1. We zijn ondertussen terug uit Gran Canaria. Ik vertel er volgende week alles over, maar ik kan al zeggen dat het zalig was (rond de 29 graden en meer, palmbomen zover je kunt kijken, en een hotel met witte wijn en cocktails in de all in-formule! Hoe geweldig moet dat niet zijn als je niet zwanger bent?! :aah:)
2. Het was gek om recht vanuit de warme chocolademelksfeer van Sint-Maarten op een vliegtuig naar de zon te stappen, maar net daardoor ook zo cool. Wat een heerlijke periode is dat toch, ik geloof dat Youri en ik nog harder popelden om Dexter zijn gezichtje te zien op de ochtend van 11 november dan Dexter zelf om op zijn speelgoed en chocolade te vliegen.
3. Ondertussen heb ik het monster van de kartonnen dozen vol babykleertjes zo goed als bedwongen. Alle kleren zitten gesorteerd op maat in dozen én in Evernote, zodat ik perfect weet wat ik heb en wat niet. Lijstjes, lijstjes en lijstjes, ge gaat mij nu niet meer veranderen. Dat zorgt voor rust in mijn hoofd, al heb ik wel nog altijd geen idee wat ik ga aanvangen met de kleren van Dexter die heel cool zijn, maar net te jongensachtig om door te geven aan zijn zus. Een tweedehandsbeurs, dacht ik, maar dan moet je geluk hebben dat er mensen passeren die niet op zoek zijn naar beige en bruin met grote cijfers op. Instagram, dacht ik ook, maar dan kruipt er nog zoveel tijd in onderhandelen en verzenden. Ik heb al behoorlijk wat richting goede doelen gedaan, maar zou het zonde vinden om de mooiste stukken gewoon weg te doen zonder anderen erin te laten roefelen. Iemand een betere oplossing voor dit prangende probleem?
4. Ik heb ondertussen ook mijn leesrecord aller tijden verpulverd. In 2015 las ik 35 boeken, en ik kan u met grote zekerheid zeggen dat ik nooit eerder zoveel las. Het heeft mij ook zo gigantisch deugd gedaan, dat jaar met veel lezen en weinig tv. Ik ga er nog even mee door, geloof ik. Toch graag nog tot mijn leven weer even verglijdt in een iets drukkere babyperiode. Kijk eens hoe zacht ik dat laatste voor mijn doen heb uitgedrukt. Ha.
5. Er komt weer een #boostyourpositivity blogbrunch, wahey. Ik vind dat keihard de max, want vorige keer was dat een zalige ochtend met zeer veel fijne mensen. Wie zich had geregistreerd op de site heeft normaal al een uitnodiging beet, en ik hoop echt dat jullie er weer en masse bij zullen zijn, in Gent. Ik lees graag in de reacties wie komt, dan kan ik al wat popelen. Geniet van jullie ijskoud weekend!

1. Hoe hard ik ook heb genoten van de zomervakantie, toch keek ik stiekem uit naar september. Er zal meer structuur zijn, dacht ik, en vooral: ik zal weer wat meer tijd hebben om te werken, en andere dingen gedaan te krijgen. Haha. In realiteit is het toch weer rushen als een halve zottin om op tijd aan de schoolpoort te staan en in de weinige uren die een dag soms lijkt te tellen genoeg vinkjes te kunnen zetten om toch als een tevreden werkmens mijn oor op mijn hoofdkussen te leggen. Het helpt niet dat ik weet dat er binnen een paar maanden weer een periode van zwangerschapsverlof aankomt, en dat als zelfstandige met een prijskaartje komt. Het is keihard een evenwicht zoeken tussen op tijd rust nemen en nu zo hard mogelijk werken om de zwakke maanden te kunnen overbruggen, en dat gegeven geeft zorgt soms voor gensters in mijn hoofd.

