Gisteren was ik jarig. Zevenendertig, begot.
Deze kroon lag ’s morgens op mij te wachten, gebricoleerd door wat mij betreft de leukste man ter wereld. Ik moest erom gniffelen, omdat ik me bedacht dat er in deze levensfase minder tijd is voor grote festiviteiten en Pinterest perfect kronen dan vroeger, maar dat wat er in de plaats kwam -naast vermoeiend- toch ook vaak de max is.

Dit jaar geef ik jullie wat dingen mee waar ik enthousiast over ben.
Zeer willekeurig, maar wel allemaal dingen die ik tof vind.
Of goed om weten.
Er staat veel eten tussen.
Ge kent mij.

37 tips van mij voor jou

1. de edamame boontjes van Nissui uit de diepvries van de Delhaize. Als snack, in een poké bowl, als aperitiefhapje met wat zout. Een zaligheid, en zo handig om in huis te hebben.
2. Banyu douchegel van de Rituals. Ik ben verliefd op mijn regendouche, en de combinatie met de geur van de zee maakt alles nog beter, al helemaal op plakdagen zoals we ze al hebben gekend deze zomer.
3. mijn Eco Egg wasei van bij Kudzu. Zo’n gemak, en een ecologischer alternatief voor waspoeder of vloeibaar wasmiddel.
4. Oppo ijs. Man toch. Ik eet niet eens zo graag ijs, maar dit wel, en het heeft kweetnie hoe weinig calorieën. Voor ijs.
5. mijn Kindle Paperwhite. Ik krijg nog elke week de vraag welke e-reader ik zou aanraden, en dan is het dus nog altijd met heel mijn hart deze. De liefde blijft onwaarschijnlijk groot tussen ons. Soms liggen we zelfs lepeltje lepeltje.
6. gisteren at ik geen taart, maar als ik er een zou bakken zou het deze chocoladecake met rode bietjes van Dorien zijn. Als was het omdat een vriendin vorige week op bezoek kwam met chocoladecupcakes met rode biet erin, en die ook al zo overheerlijk waren. Beloof me dat je het eens probeert.
7. de stiften van Stabilo die je kweetnie hoe lang mag laten liggen zonder dop. Topuitvinding.
8. die color wonder kleurboeken van Crayola, voor een dochter die het niet kan laten om op meubels en andere dingen te kleuren.
9. deze talk van Mel Robbins. En haar rok. En haar power.
10. Sriracha on everything.
11. George Ezra zijn Paradise. De kindjes noemen het papa zijn liedje, maar ondertussen is het ook een beetje mama haar liedje. Zoals ze horen als het door de arme boxen van haar bolide knalt. Instant contentement.
12. Elke ochtend ontbijten met een kom vers fruit, Griekse yoghurt en de beste granola ter wereld. En sloten koffie.
13. Het YouTube-kanaal van Casey Neistat. We love Casey, en dat steken we niet weg.
14. De podcasts van Brooke Castillo, The Life Coach School. Platinablond, een serieuze hoek af, maar ik ben er zot van. Bedankt aan diegene die me een mail stuurde met de tip, you know who you are! (want ik niet meer :aah:)
15. Het Crinoline-parfum van bij & Other Stories. Ik hou van lichte, bijna synthetische geuren, en deze is de max. En geen hoofdpijn!
16. Heb je een moeilijke eter in huis? Dietemiet deelde de tip van het vakjesbord in een post over haar dochter met ASS, June, en hoewel Dexter geen autisme heeft (maar net als zijn vader ahum wel hier en daar last van problemen met eten) investeerde ik in een geel en roze bord van de Suprabazar. Ik noemde het een apenbordje, maakte er verder niet te veel spel van, en mannekes toch, hij eet, en zijn zus ook soms! Meer dan anders! Aja, want de helft van de tijd lust hij dingen niet omdat ze elkaar aanraken en DAT VIES IS! Dankuwel, Dietemiet, met je altijd geweldige ideeën altijd.
17. Zin in een vleug muziek? Vorig jaar deelde ik een playlist met 36 nummers voor 36 jaar, en die is nog altijd afspeelbaar.
18. Heb je een dinofan in huis? Wij gingen naar Pairi Daiza (trouwens altijd een aanrader, wat een fantastisch mooi park blijft dat toch?!) en ik was vergeten dat er juist een dino expo liep. Die is dus geweldig de moeite. Dexter kan er nog altijd niet van zwijgen, en het is drie weken geleden. Flo ook niet, maar dan vooral omdat ze “beetje bang was voor de dino’s”. Ze zagen er dan ook enorm levensecht uit.
