Het begon ergens eind vorig jaar met het voornemen om eens wat meer dingen te leren. Er was de workshop die ik volgde met vriendin J., en daarna waren er plannen om dat elke maand eens te gaan doen. Maar hoe gaat dat? Life gets in the way, en samen met life deadlines en projecten en dan nog projecten, en dus slaagde ik er niet in om elke maand iets te doen. Maar het komt weer goed, want vanmorgen stond er een cursus snijtechnieken in mijn agenda in een nieuwe kookstudio in Ieper, en de komende tijd zal er nog wel één en ander bijgeleerd worden, maar daarover later meer. Eerst: ajuinen leren snijden gelijk Jeroen Meus!

Ik was op voorhand nogal bang dat ik weer de grootste kluns van het gezelschap zou zijn en een vinger zou afsnijden, en dat bleek allemaal te kloppen, behalve dat van die vinger. Om mijn geklungel te compenseren kan ik wel erg verbeten kijken naar een mes.

Zoals te voorspellen was blonk mijn vent weer uit in iets in drie seconden snappen en kunnen, wat de chef deed vermoeden dat hij al jaren professioneel courgettensnijder was. What a guy. <3

Om maar te zeggen: het was keihard de max. Zo hard dat ik me al heel de dag moet inhouden om niet alles binnen mijn bereik in brunoise te snijden. MAYBE I WILL.

“En waarom eet je dan geen vlees?”.
“Ik eet thuis nooit vlees hé. Maar nu dus ook nergens anders, voor een actie waarbij mensen proberen om minder vlees te eten. Youri en ik eten nu dus veertig dagen totaal geen vlees.”
“Maar wel vis dan.”
“Neeneen, eigenlijk niks van dode dieren.”
“Oke, maar wel kip toch.”
“Neen, ook geen kip.”
“Maar vasten, dat is toch voor katholieken? Jullie zijn dat toch niet?”.
“Neen, maar ik vast ook niet hé, meme.”

(stilte)

“Jamaarja en hesp, is dat dan ook dieren?”.
“Ja.”
“Maar garnalen toch niet? Garnalen mag je toch wel eten?”.
“Eigenlijk zijn garnalen ook dieren.”
“En soep mag je dan zeker ook niet eten?”.
“Jawel hé, soep wel.”
“Aja.”

Ik heb dan maar bokes met smeerkaas en confituur gegeten.
Het was lekker.
Mijn meme was evenwel niet bijzonder hard overtuigd.

“Het is winkelen, maar dan zonder te betalen”, kirde de blonde dame van de babywinkel vrolijk, terwijl ze ons wegwijs maakte in de wereld van de papflessen met spenen in de vorm van tepels. Youri en ik stonden erbij en keken ernaar alsof we dat allemaal wonderbaarlijk vonden, wat ook een beetje zo was. “Dit is een thermometer die flexibel is, zodat je hun poep geen pijn doet”, wees de mevrouw naar een groene thermometer. Ik dacht “Oe, die madam zei hier juist poep”. Youri vast ook, maar hij hield zijn blik op professioneel. Ook toen de blonde vrouw hem systematisch bleef toespreken met ‘de papa’.

Professioneel dus, tot hij de blauwe lichtgevende pinguin in de smiezen kreeg, die hij per sé ook op de lijst wilde. Ik liet hem doen, want wie weet welk afschuwelijk babytrauma lag aan de oorsprong van zijn vreemde gedrag? “Dankzij deze vuilnisbak worden de luiers van het kindje apart verpakt, zodat uw eten niet vermengd wordt met de kaka”, sprak de blonde vrouw ondertussen onverstoorbaar. “O ja, en deze doekjes zijn heel gemakkelijk om uw borsten mee af te vegen na de borstvoeding”.

Ik knikte, en gooide wat kotsopruimdoekjes in mijn karretje met een blik van “ik doe hier helemaal niet raar van”. Toen ik thuis kwam wilde ik eigenlijk alleen maar douchen.

