Het moet een van de mooiste dagen van 2011 geweest zijn, samen met de dag waarop ik wist dat ik zwanger was van Dexter. Het toeval wil dat de twee praktisch samenvielen: ik bleek zwanger, en ik ontdekte dat er een ongelooflijk fijne nieuwe koffiebar in Ieper was. Het gevolg was dat ik veel te veel
Laat mij starten met een disclaimer: ik heb getwijfeld of ik deze post zou schrijven. Ik heb me afgevraagd waarom die twijfel er was. Ik schrijf over huilbaby’s en postnatale depressies. Ik heb het gehad over mijn strijd met eten en stoppen met roken. Maar om de een of andere reden vond ik het lastiger
Het is een beetje stom, dat mijn bloggoesting altijd volle bak terugkomt op momenten als het einde van het jaar, meestal ook exact de momenten waarop ik te weinig tijd heb om alle best of-lijstjes te schrijven die volgens mij interessant zouden kunnen zijn. Gelukkig zag ik ineens een oplossing opduiken op de blog van
“U heeft toch niet echt gedacht dat het aan u lag?“. “Natuurlijk heb ik dat gedacht. U wilt niet weten wat ik allemaal heb gedacht“. De kinderarts keek me aan met een mooi afgemixte mengeling van begrip en compassie. “Wat jammer dat u dat heeft moeten denken.” En ik weet het best. Sinds Flo er
Deze maand neem ik op mijn Facebookpagina deel aan de #augustbreak2016 fotochallenge van Susannah Conway. De opdracht van dinsdag was “Red”, en dus postte ik ’s avonds de foto boven dit stukje met onderstaand bijschrift: RED* Hoe vermoeider de moeder, hoe roder haar maaltijden. Easy one pot pasta met tomatensaus all the way voor zij
In de crib zijn we amper bekomen van de komst van Flo, of het is al aftellen naar de volgende baby. Gelukkig niet van ons, god sta me bij, maar wel de eerstgeborene van mijn kleine broer, die zich als alles goed gaat al binnen enkele weken laat zien. Mijn kleine broer zal niet kwaad
“Twee dingen”, zei ik tegen de kinderarts terwijl ik de buggy met een tukkende Flo gezwind naast haar bureau parkeerde: “U heeft ons niet van honderd meter ver horen aankomen, en ik heb het volgehouden tot ze zeven en een halve week oud was voor ik haar aan u ben komen voorstellen.” De dokter moest
had ik me vast niet zo’n waardeloze moeder gevoeld. Dan hadden gedachten als “Waarom kan iedereen dit en ik helemaal niet?” waarschijnlijk niet zo vaak de kop op gestoken, net als de vraag waarom ik zo nodig kinderen wilde en of ik dan niet gelukkig genoeg was zonder. Dan zou ik me vast niet op
Dat bloggen, dat heeft mij al zoveel gebracht en geleerd. Soms volg ik een blog omdat het onderwerp me boeit, maar soms gaat het ook anders en volg ik een blog omdat de blogger me boeit en merk ik vanzelf dat de onderwerpen me ook beginnen boeien. Dat had ik met Kelly van Ma Vie
“Je bent zo klaar als je kunt zijn“, sprak mijn therapeute met de glimlach. Ik was het met haar eens. Ik blog er niet altijd over, maar achter de schermen is de laatste maanden hard gewerkt. Niet alleen aan afvinklijstjes met praktische zaken voor de baby, maar ook aan mezelf. Aan angsten, aan onverwerkte akkefietjes