To laugh is to risk appearing a fool, To weep is to risk appearing sentimental. To reach out to another is to risk involvement, To expose feelings is to risk exposing your true self. To place your ideas and dreams before a crowd is to risk their loss.
To love is to risk not being loved in return, To live is to risk dying, To hope is to risk despair, To try is to risk failure.
But risks must be taken because the greatest hazard in life is to risk nothing. The person who risks nothing, does nothing, has nothing, is nothing. He may avoid suffering and sorrow, But he cannot learn, feel, change, grow or live. Chained by his servitude he is a slave who has forfeited all freedom. Only a person who risks is free.
The pessimist complains about the wind; The optimist expects it to change; And the realist adjusts the sails.
Het is gedichtendag, die ene dag waarop ik al jaren doe alsof ik iets afweet van poëzie. Meer van dat?
Als ik een ding heb geleerd uit zeven jaar ouderschap, dan is het dat er met kinderen weinig te forceren valt. Al droom je nog zo hard van een lezer, de kans bestaat dat je een kind hebt gemaakt dat geen boek wil vastnemen al kreeg hij er een grote doos Pokémonkaarten bij. Ook geleerd: een kind kan iets leuk vinden, en drie seconden later al weer stom. Pokémonkaarten, bijvoorbeeld. Kinderen zijn opgetrokken uit onvoorspelbaarheid en dingen die zelden logisch in elkaar zitten. Als ouder legt ge u daar best bij neer.
Met een moeder en vader die graag in de keuken staan, konden we dus alleen maar hopen op een goed gesternte dat ervoor zorgde dat die goesting wat werd doorgegeven. En kijk, het lijkt gelukt. Zowel Dexter als Flo willen leren koken, kijken en roeren graag mee in de potten als wij in de keuken staan (leve een open keuken ook, wat dat betreft), en dus bracht de kerstman hier een kinderkookboek van Ketnet! Machtig, en ze gingen direct aan de slag met post-its en ik met het voornemen om elke maand iets met hen te koken.
Januari is ten einde aan het geraken, en hell, wij kookten zelfs al twee dingen uit dat boek. Hashtag strevers. Worstenbroodjes en chocolademousse, om precies te zijn, volgens Flo de beste ter wereld.
En eigenlijk kookten we al drie keer, want nadat ik de worstenbroodjes had gemaakt met Flo, vond Dexter ze zo lekker dat we ze een tweede keer inplanden.
Oké, dit recept is geen kernfysica, maar dat is het net als je met kinderen wilt koken: je wilt iets eetbaars bekomen, zonder dat er kinderen met afgesneden vingers of bloedneuzen aan te pas komen. Ook jij en je keuken moeten het zien te overleven. Met dit recept is dat allemaal al twee keer gelukt.
Recept voor een bakplaat vol miniworstenbroodjes:
Nodig:
een vel bladerdeeg
1 ei
1 blik kleine of grote worstjes (met grote is er nog een extra taakje, ha!)
Zo maak je het:
Verwarm je oven op 220 graden. Snij repen van het bladerdeeg, en bij grote worstjes snij je die in drie. Rol de worstjes losjes in het deeg, dat kleiner mag zijn dan het worstje. Leg met de sluiting naar beneden op een bakplaat met bakpapier. Klop het ei los met een vork, en strijk de worstenbroodjes ermee in. Laat 10 à 15 minuten goudbruin worden. Serveer met een lekker sausje en eet warm op.
Dit kunnen de kindjes zelf doen: worsten in drie stukken snijden. Bladerdeeg snijden en rond de worstjes rollen. Op de bakplaat leggen en inborstelen met eigeel. Opeten.
Mocht er interesse zijn in het recept voor de chocolademousse post ik het ook wel nog eens.
Heb jij toevallig leuke recepten in je mouw zitten om met kinderen te maken? Deel ze dan gerust hieronder.
