Sinds gisteren ben ik officieel Ieperling. Ik was natuurlijk al langer Ieperling, maar sinds gisteren staat het ook zo op mijn identiteitskaart. Een echt grote aanpassing is dat niet, maar om mij toch wat meer bij de local crowd aan te sluiten probeer ik hier en daar wat van de Ieperse volksfeesten bij te wonen. Gisteren waren dat de vestingsfeesten.
Ik moet toegeven, ik heb het grootste deel van de feesten gemist, maar gisterenavond ben ik dan toch op de vestingen geraakt. En wat ik zag was wel leuk. Creaturen die zo weggelopen leken uit het Cirque du Soleil, grote zeepbellen, veel witte vlagjes, vuurspuwende mensapen. Allemaal zeer mooi. En het beste moest nog komen. Het vuurwerk!
Na een heel einde door het veel te lang gras gesukkeld te hebben stond ik op een plaats die goed genoeg leek om het vuurwerk vanuit een ideale postie te bekijken. Langs de overkant van het water was een podium gebouwd met daarop het Ypriana orkest dat de Bolero van Ravel inzette. Een kwartier later stond ik nog altijd op dezelfde plaats, wachtend op het vuurwerk en luisterend naar de Bolero van Ravel. Toen het eindelijk stil werd en ÈÈn van de organisatoren iedereen bedankte die hij moest bedanken was het dan toch tijd voor het langverwachte slotvuurwerk. En dat zou, volgens diezelfde organisator, opgeluisterd worden door een stukje muziek van het Ypriana orkest, zijnde de Bolero van Ravel.
Het vuurwerk was mooi, het orkest speelde na afloop gewoon verder, en iedereen ging gelukkig en wel naar huis. De Bolero van Ravel is toch schoon, eni.