Nu ja, ik ben natuurlijk ook heel open van persoonlijkheid. Anders begin je ook niet met een dagboek waarvan je een reservesleutel aan de halve wereld geeft. Maar het is gewoon ongelooflijk vervelend als je zo open bent dat je je niet eens meer kan herinneren dat je al eens iets hebt gedeeld met de buitenwereld. En het is helemaal om zot van te worden als je er ook nog eens een spanningsboog omheen hebt gebouwd. Een enorme superspannende spanningsboog zoals je ze nog nauwelijks vindt.

‘Wat is het voorwerp op de foto’, vroeg ik. Ik leunde er zelfs een beetje bij achterover. Het was een opwarmvraagje, hoor, ik wilde dat iedereen er een beetje inkwam. ‘Een mickey mouse!’ zouden de enen zeggen. ‘Retro-mickey’ aldus d’ andren. ‘Een retro-mickey met paperclipjes in’. En ja hoor, dat was het correcte antwoord op beklijvende vraag numero ÈÈn. En aangezien het niet zo moeilijk was zat iedereen klaar voor vraag twee, met een wee en kriebelig gevoel in de onderbuik.

‘Goed zo!’
Tijd voor het moeilijkste: proberen te achterhalen wie mij de retro-mickey cadeau had gedaan en waarom. Wie o wie o wie was die gekkerd geweest die er mee aan was komen zetten. En of er zaterdag nog een vervolg op zou komen. Dat zat ook in de spanningsboog ingebakken.

Het idiote is: ik had het al eens verteld. Niet dat ik iemand ben die alles zeven keer vertelt, echt niet, maar dit dus wel. Twee keer, waarvan twee keer op internet. Om dood te vallen,dat. Alsof Bavo Claes vandaag zou vragen om te raden wat de nieuwe naam van tv1 wordt. En dat hij dan monkelend achteruitleunt vanachter zijn brilmontuur.
Rest mij alleen nog te bevestigen dat ik dit cadeau kreeg van Youri’s moeder omdat ik twee weken met roken gestopt was, en dat ik zaterdag, aangezien ik dan vier weken sigaretteclean ben, deeltje twee krijg van de set.

Het stelt zo bedroevend weinig voor omdat het een onbestaand superspelletje is dat al is gestorven in de baarmoeder. Zo bedenk je een fantastisch vraagspel, zo maakt iemand het kapot. Hooch. Onthou die naam. En hou hem uit de buurt van dat andere fantastische blogproject. Ik kan het maar zeggen.