Category Archives: lilith tipt

Waarom ik iedereen een Kindle aanraad (en daar nochtans niet voor betaald word)

levedekindle1Soms wou ik dat ik een percentje kreeg op het aantal Kindle e-readers dat onder enige invloed van mijn enthousiasme is aangeschaft. Het zou in de laatste vijf jaar vast een bedrag betreffen dat stevig genoeg aantikt om elke maand een nieuw boek te kopen, en ik heb nochtans totaal geen deal met Amazon, de verdeler van de beste e-reader die ik al ooit onder ogen kreeg. Ik ben gewoon zeer enthousiast.

Sinds ik vijf jaar geleden mijn eerste Kindle kocht en ik op kerstmis van 2013 compleet onverwacht een nieuwe Kindle Paperwhite onder de neus kreeg geschoven van mijn beste man ooit heb ik hem altijd bij mij. Dat is namelijk de magic van de e-reader: dat dat even veel blijft wegen, al staan er honderd boeken op (ik las ergens dat er iets van drieduizend boeken op passen, crikey), en je hem daardoor op elk leeg moment uit je handtas kunt toveren om te beginnen lezen. Al is dat rechtstaand op een perron, met één hand.

levedekindle2

Mensen die mij kennen weten dat je mij met weinig zinnen harder de kast op kunt jagen dan “Jamaarja, ik lees niet graag op een computerscherm“, “Ik vind zo’n tablet/iPad toch niet hetzelfde als een echt boek“, of “Ik heb een e-reader die ook films kan afspelen, maar ik gebruik hem niet want ik lees er niet graag op“. Om er maar enkele te noemen. Omdat ik het heb beloofd: een paar misverstanden die ik graag de wereld uit wil helpen, en ergens tussen de lijnen wat tips voor mensen die overwegen om een e-reader te kopen en wat gefanboy richting mijn Kindle, waarvoor mijn excuses mocht ge minstens even zot zijn van uw Kobo of Samsung en vinden dat ik een te duidelijke voorkeur heb. Dat is namelijk helemaal waar. Dit is geen objectieve review, maar een door een erg verliefde bril.

Dit heb ik te melden:

Een e-reader is geen tablet, en niet elke e-reader is een goede e-reader. Een e-reader lijkt van ver wel op een tablet, dus ik snap de verwarring, maar je leest op een zwart-wit scherm met digitale inkt. Dat leest even vlot als een gewoon boek, iets dat je moet gezien hebben om helemaal te kunnen snappen wat het verschil is. Een tablet schijnt constant wit licht in je ogen, wat ze erg moe maakt. Een Kindle of andere e-reader heeft geen nood aan zo’n verlichting, wat de leeservaring veel aangenamer en minder vermoeiend maakt. Er bestaan behoorlijk grote verschillen tussen e-readers. Als ik mijn Kindle vergelijk met de andere die ik al in handen heb gehad dan valt me vooral op dat het scherm sneller reageert en de letters er beter uitzien. Tegelijk ben ik ervan overtuigd dat ook een Kobo of een Samsung hun kwaliteiten hebben, maar kijk, ik ben zo verknocht aan mijn beestje dat er veel moet gebeuren voor ik nog overstag ga voor een ander merk. En ik ben niet de enige die het zegt: de Kindle Voyage wordt op dit moment door heel wat tech sites aanzien als de beste e-reader die er is. Michel Vuijlsteke had al elke Kindle die er was, en heeft nu dus ook de Voyage. Op zijn blog vind je veel meer informatie dan ik ooit zou kunnen verschaffen.

Hoe meer hij kan, hoe beter? Niet in dit geval. Een e-reader die kleuren kan weergeven of filmpjes kan afspelen is een tablet. Leuk hoor, allemaal, maar ik wil een goede leeservaring, en daar heb je e-paper voor nodig. Op e-paper kan je enkel tekst inladen, geen filmpjes. Wat mij betreft is het dus het ene of het andere, meteen ook de reden dat ik geen Kindle Fire zou moeten hebben. Dat is namelijk wel gewoon een tablet. Het is wat mij betreft ook gewoon heel fijn dat een Kindle geen notificaties vanuit je mailbox of Instagramaccount doorstuurt. Lezen es lezen. Er zijn al genoeg notificaties op andere plaatsen.

Hoe minder schermen, hoe liever, hoor ik soms. Misschien, maar op het scherm van een Kindle lezen is echt een hele andere ervaring dan op een computerscherm of het scherm van uw smartphone. Je ogen worden er zoals gezegd niet zo moe van, en het is zelfs handiger om in fel zonlicht op een Kindle te liggen lezen dan in een echt boek, vind ik.
Doordat het scherm enkel werkt om de inkt te herverdelen over de pagina verbruikt een Kindle ook zeer weinig energie: ik moet hem een keer per maand herladen, en dat is het. Hij wordt nochtans zeer intensief gebruikt.

levedekindle3

Het is niet omdat je een Kindle hebt dat je geen echte boeken meer mag kopen. Mensen doen soms alsof het alles of niets moet zijn, merk ik als ze me ergens zien met een echt boek. (*blij ziejewelsnuivend* “Ha! Toch teruggekomen van de e-reader ja?” Euhm neen.) Ik lees nog regelmatig echte boeken. Soms omdat ik ze niet wil kopen op mijn Kindle omdat ze te specifiek zijn, of te niche. (kookboeken, koffietafelboeken, prentenboeken, of boeken waar geen e-readerversie van bestaat omdat ze te obscuur zijn, bijvoorbeeld) Soms omdat een vriendin me een boek in handen drukt dat ik zeker moet lezen, of omdat ik iets zie liggen in de bib dat me aanspreekt. Dat kan en dat mag nog steeds allemaal. Ik denk dat de verdeling bestaat uit 80 procent Kindle, 20 procent papier.

