Monthly Archives: december 2019

Dingen die ik al heb gedaan in de kerstvakantie

Geschreven op | lijstjes
  • een hele dag in mijn pyjama blijven lopen (vandaag)
  • naar Home Alone gekeken met de kindjes (obligatoir)
  • naar een show van Cirque du Soleil gekeken met Dexter die 120 vragen per minuut op me afvuurde (waarom doet die dat? Wie is die kleine vrouw? Wat doet die in die meneer zijn buik? Doet dat pijn?)
  • me elke dag voorgenomen om de volgende dag wat meer in actie te schieten (tevergeefs)
  • tahinkoekjes gebakken (lekker)
  • me elke dag voorgenomen om minder koekjes en andere voeding tot mij te nemen (tevergeefs)
  • geknutseld met Flo (al zeker zes keer)
  • geschilderd met Flo omdat ze de nieuwe Bob Ross wil worden en gelijk heeft ze
  • naar de Warmste Week geweest met de kindjes
  • begonnen met mijn kookschrift (waarover vast ook wel eens meer)
  • mijn lijstje met 20 voor 2020 gefinaliseerd (waarover snel meer)
  • mijn 62ste boek van 2019 uitgelezen
  • mijn diepvries gevuld met soep
  • een hele dag kinderloos met Youri door Rijsel gestruind en heerlijk Italiaans gegeten
  • een hele dag rondgelopen met twee verschillende kousen aan
  • beseft dat ik mijn blog wat verwaarloos
  • zwaar gereflecteerd over het jaar dat was en wat ik anders wil
  • me aan zee staan vergapen aan het gebrek aan horizon omdat de kleur van het water naadloos overging in die van de lucht
  • mijn fotoboek van 2018 afgewerkt en doorgestuurd om te laten printen
  • frieten met mayonaise gegeten om vier uur ’s middags
  • al vijf keer gedacht dat er soms eens getamzakt moet worden als dat nodig is, en het lijkt nodig

Ik kom dus sowieso terug, maar ik denk niet dat het dit jaar nog zal zijn. In elk geval: ik wens iedereen die daar de mogelijkheid toe ziet wat getamzak toe in de dagen die volgen. Ik wist niet eens meer dat ik het in me had, en dan plots: zo leeg en lui als maar kan zijn.

Geniet van de jaarovergang, dat gaan wij hier ook doen. In onze pyjama. Omdat het kan.

Mijn tien favoriete boeken van het jaar (+ mijn statistieken)

Geschreven op | boeken

We moeten er niet onnozel over doen: 2019 is nog niet klaar, en toch is het nu al een topleesjaar.

De cijfers? Ik geef u de cijfers!

Tot op heden:

  • las ik 59 boeken, goed voor 15753 pagina’s.
  • las ik dus niet alleen korte boeken (ha, dat had je gedacht), maar ook hele lange. Het dikste boek dat ik las was Het Achtste Leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili, goed voor 1275 pagina’s. Het dunste boek was De Tovervinger van Roald Dahl dat ik las met Dexter en Flo, goed voor 43 pagina’s. Boekjes als de Gruffalo en Disneysprookjes die ik al tot in het oneindige voorlas heb ik zelfs niet meegeteld, moet keer peinzen.
  • de gemiddelde rating die ik dit jaar gaf was 3,5 sterren. Dat heeft veel te maken met het feit dat ik nog altijd weiger om een slecht boek uit te lezen.

Geen idee waar ik ga stranden, want ik heb nog wel even te gaan, maar die zestig komt zwaar in zicht. Beste leesjaar sinds het begin van de tellingen dus, blij mee, zulle.

Dit waren mijn vijf favoriete boeken in de categorie fictie:

  1. The Great Believers van Rebecca Makkai
    Een favoriet kiezen na zo een leesjaar is allesbehalve simpel, maar dit is hem. Geen enkel ander boek wist me zo te raken en mee te slepen als The Great Believers, een verhaal dat zich afspeelt in Chicago in een periode waarin AIDS een bloedbad aanrichtte in het homo-milieu. Dit boek was zo goed geschreven en kwam bij mij enorm hard binnen.

    Vertaald als “Een stralende toekomst“.
  2. Fleishman is in Trouble van Taffy Brodesser-Akner
    Een boek over relaties en scheiden en de tijd waarin we leven dat me deed lachen en ook een beetje huiveren, zo goed en zo verrassend was het. Het deed me op een bepaalde manier wat denken aan de stijl van Meg Wollitzer, en ja, Taffy Brodesser-Akner, dat is een stevig compliment.
  3. Olive Kitteridge van Elizabeth Strout.
    Vorig jaar las ik “My name is Lucy Barton”, en ik vond het zo goed dat ik graag nog iets van deze auteur wilde lezen. Ook dat viel zeer goed mee. Op de dag dat ik hem uit had, las ik dat er een vervolg is. Op het lijstje voor volgend jaar daarmee, want Olive is mijn ding.

    Vertaald als “Olive Kitteridge“.
  4. Wonder van R.J. Palacio
    Een Young Adult novel, ik ben daar sinds dat met die vampieren wat voorzichtig mee geworden, maar dit verhaal over een jongen met een gelaatsafwijking was recht in mijn feels, ik kan het niet anders zeggen. En verfilmd blijkbaar, al heb ik het altijd wat moeilijk met boeken die verfilmd zijn, dus niet per se op mijn lijstje, maar misschien wel op dat van u.