19. Ik kreeg vorige week een out of office die ik keihard ga stelen voor mijn volgend verlof:”Dear contact,I am enjoying my summer break until the end of August. If your e-mail requires an urgent reply, you may consider to resend it on Aug. 29th or later.Sorry for the inconvenience!“.
    En dan gewoon met een zwieperd van smile en delete, zeg. Yasss.
20. de Bancontact-app. Zo jammer dat niet iedereen die al gebruikt, ik vind dat zo’n gemak als je mensen snel wilt betalen zonder dat je daarvoor geld bij de hand moet hebben. Installeren die handel! Ook handig in webshops, vind ik.
21. Het Kunstenfestival van Watou is tof met kindjes en ook zonder kindjes. Ik ken omzeggens geen bal van kunst, en ik was er nog nooit geweest, maar wij beleefden er een fijne namiddag vol verrassingen. Meer moet dat soms niet zijn.
22. Ik geef hem nog eens mee omdat ik mails en reacties blijf krijgen over hoe deze kleine tip levens heeft veranderd (no shit!): maak de cirkel eens wat vaker rond!
23. Buffelmozzarella. Heel de zomer lang, met tomaatjes en olijfolie. Faak.
24. Die tomaatjes mogen zeker van zelfplukboerderij Goed ter Heule komen. Dat blijft een van mijn absolute happy places, en de tomatenoogst was weelderig, om het met een understatement te zeggen. Net als de aardbeienoogst.
25. Gaat er altijd te veel tijd over het maken van een nieuwe afspraak bij jou? Bij de kapper bijvoorbeeld? Leer dan om voor je vertrekt onmiddellijk een nieuwe afspraak vast te leggen. Serieus, dat helpt in heel veel situaties, ook met etentjes met vriendinnen waarvan je vindt dat je ze te weinig ziet enzo.
26. Heb je altijd maar een beetje gember nodig, en moet je een hele pak kopen waarmee je niet weet wat gedaan? Ik vries de rest altijd in in een ziploc bag. In stukjes van twee centimeter snijden, en je hebt altijd gember in huis. Zo’n gemak.
27. Iets dat ik zelf nog niet zo lang weet: dat er in veel auto’s een symbooltje staat zodat je weet aan welke kant je tankdop zit. Als er een iemand mee geholpen is is het wat mij betreft al een win.
28. Die app waarmee ik bijhoud hoe lang ik al niet meer rook of alcohol of Cola Light drink (139 dagen bitches) heet Quit That. Ik krijg die vraag zeer regelmatig, dus bij deze.
29. Ik krijg ook vaak de vraag welke notitieboekjes ik gebruik om te bullet journalen. Zonder uitzondering de Leuchtturm1917 medium met dots. Goed formaat, stevig, drukt niet door, met leeslintjes, alles dat ik nodig heb.
30. Ik kijk weinig Netflix, maar Chef’s Table blijft zo goed. Altijd inspirerend, onlangs nog die met Christina Tosi van Momofuku Milk Bar. Wat een geweldige vrouw. Nu wil ik ook panna cotta met cornflakesmelk maken hou mij tegen.
31. Iets helemaal anders, maar wel een nuttige tip, vind ik. Soms ontmoet je mensen die iets meemaakten dat zo zwaar is, dat je amper weet wat zeggen, en zelfs niet durft polsen naar hoe het is, omdat je dat al kunt raden: niet goed. Ik heb geleerd van Sheryl Sandberg dat je dingen makkelijker maakt door te vragen hoe het vandaag gaat.
32. Ik blijf fan van mijn menstruatiecup. Echt: elke maand meer. Ik denk ook elke maand: als elke vrouw dit gebruikte, zouden heel veel levens zoveel makkelijker zijn. Plus ook nog eens: zoveel beter voor het milieu.
33. Een van de handigste pagina’s in mijn bullet journal: de wachten op-lijst. Gewoon een lijst met antwoorden die je nog moet krijgen, documenten waar je op wacht, en de datum. Dat ik daar niet eerder was opgekomen.
34. Alles van The Nerdwriter. Zo clever! Love it!
35. Blogtips nodig? Ik lees op dit moment niet zo veel, maar deze wel met extra veel liefde: Kleine Atlas van de Werkelijkheid. Prinses op de Kikkererwt. Talitha heeft een blog. Le Coeur à Marée Basse.
36. Neem verlof op je verjaardag. Serieus.
37. Maken je kinderen altijd ruzie als ze iets moeten verdelen? Zie hier een geweldige truc die Youri ergens las: laat een van de twee kinderen het ding verdelen, en zeg op voorhand dat de andere het eerste stukje mag nemen. Werkt bij ons zonder traantjes.