Het was toen ik mijn ene bullet journal aan het migreren was naar mijn spiksplinternieuwe van Werk & Leven (ze zijn zo mooi en oranje, only my favorite color), dat ik besefte dat ik nog een lijstje heb staan met citaten van mijn dochter die deze blog nog niet hebben gevonden.
Beter laat dan nooit: dit pende ik de afgelopen weken ijverig neer om niet te vergeten.
“Kijk daar, een spoor van streep!“. Waarop ze op het strand naar een lijn in het zand wijst, en ik bijna in mijn broek doe van het lachen.
“Op een grote paddestoel, vol met witte stippen, zat kabouter Spinnevoet, heen en weer te wippen“. Kabouter Spinnevoet, zeg. I die.
“Mama, wij zijn toch de goeiste kokers van de hele wereld?“. Flo is enthousiast over haar culinair talent, en dat van mij. Altijd tof.
“Ik vind dat echt heel erg kiezelig“. Kiezig, eigenlijk. West-Vlaams voor vies.
“De lucht is nu al maniger“. We komen buiten en plots is het donker, mét maan. Ik had dat nooit zo mooi kunnen zeggen.
“Die trui voelt heel gezellig hoor, mama“. Commentaar op de nieuwe trui met een dikke duim erbij.
“Die raket is neergestorven he mama?“.
“Je moet nu wel eventjes wachten in de lieveling“. In de living, gelijk ze zeggen.
“Dat is echt keirelekker!“. Beirelekker, gemengd met keilekker. Volgens mij dus echt wel zeer lekker.
“Mag ik eens met mijn doktersluister naar jouw hartje luisteren?”. Want een stethoscoop is ook zo’n groot woord.
“HUH?! Als ik me ogen toedoe, dan zie ik helemaal niks!“. No shit, Sherlock.
“Mama, je bent een grapperik“. I know, kindje, I know.
Ik geloof in de kracht van gesprekken met vreemden, van ervaringen uitwisselen en je kwetsbaarheid tonen.
Ik geloof dat vriendelijk zijn altijd in de mode is.
Ik geloof in do no harm, but take no shit.
Ik geloof dat voorbereiding niet alles is, maar wel enorm veel.
Ik geloof in de helende kracht van een kom soep en een nacht slaap.
Wie ooit mijn Blogboek las (I salute you, en neen, het is niet meer beschikbaar, ik moet dat nog eens aanpassen besef ik net), herinnert zich misschien dat ik toen al pleitte voor het schrijven van een manifesto voor je blog. Ik omschreef het als een gepubliceerde uiting van de intenties, motieven en dingen waarin iemand gelooft, en hieronder vind je nog enkele van de zinnen die ik er toen in liet opnemen.
Een manifesto (of nog middeleeuwser: handvest!) is minder zwaar dan het klinkt, en ik omschreef het op dezelfde pagina als je rebel yell, dat waar jij voor staat en voor wilt staan. Een snedig lijstje dat je blog (in bovenstaand geval), maar ook je werk of je leven, je ouderschap of de manier waarop je met je geld omspringt vorm kan geven.
Ik hou misschien meer van manifesto’s dan van lijsten met goede voornemens, omdat ze een mix zijn van van alles. Van je doelen, net zo goed als van zinnetjes die ik als “wisdom for the ages” zou omschrijven. Een stevig manifesto gaat er bij mij altijd in. Gretchen Rubin van The Happier Podcast heeft er rond “Outer Order, Inner Calm“, gewoontes, geluk, en nog wel een paar meer. Op 1000manifestos.com vind je er ook een paar geweldige van bedrijven: “Ten Things We Know to be True” van Google, en het overbekende Holstee Manifesto met “This is your life” aan het begin, en die fantastische reclamespot van Apple die er eigenlijk ook een is. Of deze, van het sportmerk Lululemon die vol wijsheid staat.
Een goed manifesto fungeert als een soort kompas voor de keuzes die je maakt, en is een manier om de essentie te vatten van waar jij in gelooft.