Het is niet omdat je een Kindle hebt dat je plots een lezer wordt. Soms krijg ik de vraag van mensen die zelden of nooit een boek ter hand nemen naar mijn ervaringen met e-readers. Ik geloof niet dat je door de aankoop van een e-reader meer gaat lezen als je niet graag leest, wie graag wil lezen vindt altijd wel een manier, ook zonder e-reader. Maar een e-reader maakt het voor een lezer wel veel makkelijker om een superenthousiast lezer te worden, daar ben ik het levende bewijs van. Sinds ik een Kindle heb lees ik altijd en overal.

Het is wel omdat je een Kindle hebt dat boeken kopen heel gemakkelijk wordt.
Misschien vaak ook gewoon te gemakkelijk. Het is echt kopen met een klik, eens je credit card gegevens gelinkt zijn aan de webshop van Amazon en je WIFI ter beschikking hebt. Je hebt er ook met 3G. Er is een ongelooflijk uitgebreide collectie Kindle boeken beschikbaar op Amazon, en als je liever in het Nederlands leest sinds enige tijd ook op Amazon.nl. Ik download zo goed als altijd eerst een gratis sample van een boek, nog zo’n leuke troef: van bijna elk boek kun je eerst een paar pagina’s lezen voor je beslist om er de rest van te kopen. Ik zorg dus altijd dat ik een tiental samples heb staan voor dode momenten. Gelukkig kost een boek op je Kindle doorgaans iets van de helft minder dan een echt boek, of ik was geruïneerd, ondertussen. Er zijn trouwens ook behoorlijk wat spotgoedkope of gratis boeken voor Kindle te vinden. Ik heb er totaal geen last van dat ik enkel boeken via Amazon kan kopen, want zoals gezegd is de collectie zo gigantisch dat ik er eigenlijk bijna alles op kan vinden. Radio 2 deed onlangs nog een vergelijking met enkele andere soorten, misschien interessant voor zij die twijfelen. Oh ja, mocht u eraan twijfelen: ik koop al mijn boeken. Punt. Ik heb ook graag dat mensen betalen voor mijn werk.

levedekindle5

Ik kan eindelijk iets doen met mijn aantekeningen. Ze doorlopen via een lijst die online staat, bijvoorbeeld, handig als ik op zoek ben naar inspiratie of een leuke zin. En zo zijn er wel meer leuke features: dat je op elk moment een woordenboek bij de hand hebt, een gemak als je net als ik bijna alles in het Engels leest en soms een woord tegenkomt dat je nog nooit hebt gehoord. Of dat je kunt zien hoe lang je nog nodig hebt om die laatste twee hoofdstukken te lezen.

Ik kan lezen terwijl mijn lief slaapt. Het lichtje van de Kindle Paperwhite vind ik een van de beste uitvindingen na de Kindle Paperwhite zelf. Zeker nu ik zwanger ben en mijn nachtrust lang niet meer zo kwalitatief is als weleer vind ik het een gemak dat ik een half uur kan liggen lezen met een klein lichtje waar niemand last van heeft. Ik weet niet waarom, maar vroeg in bed kruipen en in het pikdonker liggen lezen vind ik een absolute zaligheid. Veel leuker dan bij een nachtlampje.

Een Kindle is niet overal goed voor, en een tablet niet overal slecht. Ik ben een geweldige fan van mijn iPad, alleen niet om boeken op te lezen. Ik ben een geweldige fan van mijn Kindle, alleen niet om tijdschriften of PDF’s op te lezen, dat doe ik dan weer liever op mijn iPad. Het is vaak gewoon kwestie van de dingen te gebruiken voor de zaken waar ze echt goed voor zijn.

Laat je niet afschrikken door bestellen in Amerika. De grootste reden dat mensen uiteindelijk toch een andere e-reader kopen is -naast de kostprijs, al vind ik dat die heel goed meevalt voor wat je krijgt- het feit dat je hem nog steeds enkel in Amerika kunt bestellen. Ha, blijkbaar ook via amazon.de, bedankt Nele 2. ;) Ik had hem twee keer heel snel vanuit Amerika, en zonder enig probleem. Niks beangstigends aan, hier. Die Kindle die ik vijf jaar geleden kocht, die heb ik trouwens doorgegeven aan mijn broer, die hem nog steeds zonder problemen gebruikt. Daar is dus nog niks aan.

Update: Ha, nog beter. Je kunt hem volgens Nele hieronder in de reacties ook gewoon kopen bij Waterstones in Brussel. Merci, Nele!

Update 2: Ah neen, of toch niet meer, bedankt Tina!

Disclaimer: ik heb compleet geen technische achtergrond en spreek vanuit mijn ervaring, niet vanuit mijn expertise of gigantische kennis van e-paper of schermverlichting. Laat het mij dus zeker weten mocht ik hier kemels hebben geschoten, ik ga niet kwaad zijn.