Trouwens: neem asjeblieft niet zomaar ouderschapstips van me aan vanuit de gedachte dat ik mijn zaakjes op mijn zevenendertigste voor elkaar heb, want gisterenmiddag werd ik gebeld omdat mijn zoon geen boterhammen mee had naar de vakantieopvang. Zeventien moederpunten rechtstreeks de vuilbak in, maar wel weer goed: ik heb er mezelf geen uren voor doodgedaan in mijn hoofd. Ik ga het nog leren. Dexter bleek het ook keihard de max te vinden dat een hele lieve mama een donut voor hem was gaan halen bij de bakker. Bedankt, lieve mama!

Trouwens 2: die congédag op mijn verjaardag, die gaan we erin houden. Wat gewinkeld, wat koffie gedronken, wat tijd voor mezelf. Topidee. Doen jullie iets speciaals voor jullie zelf op jullie verjaardag? Ge moogt! (van mij toch, van uw baas weet ik niet)

Ik kan goed stoppen, maar volhouden is een ander paar mouwen. Ik ben al met zodanig veel dingen gestopt en weer herbegonnen dat ik ondertussen kan putten uit een goudmijn aan informatie uit al die mislukte pogingen. Misschien komt het daardoor dat ik ondertussen aan dag 29 zit in de cola light queeste. En dat het zot goed gaat.

Ik heb vooral geleerd dat mijn 57 vorige pogingen duidelijk gedoemd waren tot mislukken. En dat weer hetzelfde doen (stoppen en hopen dat het lukt) alleen maar voor hetzelfde resultaat gaat zorgen: ik die een zoveelste mislukking op mijn hoed moet steken.

Geweldig voor mijn zelfvertrouwen. Echt top notch.

Maar ik misluk lang niet altijd bij alles dat ik onderneem, al zou ik dat mezelf al eens durven wijsmaken. Ik ben succesvol gestopt met roken, al meer dan tien jaar. Ik eet de meeste dagen behoorlijk gezond, als ik niet wegzak in een winterdip from hell. En ik heb al 607 dagen geen druppel alcohol aangeraakt, en ik ben daar zeer trots op. Dus dacht ik: wat als ik de tactieken die ik heb toegepast bij de succesvolle stoppogingen eens toepas op de cola light? Het lijkt bijzonder goed te gaan, want ik heb helemaal geen zin meer in cola light, en ik voel me veel beter. Ik eet ook ineens minder zoet en tussendoor, omdat ik blijkbaar zin kreeg in eten door veel cola light te drinken. Win win, dus.

