Vroeg Shimelle Lain mij vanmorgen, naar aanleiding van de workshop. Ik hou wel van die vraag, omdat het impliceert dat je nog steeds vanalles kunt worden als je maar wilt.

Schrijfster, bijvoorbeeld, aan een bureau met zicht op een mooie tuin.
Of dierenarts, de dag dat zot zijn van dieren voldoende is om een diploma te halen.
Uitbaatster van een klein bed and breakfast-dingetje in een zonnig ende rustig land.
Reisjournalist.
Lerares Nederlands.
Professioneel scrapbooker.
Dierenverzorger in de zoo.
Nigella Lawson.
Hoofdredactrice van een fijn tijdschrift.
Uitvinder.

Nu gullie.

Wat doet een mens zoal met een duizendste blogpost, behalve zich afvragen of heel dat bloggedoe niet een klein beetje uit de hand is gelopen en ik mij niet beter had ingezet voor belangrijker zaken als mijn huishouden en mijn boekhouding?

Well.

Laten we het nog even over scrapbooken hebben, shall we?

Al was het maar omdat ondergetekende algauw voor de leeuwen wordt gegooid tijdens het scrapbookweekend van de Hobbyselect scrapbookingclub, alwaar ondergetekende sinds kort deel uitmaakt van het designteam. Als u op zaterdag 12 mei in de buurt van Kortrijk bent moet u zeker eens afkomen, vooral omdat ik een vreemd en gigantisch nietjestoestel moet demonstreren waar ik na verschillende pogingen compleet niet wijs uit geraak. Ik vrees dat het serieus de moeite zal zijn aan mijn demotafeltjen. Daarnaast zult u mij kunnen aanraken en uitvragen en meeten en greeten dat het geen naam heeft, en misschien mag u zelf wel eens een nietje in een papiertje kloppen als de ambiance het toelaat.

En mocht dat nog niet voldoende zijn om uw appetijt aan te wakkeren: de fantastische Birgit Koopsen zal er ook zijn, helemaal live uit Nederland. Ik zal dan ook diegene zijn die helemaal groupie-esque in haar richting zal zitten staren, onderwijl nietjes uit mijn bloederige vingers pulkend. Een uitzicht dat u werkelijk niet wilt missen.

Nog even over de workshop van Shimelle Lain (niet-scrapbookers, wendt uw blik af).
Opdrachtje één was een mini-album maken in sprookjesstijl waarin de nadruk vooral ligt op het verhaal. In dit geval: het verhaal over de dingen die je als kind later wilde worden. Ik ben er gisterennamiddag mee begonnen, en hoewel het nog verre van af is vind ik het nu al hilarisch genoeg om een beetje details te delen.

Klikken voor groot.

Dag twee van Shimelle Lain’s workshop When I grow up, en het is fijn en o zo nostalgisch. De eerste opdracht was om een worksheet in te vullen over wat je later wilde worden. Geen probleem: dierenarts, natuurlijk. Jaren aan een stuk heb ik gedroomd dat ik alle beestjes van heel de wereld zou beter maken, en zelfs nu komt het soms nog even boven. Alleen: ik suckte in wetenschappen. En dat heb ik ooit zo verschrikkelijk erg gevonden, dat kunt u niet geloven. Ik moest en zou dieren verzorgen, en was dat nu net hetgene dat mij niet lukte omdat ik geen kaas heb gegeten van chemie en biologie van het moment dat er formules in voorkomen, zekers? Om bij te bleiten!

Gelukkig heeft één van mijn vrienden mij jaren later zo’n luguber verhaal verteld featuring zijn oom dierenarts en een kat gevuld met etter dat die visuals mij tot op de dag van vandaag sterken in de gedachte dat het misschien toch niet helemaal iets voor mij zou geweest zijn. Dat ik waarschijnlijk beter af ben zoals het is. Maar ik ben wel nog altijd verschrikkelijk jaloers op alle Trudes van deze wereld. Echtig en techtig.

Het fijne aan de workshop van Shimelle is dat één antwoord niet genoeg was. En dat ik dus dieper moest graven in mijn kinderherinneringen. Zo diep dat ik me plots weer herinnerde dat ik ook graag dichteres wilde worden, en schrijfster. Een bepaald moment zelfs lerares LO, niet omdat ik zo sportief was, wel omdat het me geweldig leek om voor de rest van mijn leven langs de kant te zitten chillen terwijl andere mensen de benen van onder hun gat moesten lopen. Ik was als kind al evil, zo blijkt.

Daarnet ben ik op zoek gegaan naar oude foto’s. Foto’s van in den tijd dat ik nog niet wist dat katten geweldige nasty etter konden produceren. En ik heb ze gescand. Misschien wilt u er wel eens een stuk of twee zien.

Meer van dit leuks op Flickr.

Ik geef zeer graag cadeautjes en ik was in de lagere school helemaal weg van de kerstboompluk (zeker die keer dat ik van Macha Dombrecht een zak spekken kreeg van wel 50 frank!), dus toen ze op het Nederlands scrapbookforum waarvan ik lid ben een Secret Santa organiseerden schreef ik me direct in.

En nu is het dus officieel gestart: deze namiddag kreeg ik de naam en het adres van een ander lid, en die mag ik nu platbombarderen met goodies. In ruil krijg ik van iemand anders cadeautjes terug.

Er zijn een paar regeltjes:

* iedereen geeft voor minstens 15 euro ongeopend scrapbookmateriaal
* iedereen voegt een zelfgemaakt cadeautje toe
* wie wil mag allerhande dingen toevoegen en zo genereus zijn als hij zelf wil. Chocolaatjes, snoepjes, het mag dus allemaal.
* het cadeautje moet zo mooi mogelijk versierd worden zodat de ontvanger gek wordt van nieuwsgierigheid

We moeten onze pakjes ten laatste op 1 december opsturen, en dan moet iedereen wachten tot 25 december (!) om het te openen. Volgens Youri lukt dat me nooit, en hij zou wel eens gelijk kunnen hebben, maar ik kan goed faken. Anywayz: dan hebben we vijf dagen om te raden wie onze Secret Santa was, en daarna mag iedereen het verklappen.

Ik zie zo’n dingen altijd veel te zwaar zitten.
Waarom is er eigenlijk nooit eens kerstboompluk in de blogosfeer, hastn?
‘Tis immers the season to be jolly.
Wollen kousen kopen voor Michel Vuylsteke en al, neen?

Ik heb het de laatste tijd tot mijn spijt veel te druk om te scrapbooken, wat niet wegneemt dat ik nog af en toe eens naar scrapsites surf om inspiratie op te doen voor koude winteravonden. Uit mailtjes heb ik ondertussen al begrepen dat sommigen onder mijn dierbaar lezerspubliek ondertussen ook beginnen scrappen zijn, en omdat een beetje inspiratie nooit kwaad kan: een greep uit mijn favoriete scrap-pagina’s van de afgelopen weken! Doe er iets constructiefs mee! (en u weet toch dat u op de reepjes moet klikken, right?)

Door hkthompson.

Door Debbi T.

Door nisafiin.

Door elsiecake.

Door Cheryl Manz.

Ik kan serieus jaloers zijn op zo’n dingen, ja.