Heb jij een e-reader? Ben je tevreden? Tips voor mensen die er een willen? Of zijn er zaken die ik niet heb behandeld? Ik lees ze graag in de reacties!

Tip voor de herfstvakantie: de Spiekpietjesexpo!

spiekpietjes2

Ik leerde het concept Spiekpietjes kennen voor ik moeder werd, via een enthousiaste vriendin die me vertelde over de boeken van Thaïs Vanderheyden waarin kleine pietjes de hoofdrol spelen. Die pietjes zijn zo klein dat ze zich kunnen verstoppen in huizen, klaslokalen en andere ruimtes, achter bloempotten, op lampen en onder zetels. Hun taak: doorbellen naar de opschrijfpieten in Spanje of de kindertjes flink of stout zijn geweest, zodat die het dan weer kunnen opschrijven in het grote boek van de Sint.

spiekpietjes4

Vanmorgen mochten wij naar de opening van de Spiekpietjesexpo in Fort Napoleon in Oostende. Ik word tegenwoordig op meer dingen uitgenodigd dan ik gelezen krijg, maar dit leek me onmiddellijk leuk: Dexter zit helemaal in de fase “OMGDESINT”, en aangezien het bij ons Sint-Maarten is (lees: 11 november al) kwam het ook qua timing goed uit.

spiekpietjes1

Lang verhaal kort: wij bezochten de Expo (met verhalen die ingesproken zijn door Pieter Embrechts, voor de kindjes die nog niet kunnen lezen) en de zoektocht in het Fort (waar we nog nooit waren geweest, maar wat een coole locatie), gingen daarna een heerlijk zonnige strandwandeling maken, en reden terug naar huis met een Dexter die even enthousiast was als wij: “Deze herfstvakantie is een hele leuke dag”.

spiekpietjes3

Laat het dus een tip zijn voor iedereen die deze vakantie (of later) in de buurt van de zee vertoeft: Spiekpietjes zoeken kan vanaf vandaag tot 6 december in Fort Napoleon. Hier vind je alle info.

lilith leest veel (en zo doet ze dat!)

veellezer

In het jaar waarin Dexter geboren werd las ik welgeteld vier boeken. Drie over huilbaby’s, zeg ik daar dan altijd bij, en het zal niet ver van de waarheid zitten. Als het mensen met pasgeborenen gerust kan stellen: sinds 1 januari van dit jaar las ik al tweeëndertig boeken. Hele goede, onwaarschijnlijk boeiende, boeken die me deden nadenken en boeken die nog weken door mijn hoofd bleven spelen. Een ongelooflijke rijkdom, vind ik dat, dat ik weer boeken kan lezen en mezelf zo kan verplaatsen in het hoofd van andere mensen in andere levens dan dat van mij. Maar hoe doe jij dat, vragen mensen soms, en vooral: wanneer?

Awel, zo.

 1. Ik kijk bijna geen tv.

Als het van mij afhang had ik die van ons waarschijnlijk al buiten gestoken (de tv, niet die van ons), maar daar zou mijn man des huizes dan weer niet voor te porren zijn. Als Dexter in bed zit haal ik mijn boek boven, en het is maar zelden dat iets op tv boeiender lijkt dan mijn boek. Laat staan dat ik plots zin krijg om te strijken of op te ruimen, dat is voor een ander moment. Oké, of niet. Ik lees ook vaak nog in bed, dus vanaf een uur of acht is het aan mij en de literatuur.

2. Ik weet altijd wat gelezen.

Dankzij websites als Goodreads, die mij altijd weer veel te veel inspiratie opleveren bij een besef dat ik nooit genoeg tijd zal hebben om alles te kunnen lezen dat ik wil lezen, maar ook dankzij geweldig aanstekelijke podcasts als All the Books, tips van de mensen van mijn leesclub of websites als The Millions. Ik heb altijd een grote stapel to read liggen, samples op mijn Kindle staan en lijstjes in mijn hoofd van boeken waar ik zeker eens tijd voor wil maken. En ik ben ook nog eens vaste klant bij de plaatselijke bib, waar ik op regelmatige basis door de nieuwe aanwinsten ga.

3. Ik heb een Kindle.

Ik weet het ik weet het, die geur van papier en dat gevoel van een echt boek, heel wat mensen vinden dat onbetaalbaar, maar weet je wat ik pas echt onbetaalbaar vind? Altijd een berg boeken in mijn tas hebben zitten van 206 gram, zodat ik op elk leeg moment leesvoer bij heb en dus ook lees. Nog altijd supercontent van mijn Kindle Paperwhite met leeslampje, wat een geweldige uitvinding is me dat?

4. Ik heb een leesclub.

Toch nog steeds een extra motivatie om te blijven lezen, want naast wat er op mijn to read-lijstje staat heb ik dus ook nog een boek dat ik om de zes weken gelezen moet hebben. Dat zorgt er wel voor dat ik in een soort constante leesflow blijf.

5. Ik wissel af.

Na een zware turf een motiverend boek dat ver van fictie wegblijft, na iets grappigs iets dat dieper graaft. Ik merk dat ik anders vast kom te zitten in een sleur, en ik wil lezen en sleur liever niet met elkaar associëren. Daarom zit ik er niet mee in om plots een Sophie Kinsella te lezen na een paar klassiekers, bijvoorbeeld. Het moet wel leuk blijven.

