Category Archives: uitgetest

Voor u getest: brunchen bij WASBAR Kortrijk

wasbar KortrijkHet concept van WASBAR is ondertussen bij heel wat mensen bekend: een hippe wasserette waar je koffie en smoothies kunt drinken terwijl je was aan het draaien is in machines die elk hun eigen naam hebben. Gent en Antwerpen hadden er al een tijd een, en sinds begin juni zijn de mannen ook neergestreken in Kortrijk. Hoog tijd om eindelijk eens die zondagbrunch te gaan checken die al tijden op mijn lijst stond maar er maar niet van kwam. And so we did. Zonder wasmand (want dat mag), maar met een klein hongerke.

wasbar kortrijk

Wasmachines met namen, ge hebt daar toch veel rapper een band mee.

WASBAR bleek even leuk als ik al vermoedde: de vestiging in Kortrijk is opgetrokken in dezelfde sympathieke stijl als de twee andere zaken, met oog voor detail waar ik blij van word. Van de kleuren tot de meubels en de mooie tegeltjesbar voor het ontbijt, deze gigantische sucker voor leuk design en branding kon er naar blijven kijken. En dan hadden we het ontbijtbuffet nog niet eens gezien.
ontbijtbuffet in wasbar kortrijkHet staat er nog niet eens allemaal op. Het buffet is naar believen, en in de formule zit ook een roerei, een glas prosecco, een bordje met iets warms (in ons geval een lekkere vol-au-vent) en een wafel met slagroom om het geheel in schoonheid af te sluiten. Er is ook een formule voor kinderbuffet, maar Dexter is nog zo klein dat hij gewoon met ons mee mocht eten. Dat deed hij vol overgave op zijn grote stoel, want er was geen kinderstoel in huis. Mochten de mensen van WASBAR meelezen: dat zou handig zijn, qua aanvulling.
wasbar kortrijkTerwijl de regen met bakken uit de lucht kwam bevonden wij ons steeds meer in de ontbijthemel. De bediening was supervlot en vriendelijk, alles was lekker, en ik vond het zijn geld serieus waard. Op vrijdagavond is er apero met gratis hapjes, op donderdag live muziek, en je kunt er ook gewoon lunchen of koffie drinken. Ik ben geweldig benieuwd naar hun zelfgemaakte ice tea’s en limonades, dus alleen al daarvoor moet ik nog eens terug. Toppertje.
wasbarkortrijk5Ook Dexter vond het ferm de moeite, wat hij dan ook stante pede doorbelde naar al zijn maten toen we aan het terugkeren waren naar huis.

PRAKTISCH:
Wasbar Kortrijk maakt deel uit van K in Kortrijk, maar heeft geen last van zondagse sluitingstijden omdat het pand aan de buitenzijde ligt. Je kunt dus ook gewoon parkeren onder het shoppingcentrum. Hun uitgebreide zondagsbrunch kost achttien euro per persoon, en je kunt reserveren op hun Facebookpagina. Op zondag openen ze om tien uur.

lilith houdt een picknick (en deelt een lekker sandwichrecept)

weightwatcherspicknick1

Een van de dingen die ik probeer af te leren is overplannen. Ik heb mezelf lang wijsgemaakt dat afspreken met vrienden moest betekenen dat ik een hele dag op overschot moest hebben om me uit de naad te koken, en aangezien tijd een goed is dat ik steeds minder heb betekende dat te vaak dat het er niet meer van kwam.

Het eeuwige samenleggen van agenda’s om elkaar nog eens te zien, ik was dat een beetje beu. En dus ben ik weer keihard aan het vallen voor het geïmproviseerde avondje dat begint met een sms ’s ochtends en eindigt met samen wijn drinken en een boterham eten omdat er niks geregeld is.

sandwich weight watchers

Serieus: een geïmproviseerde sandwich op een onverwachte avond is altijd honderd keer lekkerder dan een onbestaand vijfgangendiner omdat de agenda’s weer niet op elkaar afgestemd raakten.

Ik weet niet hoe het bij u zit, maar eten smaakt bij mij ook altijd beter als het buiten kan. Als er ook nog een dekentje en zon bij betrokken is ben ik helemaal mee. Toen de mensen van Weight Watchers me vroegen of ik zin had om aan het begin van dit zonnig lang weekend een picknickmand te ontvangen met een hoop nieuwe producten dacht ik dus: awel ja.

picknickmand weight watchers

In het mandje de producten die ik nog zo’n beetje ken uit de tijd dat ik zelf een Weight Watchers succesverhaal was (min 35 kilogram, toen. Die ik daarna weer bijkwam, waarop ik mijn maag uiteindelijk liet verkleinen. Maar als mensen me vragen wat voor mij het beste heeft gewerkt, dan verwijs ik nog altijd naar het systeem met de points, omdat het tracken bij mij het best marcheerde.) Door die producten moet je zelf niet meer uitrekenen, je leest op de verpakking dat een schelleke kaas 2 punten is en een vanillewafel ook. Dat kan al eens een gemak zijn.