Mocht je nog niet naar de laatste podcast van Werk & Leven geluisterd hebben, dan kan ik je dat ten zeerste aanraden, want we delen er nog een hoop, en kregen al heel wat toffe reacties van luisteraars die zich ondertussen met veel plezier en toffe resultaten aan de oefening hebben gezet. Zo is er het manifesto van Greet, de madam achter de prachtige juwelen van Fleur Fatale, die met stevige gebalde zinnen als “begin klein” en “je hebt de tijd” flink wat snaren bij mij weet te raken. Of dat van Sabine, die er een maakte in de tijd van het eerste Blogboek, en dezelfde opdracht kreeg in de content rebels-cursus van mijn podcast-host Anouck. Zij laat haar cursisten telkens met die oefening aan de slag gaan om de waarom achter hun zaak helder te stellen. Sabine schrok ervan hoe erg bepaalde dingen al waren veranderd op vier jaar.
Dat is normaal. Je manifesto evolueert mee met je leven. Soms veranderen je richtlijnen, door bepaalde ervaringen en inzichten. En dat is oké. Ook mijn eigen inzichten veranderen. Er komen er bij, er gaan er weg. Zo staat er in mijn Blogboek-manifesto een zin die ik nu niet meer zou onderschrijven, omdat ik al meer dan drie jaar geen alcohol meer drink: “ik geloof in een nieuwe start en dat daar wijn of koffie bij hoort”. Dat geloofde ik toen zeker, en misschien iets te hard. Dat is oké. You live, you learn, zei Alanis, en ze had toen ook al gelijk.
Ik verzamel mijn verschillende manifesto’s tegenwoordig trouwens in het geweldige Notion, dat ik nog volledig aan het exploreren ben, maar al zwaar fan.
Als je nog meer wilt horen over het belang van manifesto’s, wat ze voor jou kunnen beteken en een documentje wilt downloaden waarmee je er zelf een kunt schrijven, rep je dan naar de laatste episode van Werk & Leven. Het is niet meer dan daar even op play duwen en beginnen luisteren. Check it out!
Vorige week deelde ik de uitslag van mijn #19voor2019 project, en na een paar weken van schrappen en denken, hangt ook mijn nieuw lijstje voor dit jaar ondertussen op de koelkast, klaar om getackeld te worden.
Er zijn wat dingen anders, omdat ik ook heb bijgeleerd uit de ervaring van vorig jaar. Zo zie je dat er kotjes staan bij bepaalde zaken, en dat ik enkele dingen ook bewust meetbaarder heb gemaakt door er een cijfer aan te plakken. In de volgende aflevering van mijn podcast Werk & Leven die vrijdag uitkomt heb ik het wat uitgebreider over hoe je zo’n lijstje kunt samenstellen en aanpakken. Abonneer je dus via iTunes als je die niet wilt missen, of zet je even op de lijst voor onze wekelijkse (en zeer toffe) nieuwsbrief.
Dit wil ik graag doen in 2020:
Twee dagen met mezelf naar Londen. Jep, zoals vorig jaar, want dat solotripje is keihard meegevallen. Deze komt er al binnen een paar weken aan, en ik kijk er weer zeer hard naar uit. Brexit of geen Brexit.
De badkamer afwerken. We wonen ondertussen anderhalf jaar in onze nieuwbouwwoning. In die periode werd de tuin aangepakt, kwam er een akoestische muur, en dat was het zo ongeveer. Tijd om eens te beginnen aan de afwerking. We gaan het aanpakken per ruimte, en de badkamer is project 1. Er moet een kastje komen rond de buis van de waskoker naar de berging (ja, ik heb dat, een buis om was naar beneden te gooien), er komen wat rekken voor de handdoeken en dergelijke, en we hebben er ook een deadline op geplakt, dus ik hoop hier binnen een paar weken te kunnen zeggen dat deze check check is.