Volgens mij hebben deze zaken serieus geholpen:

• Beginnen met waarom. Er moet een reden zijn waarom je ergens mee wilt stoppen, en het is zeer belangrijk om te weten wat die reden exact is. Niet zozeer voor het stoppen zelf, want daar ben je al ietwat voor gemotiveerd, maar voor de momenten waarop je wilt herbeginnen. Eerlijk zijn met jezelf is nogal belangrijk, heb ik gemerkt. Ofwel kun je het probleem kapot relativeren en minimaliseren, ook wel bekend als mijn go to tactiek als ik een zwak moment heb. Ach, het zal wel niet op dat ene glas wijn komen, zekers? Ach, als cola light mijn enige probleem is dan valt het wel mee aglijk. Terwijl ik een week eerder alleen maar wilde stoppen, maar dat dan doelbewust probeer te vergeten zodat ik alsnog weer cola kan drinken. Serieus: ik kon pas stoppen met alcohol toen ik aan mezelf kon toegeven dat ik de verkeerde richting uitging en dat de kans dat het zou verbeteren bijzonder klein was. Mijn waarom? Ik wilde geen slecht voorbeeld stellen voor mijn kindjes. Ik kon de energie die alcohol vrat voor andere zaken gebruiken. Bij cola net zo: ik ben het zo zo beu om me ambetant te voelen over iets waarmee ik eigenlijk zou kunnen stoppen. Omdat ik gezonder wil zijn, en meer controle wil hebben. Dat is mijn why. Om die extra te onderstrepen lees ik de eerste weken van mijn stoppoging constant dingen die mij bevestigen in wat voor brol cola is. Of alcohol. Kennis is macht, zeker als je een zwak moment nadert.
• Zorgen voor een plan b en c. Als ik ergens mee stop denk ik altijd dat mijn motivatie even hoog zal blijven liggen. Maar dan is er een nacht met onderbroken slaap. Is er een kindje ziek. Of ben ik zelf ziek of zielig of bleh. En dan, dan wordt het gevaarlijk, want dan begin ik last te krijgen van zelfmedelijden. Vind ik dat als cola light mijn enige probleem is, het aglijk wel meevalt. Een plan b hebben staat bij mij voor een paar zaken: iets hebben in de plaats van wat ik opgeef, dat ook oké is. In mijn geval nu nog even spuitwater, om dan later met wat chance over te schakelen op plat. Stoppen met cola light is al lastig genoeg, die bubbels mag ik nog even houden van mezelf. Nog zo’n plan b: mild zijn voor mezelf. Als ik faal, dat ik dan gewoon weer verder kan doen zonder mezelf af te maken. Tegelijk weet ik dat dat heel lastig is voor mij, dus hou ik me ook vast aan de volgende regel.
• Falen is geen optie voor dit team. Zoals ze zeggen in Rox. Natuurlijk is falen wel een optie, maar als ik het al direct zo zie dan heb ik snel een excuus. Ik ben een alles of nikser, en ik weet dat geheelonthouding altijd beter is dan een beetje. Dus zeg ik tegen mezelf dat falen geen optie is. Niet omdat ik een harde tante ben, maar omdat ik dan niet met mezelf begin te onderhandelen op zwakke momenten. Helpt ook: vandaag ga ik geen cola light drinken. Over morgen denk ik morgen wel na. En dat dan de volgende dag herhalen. Want één dag is behapbaarder dan voor altijd.
• Tellen en trots zijn. En weten dat als je hervalt, en weer probeert te stoppen, je van nul moet beginnen en het een hele tijd gaat duren voor je weer bent waar je nu al bent. Die gedachte helpt mij ook altijd tijdens het zwemmen of lopen. Als ik wil stoppen aan baantje nummer 35, dan denk ik: het is zoveel makkelijker nu om aan 40 te geraken dan als je de volgende keer herbegint van nul. En dan ga ik door. Hetzelfde met ergens mee stoppen. Leve apps als Quit that, wat dat betreft. Ik zie graag vooruitgang, zeker op dagen dat ik vind dat ik niks kan volhouden.

Heb jij tips die stoppen met een slechte gewoonte makkelijker kunnen maken? Please share, baby!

Ik zei het al, ik klauter langzaam maar zeker uit mijn winterdip. Dat voel ik misschien nog het meeste aan hoe mijn ogen zich weer openen voor doodgewone dingen. Mijn lievelingsrubriek in De Standaard Magazine, misschien enigszins beïnvloed door het feit dat ik hem bedacht en elke week trouw vul.