2. Ook bij Dexter is het weer wennen. Het naar school gaan zelf gaat goed, hij zit comfortabel in zijn vel en dat is een plezier om te zien. Alleen krijg ik ’s avonds vaak een instortend kindje mee naar huis dat onderweg naar de auto al zijn vermoeidheid op mij uitwerkt, en over alles klaagt en zaagt. Tel daar een moeder bij die vaak nog vijftien mails te beantwoorden heeft en het vonkt hier nogal eens, en niet alleen in mijn hoofd. We zijn allebei een beetje moe, en dat is niet altijd de meest chillaxe combinatie.

3. Gelukkig vallen er soms leutige dingen uit de lucht. Zoals een doos van Playmobil met Dexter zijn favoriete auto van het moment in. EEN PORSCHE MAAT, MET LICHTJES! Youri en zijn autominnende vader waren behoorlijk enthousiast, en dus ik ook, zeker omdat ik er een mag weggeven. Het enige dat je hoeft te doen om kans te maken is mij in de reacties vertellen wat jij dit jaar graag zou krijgen van de sint, en dat kan tot donderdag om 12 uur sharp. Vrijdagochtend post ik de random getrokken winnaar op mijn Facebookpagina. Good luck!

4. Exact vijf jaar geleden trad ik vandaag in het huwelijk met de man van mijn leven in een vleeskleurige wedding chapel in Las Vegas, Nevada. Los van het feit dat ik niet kan geloven dat we weer vijf jaar verder zijn ben ik daar wel nog altijd zeer content van. En zo strak dat ik toen was, maat, in mijn gegastricbypaste lichaam dat nog geen kind had gedragen. Go lilith van vijf jaar geleden, fwietfwiet! En proficiat, man van mijn leven! You know who you are. ;)

5. Qua zwangerschapsgoestjes is het zotste dat ik al heb gedaan vanmiddag aardappelen staan schillen en bloemkool staan koken terwijl ik daar geen tijd voor heb omdat IK BLOEMKOOL MET WITTE SAUS MOEST EN ZOU HEBBEN. Niet het beste zwangerschapsverhaal ooit, ik geef het toe, maar ik heb dat dus echt niet, van die wilde verhalen waarbij ik de man van mijn leven om vier uur ’s ochtends uit bed haal om naar de nachtwinkel om zure matten te rijden. Volgens mij zou ik daar bij hem niet mee moeten afkomen ook niet.  Ben ik te soft, dames? Ik heb de vorige keer namelijk ook al geen geboortejuweel geëist. :/

1. Zo, het was me de week wel, met een zwangerschapsaankondiging en een 34ste verjaardag in één. Ik wou dat ik alle reacties persoonlijk had kunnen beantwoorden maar dat was te zot geweest. Ze zijn in elk geval meer dan het lezen waard voor iedereen die net als ik twijfelt of heeft getwijfeld aan kinderen, veel kinderen of weinig kinderen. Ik ben niet van plan om hier een zwangerschapsblog van te maken, wie mijn buik wil zien groeien en geweldige random beelden wil zien van mijn broek die niet meer toe kan (zoek de tropische vogel in voorgaande zin) kan me beter op Instagram volgen.

2. Nog maar een week en de grote vakantie waar ik met betrekking tot opvang voor Dexter met knikkende knieën naartoe heb geleefd is al achter de rug. Het is allemaal (zoals dat doorgaans gaat) veel beter meegevallen dan gevreesd, al waren de eerste dagen wel pittig qua kindje afzetten dat elke dag begon met een huilend “ik wil niet meer naar de opvang, ik ben al geweest“. De laatste weken had hij evenwel een vriend (waarover hij elke dag anekdotes vertelde die begonnen met “mijn vriend doet..” en “mijn vriend zegt…” #forcute) en nu vinden we het bijna allebei jammer dat ik op voorhand had besloten om hem de laatste week van de vakantie bij mij thuis te houden. Had ik geweten hoe hard hij zijn vriend zou missen en hoe graag hij nog was geweest, ik had wel doorgewerkt en mijn deadlines gehaald, in plaats van me te pletter te pinteresten naar inspiratie voor regendagen met kleuter. Anyways, we hebben allebei deugd gehad van de ervaring.

