“Wat gebeurde er honderd jaar geleden?” stond er in de krant.
En het moet gezegd, ik had geen idee. En dus las ik gretig verder, bereid om alle informatie over honderd jaar geleden in me op te nemen als een spons. Want ook dat is ÈÈn van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar: meer in me op nemen over dingen als vroeger.
En dus las ik gretig verder.

“In 1906…”, las ik (want zo begon het stukje), en daar al bleef mijn adem stokken. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik kan echt helemaal geÔntrigeerd zijn door dingen als 1906, of “de middeleeuwen”, of dat soort tijdperken. Dat je dan plots beseft dat er in 1906 ook best veel mensen leefden, en niet alleen een paar mensen die je wel eens op een kluitje ziet staan op een familiefoto uit die tijd. In 1906 waren er vast meer mensen die niet op foto’s stonden dan mensen die wel op foto’s stonden, en dat gaat soms wel eens volledig aan mij voorbij. Maar nu dus niet.

“Vind je het niet gewoonweg superraar…”, begon ik tegen Youri, en ik keek hem hierbij lang genoeg aan om een shitload aan spanning op te bouwen, “dat er vroeger ook veel mensen leefden, in 1906 bijvoorbeeld? En dat die mensen nu allemaal niet meer bestaan? Dat ze gewoon weg zijn?” Ik probeerde mijn inzicht van daarnet in mijn hoofd weer helemaal weer te geven door middel van een verbaasde blik richting Youri.

“Mja”, zei Youri.
“Weet je wat ik raar vind?”, gooide Youri het balletje weer volledig richting mijn kant.
“Dat ik vroeger als kind altijd een beetje in paniek sloeg als ik nadacht over hoe ik na 2000 de datum in mijn agenda moest schrijven. 1987 was ’87, maar na 2000 zou dat allemaal niet meer lukken. Dat was zo’n groot probleem, toen.”
Ik knikte.

En ’s avonds liet ik mijn broer voor me opzoeken hoeveel mensen er al oooooit op deze wereld hebben geleefd. Iedereen meegeteld. Van de eerste tot de laatste! En het waren er erg veel.

Zo zie je maar weer dat er toch altijd iets uit de geschiedenis blijft hangen.

Is er hier al eens iemand naar zo’n vibratorparty geweest? U weet wel, allemaal vrouwen samen en dan dingen doorgeven waarvan je anders zegt dat het niets voor jou is? En al?

Any fun?

Ik zou toch graag een beetje voorbereid naar mijn eerste Upper Dare-festijn gaan zaterdagavond, if ya know what I mean. *knipoogt vettig en zwaait met chinese genotsballekes*

Mensen mensen mensen, wat doet u me soms lachen. En dat is goed, want lachen is goed. Maar nog vaker doet u me fronsen, soms zelfs erg hard, omdat ik niet snap wat u in godsnaam op het internet komt zoeken als u enkele basistechniekjes nog steeds niet meester bent. Vaak maak ik me ook erg zorgen om uw geestelijke ontwikkeling en hoop ik dat u een jaar of zeven bent, maar waarschijnlijk bent u gewoon de veertig al lang gepasseerd, en komt het nooit meer goed. U moet Google wel een absolute kutzoekmachine vinden, denk ik dan, want veel zult u er wel niet mee terugvinden. Behalve tales from the crib.
Ik voel me zo schuldig dat ik u wil helpen.

Met de moed der wanhoop: dingetjes die u nog niet goed wist over Google!

1. Google is geen mens en het heeft geen zin om Google als een mens te behandelen. Als u iets wilt weten of opzoeken hoeft u dat niet in vraagvorm te gieten. U kiest er gewoon enkele trefwoorden uit, zodat de Google-computer ze kan opzoeken.

Hoe het niet moet:

hoeveel medailles behaalde de belgen tijdens de olympische spelen

is er een site van de winkel ici paris

2. hou het kort. U heeft meer kans om een goed zoekresultaat te hebben als u op drie kernwoorden zoekt, dan als u Google ellenlange zinnen en vragen laat opzoeken. Wilt u toch meerdere woordjes opzoeken, plaats ze dan tussen aanhalingstekens. En nog iets: denk eens een beetje na over uw formulering. Die kan heus beter.

Dit doet u dus beter niet:

wanneer werd de bril uitgevonden voor mensen die niet goed dichtbij konden zien

pandaberen in de tijd van vroeger

ik wil een toneeltje spelen

dingen voor je tongpiercing

3. Leer spellen. Neen, echt.

ring tonnen top 50

schit video

4. Ahaa, kleine penis!

kleine penis standjes

Vraag anders eens raad aan moowna.

Tihi.

Kan iemand mij even uitleggen waarom bepaalde vrouwen ervoor kiezen om hun wenkbrauwen weg te scheren en te vervangen door een lelijke, onnatuurlijke potloodlijn? Is dat niet een beetje alsof je je kaal zou laten knippen om een lelijke pruik te kunnen dragen?

Kan iemand dat even voor mij navragen bij vriend of kennis?

Hoe belden bouwvakkers vroeger vanop de werf, toen er nog geen gsm’s bestonden? En als het antwoord “niet” is, hoe komt het dan dat ze sinds de gsm constant bellen?