Deze doodgewone dingen deden mijn hart recent zingen:

Het haar van mijn dochter kammen. Het is de combinatie van het kunnen afvinken van haar in bad gedaan hebben, de geur van de Mustela wasgel, en het feit dat het doorkammen tegenwoordig vredig en zonder wenen gaat. Hoe dat komt? Met dank aan deze blogpost. Life altering.  Of toch minstens na het badje-altering.

Kindjes in pyjama. Zeker als ze vers uit bad komen. En elkaar de haren even niet uit de hoofden snakken. In het verlengde daarvan: de kindjes die onverwacht lief doen tegen elkaar. Plots een hele dikke knuffel geven, zonder dat wij dat hebben voorgesteld. Dexter die komt vragen hoe hij “liefste Flo” moet schrijven op een tekening voor zijn zus. Flo die een dekentje op een zieke, slapende Dexter gaat leggen en even zachtjes met haar hand over zijn hoofdje wrijft. Exploderend moederhart alert.

Avondwandelen. Ik deed dat al geweldig graag als kind. Toen was het met mijn neef G., die vorig jaar zelfmoord pleegde en ik heb daar toen niet over geschreven omdat ik niet goed wist hoe. Maar ik moet er vaak aan denken als ik na bedtijd van de kindjes naar buiten stap voor een grote toer, hoe wij dat vroeger ook altijd deden als we allebei bij mijn grootouders aan zee bleven slapen en hoe lang dat soms geleden lijkt. Ik zie zoveel moois, er is bijna geen mens op straat, ik word makkelijk geraakt door mooie dingen, ik luister naar podcasts of naar de stilte of geluiden van de omgeving, en ik kom altijd als nieuw terug.

Een boek waarin ik op elke pagina zinnen wil onderlijnen. Ik ben bezig aan een boek waarin het nog veel erger is: meermaals per pagina. Soms heelder pagina’s. Weg van Liefde van Alain De Botton. Lees het.

Een inspiratie crush. Soms heb ik dat, meestal online. Tarzan Kay. Amy Porterfield. Mel Robbins. Pat Flynn. Cal Newport. Dat ik alle YouTube video’s wil zien waarin de mens opduikt, en elke podcast opzoek waarin ook maar iets door of over hen wordt gezegd. Ik vind dat de max. Ik wou dat ik meer tijd had voor inspiratie crushes en het me erop smijten.

Erwtjes halen bij de bioboer op de markt van Ieper en die doppen met de kindjes. En daarna opeten, dat spreekt.

Verse bloemen in huis. Er was een tijd dat ik dat zijn geld en moeite niet waard vond, maar tegenwoordig vul ik mijn huis elk weekend met bloemen en zie ik dat als een manier om mezelf en mijn huis graag te zien. Ik word er heel blij van. Zeker als ze in mijn fantastische nieuwe vazen van Foekje Fleur zitten.

Een foto nemen waarmee ik een van mijn kindjes weet te typeren. Dat je al bij het afdrukken denkt: dat is haar zo hard. Zoals die hierboven, die ik nam nadat Flo in een chocolate cake high terechtgekomen was. Dat is haar zo hard.

Mijn vorige lijstje doodgewone dingen lees je trouwens hier.
Hier deelde ik mijn vijftien favoriete doodgewone dingen van anderen.

Zin om jullie doodgewone dingen te delen?
Post ze in de reacties hieronder, of deel gerust een link naar jouw lijstje, dan komen we lezen. 

1. OMG, we hebben een verhuisdatum. En hopen zo hard dat we die deadline halen. Er is een verhuisplan, met dank aan de geweldige Ilse van In Orde. Waarover later meer. Een verhuisdatum voelt als licht aan het einde van een tunnel, maar tegelijk weet ik ook dat het dan nog allemaal moet beginnen. Ik heb er zin in. Ik ben weer graag in dat huis, nadat de hemel recent nog eens op ons hoofd dreigde te vallen. Duimen, zo hard duimen, dat het zo blijft. We hebben ook een bad, ondertussen. Wat meer heeft een mens nodig?

