




1. Hoe hard ik ook heb genoten van de zomervakantie, toch keek ik stiekem uit naar september. Er zal meer structuur zijn, dacht ik, en vooral: ik zal weer wat meer tijd hebben om te werken, en andere dingen gedaan te krijgen. Haha. In realiteit is het toch weer rushen als een halve zottin om op tijd aan de schoolpoort te staan en in de weinige uren die een dag soms lijkt te tellen genoeg vinkjes te kunnen zetten om toch als een tevreden werkmens mijn oor op mijn hoofdkussen te leggen. Het helpt niet dat ik weet dat er binnen een paar maanden weer een periode van zwangerschapsverlof aankomt, en dat als zelfstandige met een prijskaartje komt. Het is keihard een evenwicht zoeken tussen op tijd rust nemen en nu zo hard mogelijk werken om de zwakke maanden te kunnen overbruggen, en dat gegeven geeft zorgt soms voor gensters in mijn hoofd.
2. Ook bij Dexter is het weer wennen. Het naar school gaan zelf gaat goed, hij zit comfortabel in zijn vel en dat is een plezier om te zien. Alleen krijg ik ’s avonds vaak een instortend kindje mee naar huis dat onderweg naar de auto al zijn vermoeidheid op mij uitwerkt, en over alles klaagt en zaagt. Tel daar een moeder bij die vaak nog vijftien mails te beantwoorden heeft en het vonkt hier nogal eens, en niet alleen in mijn hoofd. We zijn allebei een beetje moe, en dat is niet altijd de meest chillaxe combinatie.
3. Gelukkig vallen er soms leutige dingen uit de lucht. Zoals een doos van Playmobil met Dexter zijn favoriete auto van het moment in. EEN PORSCHE MAAT, MET LICHTJES! Youri en zijn autominnende vader waren behoorlijk enthousiast, en dus ik ook, zeker omdat ik er een mag weggeven. Het enige dat je hoeft te doen om kans te maken is mij in de reacties vertellen wat jij dit jaar graag zou krijgen van de sint, en dat kan tot donderdag om 12 uur sharp. Vrijdagochtend post ik de random getrokken winnaar op mijn Facebookpagina. Good luck!
4. Exact vijf jaar geleden trad ik vandaag in het huwelijk met de man van mijn leven in een vleeskleurige wedding chapel in Las Vegas, Nevada. Los van het feit dat ik niet kan geloven dat we weer vijf jaar verder zijn ben ik daar wel nog altijd zeer content van. En zo strak dat ik toen was, maat, in mijn gegastricbypaste lichaam dat nog geen kind had gedragen. Go lilith van vijf jaar geleden, fwietfwiet! En proficiat, man van mijn leven! You know who you are. ;)
5. Qua zwangerschapsgoestjes is het zotste dat ik al heb gedaan vanmiddag aardappelen staan schillen en bloemkool staan koken terwijl ik daar geen tijd voor heb omdat IK BLOEMKOOL MET WITTE SAUS MOEST EN ZOU HEBBEN. Niet het beste zwangerschapsverhaal ooit, ik geef het toe, maar ik heb dat dus echt niet, van die wilde verhalen waarbij ik de man van mijn leven om vier uur ’s ochtends uit bed haal om naar de nachtwinkel om zure matten te rijden. Volgens mij zou ik daar bij hem niet mee moeten afkomen ook niet. Ben ik te soft, dames? Ik heb de vorige keer namelijk ook al geen geboortejuweel geëist. :/