6. Ik hou me niet bezig met speed reading of andere trucjes.

Boeken enkel scannen om er zoveel mogelijk door te draaien op een jaar boeit mij dan weer minder. Ik lees ook graag een hoofdstuk opnieuw, laat het even bezinken voor ik me aan een review of een nieuw boek waag, maar zorg er gewoon voor dat lezen een plek heeft in mijn dagelijks leven, zodat het een gewoonte is geworden. Gaan slapen zonder dat ik een paar pagina’s heb gelezen voelt na al die jaren raar. Al besef ik dat er binnenkort mogelijks weer een grote leesdroogte aanbreekt, ik ben ervan overtuigd dat ook dat weer goedkomt.

Lees jij veel? Of zou je willen dat je er meer tijd voor had?
Wanneer en hoe doe jij het? Tips zijn welkom in de reacties!

Pritt gegarandeerd!

prittjungle1

Onlangs kwam ik al zappend terecht op Vind je Lief, een programma waarin singles met behulp van experts aan een lief geholpen proberen te worden. Tijdens een van de opdrachten moesten potentiële liefdesobjecten met vereende krachten een IKEA-kast in elkaar steken, en op dat moment bedacht ik me dat ik op die manier enkel een lief zou vinden dat op zoek is naar een extreem hulpeloze, afhankelijke vrouw die met paniekerige ogen naar de wereld in het algemeen en bouwdozen in het bijzonder kijkt.
Ik en knutselprojecten, dat is een levenslang trauma dat ik nooit meer te boven ga komen.

Toen de mensen van Pritt me vroegen of ze me een doos met hun producten mochten opsturen heb ik eerst even zenuwachtig gelachen en mijn mailbox snel weer afgesloten, maar daarna bedacht ik me dat ik van heel de vakantie (en van heel Dexter zijn bestaan, for that matter) nog niet met het kind heb geknutseld. Ge moet nu niet direct beginnen bellen naar Kind & Gezin, maar kleuren is het zotste dat wij op dat vlak al hebben gedaan, en dus zei ik: oké dan. Vervuld van de goede voornemens om mij op een regenachtige vakantiedag toch eens met Dexter aan het bricoleren te zetten. Bij het zien van de doos vol Pritt begonnen mijn oksels evenwel spontaan te klotsen van de stress, en zei ik: “Zeg Youri, heb jij geen kunstonderwijs gedaan? Ik heb iets geweldig cools en creatiefs voor jou!“.

IMG_1584

Het is nochtans allemaal best tof, want op de site van Pritt barst het van de dingen om af te printen zodat je reddingsstations voor dieren en piratenboten uit je mouw kunt schudden alsof het niets is. Wij gingen voor Jungle Vingerpoppetjes, een project van gemiddelde moeilijkheidsgraad waarbij er geknipt en geplakt moest worden met gekleurde lijm. Ik had geen idee dat dat bestond, zelfs. En Dexter ook niet.

IMG_1612 IMG_1617

Wij knipten bloemetjes, maakten een poppenkast van een kartonnen doos en vingerpoppetjes in de vorm van een tijger en een panda, en Dexter vond het allemaal de max. En ook ik heb het allemaal zonder kleerscheuren of huilbuien vervolmaakt, vanachter mijn camera met af en toe een schaar in mijn hand voor de vorm.

IMG_1649 (1) IMG_1656IMG_1667

Wat er uiteindelijk zelfs voor heeft gezorgd dat ik de andere hobbyprojectjes op de site in mijn achterhoofd ga houden voor als ik niet meer weet hoe geëntertaind, de komende woensdagnamiddagen met kind. Winter is coming, per slot van rekening, en dan is zelfs een moeder met een knutseltrauma maar beter voorbereid.

Zin om zelf iets te winnen? Door deel te nemen aan dit spel kun je tickets bemachtigen voor een klimpark. Bedankt aan Pritt voor het materiaal en de inspiratie, wij kunnen weer een paar jaar weg qua plakken en blijven plakken. 

Update: hoe zou het eigenlijk met YNAB zijn?

ynab_6

Weten jullie nog, enkele maanden geleden, toen ik zo enthousiast was over YNAB en vond dat iedereen er gebruik van zou moeten maken? Heel veel mensen hebben mij toen gevraagd naar een kortingscode, ik heb er geweldig veel uitgedeeld en gezien dat er ook zeer veel verzilverd werden. Erg benieuwd of jullie er nog mee zijn doorgegaan en vooral: of het iets veranderd heeft in hoofd, hart of beiden. Laat het zeker weten in de reacties hieronder, ik vind dat zeer tof om lezen.

Bij ons gaat het nog steeds geweldig. Nog geweldiger dan toen ik de vorige blogpost schreef. Niet alleen hebben we ondertussen -veel eerder dan ik had gedacht- het heilige puntje vier bereikt (waarover straks meer), ik heb ook voor het eerst in mijn volwassen bestaan een zomervakantie gehad zonder stress over centen. Niks. Normaal verlopen zomervakanties bij mij volgens het stramien “Damn, ik verdien als freelancer echt wel veel minder dan anders als ik congé wil nemen“. “Dju, congé nemen en uitstapjes maken kost echt wel veel geld.” “Aaarghl, ik verdien veel minder en ik geef veel meer uit dan anders, dat komt hier niet goed.” “IS DAT EEN FACTUUR VAN ZESHONDERD EURO DIE IK NIET HAD VOORZIEN? *hot flashes afgewisseld met huilbuien for days*. En dan moet de afrekening van de VISA nog komen, die ik ook nooit had voorzien, ook al weet ik dat hij komt.

