dan lang. Ik werkte, deed voort, werkte nog wat. Dacht dat ik wel beter zou worden al doen. Dat was ook voor een deel zo.
Ondertussen ben ik bijna dertien jaar zelfstandig. Ik definieer mezelf niet meer als freelance journalist, omdat ik ondertussen veel meer doe dan enkel reportages maken. Ik maak content in heel wat vormen, boeken, podcasts, online cursussen, en dan ben ik er nog niet eens.
Dat ik dat kan doen heeft te maken met het feit dat ik al een paar jaar geld dat ik verdien investeer in opleiding. Online cursussen en memberships, bijvoorbeeld. Ik heb daar al over verteld in onze podcast, en als ik erop terugkijk dan wou ik dat ik vele jaren eerder had beseft dat ik nog zoveel te leren had.
Ja, ik lees elk jaar veel boeken, maar ik vind dat je een boek niet kunt vergelijken met het leren van een systeem dat je toelaat om je dingen echt eigen te maken. Er is zo’n groot verschil tussen iets weten en iets ook echt doen. Als iemand me kan leren hoe ik iets echt kan implementeren in mijn leven, dan betaal ik daar graag voor. Omdat de opleidingen die ik ondertussen volgde zichzelf al in veelvoud hebben terugbetaald. Ik volg dan ook niet om het even wat, en de investeringen die ik heb gemaakt waren eigenlijk zo goed als altijd de moeite. Ik zit elke week te studeren, tegenwoordig. Over van alles en nog wat. Soms tijdens mijn ochtendroutine, soms ’s avonds of in het weekend. Ik geniet daar belachelijk hard van, ook.
Vandaag hoorde ik mijn geliefde Brooke Castillo daar iets over zeggen in haar geweldige podcast. “Zou je liever een miljoen dollar winnen of verdienen?“, vroeg ze. Waarop ze zei dat het eerste kiezen niet zo slim was, omdat je door dat geld te winnen het proces niet telkens opnieuw kon herhalen. Dat is wat een goede coach doet, hoorde ik ook in deze podcast van De Standaard. En dat doe ik ook in de online cursus Baas over eigen Tijd die ik met Anouck Meier maakte, en die maandag voor de laatste keer dit jaar live gaat.
We geven je geen maand vakantie, ook al weten we door onze test op Werk & Leven dat jullie die wel zouden kunnen gebruiken. We leren jullie wel een systeem aan dat toelaat om de rest van jullie leven jullie dagen in te richten op een manier die jullie dient. En dat is volgens ons nog veel meer waard.
In aflevering 25 van Werk & Leven heb ik het met Anouck over jezelf blijven opleiden als ondernemer, en de vele manieren waarop we met vallen en opstaan leerden hoe je je eigen baas wordt en blijft. We delen onze acht voornaamste lessen uit meer dan tien jaar ondernemerschap.
Mocht je interesse hebben om een deel van ons systeem gratis en voor niks mee te krijgen: we geven maandag om 14 uur een online workshop over themadagen, en het wordt keihard de moeite.
Kun je er niet bij zijn op dat moment? We sturen de herhaling naar de mailbox van iedereen die zich hier geregistreerd heeft. Doen!
Ik ga anders eens iets zeggen dat jullie de laatste weken waarschijnlijk nog van niemand anders hebben gehoord: wat vliegt de tijd toch snel! Ik heb gisteren de tekst voor mijn kerstkaartjes geschreven, en dat is opvallend, want volgens mijn berekeningen was het de week ervoor nog zomer. Maar goed, het is wat het is, we moeten ermee verder, en ik weet niet of jullie er iets aan hebben om te lezen dat ik ondertussen een worsteling van jewelste met de herfst achter de rug heb, maar indien niet, scroll gerust door naar puntje drie.