3. Ik heb mijn leesdoel voor 2015 al gehaald, maat. Vijfentwintig boeken gelezen: check. Ondertussen zelfs al bezig aan boek 27 (zeer boeiend, tot nu toe). Zou ik nog graag lezen in 2015: nog eens iets van Jonathan Tropper, want veel te lang geleden. En als ik toch bezig ben met de Jonathans: misschien is het wel het moment om Franzen nog eens een kans te geven. En de nieuwe van Brené Brown maakt ook veel kans. Van plan om eruit te halen wat erin zit tot aan De Gigantische Te Voorziene Leesdip Van Tweeduizendzestien.

4. Als we het dan toch over boeken hebben: leesclub Reading Between The Wines (ik overweeg om het de komende maanden over between the waters te hebben, in mijn geval) heeft het moment bereikt waarop alle leden de boekenselectie al eens hebben gedaan, en dus vonden we het tijd voor een evaluatie en een verkiezing van wat wij gezamenlijk het beste boek vonden dat we het afgelopen anderhalf jaar hebben gelezen. Waarvan wij droomden van Julie Otsuka won op verpletterende wijze, en was ook mijn persoonlijke favoriet.

5. Nu 1 september dichterbij komt heb ik werk gemaakt van mijn voornemen om weer wat meer schwung in mijn weekmenu te krijgen. Ik ben begonnen met al onze favoriete gerechten in Paprika te steken (making Dietemiet proud) en ga de komende weken weer eens wat meer gerechten testen uit de kookboeken die ik in de loop der jaren heb opgestapeld. Wie weet komt daar wel iets blogbaars uit. Gisteren in elk geval iets heel lekkers gemaakt met een restje geitenkaas en komkommer, dus dat is minstens een begin.

1. Hebben jullie dat ook, dat de weken voor (school)vakanties zo zot druk zijn dat er alleen maar tijd lijkt voor een snelle vijf beelden, vijf dingen of een simpele croque monsieur in plaats van een waarachtige maaltijd, indien niet in het bezit van een blog? Ik kan niet geloven dat het volgende week al weer vakantie is en er opvang moet geregeld worden omdat deze mama weer een week ter redactie zit en niet thuis. De tweede week maak ik dat allemaal goed met een week vakantie, maar nu zie ik nog vooral de berg dingen die afmoeten voor het zover is. En dat is veul, joengen. Cloudy with a chance of net iets minder activiteit op deze blog, dus.

2. Nog geen beterschap op het rugfront, integendeel. Ik typ dit vanuit mijn zetel omdat ik een dag heb waarop op een stoel zitten en rechtstaan het tegen elkaar opnemen in de competitie voor het minst goede idee. Morgen mag ik eindelijk naar een nieuwe kinesiste met specialisatie in bekkenproblemen, en zaterdag ga ik naar een winkel met ergonomisch bureaumateriaal die mij al een paar keer werd aangeraden in al jullie lieve reacties en mails. Ik ben ondertussen wel begonnen met lopen op de piste, en het doet me volgens mij niet echt kwaad. Ik heb zelfs zelden zo weinig pijn als terwijl ik aan het lopen ben. Eén probleem: ge kunt niet dag en nacht lopen.

3. Ik ben compleet obsessed door YNAB, dat budgetprogramma waar ik het al eens kort over had. Het duurde even voor ik het systeem helemaal snapte, maar ondertussen snap ik het, en ik ben zo enthousiast, maat. Binnenkort een blogpostje, als het niet geeft.

4. Gisteren deed ik eindelijk wat ik al zo lang wilde doen: ik liet analyseren welke kleuren het beste bij me passen en hoe ik me best kan kleden, met mijn lengte (kort) en volume (rond). Niks zomertype of lentetype of andere hokjes waar ik toch nooit in pas, maar wel iets waar ik binnenkort een reportage over ga maken, en daarna een blogpost. Het is in drie delen, dus ik ben er nog niet, maar wel al geweldig veel bijgeleerd. Leve levenslang bijleren, zeg ik. En leve een job waarbij ik daarvoor betaald word.