Maar deze zomer, met een week vakantie in het Zuiden van Frankrijk en het feit dat ik vakantieopvang moest betalen en drie weken verlof heb moeten nemen om Dexter in opvang te voorzien: niks van dat. En dat komt allemaal omdat ik dankzij YNAB genoeg geld aan de kant had gezet en wist wat er op me af zou komen. Serieus, ik vind dat niet minder dan lifechanging, om het op zijn Amerikaanders te stellen.

En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat we er dus ook al zijn in geslaagd om niet meer van maand tot maand te leven, maar een buffer van een maand te voorzien. Echt hastn, dat living on last month’s income bleek dus veel makkelijker dan toen ik er de eerste keer over las en dacht: “dat lukt bij ons nooit, met mijn variabel en compleet onvoorspelbaar freelancersinkomen“. Maar toch, het is eind augustus en ik heb al voldoende geld kunnen budgetteren naar september om in al onze vaste kosten en andere uitgaven te voorzien. Wat een complete geruststelling is dat, dat zelfs als ik nu mijn wijsvinger breek en ik een maand niet kan typen ik wat inkomsten betreft toch pas miserie heb vanaf oktober. Daarnaast is het een verademing om niet zo gestresseerd over geld aan een nieuw werkseizoen te beginnen dat ik om het even welke job zou aannemen om die stresslevels te doen zakken, al was het de tekstjes schrijven voor de broodzakken van de lokale bakker, in ruil voor wat boterkoeken. Dit najaar doe ik de leuke opdrachten die ik verdien, en het komt allemaal goed.

Ik kan het u gerust verklappen: dat programma heeft een zeer fijne draai gegeven aan een geweldig stresserend gegeven in mijn leven, en ik ben daar zo ongelooflijk blij mee. Ondertussen heb ik al categorieën om kind 2 te voorzien in pampers, kinderopvang, meubels en vochtige doekjes, en het feit dat ik daar de komende maanden af en toe eens wat euro’s in kan droppen zorgt voor zeer veel gemoedsrust bij deze hormonaal nochtans al eens zwalpende vrouw. Alleen al dat, eigenlijk.

Wil je zelf ook testen of het iets voor jou is? Via deze link krijg je een maand gratis, en ik ook. :)

Omdat ik zoveel vragen kreeg, ontwikkelde ik een cursus “YNAB voor beginners”. Wil je op de hoogte gehouden te worden, zodat je je op tijd kunt inschrijven? Hier vind je alle info!

lilith loves Radiolab

radiolab

In mijn leven bevinden zich drie mensen die mij al eeuwen aan de podcast proberen te krijgen. Toevallig of niet drie mannen, toevallig of niet ook nog eens mannen waarmee ik andere interesses deel. Als zij me zeggen dat ik dringend naar die of die podcast moet luisteren, dan heb ik de neiging om dat serieus te nemen. Alleen: bij elke poging om me eraan te zetten liep het mis.

Dat had eigenlijk niks met de podcasts an sich te maken. De onderwerpen lagen me wel, maar ik vond geen tijdslot in mijn leven om het beluisteren ervan in te passen. Op de trein las ik liever, omdat ik door opstappende en afstappende medereizigers nooit geconcentreerd genoeg bleef om te blijven volgen. Er is in mijn leven geen sprake van ellenlange autoritten, iets waarbij anderen vaak een podcast opleggen. En ’s avonds had ik geen zin om asociaal met mijn oortjes in op de zetel te liggen, dan lag ik liever asociaal met een boek in bed terwijl Youri tv zat te kijken.

Of ik nu al eens naar die of die podcast had geluisterd, vroegen de mannen dan. “Neenik“, zei ik. Ik deed nog eens een poging toen twee van de drie mannen los van elkaar zeiden dat ik NAAR. SERIAL. MOEST. LUISTEREN. #bestepodcastooit zeiden ze. En de eerste aflevering vond ik wel boeiend, an sich, maar ik had nog steeds geen tijdslot. En wetende dat Serial twaalf episodes telde had ook dat dus geen zin. Geen tijdslot, geen podcasts.

Het universum beweegt in mysterious ways. Drie weken geleden interviewde ik iemand voor mijn wekelijkse Doodgewone Dingen rubriek in De Standaard Magazine. Ik ga nog niet vertellen wie, maar zijn initialen zijn J.V. en hij zingt bij een rockgroepje uit Gent. En een van zijn lievelingsdingen is dus naar de podcasts van Radiolab luisteren terwijl hij saaie huishoudelijke klusjes doet als de keuken opruimen. Hij was er zo enthousiast over dat -halleluja- het licht bij mij aanging: ik heb ook saaie huishoudelijke klusjes! Saaie huishoudelijke klusjes for days!

Sinds dat moment ben ik dus diegene die tegen iedereen zit te zagen dat ze naar de podcasts van Radiolab MOETEN. LUISTEREN. Omdat ze zo zo onwaarschijnlijk goed zijn. Altijd leer ik zeven dingen bij over onderwerpen waarvan ik niet eens wist dat ze me interesseerden, en wil ik achteraf drie dingen verder uitpluizen op Wikipedia en vier boeken lezen over het onderwerp in kwestie. Het is zelfs zover gekomen dat ik overal tijdsloten zie. Tijdens het tandenpoetsen. Op de trein, waar het plots wel lukt. Op het perron. In mijn bed, als Youri vroeg opstaat met Dexter en ik mag uitslapen. Er zijn lange en korte afleveringen, dus ik vind altijd wel iets dat past.