Gisteren bleek het mooi weer, en dus strooide ik snel wat fijne mensen uit over een geruite deken, smeerde wat sandwiches volgens de recepten die in de mand zaten, en dat was het begin van een zeer aangename middag in de zon.

weightwatcherspicknick4 weightwatcherspicknick5

Mijn favoriete combinatie was de exotische sandwich met mango en verse koriander, maar de versie met avocado werd ook geweldig gesmaakt. Het herinnerde me eraan dat een mens het eigenlijk niet ver moet zoeken. En dat wat verse kruiden van een gewone boterham een geweldig lekkere boterham kunnen maken.

Recept voor een exotische sandwich

– 1 Weight Watchers sandwich
– 2 sneetjes Weight Watchers gevogelte vleesbrood
– 1 el Weight Watchers Andalouse saus
– 1 rijpe mango
– verse koriander
– een paar blaadjes jonge spinazie
– 1 rode ui
– 1 koffielepel sesamzaad

Halveer de sandwich en beleg de onderste helft met andalouse saus, enkele blaadjes jonge spinazie, 1 of 2 gevouwen sneetjes gevogelte vleesbrood, 1 plakje mango, enkele blaadjes verse koriander en enkele fijngesneden ringetjes rode ui, in deze volgorde. Rooster de sesamzaadjes lichtbruin in een koekenpan zonder boter of olie op matig vuur, 3-4 minuten. Bestrooi de sandwich met de geroosterde sesamzaadjes. Leg de bovenkant terug op de sandwich. En dat is’t. Lekkerlekker.
weightwatcherspicknick6Mensen moeten weer vaker samen komen zonder dat het perfect moet zijn, denk ik steeds vaker. We moeten de lat niet altijd te hoog willen leggen. We mogen onze kop niet zot laten maken door Komen Eten. Een kom soep en een brood is de max. Een paar stukken kaas en een glas wijn. Een croque monsieur of een sandwich. Als er maar gesprekken zijn, en leute. Geruite dekentjes zijn altijd meegenomen.

Dexter test de Philips softpal en geeft er een weg

philips softpal sully

Allez, ik geef er een weg. Of Philips eigenlijk, nog beter. Zij vroegen me of ik hun zachte kinderlampjes eens wilde laten testen door Dexter. Die bleken in de vorm van Mike en Sully uit Monsters Inc te komen, en alhoewel wij die film nog nooit hebben gezien had ik snel in het snotje dat die Sully erg hard op een kruising tussen een dinosausus en een nieshoorn lijkt, toevallig of niet Dexter zijn favoriete beesten van het moment. (als ik heel eerlijk ben antwoordt hij altijd “autobrommer” als we hem vragen welk dierengeluid hij wil horen, maar er waren jammergenoeg geen autobrommerkinderlampjes. In het leven hebt ge het niet altijd zoals ge het wilt.)

Daarnaast heeft Dexter iets met lichtjes. Of toch zeker met de lichtgevende pinguin, die Youri om een of andere onverklaarbare reden per se op onze geboortelijst wilde zetten. Als hij triest is biedt de pinguin al eens troost. En ook tussen Dexter en Sully was het behoorlijk liefde op het eerste gezicht. Vooral omdat hij het lichtje zelf kan aanleggen met een kantelbeweging die hij snel doorhad. Soms is hij er zo content van dat hij Sully trakteert op zoenen. Een privilege dat zelfs zelden of nooit voor zijn bloedeigen moedertje is weggelegd.

philips soft pal sully

Hij wil Sully “meememen” naar de crèche. Hij vraagt naar Sully als hij uit zijn bedje komt. Want nu komt het moment waarop ik heel eerlijk moet zijn: na onderling overleg met de papa hebben wij beslist dat we Dexter zijn goede slaap en avondritueel eigenlijk niet wilden jinxen door er iets nieuws aan toe te voegen. Hoe leuk hij dat nieuws ook vindt. Dexter slaapt op dit moment eigenlijk heel goed, zonder noemenswaardige angsten, volgens ons omdat we behoorlijk wat regelmaat en voorspelbaarheid in zijn avondritueel steken. En dit lampje is vooral gemaakt voor kindjes die bang zijn in het donker en dan naar een lichtgevend vriendje willen grijpen of kijken. Wij zijn zo dankbaar voor zijn slaap zonder lichtgevend vriendje dat we Sully dus beneden hebben gelaten.

Waar hij graag wordt gezien en veel liefde krijgt. Hij had slechter kunnen vallen.

Philips organiseert op zijn Facebookpagina een #notsoscary tekenwedstrijd waarmee je een Disney-slaapkamer (Cars, princessen of monsterstijl), een Disney SoftPal-nachtlampje of de monstertekening van je kind als knuffel gemaakt kunt winnen. Maarrrrr! Ik mag ook een Sully weggeven aan een van de lezers van mijn blog. Om deel te nemen post je het antwoord op de vraag “waar ben jij bang voor?” in de comments.