5. Dit is zowat het beste dat ik vandaag heb gezien. Klikken als je ook maar iets hebt met A Beautiful Mess, good or bad. En dat is geen aprilgrap.

1. Reading Between The Wines bestond deze week al een jaar. Ongelooflijk hoe snel dat is gegaan. We kwamen ondertussen negen keer samen en lazen vanalles en nog wat, van geweldig goed tot meh en mwah. Wie wil volgen wat we lezen (en wat ik naast de leesclub lees) mag mij nog altijd toevoegen op Goodreads, ik beloof goede tips en strenge maar rechtvaardige reviews.

2. Als ik zou zeggen dat ik de winter een beetje beu ben zou ik liegen. Ik ben hem namelijk brakende beu. Ik wil weer naar buiten kunnen zonder jas en dingen kunnen doen zonder dat ik moet staan rillen van miserie. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb de indruk dat ik deze winter, die niet eens zo meedogenloos was, nog veel minder courage heb dan anders om een dikke jas en muts aan te trekken en de natuurkrachten toch te gaan trotseren. En dus zat ik vooral binnen met een boek, dromend van lente en zonnestralen en een kind dat ik een paar uur buiten kan steken met een emmer water in plaats van dat wij elkaar en onze legendarische temperamentjes tussen vier muren moeten zien te tolereren.

3. Ik heb ook dringend nood aan wat sporten en op mijn eten letten, zo vertelt mijn jeansbroek. Door omstandigheden was dat de laatste tijd allemaal niet zo goed mogelijk, maar ik wil me graag herpakken. Vroeger kon ik nog tijdens de dag naar het zwembad, lees: het enige moment dat ze de zwemmers niet op elkaar moeten stapelen, maar nu mijn werkdagen wel heel kort zijn geworden wegens dat ik aan de schoolpoort moet staan wordt dat moeilijk. Ik overweeg laatavondfitnessen of iets anders belachelijks, want lopen gaat al tijden niet meer, tot mijn grote spijt.

4. Het gaat geweldig goed met de #boostyourpositivity challenge. Het is fantastisch om door alle enthousiaste deelnames te gaan op de site. Ik hoor dat we snel alle details mogen doorgeven over het event van 8 maart, en ik ben echt heel benieuwd wie van jullie ik daar allemaal tegen het lijf zal lopen. Maandag post ik in elk geval opdracht drie!

5. Deze week besefte ik in aanloop naar carnaval in de kleuterklas dat ik de minst creatieve moeder ooit ben. Ik kan met grote ogen kijken naar de fantastische creaties van creamama’s die dingen zeggen als “och, ik heb een stofje aan elkaar genaaid en er wat glitters over gestrooid en zie eens hoe goed ze lijkt op die ene uit Frozen” en dat het nog waar is ook, maar ik was woensdag vooral zeer dankbaar voor een schoonzus met een verkleedkoffer en de skills om van mijn zoon de schattigste tijger ooit te maken. De schattigste en meest overweldigde tijger ooit, toen hij plots al zijn klasgenootjes in verkleedpakjes over de jungle van de speelplaats zag stuiteren.

Ik wens jullie in elk geval een verkwikkend weekend, en een fijne vakantie voor zij die er een hebben. Want ikzelf namelijk verre van. :aah:

1. Ongelooflijk maar waar: nog een paar uur en Dexter zijn tweede schoolweek zit er al op. Ik denk dat het zo snel ging omdat het zo goed ging. Het afzetten blijft nog een beetje tricky, maar we zijn samen met de juffen hard op zoek naar een routine zodat Dexter weet wat er komt, en wij ook, en ik heb de indruk dat het zijn vruchten afwerpt. Voor de rest amuseert hij zich kostelijk, en heb ik een nieuw favoriet moment van de dag: de halve seconde waarop hij uit de klas komt met zijn boekentas op zijn rug en mij spot in de gang. Waarvoor we het in godsnaam allemaal doen? Daarvoor, jongens, daarvoor.