Ik worstel met de herfst. Hoe erg ik ook probeer om me ernaar te zetten, er moet altijd wat gepitst en geduwd en geweend worden, exact zoals dat op dagelijkse basis tussen mijn twee kinderen gaat. Het zorgt er vooral voor dat het eetpatroon waarover ik al eens graag naar huis schreef op niet veel meer trekt (ook met dank aan de kilo’s snoep die de kindjes met Halloween naar huis sleepten, en de kilo’s chocolade die door Sint-Maarten werden afgeleverd), en ik mezelf niet zo makkelijk ’s avonds nog het huis uit krijg gestampt om te gaan sporten. Resultaat: oude oorlogswonden wat betreft de weegschaal en mijn lichaamsbeeld springen weer open, er moet heel wat ontsmettingsmiddel aan te pas komen om al wat ettert weer proper te maken, en ik sta erbij en kijk ernaar. Vanuit de gedachte: sukkel ik daar nu echt nog allemaal zo mee en ik ben bijna veertig wtf. In elk geval: gisteren ben ik nog eens gaan sporten. Afgelopen weekend was mijn eerste weekend zonder brol. Onward and upward.
Zaterdag nam ik na de aankomst van de Sint in Antwerpen (vonden jullie dat ook zo’n event, met *kuch* al die aanpassingen *kuch*?) een moment voor mezelf. Zonder de kindjes en man. Een geval van eerst je eigen zuurstofmasker opzetten, na drukke weken voor zowel mij als de husbando. Wat het dan ook compleet fenomenaal maakt dat hij me de afgelopen dagen de ruimte gaf om wat op mijn positieven te komen. Ik zeg het niet vaak, maar ik wens iedereen zo’n husbando. Ik heb het gevoel dat ik er weer wat beter tegen kan, en dat is nodig. Want!
Er komen drukke, maar fijne weken aan. Volgende week lanceren Anouck en ik nog eens de online cursus “Baas over eigen Tijd“, een cursus die we gemaakt hebben omdat we na jaren van te vaak verzuipen in onze eigen to do-lijsten een systeem hebben gemaakt dat ervoor zorgt dat we onze dagen veel minder aan het toeval overlaten, en zo veel meer tijd overhouden om dingen echt gedaan te krijgen en al eens een boek of vijftig per jaar te kunnen lezen. In mijn geval dan. Bij Anouck is dat zoveel reizen dat ik elke podcast-episode moet vragen hoe ze het gesteld heeft. We wensen iedereen zo’n systeem toe, al was het omdat het de stress grotendeels in bedwang houdt, ook in bijzonder drukke weken. Volgende week maandag, 25 november, geven we om 14 uur een gratis voorproefje van die cursus, in de vorm van een interessante online workshop met de titel “Stop met verzuipen in bergen to do’s: hoe themadagen je kunnen redden”. Als je moet werken op dat moment, dan kun je de herhaling gratis en voor niks in je mailbox krijgen na afloop, maar alleen als je je even registreert hierboven. Ik zou het niet laten als ik van u was.
En oh ja, Sint-Maarten kwam hier ondertussen langs. Wij gaan in de Westhoek nog wat vroeger in Sint-modus dan anders, en dus heb ik een goede tip voor alle kindertjes die graag tekenen, zoals mijn Flobo/Flokiedo/Flokie. De Dessineo is echt wel een machtig ding, en neen, ik word niet gesponsord (als je op de link klikt en iets koopt krijg ik wel een beetje commissie, dus doe gerust), ik ben gewoon enthousiast. Een lichtbak waarmee ze in verschillende stapjes de leukste tekeningen kunnen maken. Had ik dat als kind gehad, ik was zot geworden. En ik had misschien wel meer kunnen tekenen dan zo’n mannetje waarin het woord “zot” staat. Zeker op jullie brieven aan de sint zetten, mocht er nog twijfel bestaan over wat er in die schoen moet.