Er is tijd tot maandagmiddag 12 uur, dan trek ik een random winnaar die ik bekend maak op mijn Facebookpagina. Ik voel het, gij kunt niet wachten tot het weekend gepasseerd is! Succes!

lilith test: Mimi’s cocktailbar in Ieper

mimi's cocktailbar ieper

Dat ik fan ben van koffiehuis Mimi’s in Ieper is een publiek geheim. Eigenlijk was er maar één ding dat ik minder aangenaam vond aan de plek waar ik de lekkerste koffietjes drink: dat het enkel overdag open was. Mijn gebeden werden evenwel verhoord: sinds twee weken is Mimi’s nog maar enkel op vrijdag, zaterdag en zondag open, maar op die eerste twee dagen wel tot elf uur. En nog beter: vanaf half zeven ligt er een avondkaart op tafel, en verandert de leukste koffiebar van Ieper in de leukste cocktailbar van Ieper. Dat moest getest worden! mimis3 Ik vond al snel twee gewillige slachtoffers die hun neus niet ophalen voor een cocktail, en samen bladerden wij vrijdagavond goedkeurend door de kaart. Waarop dus geen mojito’s of tequila sunrises staan, maar pre-prohibition cocktails. Zoals ze ze voor de drooglegging dronken, dus. Bartender Dries serveert een old fashioned waar Don Draper zot van zou zijn, maar we spotten ook een Martinez, een Side Car, een Widow’s Kiss met Calvados, en twee Gin Tonics. Ik koos voor de Georgia Mint Julep met cognac en peach brandy (volgens Dries een minder zoete voorloper van de mojito), mijn kompanen gingen voor de Old Fashioned en de Gin Fizz. Alles geserveerd in geweldige retro glazen. Verrukt, wij.

mimis4

Ook toen we proefden: veel smaak, fris, verrassend. Leuk afgewerkt ook, en mooi om naar te kijken. Al zouden wij er geen drie van kunnen drinken. De cocktails zijn naast lekker best stevig, en wij zijn nochtans getrainde drinkers. Ze zijn ook niet goedkoop: tien euro voor eentje. Wij genoten dus op het gemak en met mate, en schakelden daarna over op de overigens zeer lekkere cava en huiswijn van Mimi’s. Onze lever en portemonnee waren ons de dag erna dankbaar. Wie liever geen alcohol drinkt moet zeker een zelfgemaakte iced tea proberen. Vreselijk lekker, believe you me. mimis2

Aangezien ik niet de grootste cocktaildrinker ben is het belangrijkste nieuws wat mij betreft dat er een zeer gezellige bar is bijgekomen in het Ieperse uitgaansleven. Een bar met een retro sfeertje waar ik het erg voor heb, met achtergrondmuziek waarover net zoals over alle andere dingen die Dries doet is nagedacht, zodat je er perfect zit voor een fijne avond. Ik heb altijd gevonden dat Mimi’s ook gemaakt was voor de avond, en nu ik heb gezien hoe gezellig het er is met kaarsjes en een nacht die valt is dat gevoel volledig bevestigd.

mimis5Ook altijd mooi meegenomen: er staat nu ook finger food op de kaart, en tapasplankjes. Wie het liever wat experimenteler doet moet zeker ook eens de spirit coffees testen: er is keuze tussen Irish (met Bushmills of Jameson), French (met cognac), Italian (met Amaretto), Baileys met slagroom, Paris Midnight met Grand Marnier, en dan heb ik ze dus echt nog niet allemaal opgenoemd. Ook veel speciale bieren, voor de liefhebbers.

En aangezien de boel om elf uur sluit was moeder nog op een deftig uur thuis ook, wat goed uitkwam, gezien de zoon al om kwart voor zes een medley van Studio 100 begon te zingen in zijn bed. :aah: Vaarwel retro sfeertje.

Mimi’s ligt in de Boterstraat in Ieper. Wat mij betreft vier bedjes. 

lilith test de vernieuwde Colmar

getest: colmar

“Ik wil het doen”, zei ik, “maar weet dat ik ooit bij jullie heb gegeten en dat niet bepaald memorabel vond”. Ik herinnerde me vaag een blauwe maandag, jaren geleden, waarop ik met Youri en mijn broer in een Colmar in de buurt van Gent was neergestreken. Geen idee waarom, maar de enige herinnering die ik eraan overhield zorgde er wel voor dat ik -bij het passeren aan om het even welke Colmar- vol medelijden en onbegrip naar de volle parkings keek. Arme schapen, zij wisten van niet beter, zoiets.

Ik werd gecontacteerd omdat Colmar vernieuwd is. Dat ik ondertussen zelf ook vernieuwd ben, door het op de wereld zetten van mijn eigen kind, zal er ook niet vreemd aan geweest zijn. Dat ik daardoor weet dat op restaurant gaan veranderd is van chillen en wijn drinken naar -“Dexter, stop met je frietjes op de grond te gooien“- een veel -“Pas op, je gaat uit je stoel glijden en je pijn doen“- zwaarder labeur -“Kijk nu, heel mama haar glas wijn kapot! Toch niet haar glas wijn he Dexter!“- dan ik me -“Dexter, stop daar nu eens mee!“- ooit had kunnen -“We gaan naar huis he. Het is genoeg nu!“- inbeelden.