2. Mijn kleine broer is ook nog eens getrouwd. En ik mocht zijn getuige zijn. Het ene moment zit je nog knallende ruzie te maken over wie er op het internet mag via de telefoonlijn, het volgende zit je je handtekening in een groot boek te zetten terwijl je zoon naar de notabelen roept dat “mama een beetje zot” is.  Hashtag life.

3. Ik ben ondertussen 25 dagen gestopt met het drinken van Cola Light. Vanaf wanneer mogen we van een succes spreken? Ik ben de mensen van Clipper Tea wel geweldig dankbaar voor het verzorgen van een hoop superlekkere alternatieven, net als de mensen die spuitwater hebben uitgevonden. Helemaal zonder bubbeltjes is nog een brug te ver, maar het komt misschien wel nog.

4. Ik heb mijn eerste fictieboek van 2015 uitgelezen, meteen een knaller van meer dan vijfhonderd pagina’s ook nog. All the light we cannot see van Anthony Doerr (in het Nederlands: Als je het licht niet kunt zien), zo mooi dat het was. Over een blind Frans meisje en een Duitse jongen tijdens WOII. Aanradertje!

5. Wat dat lezen betreft: ik doe mee aan de Verbeelding Book Challenge. Alleen al het samenstellen van mijn leeslijstje vond ik geweldig, met wat chance deel ik wat het geworden is in mijn volgende post.

Fijn weekend allen tesamen!

1. De kerstboom staat. Dexter heeft flink geholpen met versieren en moet er maar zeventien keer per dag aan herinnerd worden dat hij de ballen echt niet uit de boom mag halen. Ik ben blij dat we er weer een hebben, na jaren van niet meedoen. Het voelt toch een beetje als opnieuw beginnen, al helemaal omdat onze boom zo mooi en gezellig is geworden. Omdat we er zoveel jaar geen hadden mag hij wat mij betreft blijven staan tot in februari.

2. Ook dit jaar gaan we weer aftellen naar kerstmis met cadeautjes op deze blog. Ik had de indruk dat jullie dat vorig jaar best aangenaam vonden, en dus gaan we er nog eens voor. Vier keer geef ik iets weg, en we beginnen eraan op maandag 15 december. Hou het hier dus goed in de gaten.

3. Ondertussen beginnen we hier te voelen dat we in de laatste rechte lijn richting kerstverlof zitten. De dagen lijken allemaal drie uur te weinig in zich te hebben, er zijn heel veel opdrachten die nog af moeten waardoor de lijstjes ons om de oren vliegen, en ondertussen dringt het besef door dat Dexter nu echt bijna klaar is met de crèche en er toch heel wat gaat veranderen. In het Engels zouden ze dat het einde van een seizoen noemen. Ik vind dat mooi, dat ze dat doen in het Engels. Spannend spannend spannend, wel. En het komt vast allemaal goed met tijd en boterhammen.

4. Ik ben nog altijd zo blij met mijn zelfbedachte traditie van boeken kopen voor Dexter zijn kerst. Gisteren heb ik mijn selectie gemaakt bij boekhandel Theoria, en ik ben erg tevreden. Hopelijk hij ook. (ik kocht Otto in de Stad van Tom Schamp, Een dag met de dierengarage van Sharon Rentta, Het circusschip van Chris van Dusen en Sprookjes zoals we ze nog nooit hebben bekeken van Mayana Itoiz.)

5. Goodreads vertelt me dat ik dit jaar 22 boeken heb gelezen. Ik denk dat ik ga stranden op 23 in totaal, met het laatste boek voor de leesclub erbij, terwijl ik aan het begin had gehoopt op tien. Dat helpt dus serieus, zo’n leesclub. Mijn leesgoesting is volledig terug, en dus ga ik mezelf challengen om er volgend jaar weer twintig te lezen. Dankzij alle eindejaarslijstjes staat mijn to read lijstje vol genoeg voor jaren ver, dus ook daar zie ik geen enorme problemen.