Toen ik gisteren trachtte de slaap te vatten, werd ik rudely awakened door het eindtunetje van de Canvascrack met Herman Van Molle. Ik vroeg me af of televisietunetjes zo mogelijk nog mÈÈr gedateerd konden zijn? En is er in hemelsnaam een ander woord voor ’tunetje’ zodat ik het geen 24 keer in een alinea moet gebruiken?

Nadat ik mijn eigen vragen beantwoordde, met ‘Dat kan gewoonweg niet!’ en ‘Jammer genoeg niet, nee..’, werd mijn aandacht opeens getrokken door een stem die heel intrigerend de volgende woorden uitsprak:

‘Waarom ëkliktí het tussen bepaalde mensen, hoe komen eerste indrukken tot stand, hoe zie je het verschil tussen een echte en een valse lach, hoe komt het dat mensen zo goed kunnen liegen en bedriegen, en wat hebben onze hersenen daarmee te maken?”

Ikzelf ben altijd al vrij geÔnteresseerd geweest in mensen en hun interactie met anderen.
Waarom wou ik vandaag bijvoorbeeld die jongen op de fiets met zijn Kipling boekentas een doef op zijn muile geven als hij nog 1 keer zou omkijken? Die jongen kon heel arme ouders hebben waardoor hij genoodzaakt was om met een rugzak rond te lopen die bijna even gedateerd was als de reeds vermeldde eindtune, en omwille van een neveneffect van zijn chemotherapie, gedoemd zijn met een tic die zijn lichaam beveelt om om de 5 seconden om te kijken.. wie weet?

Maar waarom voel ik me meer op mijn gemak bij jongens? Waarom heeft mijn moeder liever niet dat ik aan mijn beste vrienden en lief toevallig vertel hoeveel er op onze bankrekening staat? Waarom vinden sommige mensen mijn grapjes niet amusant en waarom kan ik dan op mijn beurt helemaal niet lachen met mopjes die wel rechtstreeks uit den Druivelaer lijken te komen?

De antwoorden op al uw dubieuze vragen: vanavond op Canvas de BBC reeks “The Human Mind”, deel 3. Om 22.30u.

Dubieuze vraag van de dag: ‘Waarom wist ik niets van de voorgaande 2 andere delen?’