Een nieuw stuk Scandinavië ontdekken. Na onze heerlijke reis naar Zweden (check dat filmpje) van vorig jaar willen we nog eens terug naar het hoge Noorden. De research van waar en hoe is volle bak bezig, dus daarover later meer.
Rome zien. Zes jaar (niet altijd met volle overtuiging) Latijn gedaan, maar aangezien er bij ons thuis geen geld was voor een Romereis in het zesde middelbaar ben ik daar nog niet geweest. De reis is sinds gisteren geboekt, wij beginnen al te dromen van pizza en ijsjes en Romeinse overblijfselen.
De Celcius Book Club opstarten. Celcius is het bedrijf van mijn man en zijn collega S. Ik lees veel, ook over online business en marketingdingen, en vaak lees ik iets waarvan ik denk dat zij het ook moeten lezen. Aan het begin van deze maand gaf ik hen hun eerste boekenopdracht mee, en eind deze maand is het boekenclub om daarmee verder te gaan. Ik ben dus een beetje de curator, en ik vind dat tof.
De #minsgame spelen. Al eens gedaan in 2017, en aangezien er nooit genoeg gedeclutterd kan worden zit ik ondertussen aan dag 14. Het principe is simpel: op dag 1 doe je 1 ding weg, op dag 2 doe je er 2 weg, tot je uiteindelijk op dag 30 aan een totaal van bijna 500 dingen komt. Deelnemen is voor mij opnieuw belangrijker dan uitspelen, en al wat weg is is weg. Hier vind je nog wat extra uitleg, en hier kun je het blad vinden voor aan je frigo.
TFTC vernieuwen. Tales from the Crib dus. Deze blog, dus. Een serieus project dat al jaren op mijn planning staat, maar waar ik dit jaar dus eens werk van wil maken. Al was het omdat ik dan weer lijstjes met cijfers kan posten, misschien.
Alle Star Wars films zien. Ik heb er namelijk nog geen enkele gezien, en ik wil wel eens weten waarom mijn man altijd naar de cinema wil als er een nieuwe is. Hij wil ook dat ik The Goonies zie, want ook die nog niet gezien. Geen filmmens ik.
Een vaste babysit vinden. We hadden een hele toffe, maar die is verhuisd, en we willen het niet altijd aan de opa’s vragen, want die staan al regelmatig in voor een woensdagnamiddag. Ik vind dat niet zo simpel, iemand vinden, maar als we wat vaker dingen voor onszelf willen doen dan zal er toch eens werk van moeten gemaakt worden. Toffe babysits regio Ieper, laat van u horen. (werkt dat zo? We zullen zien)
Een fiets kopen. Die heb ik niet, dus ga ik tegen de lente op zoek naar een tweedehandse.
40 boeken lezen, waarvan de helft fictie. Zelfde doel als vorig jaar. Wil je volgen hoe dat loopt, en elke maand mijn boekentips ontvangen in je mailbox? Abonneer je dan op mijn boekennieuwsbrief #nevernotreading.
Elke maand iets koken met de kindjes en erover bloggen. Ik kook graag, en mijn kindjes helpen graag. Bracht de kerstman wel geen kinderkookboek, zekers? Het kookproject van januari is al afgevinkt, ik moet wel nog zien of het boeiend genoeg is om elke maand een blogpost over te maken, of of ik er een paar ga bundelen, maar ik kan al verklappen dat ze het zo lekker vonden dat ze dit weekend nog eens hetzelfde willen maken. Check.
6 lezingen/workshops bijwonen. Eens vaker uit mijn kot komen en iets nieuws leren, dat is het plan. Ik heb nog Italiaanse kookles tot ergens midden februari, en daarna ga ik me eens gooien op het aanbod in de streek. Benieuwd wat dat me gaat brengen.
4 massages inplannen. Vorig jaar kwam Tiny van Manutine twee keer langs, en het voornemen is om elke keer een nieuwe massage te boeken zodat het er vaker van komt. Massages zijn de max, al helemaal in je eigen living.