Ik zei dus ja. Want er is niks mis met tweede kansen, en al helemaal niet als tweede kansen een reden zijn om op zondagmiddag met man en kind de voetjes onder tafel te mogen gaan schuiven.

Colmar Kortrijk ken ik van er duizenden keren langs te zijn gereden, en van de blauwe wagon die ernaast staat. Terwijl ik vol medelijden naar de volgestroomde parking keek keek ik al die jaren ook vol goesting naar de blauwe treinwagon: daarin mogen zitten om te eten, dat moest wel eens machtig zijn. Vast iets dat ik heb overgehouden aan mijn uitmuntende ervaringen met onze Belgische Spoorwegen.

Trein aan Colmar

Mijn kind blijkt er eentje van zijn moeder, want ook zijn ogen begonnen te blinken voor we binnen waren. En beseften dat onze gereserveerde plaatsen zich niet in de trein bevonden. Bummertje.
Daar waren we snel overheen toen we het buffet zagen.

buffet colmar colmar desserts

Smakelijk uitziende voorgerechten en veel opties aan de ene kant, en een chocoladefontein en keuze uit nog een hoop andere desserts aan de andere kant. Het tweede dat ons opviel was dat Colmar mooi was geworden. En op geen duizend jaar deed denken aan die keer dat wij in een soort refter een deprimerend slaatje kregen voorgeschoteld. Wel leuke kleuren, scandinavisch aandoend design, veel plaats tussen de tafels. We kregen een tafel aan het raam, een kinderstoel, en een kleurplaat en kleurpotloodjes voor Dexter. Direct scoren, noemen ze dat bij ons.

Dexter in de colmar

Het systeem bij Colmar biedt drie opties: Express (hoofdgerecht en drankenbuffet), Liefhebbers (waarbij je naast het hoofdgerecht en drankenbuffet kiest voor of voorgerechtenbuffet of dessertbuffet) en Genieters (waarbij je alles ter beschikking krijgt). Youri en ik gingen voor Liefhebbers, hij dessert, ik voorgerechten, en Dexter voor het kindermenu. Het hoofdgerecht is à la carte, te kiezen uit een uitgebreid menu van op de grill of uit de oven. Aangezien de Dagen Zonder Vlees eraan kwamen (en vandaag beginnen, trouwens) ging ik voor filet pur met béarnaise, Youri voor de hamburger. Dexter voor frietjes met fishsticks. Ondertussen ontdekte zijn moeder de wijntap.

colmar5

We kregen de vraag of het eten van Dexter eerst mocht komen, wat handig was, want zo werd ons eigen eten niet koud terwijl we dat van hem aan het snijden waren. Goede punten.

colmar6Daarna kregen we onze eigen maaltijden. De porties waren royaal, mijn steak was erg lekker, net als de saus, de hamburger van Youri was oke maar wel eerder zwaar, Dexter smulde zich een eind weg, maar had achteraf ook nog zin in de “polling” (lees: pudding) die zijn vader van het dessertbuffet meebracht. Ondertussen dronk zijn moeder nog een glas wijn. Dat had ze wel verdiend.

Op het einde mocht Dexter ook nog met een jeton proberen om iets te pakken met een grijparm, en was hij zotcontent met zijn spiegel in de vorm van een vlinder. Kind content, moeder content. Een vlinder jong. Een roze. <3

colmar7

Conclusie na een middag Colmar: we hebben echt oke gegeten, zowel à la carte als van het buffet. Zeer redelijke prijs, vonden wij, als je weet dat je er je drank bij krijgt (ook wijn, ja!), en kindjes eten aan 6,95 euro, en op woensdag zelfs aan 3,95, terwijl ze er wel al hun drankjes, desserts en een geschenk bijkrijgen. Wij zouden zelf ook toegekomen zijn met Express, qua volume, maar het buffet is wel leuk om doen. Op het gemak gegeten, ook, want hoewel het hier een kindvriendelijk restaurant betreft en er heel wat jonge gezinnen aten hadden we niet de indruk dat we op een binnenspeeltuin zaten, maar was het tegelijk ook niet erg toen Dexter van vermoeidheid begon te kriepen. Very chill. Eerlijk is eerlijk: niet meteen een plek waar wij tijdens ons kinderloos bestaan naartoe waren gekomen, maar nu dat niet meer bestaat wel een plek waar ze ons nog gaan terugzien. Misschien mogen we dan wel eens in de trein. <3

lilith ontdekt de zelfplukboerderij

Dexter doet aan zelfpluk

 

Er zijn zo van die plaatsen waar je voor het eerst in je leven komt en denkt: “Waarom heeft niemand mij hier in godsnaam over verteld?!“. In mijn geval waarschijnlijk om me tegen mezelf te beschermen, want als ik iets tof vind dan vind ik het ECHT! WEL! TOF! en is de kans groot dat ik er vanaf dat moment elke week naartoe wil. Minstens. Zo ook met de zelfplukboerderij bij ons in de buurt. Waar wij vandaag voor het eerst kwamen en waar ik direct wilde blijven slapen. En wonen. En alle groenten aaien en namen geven als Serge en Jerome.

