Ik heb geen probleem met ergens onopgemerkt binnen te komen. Ik wil niet dat iedereen naar me luistert als ik niks te vertellen heb. En zelfs al heb ik wel iets te vertellen, dan nog vind ik niet dat ik iemand die niet geÔnteresseerd is ermee moet vervelen.

Niet iedereen denkt daar zo over. Sommige individuen vinden hun eigen verhalen of problemen belangrijker dan de lottotrekking waarbij jouw zes juiste balletjes uit de machine rollen. Neen, dat moeten ze niet horen want ZIJ hebben een nieuwe brievenbus gekocht in de Gamma en er zaten vijzen in met een schroefkop, terwijl ze alleen platte schroevendraaiers hebben.

Wat gebeurt er als twee zo’n mensen zich in dezelfde ruimte bevinden? Of drie, of misschien zelfs drieÎntwintig. Er blijkt een eenvoudige regel voor te bestaan. Wie het luidst spreekt wint. En iedere keer als iemand zich bij het gezelschap voegt verhoogt de spreker het volume met een aantal decibels, zodat zijn nieuwe publiek ook kan meeluisteren. Of het dat nu wil of niet.

Discussies zijn een heikel punt bij luidsprekers. Ook hier geldt de regel luid wint. Argumenten spelen geen rol. Het lijkt makkelijk, maar dat is het zeker niet. Omdat niemand echt luistert naar de inhoud, en iedereen opgemerkt wil worden krijg je situaties waarbij flarden zinnen over en weer geroepen worden, terwijl ze niet eens weten waarover de discussie gaat. Als iemand beweert dat aardbeien eerst blauw zijn voor ze rood worden, roept iemand anders, die toevallig enkele woorden van het gesprek opvangt, dat de middellandse zee zo blauw is door de vele tetra’s die er in zwemmen. De logica ontgaat mij volledig maar als luid genoeg zou zeggen dat eclipsbrilletjes waarschijnlijk helpen, zou ik dan de discussie winnen?

Neen, voor mij hoeft het allemaal niet. Ik heb ook wel een mening, en wie weet, misschien lees je ze ooit wel op Tales from the Crib.