* dat zwangerschapsbroeken zo ongelooflijk gemakkelijk zitten. Aan niemand doorvertellen, maar volgens mij ga ik nooit van mijn leven nog terug
* dat er zo veel babymarchandise bestaat, en dat mensen daar toch echt leningen voor moeten afsluiten als ze alles nieuw willen kopen. Dat ik de meest geschifte prijzen zie staan bij de meest idiote dingen
* dat geen enkele bevolkingsgroep fanatiekere meningen lijkt te hebben als moeders. Dat ik een beetje bang ben geworden om nog iets over mijn plannen voor kind 1 te zeggen tegen moeders, omdat ze me altijd goedbedoeld de mond snoeren/hoofdschuddend en met een mona lisa smile toelachen en ik “dutske, ge kent er niks van” in hun ogen kan lezen/met een wijzend vingertje en een stem die een beetje de hoogte in schiet laten weten dat ik de grootste fout van mijn leven ga maken als ik dat kindje vegetarisch ga opvoeden/ geen meter en peter ga kiezen/ de baby al dan niet in een draagdoek ga steken/ de babyborrel ga overslaan. Gelukkig wel allemaal goedbedoeld, dus dat scheelt enorm
* dat ik me zo druk zou maken over mijn zwangerschapskilo’s, en dat die zo veel oude trauma’s naar boven zouden laten komen dat ik nu al weer alles dat ik in mijn mond steek opschrijf en ernstige plannen heb om weer te gaan weight watchen, when all this is achter de rug. Ik had gedacht dat ik me er helemaal chill bij zou neerleggen dat dat er nu eenmaal bijhoort, maar blijkbaar hoort het er bij mij toch al weer een hoop kilo’s extra bij dan bij alle vrouwen die maar “een kilootje of vier” zijn bijgekomen. Of erger nog: “die een lager gewicht hadden vlak na de geboorte dan toen ze zwanger werden”. Ik word er moordlustig van, ik
* dat dat dus echt niet om te lachen is, dat verhaal van die borsten die uitzetten. Dat die van mij dan ook nog eens een pak meer uitzetten dan gemiddeld, waardoor ik te pas en te onpas naar de lingeriewinkel moet om nog een grotere maat te gaan zoeken. Ik zit ondertussen aan de voorlaatste maat in het rekje. Volgens mij zal ik me tegen het einde van mijn zwangerschap moeten behelpen met draagdoeken. Ofzo
* dat ik toch nog een goestje zou ontwikkelen. Dertig jaar vies geweest van koffie, en nu dus constant zin in alles dat ook maar iets met koffie te maken heeft. Filters, bijvoorbeeld, en maatlepeltjes. <3 * dat het zo love hate is. Sommige mensen willen alleen nog maar over mijn zwangerschap babbelen tegen mij, andere mensen haten mij in overduidelijke mate als ik nog maar iets over mijn zwangerschap zeg. Ze haten mij ook voor deze blogpost. Ze zijn het namelijk nu al kotsbeu, en dat dwaas kind is er dan nog niet eens. Ik kan dat snappen * dat mensen zo verschieten als je op de veelvoorkomende vraag "weet je al wat het is?" antwoordt dat het een jongen is. Dat je verwacht wordt om daar heel mysterieus over te doen, en als je niet deelneemt aan het spelletje, dat ze je dan precies een beetje een gigantische partypooper vinden. Waaromvraagdettan? * dat dit negen maanden lang een groot deel van mijn ontbijt zou zijn

Smullen, waarlijks.

Er zijn zo van die dagen van veel dingen door elkaar en vergaderen en snelsnel de trein op naar een andere meeting, om dan daarna ook nog eens snelsnel naar ergens te hotsen om een tweedehands maxi cosi (opmerkingen over de nadelen van het gebruik van een maxi cosi, hoe slecht dat is voor die ruggeskes en andere dingen waar ik nu niks meer aan heb, zoals dat tweedehandsen maxi cosi’s den duvel zijn: u weet mij wonen!) te gaan ophalen. Er zijn zo van die dagen dat er bij thuiskomst zo veel in uw hoofd zit dat het bijna allemaal tolt, en dan moet de eigenlijke werkdag en het beantwoorden van mailtjes nog beginnen. En ge hebt dus ook nog niet gegeten voor avond. Kent ge dat?

Er zijn zo van die dagen die er precies drie zijn.

En als je dan ook nog eens een blogmonument tegen het lijf loopt met een tulband op zijn hoofd, dan tellen ze eigenlijk stiekem zelfs voor vier. In a good way, zoals te zien aan mijn hoofd.

Nieuwe week, nieuwe kansen om een envelop in uw boite te krijgen met snoepjes die naar het braaksel van iemand anders smaken. Deze keer is niemand minder dan Maja Tant de gelukkige (stuur je me je adres even door, Maja?), en zal ik mijn uiterste best doen om op haar vraag naar mijn favoriete online shops te antwoorden. Al is het met enige vorm van nostalgie in mijn getyp, want ik shop natuurlijk al lang niet meer online. Behalve dan voor kind 1. Wiens garderobe nu al moet volstaan voor de komende dertig jaar en half.

In willekeurige volgorde:

Amazon: jaren één van mijn grootste uitgavenposten geweest, en nu eigenlijk nog steeds, alleen komen er niet meer zo veel dozen toe als in de gouden tijden. Ik koop namelijk al mijn boeken digitaal. En voor de rest koop ik er niks meer, maar wel altijd wreed content van geweest.