Het kan voor een deel met het fantastisch mooie nazomerweer te maken hebben, maar hoe hard genieten blijkt dat wel niet zeg, met een kruiwagen het veld opgaan en daar je eigen verse groenten trekken, uit de grond sleuren of -in het geval van de fluweelzachte gele frambozen- met de zachtste hand die je ter beschikking hebt aaiplukken. Je betaalt wat je plukt, en overal op het veld staan bordjes met informatie en of de groenten in kwestie op dit moment plukklaar zijn of niet. Al een chance, want ik ben zo iemand die geen boontjes van pastinaken kan onderscheiden als er geen sticker van de Albert Heijn op kleeft.

boontjes
Tot mijn spijt, trouwens, daarom vond ik het ook zo leuk om Dexter mee te nemen. In zijn kruiwagentje. In de hoop dat hij ooit wel een benul zal hebben van hoe tomaten groeien. De kans dat hij dat bij ons in de hof leert is namelijk compleet onbestaande, met twee ouders die aarde onder hun nagels compleet zum kotzen degoutant vinden. Als we iets mogen afleiden uit het aantal keer dat hij gisterennamiddag in zijn overenthousiasme bijna face first in het slijk der aarde verdween vond ook Dexter het een aangename ervaring. Ook al kijkt hij op dit plaatje eerder bedremmeld naar een puntpaprika, laat u vooral niks wijsmaken. Hij had er net aan gelikt ook. Allemaal bio, dus geen probleem, maar hij heeft het toch meer voor Nijntjekoeken, precies.

Dexter inspecteert de oogst

In elk geval: wij hadden een heerlijke namiddag op het veld, en keerden naar huis terug met tomaten, geweldig zoete aardbeien, gele frambozen, een pompoen, prei, paprika, aubergines, groene boontjes, en een courgette van meer dan twee kilogram, terwijl zo’n ding normaal vierhonderd gram weegt. De dingen die een mens voor heeft!

Gisterenavond roerde ik in een grote kom courgettensoep, een immense pot ratatouille en saus voor groentenlasagna van de weight watchers, en ik voelde me zo hard één met mezelf en de natuur en Melisandre uit Game of Thrones. Ik had zelfs weer zin om gezond te eten, geloof het of niet.

Want zelfgeplukt smaakt beter. *wijst*
Ik weet het, ik had copywriter moeten worden, ik.

lilith at bij Table d’Amis

Table d'Amis Kortrijk

Sinds er een Dextertje in ons leven is gaan Youri en ik beduidend minder vaak uit eten. Ons weekgemiddelde ziet er op de grafieken uit als een keihard naar beneden donderende streep. Gingen wij vroeger elke week wel eens onze beentjes onder tafel schuiven, dan is dat nu een serieus specialleke waar we een hele tijd naar uitkijken. Het voordeel is: ge kunt al eens iets fancy kiezen, want in de kering gaan we zo weinig dat het nog goedkoper uitkomt dan vroeger. Ha, allemaal win win!

Voor mijn verjaardag mocht ik het estaminet selecteren en ik deed eens zot: ik ging voor Table d’Amis in Kortrijk. De hoofdredenen waren de twee ongelooflijk lekkere sticky ribbetjes die de mannen van het restaurant mij hadden voorgeschoteld op het Flemish Food Fest afgelopen zomer, reden nummer twee was dat verschillende mensen die weten welke dingen ik graag tussen mijn tanden vermaal mij hadden aangeraden om er eens heen te gaan. Checkerdiecheck.

Doordat het mooi weer was mochten we aperitieven op het fijne terras, en daar kregen we naast alcohol ook vreselijk leuke fijn uitgewerkte hapjes.

menu terroir

Het is al even geleden, maar ik herinner me superluchtige macarons met Keiems Bloempje en mossels in een groene soep en ikzelf die toen al compleet in de wolken was, en we waren nog maar begonnen. We kozen voor het Menu Terroir, en dat bleek absoluut geen slechte keuze. At all.

Passeerden in de uren die volgden onze revue: tomaten met basilicum die meer smaak hadden dan ik ooit in één van beide producten had aangetroffen, een verrukkelijke combinatie van eend, rode bes en cacao, geroosterde paarse wortelen die zelfs door Youri werden gesmaakt (I kid you not), en aan het einde kweetnie hoe mooie desserts met een suikerlaagje waar je Amélie Poulaingewijs mocht doortimmeren met je lepel.

Table d'Amis Kortrijk

Gevolgd door een dessert dat Youri omschreef als “boterijs met een krokantje van boter overgoten met gesmolten boter”. Alsof dat nog niet ruimschoots voldoende culinair en cardiovasculair amusement was voor één verjaardagsdiner kwam er ook nog een kaaskar langs waaruit ik geweldig smakelijke dingen mocht kiezen.

kaaskarEn dan heb ik het nog niet gehad over alle smaaksensatietjes bij de koffie.

Dit alles zorgde ervoor dat ondergetekende en haar man de beste restaurantervaring van het laatste jaar toeschrijven aan Table d’Amis. Wat ons betreft dus minstens goed voor vier bedjes.