    Vertaald als “Wonder“.
  5. Eleanor Oliphant is Completely Fine van Gail Honeyman
    Ik heb het voor getormenteerde personages waar iets mis mee is. Ik zat dus helemaal goed met Eleanor Oliphant, een meisje dat het lastig heeft met sociaal contact en om een of andere reden vreselijk eenzaam is. Tot ze bevriend raakt met een wat vreemde IT-er op haar werk. Bevreemdend en mooi boek.

    Vertaald als “Ik ben Eleanor Oliphant- met mij gaat alles goed.”

Dit waren mijn vijf favoriete boeken in de categorie non-fictie:

  1. Digital Minimalism van Cal Newport
    Deze las ik tijdens mijn tweedaags tripje naar Londen in februari, een tweedaags tripje waar ik absoluut een traditie van wil maken, maar dat is een ander verhaal. Ik vond Digital Minimalism zo tof dat ik me heb voorgenomen om het snel te herlezen en er concreet mee aan de slag te gaan. Ik heb de afgelopen jaren al serieus digitaal geminimaliseerd, maar het kan ook nog serieus beter.

    Vertaald als “Digitaal Minimalisme.”
  2. Atomic Habits van James Clear
    Dit is een boek waarnaar ik maar blijf teruggrijpen, omdat het van het boeiendste is dat ik ooit heb gelezen over de kracht van gewoontes en hoe je met kleine aanpassingen tot grote resultaten kunt komen. Boven al heel praktisch en bruikbaar, en zo heb ik ze graag.

  3. #nietaankindengezinverklappen van Hanne Luyten
    Het boek waarvan ik wou dat ik het had geschreven, en waarvan ik toch blij ben dat de geweldige Hanne Luyten het deed. Een feest van herkenbaarheid, dit boek, vol anekdotes van een moeder die ook maar iets doet. Aan druk zes toe, ondertussen, en ik vind dat helemaal terecht.

  4. Maybe you should talk to someone van Lori Gottlieb
    Een boek over therapeuten en therapie, maar dan helemaal niet zwaar. Ik heb hier veel uitgehaald, en het was los daarvan ook gewoon fijn om eens de andere kant van het verhaal te lezen nadat ik zelf een tijd in therapie was.

    Vertaald als “Misschien moet je eens met iemand praten“.

  5. Weet je, ik heb het ook niet gemakkelijk van Wilfried van Craen
    In de rapte meegenomen uit de bib, en zo graag gelezen. Ik kende de filosofie van Michel de Montaigne niet, maar dit boek neemt je mee langs zijn belangrijkste inzichten, en koppelt dat aan cognitieve gedragstherapie en principes uit de mindfulness. Klinkt saai? Kan goed zijn, maar ik vond het een van de interessantste boeken die ik het afgelopen jaar las.

Wil je op de hoogte blijven van alles dat ik lees? Abonneer je dan op mijn maandelijkse boekennieuwsbrief #nevernotreading.

Niks in deze post is gesponsord, ik krijg wel commissie als jullie iets kopen nadat jullie op een van de links hebben geklikt.

Jullie nog iets tofs gelezen in 2019? Laat je zeker gaan in de reacties!

lilith heeft een secuur kind gemaakt

Geschreven op | flo

Ik kan er met bewondering en ontroering naar zitten kijken, naar mijn eigen kind. Kind nummer twee, dat al van bij de geboorte duidelijk maakte dat ik niet moest denken dat ik alles in mijn leven kon plannen en voorspellen. In mijn hoofd plande ik voor een helse periode met huilbaby nummer twee. Ge hebt nooit twee dezelfde, aldus de volksmond, maar ik wist zeker dat dat voor mij niet zou tellen. Ik zat er compleet naast.

Nu, bijna vier jaar later, is zij het kind dat ons met verstomming slaat omdat ze geboren blijkt met een rugzak vol geduld. Iets waarover zowel haar moeder als haar broer niet lijken te beschikken, dus dat contrast is best bijzonder. Terwijl wij al na drie seconden gefrustreerd raken omdat dingen niet lukken, jassen en schoenen tegen de grond zwieren omdat die niet in een halve seconde dicht geraken, en creatieve werkjes aan de kant gooien omdat ze niet mooi genoeg zijn en alles te veel werk is, blijkt Flo zo secuur als ze groot is. Zeker van haar stuk. Overtuigd van zichzelf, ook. Flo kan het, en ze neemt er haar tijd voor.

Terwijl ik plaktattoo’s op mijn pols zet om mezelf eraan te herinneren dat ik niet zo door mijn dagen en leven mag sjezen en moet blijven ademen, heeft zij tijd. Met bakken. Herinnert ze me eraan dat tijd hebben een keuze is als een ander.

Haar schilderwerkjes en tekeningen doen me soms naar adem happen. Net als haar broer wil ze alles zelf doen, maar als het niet lukt, dan doet ze gewoon nog wat verder tot het wel lukt. Als ze een snoepje krijgt van iemand bewaart ze het voor later, iets dat ik nog nooit heb gedaan, en haar broer al zeker niet. Flo heeft geduld, en ze laat zich door niemand opjagen en ik geloof mijn ogen amper. Ik ken het niet. Hoe is dat mijn dochter, zelfs?

“Ik doe gewoon op mijn gemakje”, zegt ze dan met een overtuiging en wijsheid waar ik week van word.

Daar sta ik dan, met mijn sterren op mijn pols, geweldig veel van haar te leren.

Ze heeft geen idee, en alle tijd van de wereld.

Ik ben zo blij voor haar, en voor ons allemaal.