40 nieuwe recepten uitproberen. Ik kook dus graag. Zeer graag zelfs. Alleen raak ik soms in een soort sleur wegens te weinig tijd en focus. Ik heb een lijstje waarop ik elke week schrijf wat ik heb geprobeerd, en hoop dit het hele jaar vol te houden. De komende weken moet ik niet veel nadenken, ik maak sowieso elke woensdag iets nieuws klaar in de Italiaanse kookles. Daarna vlieg ik weer wat vaker in mijn kookboeken. Ik plan hier regelmatig een receptje te delen uit mijn buit, zo hebben jullie er ook nog iets aan.
Een weekend weg met Youri. Geboekt en ingepland. <3
4 optredens zien. Hoeft geen muziek te zijn, stand up mag ook.
Master bedroom + bureau af. Nog eentje in het kader van “werk uw crib af”.
6 dagen Youri-verlof Vroeger namen wij regelmatig verlof op een schooldag, maar het werd zo druk dat dat er niet meer van kwam vorig jaar. Dit jaar willen we nog efficiënter plannen, zodat het 6 keer gebeurt.
Een stilteweekend meemaken. Ik. Twee dagen alleen in een abdij ofzo. Lijkt me heerlijk. Tips zeker welkom.
Benieuwd of jullie al een lijstje hebben, en wat daar dan zoals opstaat. Deel gerust jouw plannen in de reacties onder deze post, en als je suggesties hebt voor mijn plannen, laat je dan ook maar eens gaan.
Vorig jaar maakte ik een lijstje met 19 dingen die ik in 2019 wilde doen, en in plaats van dat zoals andere jaren 15 minuten later al weer vergeten te zijn, hing ik het aan de frigo. Waar ik het dus meerdere keren per dag zag. Heeft dat ervoor gezorgd dat ik alle 19 punten heb kunnen afvinken? Neen, en hieronder lees je hoe dat komt. Het heeft wel voor een score gezorgd die stukken beter is dan alle andere jaren met lijstjes samen, dus ik ben een behoorlijk tevreden lijster.
Dit waren de 19 dingen die ik in 2019 wilde doen: (en mijn nummerfunctie wil al jaren niet meer, maar tel gerust, het klopt)
Een massage @ home boeken GELUKT. Ik had nog nooit een full body massage van een professional gekregen. Zelfs niks dat ook maar in de buurt kwam, want ik heb mezelf altijd wijsgemaakt dat aangeraakt worden door mensen die ik niet ken niks voor mij is. Ondertussen weet ik wel beter. De geweldige Manutine kwam aan het begin van het jaar bij mij thuis masseren, en dat viel zo goed mee dat ze vlak voor de kerstvakantie nog eens passeerde, en ik direct een afspraak maakte voor zes weken later. Zo veel deugd van.
Twee dagen met mezelf naar Londen GELUKT. Meer nog: mijn tripje voor binnen een paar weken is geboekt. Tradities, ge moet dat in gang steken alsof het uw job betreft.
De akoestiek van de crib aanpakken GELUKT. Een van de betere beslissingen van 2019, ook al moet ik toegeven dat ik doodsangsten uitstond toen ze de muur kwamen plaatsen omdat ik bang was dat er een paar duizend euro aan de muur zou hangen zonder effect. Maar van zodra ze klaar waren daalde de hemel neer in onze living, en konden we eindelijk een radio aanleggen en gesprekken voeren zonder zot te worden van de vreselijke klanken die door de ruimte botsten. Zotcontent van het onzichtbare werk (want een volledig witte art wall) van de mannen van Incatro. No spon, gewoon content.
Deelnemen aan de Dodentocht GELUKT. Uiteindelijk 62 kilometer en iets gewandeld, en dat is verder dan ooit daarvoor. Een serieuze ervaring rijker. Geen plannen om volgend jaar nog eens deel te nemen. Ik ben blijkbaar niet zo wandelverslavingsgevoelig.