En ook: in die tijd was ik duidelijk nog niet op dieet, zeg. Hashtag kleinhongerke.

lilith test een deauty box

Weet ge het nog, die keer dat ik stopte met shoppen? Ik hield dat nogal lang vol. Om niet te zeggen: misschien wel te lang. Toen Dexter geboren werd begon ik wel weer een beetje te shoppen, maar eigenlijk alleen voor hem. Onder het motto “Ik heb al alles”. “Ik heb niks nodig”. “Ik sta daarboven, boven consumeren”. “Ik ben zo zen als een frigo”. “Pas als de laatste boom is omgehakt, de laatste rivier is vergiftigd en de laatste vis is gevangen, zullen we beseffen dat je geld niet kunt eten.”

Allemaal goed en wel, tot je plots voor je kleerkast staat en al je kleren zo brakende beu bent dat je zin hebt om ze allemaal in een container te gooien. En triest naar je doos met schmink staart, die vroeger zo vaak werd aangevuld met allemaal leutige crèmekes en kleurtjes oogschaduw dat de voorraad van zijn leven niet opgebruikt zou geraken. Awel, als je lang genoeg stopt met shoppen, dan raakt die voorraad wel opgebruikt. Sterker nog: dan raak je wat je hebt dus op een bepaald moment compleet brakende beu. Net als de slonzige vrouw met haar eeuwige zelfde outfits die naar je kijkt als je voor de spiegel staat. (Ikzelf dus he. Ik ben niet zo’n bitch die andere vrouwen die toevallig achter haar staan als ze in de spiegel kijkt publiekelijk afmaakt op haar blog ofzo. For the record)

Dus toen ik over de Deauty boxen las bij i., die er vorige maand al een mocht testen, toen was ik stiekem heel jaloers. Ik wilde ook een verrassingspakketje met beautyproductjes, en snel. Mijn gebeden werden verhoord, want een paar dagen later kreeg ik een mail van de mensen van de reclameregie, of ik misschien ook eens zo’n doos wilde testen. Ik was zo blij met het mailtje dat ik niet eens hard to get speelde, jongens. “Laat maar komen!!!!” mailde ik snel als een speer terug, en zo geschiedde.

Om maar te zeggen: misschien is mij om een mening vragen over een maandelijks abonnement op een doos vol beautyproductjes na een veel te lange drooglegging wel hetzelfde als vragen aan iemand die al jaren honger heeft of de pot cassoulet die hij heeft gekregen lekker is. Dat kan. Dat kan zeker. Maar wat gaan jullie eraan doen? Ha!

deauty1.jpg

Anywayz. Het idee is dat de mensen van Deauty elke maand een box samenstellen, en dat je die dan ontvangt en hopelijk blij bent. Je kunt je abonneren voor drie maanden, maar ook voor een jaar, en het kost je 15 euro per maand.

deauty2.jpg

Aangezien het thema van deze maand “respect” is is het menu geprint op “papier van gerecycleerd materiaal en overblijfselen van fruit en noten”. Het menu is superleuk trouwens, en ik had het u kunnen tonen, maar ik ben vergeten om het op de foto te zetten. Per product dat in je doos zit krijg je wat uitleg, en ik vind dat aangenaam, want ik ben helemaal geen kenner en dus bestaat de kans dat ik een flesje Arganolie gewoon in mijn wok giet in plaats van op mijn gezicht. Het zou de eerste keer niet zijn.

Maar zonder op de feiten vooruit te lopen, dit zat in mijn doosje:

deauty3.jpg

Oftewel: een bruin oogpotloodje dat geweldig lief zou moeten zijn voor gevoelige ogen, een sugar scrub van de Body Shop, een ecologische tandpasta voor wittere tanden, een flesje arganolie en een tube oestergrijze nagellak. Ow, en nog een bon met korting op lippenstiftjes.

Het smeren en scrubben en lijntjes trekken kon een aanvang nemen, en om de één of andere reden was ik het meeste geboeid door de arganolie. Omdat ik geen idee had waar je het voor kon gebruiken vroeg ik het aan dokter Google, en wel heb je ooit, bleek dat ik dus een flesje had gekregen met het beste dat mij en mijn huid en haar kon overkomen. Nadat ik zeventien jubelende reviews verder was werd ik bijna depressief omdat ik het heel mijn leven zonder arganolie had gedaan. Een product dat ook wel eens *wait for it* “Het Vloeibare Goud van Marokko” wordt genoemd. I die.

Ik zou staalhard liegen als ik zei dat de olie lekker ruikt, maar ik heb er wel mijn gezicht mee ingesmeerd en een paar druppels te veel op mijn haar gedaan, vrees ik. Naar het schijnt zou het er namelijk niet vettig van mogen worden, terwijl ik er al een halve dag bijloop alsof ik heel de nacht boven een frietpot aan Sint Jacobs heb gehangen. #arganoliefail

Maar het blijft me boeien, dat flesje, dus ga ik vanavond eens heel mijn hoofd insmeren met het goud van Marokko, omdat mij op internet wordt beloofd dat ik het ZACHTSTE HAAR OOIT GA HEBBEN, OMG als ik het er dan morgenochtend uitspoel. En dat wil ik dus, dat zachtste haar ooit.