Overal kennis, maat. En ja, volgens mij is mijn hoofd ondertussen zelfs klaar voor twaalf afleveringen Serial. De mannen zullen content zijn.

Hebben jullie iets met podcasts? Tips zijn welkom, bedankingen omdat jullie Radiolab hebben ontdekt ook. Mijn tips? Begin met Worth, Sight Unseen en Los Frikis. Allemaal zo goed dat ik stiekem droom van een carrière als podcaster.

lilith ontmoet Hemsley + Hemsley en wordt verliefd op een spiralizer

hemsleydekunstomgoedteeten

Ik denk dat ik voor de eerste keer van de zusjes Melissa en Jasmine Hemsley hoorde op Instagram. Ik had een enthousiaste foto gepost van het kookboek  (H)eerlijk van Gwyneth Paltrow, iets dat op zich al straf is, want 1. als ik nog één keer iemand van (h)eerlijk of (b)engeltjes of “een dolfijne dag” met een dolfijn ernaast zie doen bega ik accidenten en 2. ik dacht altijd dat recepten van Gwyneth Paltrow bestonden uit drie zinnen: “Was uw sla. Snij er u een komkommer bij. Lekker met een glas kraantjeswater“. Maar dat bleek dus kort door de bocht. Ik vond het boek van Gwyn zelfs zo leuk dat ik het bijna wilde kopen in plaats van lenen in de bib. En toen zei Kelli van Lily: “Het boek van de Hemsleys is ook leuk!”. Waarop ik dan weer dacht: ha, dat moet ik onthouden!

Enkele weken later zat er een mailtje van het leukste magazine van het land in mijn bus, of ik geen zin had om Hemsley + Hemsley (want zo heet hun blog + bedrijfje) te gaan interviewen in Amsterdam. Dat moest lukken, dus ik: ja gij!

En jongens toch, het was zo tof en verkwikkend. Niet alleen omdat de Hemsleys heerlijke madammen waren met kennis van zaken. Ook niet alleen omdat ik eten onder mijn neus geschoven kreeg waar ik blij van werd (zoals een brownie van zwarte bonen zonder suiker, en lekker!), en een heel fijn interview deed en in het West-Vlaams op de schouder werd getikt door de vrouw achter Goestjes, die opmerkte dat ik toch die van Tales from the Crib was? Maar vooral omdat ik nog eens in Amsterdam was en de gesprekken en ontmoetingen me energie gaven en goesting om vanalles en nog wat te plannen en te schrijven.

hemsley2 hemsley3 hemsley4

Ik werd trouwens helemaal verliefd op hun spiralizer, daar in de workshopkeuken, een toestel waarmee je met een ongelooflijk gemak courgettenoedels en wortelnoedels en komkommerslingers maakt voor met pastasaus of in slaatjes met allerhande heerlijke pesto’s. (wisten jullie trouwens dat er zoiets bestaat als spiralizerkookboeken? Nu wel!) Ik heb er ondertussen een staan in mijn keuken, en dat is echt een gerief. (Hij is tijdelijk zo goed als uitverkocht, hoorde ik, maar deze lijkt er extreem goed op) Alle gerechten van de Hemsleys staan in hun eigen kookboek, dat nu vertaald is onder de titel De kunst om goed te eten. Ik schreef er een stuk over voor De Standaard Magazine dat afgelopen weekend verscheen (hier te lezen voor abonnees, of op Blendle, met wat gericht zoekwerk)

hemsley5

Ik zou het niet zeggen als het niet zo was: prachtig boek, dat hier al om de paar dagen gebruikt is om vanalles uit te maken, en volgens mij binnen dit en een paar weken helemaal bevlekt zal zijn als het zo verder gaat. Dat ervoor heeft gezorgd dat ik -ge gaat het niet geloven- in een complete slaatjesfase zit, maar dan lekkere slaatjes die er niet voor zorgen dat ik na een half uur zin heb om de snoepautomaat te gaan overvallen. En ook daar plan ik binnenkort een blogpost over.

Het.
Kan.
Niet.
Op.

Het boek De kunst om goed te eten verscheen bij Fontaine uitgevers en kost 29,95 €.

lilith is meter van ’t een en ’t ander

teenentander2

Wie al even blogt weet dat er na verloop van tijd een hoop vragen op je af kunnen komen. Voor samenwerkingen, en informatie en advies, en interviews, en om iets te komen vertellen op de radio en de televisie over de onderwerpen waarover je hebt geschreven. Na tien jaar bloggen ben ik die vragen al een beetje gewend, maar toen ze me onlangs vroegen om meter te worden van een winkel waar handgemaakte cadeautjes en andere creaties worden verkocht die gemaakt zijn in het psychiatrisch ziekenhuis van Ieper was ik toch even verrast.

teenentander5

En tegelijk ook niet verrast genoeg om er langer dan vijf seconden over te moeten nadenken. Al was het omdat ik zelf maar al te goed weet hoe hard mensen met psychische problemen en kwetsbaarheden moeten opboksen tegen vooroordelen en het gevoel van wij en zij. Zij zijn opgenomen en dus anders dan wij, mensen van de echte wereld. Het is makkelijker om het zo te bekijken, weet ik, misschien wel omdat we met zijn allen beseffen dat er soms niet veel nodig is om van wij naar zij te gaan. Dat besefte ik nog maar eens toen Bruno, die mijn blog al een hele tijd volgde en in het ziekenhuis onder meer verantwoordelijk is voor de ergotherapie, me een rondleiding gaf door de ateliers waar allerhande handigere handen dan die van mij allerlei dingen voor de winkel aan het maken waren.