En nu we toch bezig zijn: hoe deden we al de rest van onze dagelijkse bezigheden in godsnaam zonder mobiele telefoon?
Afspreken met iemand.
Verwittigen dat je trein iets later aankomt.
Polsen of de gemaakte afspraak toch wat later kan.

Of is het gewoon zo dat we sinds de komst van de gsm alleen maar onbereikbaarder geworden zijn op vaste nummers?

Hoe weet een treinconducteur of hij je kaartje al dan niet heeft gecontroleerd ? Worden zij getraind op het onthouden van alle gezichten van alle mensen die zich in de trein bevinden? En zouden ze ons nicknames toekennen bij wijze van ezelsbruggetje?
En ook nog: hoe zit het eigenlijk met mensen die hun ticketjes op de trein kopen? Die reizen toch voor niks als er geen conducteur komt? En is dat niet.. STRAFBAAR?!

Hoe hard moet je met een kleine teen tegen een muur stampen om hem effectief te breken?
Want ik kan me niet voorstellen dat het harder kan dan ik daarnet deed, en toch: geen breukje te speuren, hoor.

(dit wordt de reeks waarmee ik definitief zal doorbreken in weblogland, ik voel het)

Ik zag het voor het eerst in Parijs. Voor het eerst in bijna vierentwintig jaar, that is. En dan moet je naar Parijs gaan om het voor het eerst te zien. Is dat niet wicked? Het stomme is: eerst dacht ik nog dat het een alleenstaand geval was. Iets dat eens in de zoveel duizenden gevallen voorkwam, en dan nog alleen in wereldsteden. Maar boy, was ik eventjes verkeerd!

We zaten dus gezellig in de Jardin de Luxembourg, en ik checkte een koppel duiven uit. Tot zover totaal geen probleem. Het leven kabbelde gewoon verder.
“Ammagow zeg“, sprak ik plots tot Youri.
“Wat is er, poppemie?” kreeg ik als antwoord. (haha. Haha.)
Met een ietwat trillende onderlip wees ik naar een duif. Maar Youri zag niet meteen wat er gaande was. Hij keek dan ook naar het hoofd van de duif, en daar gaat het volgens mij altijd verkeerd. Ik kan het weten, want ik heb jarenlang ook alleen maar aandacht besteed aan de duivenkopjes. Maar dat is nu dus wel veranderd!

“Die duif heeft twee tenen te weinig” stamelde ik, een beetje in de war.
Youri telde ze na, en inderdaad, dat had ze.
Ik werd plots volledig overwelmd door medelijden met de duif.
Blijven haperen in de til?
Iemand met een mes?
Een vijandelijke aanval?
Een valkuil?
Ik vond het allemaal even erg, en al helemaal toen ik begon na te denken over de andere duiven die deze duif waarschijnlijk spotnamen gaven als ‘mankepoter’ en ’teen’. (of ‘geenteen’, daar was ik niet helemaal over uit)

ANYWAY!
Toen we in andere parken in Parijs zaten dacht ik vaak triest terug aan de gehandicapte duif. En op een dag zag ik haar terug! Ze zat daar, en ze had nog altijd tenen te kort! Maar dan aan de andere poot. En de twee tenen die ze mistte waren op een miraculeuze manier teruggegroeid. Het was amazing. “Het is dan ook een andere duif” zei mijn levensgezel. Dat ook, inderdaad ja. Opnieuw een duif, en weer gehandicapt.

Nu komt het! Wij verlieten Parijs. Wij gingen naar Kortrijk naar de winkels. Ik zit een broodje met gerookte zalm te eten in de winkelstraat, en plots denk ik: “Hey hey, een duif”. Ik kijk. Ik pulk een stukje brood af om te schenken aan deze lieve duif. Mijn hart staat stil. Wat was er aan de hand dus namelijk? De duif in Kortrijk had aan de linkerkant geen enkel teentje!!!!!! (publiekt snakt naar adem)

Beste lezers van tftc, zeer vele duiven in de wereld missen teentjes. Als we nu eens met zijn allen meer naar de teentjes zouden kijken, en minder naar de kopjes, dan weet ik zeker dat we dankzij onze awareness een verschil kunnen maken. Mensen die een logo of actieplan kunnen ontwikkelen, ook goed. (y)

Brood en spelen willen jullie, right?
Brood en spelen it is, then!

Wat is het, en wat heeft het voor jou gedaan?

Jullie zijn met veel, en jullie komen heel vaak via Google.
Maar echt niet altijd op de goede manier, eigenlijk.
Wil iemand me er binnenkort nog eens aan herinneren dat ik, als ik even vijf minuten tijd heb, eens uitleg wat ‘zoektermen’ zijn en hoe ze werken?

(al is de kans dan natuurlijk weer groot dat jullie, onverlaten that you are, tftc enkel bereiken met ‘hey google, vertel mij eens wat is dat nu eigentlik zoekterme?’ als zoekterm.)

De oogst van vandaag:

Een a5 foto van jules verne en niet van andere mensen

>> hmm. Veel uitleg, weinig kans, kiddoow. Maar wel goed geprobeerd.
(VOOR EEN MONGOOL!)

trivial pursuit om op HET INTERNET te spelen

>> Tutututut, hoofdletters, dat telt niet.

Wat moet ik doen voor een Panos open te doen

>> Google: “In een station of in een winkelstraat? “