Ik was ook blij met het oogpotlood dat volledig mijn kleur is, en met de nagellak, die er zo uitziet:

deauty4.jpg

Lippenstift staat wat mij betreft in hetzelfde rijtje als hakken dragen en deathriden (“niks voor mij”), dus die bon zal niet verzilverd geraken, maar ik heb de tandpasta wel al getest, en die zal ook wel oke zijn. Ik ben gewend dat mijn mond ontploft van de muntigheid nadat ik mijn tanden heb gepoetst, en dat heb je niet met bio, maar het is wel bio. Het ene is het ene en het andere is het andere, zei mijn overgrootmoeder altijd. De scrub moet ik eigenlijk nog testen. Mijn excuses.

Overall conclusie: ik vind die boxen eigenlijk wel heel fijn om te ontvangen, al was het maar om nieuwe dingen te ontdekken als Het! Goud! Van! Marokko! <3. Ik weet dan ook zo weinig af van beauty dat er vast elke maand wel iets inzit dat ik niet kende, dus alleen al daarvoor vind ik het een geweldig concept. En een geweldig cadeau ook, zo'n abonnement. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik het aan mezelf zal geven, of aan iemand anders. (Natuurlijk wel. *wijst* Count me in, eigenlijk. Of het zou moeten zijn dat mijn haar morgen zo vettig blijft van de arganolie dat ik mijn geld in een kappersbezoek moet steken om alles te laten afscheren. Zul je altijd meemaken namelijk, als je dacht dat het niet meer slonziger kon. Ik hou jullie op de hoogte.)

lilith lurves airbnb

Hoe geweldig graag ik ook reis, ik vind hotels zo goed als altijd een domper op mijn feestvreugde. Behalve die ene keer in Las Vegas, toen we eens afgestapt zijn van ons gebruikelijke budget en de coolste kamer ever ooit hadden, was het eigenlijk doorgaans huilen met de pet op. Als de initiële “aumagad mijn naam staat op het televisiescherm!!”-high is gaan liggen sta je toch altijd weer in een kamer waar je liefst zo snel mogelijk weer uit weg wil, lig je een halve nacht te luisteren naar het gestommel op de gang en heb je chance als je lakens of het tapijt eens niet naar natte hond ruiken. Als ik hierdoor overkom als een malcontent zaagwijf met first world problems heb ik waarschijnlijk al dikwijls pech gehad. Of ik ben een malcontent zaagwijf met first world problems. Het is uw mening tegen die van mij in de rechtbank.

No more, jonk. Toen wij naar Barcelona gingen boekten wij voor de eerste keer via Airbnb, een site die je de mogelijkheid geeft om een kamer/appartement/loft/huis van particulieren te huren. Voor de prijs die ze je bij momenten laten neertellen voor een mottige kleine kamer met zicht op een muur vind je via Airbnb coole appartementen met toffe balkons van fijne mensen, en via het reviewsysteem en de mogelijkheid om elkaar op voorhand voor allerhande zaken te contacteren heb je een redelijk goed idee welk vlees je in de kuip hebt.

Op die manier boekten wij het heerlijke appartement van Teresa, op de perfecte locatie knal aan de Plaça Reial, compleet met keukentje en woonkamer en alles dat we nodig hadden. Achter deze deur.

airbnb1.jpg

I know, jullie denken aan de deur te zien dat de straat naar pipi rook ofzo, maar dat was helemaal niet het geval. Het was hip, en er was een frigo om mijn witte wijn in te steken, en een microgolf en een wasmachine die ik niet heb gebruikt, maar hij was er wel. Het was zo veel cooler om daar te zitten dan in het hotel waar we tien jaar eerder gelogeerd waren. Of in om het even welk hotel, for that matter, al was het maar omdat de vriend van Teresa ons de beste adresjes om te gaan eten wist aan te raden en perfect kon zeggen waar we zeker moesten zijn voor de dingen die we nodig hadden.

airbnb2.jpg

Onze ervaring met Airbnb was zo de max dat ik in september, als ik in mijn dode alleentje een opleiding ga volgen in Londen, Engeland, knal hetzelfde ga doen. Deze keer waarschijnlijk in een kamer bij mensen thuis. Mensen DIE IK NIET KEN. But hey, ik vind het een superfijn concept, eigenlijk, wat niet wil zeggen dat jullie de flikken niet mogen bellen als ik tegen midden september niks meer van me heb laten horen.