Threadless: omdat ze er de leukste t-shirtontwerpen hebben, en vaak acties zodat ze ook nog eens heel goedkoop zijn. Al jaren fan, oe, en kijkt: babydingen!

Tshirthell: Om dezelfde reden als bij threadless, maar dan nog grappiger en grofgebekter en actueler. En er is ook een baby hell, dus dat komt goed uit.

Fred Flare: heel veel zotte dingen, en leuke cadeautjes. De echte winkel in Brooklyn viel evenwel nogal tegen toen ik erheen trok op bedevaart, en het shippen moet nog via een vriend in Nederland of Engeland, maar ge geraakt er wel uit als het nodig is.

Mod Cloth: geweldig mooie kleren, en inspiratie.

gap: Ik kan geen GAP voorbij zonder binnen te lopen, en aangezien ze die tot op heden hier niet hebben en ik de komende tijd niet meer in Londen of Amerika ga geraken zal ik het dus vanaf nu met hun online shop moeten doen. Supercoole dingen voor alle leeftijden, vind ik, en ze shippen vanuit de UK.

Anthropologie: only mijn favoriete winkel op de hele wereld, al moet ik toegeven dat ik er alleen kan kopen in de solden omdat ik te arm ben. En dat ik graag naar de webshop kijk, maar er dus nog nooit iets heb besteld. Omdat ik te arm ben. Maar toch: ooit ga ik in een Anthropologie wonen.

Etsy: blijft een favoriet, omdat het een gigantische verzamelplaats is van zelfgemaakte dingen. Ik heb er al de leukste oorbellen gekocht, of van die snorretjes en brillen voor op foto’s, en ik ben van plan om er binnenkort een paar prints te bestellen voor in de babykamer. Ik heb het wel voor shops als LUCIUSart, Going Underground, e.soule en Fleur Fatale, om er maar enkele van de duizend leuke te noemen.

Thinkgeek: hier iets bestellen voor de husband is altijd zwaar scoren.

Topvintage.nl: om te kwijlen op de fantastische vintage kleedjes. Man toch. Ik heb een vermoeden dat An Lemmens hier ook soms winkelt.

Musjes: want dat kindjen moet toch aangekleed worden, zeg ik.

Snapstore: voor de acties, altijd serieuze kortingen op dingen als Converse en kookgerief en Onitsuka Tiger babyschoensel. Best de moeite, al moet ik mezelf wel beloven niet te veel te gaan kijken.

Nog tips? Het is het moment.

SORRY DAT IK ZO ROEP, MAAR IK HOOR MEZELF AL WEKEN NIET MEER TYPEN, ADEMEN OF NADENKEN OMDAT MIJN DROOGKAST CONSTANT HET GELUID MAAKT VAN EEN ONGELOOFLIJK LUIDRUCHTIG OPSTIJGENDE RAKET. ER ZOU EEN MANNETJE LANGSKOMEN OM HEM TE HERSTELLEN, MAAR HIJ KWAM NIET TOEN IK EEN NAMIDDAG SPECIAAL THUIS BLEEF, EN TOEN IK DAARNA DE ZATERDAGVOORMIDDAG SPECIAAL THUIS BLEEF OOK NIET, EN DE KEER ERNA OOK NIET. IK BLEEF NOCHTANS SPECIAAL THUIS.

DROOGKASTMANNETJES LEVEN IN EEN ANDER UNIVERSUM, WAARIN HET NIET NODIG IS OM AFSPRAKEN NA TE KOMEN NOCH AF TE BELLEN. ONDERTUSSEN BLAZEN WIJ HIER DE LUIDSPREKERS VAN ONZE TV KAPOT OM ONZE DROOGKAST TE OVERSTEMMEN, EN BLOGGEN WIJ LUIDER.

STRAKS HEBBEN WIJ EEN BABY.
WIJ ZIEN DAT HIER ALS TRAINING.
OOK VOOR DE BUREN.

GISTEREN TROUWENS DIE VEGGIE WATERZOOI GEMAAKT.
IN EEN LICHTJES AANGEPASTE VERSIE.

LEKKER ZULLE!

Ik heb vandaag voor het eerst in mijn leven mijn eigen bouillon getrokken. ‘Kind, weet gij dan niet dat ge dat kweetnie hoe gemakkelijk en voor niet eens bijzonder grote kosten kunt kopen in den Delhaize?‘, hoor ik u al bezorgd vragen, en ja, ik weet dat maar al te goed. Maar het is zaterdag, de dag waarop ik in mijn keuken sta als dat even kan, en het recept van de veggie waterzooi van vanavond vroeg erom. Aan de slag dus, ik, met laurierblaadjes en groen van prei en peperbollen, als de eerste de beste ordinaire gifmengster. Mijn keuken ruikt in elk geval ongelooflijk lekker, en ik heb ontdekt dat je je tong even vlotjes kan branden aan zelfgetrokken bouillon als aan die met blokjes. Win win.