Ik was na de voormiddag in het centrum onder de indruk van wat ik zag, en van het werk dat er verricht wordt om mensen die het moeilijk hebben of hebben gehad weer klaar te maken en te begeleiden richting zelfstandigheid en zelfzekerheid. Daar dient de winkel ook voor. Patiënten krijgen weer een doel, zetten stapjes door zelf achter de toonbank te gaan staan en taken op zich te nemen, of aan de slag te gaan in het fietsenatelier.

teenentander3

En de winkel zelf, die is dus de max. Ik ben als oorbellenverslaafde nogal fan van de selectie handgemaakte juwelen, maar net zo goed van de heerlijke koekjes en confituren en de prachtige schalen die in het pottenatelier worden gemaakt. En ik moet dringend investeren in een turnzak met triceratopsbutton voor Dexter, ja. Maar ze hebben dus ook gepersonaliseerde kaarsen, maken poppenwiegjes met namen op, er zijn postkaarten en verjaardagsbuttons en vanalles en nog wat dat de moeite van het checken waard is.

teenentander1

Het coolste van mijn meterschap? Dat ik, met mijn twee linkerhanden, suggesties mag doen. Dus toen ik plots een bladwijzer nodig had en me afvroeg of dat ook kan gemaakt worden in leer, toen diepten ze een zak met leer op en trokken ze van leer. (ahahaha.)

teenentander4

Ik vind ze de max, en heb direct een gepersonaliseerde besteld. Vanaf de boekenweek zijn ze ook te koop in de winkel, dus allen daarheen! Ondertussen plannen we wild verder, dat heb je nu eenmaal als je meter een planner is.

’t Een en ’t Ander ligt aan het station van Ieper, en alle info staat op de site.

Fijne vakantieuitstapjes met kinderen in de Westhoek (+ Het Leuke Vakantieboek te geef!)

Dexter op de zelfplukboerderij.

Dexter steekt een pepertje op de zelfplukboerderij.

Omdat de vakantie nu toch echt begonnen is (niet voor mij, trouwens. Nooit voor mij) en ik regelmatig de vraag krijg waar al die leuke plekken liggen waar ik mijn Instagramfeed tot in den treure mee vol plamuur: een lijst met dingen in de streek die geweldig tof zijn om met uw kind te doen. Want echt, ge zou dat niet denken, dat er ook maar iets te beleven valt in de Westhoek, maar niks is minder waar. Je moet alleen maar een beetje weten waar je moet zijn.

Onze persoonlijke favorieten:

  • De Zonnegloed in Oostvleteren: first and foremost, ik heb een kind dat compleet wild is van dieren. Dat heeft hij van zijn moeder, en dus zijn wij ook zot van dit soort parken. Ik geniet behoorlijk hard van Dexter zijn “Oh kijk mama! Oh kijk een kip!”, en dan is de Zonnegloed een perfecte plek. Ze hebben hier niet alleen hoenders, maar bijna honderd verschillende diersoorten, heel vaak dieren die opgevangen worden omdat ze mishandeld zijn of jaren meegedraaid hebben de wereld gezien hebben in circussen. Dieren die niemand meer wil dus. De Zonnegloed is een erg fijn park om door te wandelen op een mooie namiddag, en je kunt er na afloop pannenkoeken eten. Wij gaan in elk geval snel nog eens terug, want we hebben de beren nog niet gezien.
  • ’t Kakelend Kippenmuseum in Diksmuide: ligt een beetje in dezelfde lijn als de Zonnegloed, al hebben ze hier vooral heel veel kippen en kleinere neerhofdieren, waar je in de Zonnegloed meer exotische dieren hebt. Wel wreed de moeite om eens op het gemak door te wandelen, vonden wij, en Dexter amuseerde zich ook kapot. Ook hier een terras en cafetaria om pannenkoeken te eten. Blijkbaar vind ik dat belangrijk, anders zou ik er geen twee keer op terug komen.
  • ’t Goed Ter Heule in Lauwe: zelfplukboerderijen zijn hele aangename plaatsen om met kinderen te bezoeken, vind ik. Niet alleen omdat er vaak ook koeien en kippen zitten om enthousiast op af te stormen, maar vooral omdat ze kunnen helpen met plukken en het zo fijn is om ze met een kruiwagen door een veld te rijden. Op deze boerderij heb je geen abonnement nodig, je plukt gewoon waar je zin in hebt en betaalt aan de kassa. Als het mooi weer is vind ik dit een van de leukste activiteiten om te doen, zeker als je dan ’s avonds nog fruitsla kunt maken van je versgeplukte aardbeien en frambozen. Machtig.
  • Provinciedomein Den Otter in Woumen: er zijn in de streek wel een paar mooie natuurdomeinen om in te wandelen, maar dit is onze recentste ontdekking. Leuk omdat je over het water van De Blankaart in van die spottershutten naar vogels kunt kijken en het er erg rustig is. De Palingbeek is trouwens ook wel oke om te picknicken of achter een balletje te lopen.
  • Bellewaerde na vier uur: ik ben niet zo’n pretparkmens omdat ik niks op deze wereld de moeite vind om meer dan een kwartier voor aan te schuiven, maar toen kwam ik tot het besef dat Bellewaerde voor ons maar tien minuten rijden is, en het volk uit het binnenland al serieus de aftocht blaast als je na vier uur gaat. Vorige week vertrokken we toen het zaterdagnamiddag begon op te klaren en amuseerden we ons te pletter. Zo te pletter dat we ineens een seizoenspas kochten. Een heel seizoen zoveel Bellewaerdse avondwandelingen naar de olifanten en de giraffen als ons hartje belieft maat. Topidee!
Bellewaerde na vier uur is honderd keer leuker dan Bellewaerde voor vier uur.