Fijne werkweek allen! (de onderste foto is jammergenoeg niet van mijn mealprepsessies, waarover ik een tof en immens populair e-bookje heb gemaakt voor Werk & Leven (even naar beneden scrollen om het te downloaden). Het was wel een bordje dat ik vorige week at bij The Avocado Show in Brussel. Waanzinnig mooi en waanzinnig lekker. Ik wil er een in Ieper, nu. En ja, ik weet het van de avocado’s, maar ze doen hun best, net zoals ik)
Het is komiek: de afgelopen dagen spraken verschillende mensen me aan over krak hetzelfde. Dat ze eindelijk naar mijn podcast Werk & Leven geluisterd hebben, en dat ze dachten dat dat iets ingewikkelds was, tot ze het probeerden. Dat ze verschoten van hoe tof die podcast is, ook. Ik blij, maar ook wat verbaasd.
Als het voor mensen die mij kennen tot aan aflevering 24 duurt voor ze beseffen dat luisteren niet ingewikkeld of onmogelijk is, hoe zit het dan met al die anderen?
Het is niet omdat ik zelf een podcast heb dat ik het zeg, maar ik wil iedereen duidelijk maken dat naar zo’n podcast luisteren tegenwoordig niet ingewikkelder meer is dan op “play” duwen op Spotify of Netflix. We staan trouwens op Spotify om dat te bewijzen.
Van podcasts wordt nog altijd jammerlijk gedacht dat je moet gestudeerd hebben om ernaar te luisteren. Terwijl je niet eens gestudeerd moet hebben om er een te maken. Toch niet als je een goede sound engineer hebt, zoals wij. En gouden micro’s!
Zo jammer dat die drempel nog hoog is. Er bestaan zoveel geweldig leuke, ontroerende, interessante, toffe, spannende en hilarische podcasts. Als je het jezelf echt makkelijk wilt maken, dan moet je niet meer doen dan naar de site van die podcast surfen, daar op zoek gaan naar een episode, en op play duwen.
Bij ons ziet dat er zo uit:
Tegelijk word ik ook weer vaker aangesproken over mijn podcast dan over mijn blog, dus het hangt er wat van af wie ik voor me heb.
Speciaal voor iedereen die bang is dat een podcast te ingewikkeld is, een korte spoedcursus.
Wat? Een uitzending met geluid waarnaar je luistert wanneer je dat zelf wilt.
Wat kost dat? NIKS! Een podcast is gratis. Mensen blijken bij het horen van “abonneer je op onze podcast” te denken dat abonneren zoals bij Netflix of Spotify wil zeggen dat je ervoor moet betalen. Als ze dan beseffen dat wij die podcasts voor nieten maken snappen ze er niks van.
Laatste keer: al onze podcasts vallen gratis te beluisteren, abonneren is niet meer dan zorgen dat je een seintje op je telefoon krijgt om te laten weten dat er een nieuwe aflevering klaarstaat. (hier heb ik dat allemaal al eens beter uitgelegd)
Hetzelfde met abonneren op de geweldige nieuwsbrief van Werk & Leven, trouwens. Ook dat is volledig gratis, en je krijgt elke week een bommetje boeiende info in je inbox, vlak voor het weekend. Ideaal.
Waarover praten jullie dan zoal?
Waarover niet? Over ons werk en ons leven, over het ouderschap, soms spreken we met een expert, zoals hier met Nina Mouton, en soms met een bekende blogger, zoals hier, met Mama van Vijf.
Om eens een gedacht te hebben: een lijstje met de titels van de laatste afleveringen.
Tof zulle, echt waar.
Dus. Ge wilt eens luisteren?
Klik dan hier, en scroll eens door al onze shownotes. Van waaruit je telkens dus gewoon op play kunt duwen en luisteren, gewoon op uw computer zonder ingewikkelde shizzle. Of hier, en abonneer je GRATIS zodat je de nieuwste aflevering krijgt. (en lees eens door de reviews, mensen zijn echt megapositief dus allez zo erg zal het niet zijn) Of hier, dan zie je ons ook passeren. En laat eens weten wat je ervan vond.