Nu ik deze drempel vlotjes over ben gemarcheerd wordt het hoog tijd om mijn eigen composthoop uit de grond te stampen, een moestuin te beginnen en me eens met manieren te informeren over het gebruik van herbruikbare luiers die ik zelf vervaardig in macramé. Maar dat zal voor één van de volgende zaterdagen zijn. Er moest vandaag immers ook nog cappuccino gedronken, verward ingespeeld op onvoorziene verkeerssituaties, buggy’s verwelkomd in ons leven, gewast en geplast, en bijzonder heuglijk gereageerd op elk straaltje zon dat mijn richting uitkwam.

Ow, en er ging hier ten huize ook nog iemand voor het eerst in meer dan een half jaar lopen.

Wasn’t me, evenwel.
Ik word tegenwoordig al moe van de deur te gaan opendoen voor desbetreffende loper in kwestie.

Aangezien het niet zo gemakkelijk blijkt om inspiratie te vinden voor een vleesloos menu, en ik deze week nog zo daverend enthousiast deed over het weekmenusysteem dat hier al jaren meegaat, en ik al heel lang geen meer heb gepost: nog eens een weekmenu. Wordt hier dus op donderdag opgemaakt tot aan de volgende donderdag, en op vrijdag ga ik naar de winkel. Dit wordt het voor de week die komt:

Een kleine toelichting is misschien wel op zijn plaats.

Vanavond dus chili sin carne met zure room en Hasselback patatjes.

Morgen deze veggie waterzooi, maar dan zonder de tofureepjes. Ik hou niet zo van tofu, ik.

Dan! Van die lekkere Garden Gourmet hamburgers met zo’n schelleke kaas en een tomaat en ketchup van Heinz tussen een pistolet. Ik maak ook elke zondagmiddag verse soep, tegenwoordig, dus het kan ook dat ik de hamburgers overlaat aan de man en de gezonde toer op ga. Het kan ook van niet.

Maandag kromeletten, een oud inheems Gullegems gerecht met tonijn, pasta, eitjes en een top secret mengeling van mosterd, mayonaise en ketchup. Wij doen dat met fake tonijn, hier.

Dinsdag fake kipfilet met kip en curry en tomaatjes, en woensdag pasta met tomatensaus. Donderdag eet ik wel ergens iets vegetarisch op een ander.

Dat kan allemaal niet slecht zijn, denk ik. En ook niet veel werk, hoop ik, want ik heb benauwelijk weinig tijd. :aah: Volgende keer: meer verse groenten en hopelijk iets minder van raprapikhebhongerenhetisdringend. Maar echt luid durf ik dat nog niet te roepen.

Op verzoek, de dingen die mijn mondhoeken vandaag omhoog deden krullen:

* het ongelooflijk enthousiaste gestamp van kind 1 vanmorgen vroeg. Serieus wild feestje @ the baarmoeder
* om vier uur cappuccino met iemand die vakantie had, zodat ik precies ook een beetje zelf vakantie had
* dat de vakantie van al de mensen die vakantie hebben bijna gedaan is. Moeha
* dat zij die vakantie heeft gaat trouwen. En dat ik mag gaan
* mijn voorzienigheid van gisteren, waardoor ik vanmorgen niet tegen een hardgeworden brood aankeek, maar tegen twee voorzienig meegebrachte knapperig lekkere stokbroodjes
* Omnifocus, en het feit dat mijn agenda en to do lijst overlopen, en ik toch niks vergeet. Godsgeschenk, dat
* het besef dat ik officieel nog honderd dagen verwijderd ben van één van de spannendste gebeurtenissen in mijn leven. :aah:
* een meisje van een jaar of vijf dat mij een snoepje kwam brengen in het koffiehuis, zomaar
* de cover van Blackbox Revelation van dat nieuw van Lana Del Rey. Ik hou niet zo van Blackbox Revelation, maar als dit nummer langskomt moet het toch een paar tandjes luider

* verder kunnen lezen in “Me before you”. Really like, tot nu toe
* al 192 likers van wijvenweek, en een hele hoop inschrijvingen. Zeer fijn!
* “weer vanille“: de paaseitjes van de Colruyt zagen er superveelbelovend uit, want je kon een zakje vullen met allemaal zotte smaken als citroen en cappuccino en framboos en vanille. Blijkt dat ze allemaal naar vanille smaken. Elke avond mogen Youri en ik er eentje eten van onszelf, en elke avond zeggen wij hetzelfde: “weer vanille”. En dan moeten wij lachen *zottebollekes onder elkaar*

* de zon is terug. Ik word zo zo blij van de zon, hastn

Eva Geldhof, bezorg jij me even je adres? Dan bezorg ik jou vieze snoepjes.