In elk geval: Airbnb is cool. Nog meer mensen met goede of minder goede ervaringen, of ben ik werkelijk keihard op mijn tijd vooruit?

lilith deelt haar Ieperse hotspots

Het is te merken dat 2014 met rasse schreden naderbij komt, al was het maar aan het aantal mailtjes en vragen die ik tegenwoordig krijg in verband met leuke adresjes in Ieper. Jullie komen in groten getale afgezakt naar de Vlaamsche Velden, zo blijkt, en terwijl ik vroeger eens luid had gelachen en met mijn hoofd had geschud bij de vraag of wij hier ook leuke adresjes hebben, kan ik alleen maar zeggen dat het de laatste jaren geweldig hard aan het verbeteren is.

hotspots8.jpg

En omdat ik het risico wil verkleinen dat jullie, na een trip naar het voor iedereen verre Ieper, op de markt terecht komen in zo’n typisch etablissement dat mikt op Britten die nooit meer terug gaan (willen) komen: mijn lijstje met de places to be! (inclusief aanklikbare links)

Voor eten:

* Trattoria Alloro

Wat? Een kleine Italiaanse Trattoria die wordt uitgebaat door een Brit en zijn Vlaamse mevrouw.

Waarom? Omdat wij hier al jaren met de regelmaat van de klok terugkeren voor de gezelligheid, het vreselijk lekkere eten, en in Youri zijn geval: de zot lekkere carpaccio. En wij niet alleen, want als je niet reserveert is het een verloren zaak.

hotspot5.jpg
* Den Olifant

Wat? Een eetcafé in een zijstraat van de Grote Markt.

Waarom? Recent vernieuwd, met nieuwe jonge uitbaters die weten wat een goede gin tonic is, hoe je je kaart elke week op leuke wijze kunt vernieuwen, dat er zoiets bestaat als vegetariers in Ieper (ja, echt!) en dat camembert uit de oven met stokbroodjes altijd een goed idee is.

hotspot4.jpg

* In ’t Klein Stadhuis:

Wat? Een café/restaurant in de schaduw van de Lakenhalle.

Waarom? Omdat het de enige plek op de markt is waar ik al vijftien jaar gemiddeld één keer per maand kom. En er eet van hun vreselijk lekker stoofvlees, zo lekker dat ik geld zou geven om het zelf zo te kunnen klaarmaken. Of van hun spaghetti, die ook altijd lekker is. Soms drink ik er gewoon te veel wijn. Het kan allemaal.

* In Flanders Fields Museum Café

Wat? Het café van het IFF Museum, zoals jullie al konden raden.

Waarom? In de Lakenhalle, open voor iedereen, en ik zit daar graag omdat het licht daar mooi binnenvalt en ze er lekkere al dan niet vegetarische maaltijden hebben, en koffie. En wijn. En gratis internet.

hotspot3.jpg

* Markt 22

Wat? Tea-room meets lounge bar op de Grote Markt.

Waarom? Eigenlijk alleen al voor de heerlijke Thai Beef Salad. Ik eet weinig vlees, en al helemaal geen rood vlees, maar dit? Superbe!

hotspots1.jpg

Voor de rest leunt dit adres het meeste van alle tips aan bij de adresjes op de markt waarvan ik jullie wilde weghouden, al moet gezegd dat hun kaart toch net iets exotischer is.

Voor koffie:

* Mimi’s

Wat? Een koffiehuis met een barista die de meest indrukwekkende tekeningen in uw cappuccino tovert alsof het niets is, en geweldig gespecialiseerd is in thee.

hotspot2.jpg

Waarom? Omdat je er de lekkerste koffies drinkt, de beste taartjes eet en het er gewoon heel fijn uw krant lezen is. En free wifi, altijd een mooie extra. Ondergetekende heeft daar een jaar bijna gewoond, maar doet het qua cappuccinoslurperij wat rustiger aan nu er een kind is. Extra tip: in de zomer serveren ze er de lekkerste versgemaakte muntthee EVER.

hotspot6.jpg

* Coffee Break

Wat? Een klein koffiehuisje knal onder de Menenpoort.

Waarom? Omdat ze er naast koffie ook lekkere cheese cake, ijsjes, panini en smoothies verkopen. Gezellig om te zitten, met muziek van John Mayer of Michael Buble op de achtergrond. Is nice.

Voor chocolade:

* Lady C and Sons

Wat? Een nieuw chocoladewinkeltje in de buurt van de Grote Markt.

Waarom? Ik zou normaal niet snel een winkel met pralines aanraden in Ieper, ik zou u zelfs aanraden om daaruit weg te blijven, maar dit is nieuw, anders, en leuk. Fijne mensen, heel veel keuze uit lekkere dingen, taarten van Les Tartes de Francoise, take away koffie. Like!

Voor alcohol:

* De Twaalf Apostels

Wat? Een café vol Jezusbeelden en zotte lp-hoesjes

Waarom? Omdat dit het café is waar ik altijd terecht kom op een avondje doorzakkerij. Beste cocktails van Ieper, gezelligste plek om een stuk in de rondte te lullen over vanalles en nog wat, fijn terras in de zomer. En dit soort dingen aan de muur. <3

hotspot7.jpg

Als het is om te winkelen moet je ergens anders zijn, vrees ik. Al zijn Obelisk (jurken, mooie!), Ille en Ella (babykleertjes) en Rose Rouge (design hebbedingen en postkaarten) wel fijn.

Ieper, you have my heart. <3
Een adresje aangedaan? Laat keer weten hoe het was in de comments, anders.