Wandelen met een hond uit het asiel GELUKT. Niet het grootste succes, want een zeer onenthousiaste, oude hond met de naam Pluto die we bijna over de Ieperse Vestingen moesten slepen, maar de kinderen praten er nog altijd over.
In zee zwemmen GELUKT. Ik dacht dat het in Málaga zou gebeuren in de paasvakantie, maar het werd uiteindelijk in Zweden in de zomervakantie. Zaligheid.
Vuurwerk zien met de kindjes NIET GELUKT. Dat is er ook echt niet makkelijker op geworden, vuurwerk lijkt ineens iets van vroeger tijden. Of telt vanachter ons livingraam op 1 januari een knal op de wijk van iemand die wat over had ook?
40 boeken lezen, waarvan de helft fictie GELUKT and then some. 62 boeken gelezen uiteindelijk, waarvan 23 keer fictie. Dat is meer dan 20. Check.
De tuin laten aanleggen GELUKT. Zelfs met een verzonken tuinhuis. <3
Meegaan met een luchtballon NIET GELUKT. Ik kreeg de practicaliteiten maar niet rond in mijn hoofd. Met twee of met een paar mensen. Wat met de kindjes? Wie zou dan kunnen babysitten? Wanneer dan? Ik wil het wel, denk ik, maar ik ben niet zeker of ik het ga doorschuiven naar volgend jaar.
Een boek schrijven NIET GELUKT. Niet echt nagestreefd. Wel beweging langs alle kanten. To be continued.
Eten bij Hof van Cleve GELUKT. Een van de hoogtepunten van de afgelopen jaren. DE KAAS-CHARIOT omgwtf.
Regelmatig date nights en dagjes vrij met Youri ZWAAR MISLUKT. Echt. Dit was een van de grootste débacles van ons afgelopen jaar, dat er te weinig tijd is geweest voor elkaar. Still going strong, maar het mag niet nog eens zo’n jaar worden, hebben we in ons verlof beseft.
Opleiding hulpkok starten in avondonderwijs NIET GELUKT. Na ernstige overwegingen kwam ik gelukkig tijdig tot het besef dat 30 woensdagavonden in een jaar dat zich als druk aankondigde te veel druk zou zijn. Ik ben wel bezig aan tien lessen “Italië op je bord”, en dat is ook tof.
Fotoboeken 2017 en 2018 af en geprint GELUKT! Op de valreep nog 2018 afgemaakt in de kerstvakantie.
Mijn bureau inrichten MISLUKT. Wel concrete plannen voor volgend jaar.
“Vrijdag Movienight” invoeren MISLUKT. Een paar weken gingen goed, maar blijkbaar wil ik op vrijdag toch soms gewoon belachelijk vroeg in mijn bed kruipen met een boek, zoals op de meeste andere dagen. Toch zeker acht films meer gezien dan in een gemiddeld ander jaar, ik zie dat als een succes.
Een halve dag educatie per week invoeren GELUKT. Heel veel geleerd over allerhande onderwerpen, met dank aan mijn themadagen.
Kinderdates, afgewisseld per maand AMPER GELUKT. Ook niet echt mislukt, maar er zat te weinig maandelijkse systematiek in. We hebben ze wel soms uit elkaar gehaald uit pure noodzaak omdat ze elkaar niet meer konden rieken of zien, maar eigenlijk telt dat niet, vind ik. Dus een neen.
EINDSCORE: 11 OP 19. Meer dan ooit was gelukt zonder het lijstje op mijn frigo, daar ben ik behoorlijk zeker van.
Bedankt voor alle mooie momenten dat je me hebt opgeleverd, lijstje aan de frigo, echt waar. Ik kan je iedereen aanraden als reminder en stok achter de deur.
Ondertussen is mijn lijstje van 20 voor 2020 na een paar weken van schrappen en brainstormen ook af. Dat is er een voor de volgende blogpost.