Bellewaerde na vier uur is honderd keer leuker dan Bellewaerde voor vier uur. Zie mijn extatische blik.

Ik heb ook nog een paar dingen op mijn lijstje staan waar we zelf nog niet zijn geweest, maar die wel erg tof schijnen te zijn. De Kinderbrouwerij in Reningelst. Een bezoek aan de markt van Wazemmes in Rijsel. Het Ezelpad op de Rodeberg. En voor de rest houden wij hier ogen en ogen open, want Dexter vindt alles leuk als er maar auto’s of bussen of dieren aan te pas komen. Een ritje met de stadsbus of de trein naar Poperinge op een lege namiddag is voor hem ook al een doldwaas avontuur. En mochten de mensen uit andere oorden op zoek zijn naar plekken die iets dichter in de buurt liggen: in de comments onder deze post bulkt het van de fijne tips.

Foto:

Foto: Els Bauwelinck

Nog inspiratie nodig? Lobke heeft net haar tweede boek uit, vol tips om de vakantie met kinderen vlotjes en creatief door te komen. Een van mijn lezers kan Het Leuke Vakantieboek winnen. Om dat te doen like je de pagina van Lobke op Facebook en laat je hieronder weten wat je favoriete zomeractiviteit was als kind. Ik trek dan dinsdag random een winnaar, die het boek in zijn bus krijgt. Veel succes!

Voor u getest: brunchen bij WASBAR Kortrijk

wasbar KortrijkHet concept van WASBAR is ondertussen bij heel wat mensen bekend: een hippe wasserette waar je koffie en smoothies kunt drinken terwijl je was aan het draaien is in machines die elk hun eigen naam hebben. Gent en Antwerpen hadden er al een tijd een, en sinds begin juni zijn de mannen ook neergestreken in Kortrijk. Hoog tijd om eindelijk eens die zondagbrunch te gaan checken die al tijden op mijn lijst stond maar er maar niet van kwam. And so we did. Zonder wasmand (want dat mag), maar met een klein hongerke.

wasbar kortrijk

Wasmachines met namen, ge hebt daar toch veel rapper een band mee.

WASBAR bleek even leuk als ik al vermoedde: de vestiging in Kortrijk is opgetrokken in dezelfde sympathieke stijl als de twee andere zaken, met oog voor detail waar ik blij van word. Van de kleuren tot de meubels en de mooie tegeltjesbar voor het ontbijt, deze gigantische sucker voor leuk design en branding kon er naar blijven kijken. En dan hadden we het ontbijtbuffet nog niet eens gezien.
ontbijtbuffet in wasbar kortrijkHet staat er nog niet eens allemaal op. Het buffet is naar believen, en in de formule zit ook een roerei, een glas prosecco, een bordje met iets warms (in ons geval een lekkere vol-au-vent) en een wafel met slagroom om het geheel in schoonheid af te sluiten. Er is ook een formule voor kinderbuffet, maar Dexter is nog zo klein dat hij gewoon met ons mee mocht eten. Dat deed hij vol overgave op zijn grote stoel, want er was geen kinderstoel in huis. Mochten de mensen van WASBAR meelezen: dat zou handig zijn, qua aanvulling.
wasbar kortrijkTerwijl de regen met bakken uit de lucht kwam bevonden wij ons steeds meer in de ontbijthemel. De bediening was supervlot en vriendelijk, alles was lekker, en ik vond het zijn geld serieus waard. Op vrijdagavond is er apero met gratis hapjes, op donderdag live muziek, en je kunt er ook gewoon lunchen of koffie drinken. Ik ben geweldig benieuwd naar hun zelfgemaakte ice tea’s en limonades, dus alleen al daarvoor moet ik nog eens terug. Toppertje.
wasbarkortrijk5Ook Dexter vond het ferm de moeite, wat hij dan ook stante pede doorbelde naar al zijn maten toen we aan het terugkeren waren naar huis.

PRAKTISCH:
Wasbar Kortrijk maakt deel uit van K in Kortrijk, maar heeft geen last van zondagse sluitingstijden omdat het pand aan de buitenzijde ligt. Je kunt dus ook gewoon parkeren onder het shoppingcentrum. Hun uitgebreide zondagsbrunch kost achttien euro per persoon, en je kunt reserveren op hun Facebookpagina. Op zondag openen ze om tien uur.