2. Vorige week een fijne dag gepasseerd door eerst met een bende kindjes in de Palingbeek de 600000 beeldjes te gaan bekijken (indrukwekkend!), en daarna in een trek door Croq’odiel te gaan checken, het pas geopende restaurantje van Joke Michiel van Souvenir, dat ondertussen in Gent zit. Binnenkort een review, maar ik kan al zeggen dat het heel gezellig en lekker was. En dat er een Pinterestwaardige speelhoek is waardoor ouders eens even compleet op hun gemak zijn. Voor tien minuten. Zoveel extra punten.

3. Ik heb het gevoel dat ik aan het ontwaken ben uit mijn winterdip. Ik heb weer zin om ver te wandelen, mijn eetpatroon trekt na maanden van brol eindelijk weer op iets dat ik zou durven voorleggen aan mijn dokter, ik drink eindelijk eindelijk geen cola light meer en ik hoop zo hard dat ik het deze keer wel weet vol te houden, want het is de enige verslaving waar ik maar niet vanaf raak. Tot nu, lijkt het, want het lukt en ik geloof erin dat het gaat blijven lukken. Mijn tandarts zal content zijn, en mijn maag ook, want ik hoorde onlangs iemand op tv zeggen dat je net zo goed een blikje verf kunt drinken. Ouch.

4. Zo’n mooi boek gelezen, net. Een kinderboek, dan nog. Lampje van Annet Schaap deed me terugdenken aan de beste kinderboeken die ik las als kleine lilith, ja, zelfs aan Roald Dahl. Maar dan op een hele goede manier, niet op een die denkt ook dat ze Roald Dahl is zekers-manier. Supermooie taal, zot verhaal, alle reviews die het boek bejubelen zijn waar. Ik kan niet wachten tot Dexter oud genoeg is en voldoende geduld heeft voor dit soort verhalen die je helemaal in hun greep kunnen houden.

5. Ik ga Lieve en Aljosja zo missen. Hebben jullie dat ook? Net als mijn Topdokters. Ik kijk al bijna geen tv, en als de enige programma’s die ik dan wel bekijk wegvallen dan doet dat een beetje pijn. De Mol is te moeilijk en inspannend voor deze uitputtende levensfase, vrees ik. Waar moet ik heen?

• fruitsla maken
• groentjes roosteren
• zwemmen
• wandelen
• in bad liggen met een boek
• naar Blind Getrouwd kijken
• wenen in mijn auto op de parking van de Aldi
• naar de muur staren
• veel cappuccino’s en verrassend lekkere alcoholvrije Gin Tonics drinken in tof gezelschap
• slapen. En nog slapen. En me nog altijd niet uitgeslapen voelen, maar dat komt vast wel weer
• neen zeggen op nochtans toffe dingen
• het niet zo erg vinden dat ik de veertig dagen niet uit zal maken
• dit stuk over prinses haar lepels lezen, en een en ander herkennen, net als van de vorige keer dat ik bijna door mijn lepels heen zat

Het was leuk, ik heb weer wat dingen geleerd over hoe ik blog (die ik binnenkort eens ga delen), en ik ben blij dat ik ondertussen voel wanneer iets van leuk naar ‘er net te veel aan’ gaat. En besef dat ik dan gewoon mag stoppen van mezelf. Lord knows dat dat ooit heel anders was. Ik hoor die stem van die ene collega bij Flair die ik ooit over mij hoorde roddelen dat ik een opgever ben bijna niet meer in mijn achterhoofd. You know who you are. *wijst*

Dus merci, gij allen, om met zo veel zo enthousiast te komen lezen.
En merci ook voor de warme, lieve, boeiende reacties op mijn vorige post, die deden deugd.
Ik hoop dat jullie dat blijven doen nu ik weer op een iets grilliger en minder voorspelbaar blogpatroon overstap.

(de foto hierboven hoort bij een stuk dat in Femma staat. Ik heb zo hard met die tekening moeten lachen. Ahaha. Geweldig gedaan, Rutger Van Parys!)