lilith en de gigantische aanval der mini-kikkers

albeir.jpg
Kom maar kinderen, en zit rondom mij, want ik zal jullie een verhaal vertellen van ‘ik zal je een keer gaan en’!

Toen ik deze morgen de crib verliet om de broodnodige boodschappen te gaan plegen (naar bank 1 om bankkaart 1 af te halen, naar bank 2 om bankkaart 2 af te halen, naar de dokter om iets te betalen, naar de zeeman om basic zwarte onderbroeken (uhuhuh), om het nog niet te hebben over de tussenstop bij de apotheker) werd mijn blik gegrepen door iets dat zich op de grond bevond. Klein en donker, dat zag je meteen. En levend.
‘Hey hey, een insectje’, zou je dan kunnen denken. Wat ik dan ook deed. Maar het bewoog ietwat vreemd, dus keek ik van dichterbij. En verhip! Dit was helemaal geen insectje, dit was een kikkertje, maar dan zo klein dat het leek op een kikkervormig insectje! Aan de deur van het appartementsblok kreeg ik plots een enorme flashback.

‘Wacht kikkertje’ zei ik, ‘Ik ga je redden’.
Ik vind: als je ÈÈn keer een kikker hebt gered kun je het niet maken om andere kikkers dan niet te redden. En zeker niet als ze zo petieterig en hulpeloos zijn als het exemplaartje dat zich voor mijn ogen probeerde te verstoppen onder een heel erg klein blaadje. En erin slaagde. Ik was werkelijk amazed door de kleinheid van de kikker. Dit was echt wel een duidelijk geval van een micro-kikker.

Terwijl ik begon na te denken over een reddingsactie zag ik in mijn ooghoek plots nog iets bewegen. Ook al klein. En glibberig. Nog een kikker. Ik moest heel erg goed kijken om het te zien, maar het was er wel. Ik breidde mijn blikveld uit. Nog twee kikkertjes. En links nog ÈÈntje. Met open mond keek ik naar de trap die omhoog leidde naar de bewoonde wereld. Ik telde zeker twintig piepkleine kikkertjes.

Ondertussen hadden de eerste bejaarde medebewoners zich al op hun balkon begeven, om uit te vissen wat die vreemde punker van het eerste verdiep nu weer stond kapot te maken aan de ingang. ‘Allemaal kikkertjes’ wees ik verbaasd naar de meest toegankelijke bejaarde.
‘Ja, ik heb al eens kikkers gezien’ zei de bejaarde.
‘Ik heb ook al eens een kalkoen gezien, maar toch geen honderd aan de ingang van mijn appartement, dwoazn’, had ik moeten zeggen, maar ik zei maar bitter weinig.

Eerlijk, heeft u al ooit zo’n kleine kikkertjes gezien?
En wat heeft u er dan mede gedaan?

kiekertjeu_kl.jpg

Dabbertje dabbertje dab, een kikkertje op de trab.

kiekertjeu3_kl.jpg

En pas op, dit zijn dus geen grote tegels!

kiekertjeu2_kl.jpg

Lilith wordt volledig geÔntimideerd door een kikkertje.

Reacties

  1. Hooch

    ‘Ik heb ook al eens een kalkoen gezien, maar toch geen honderd aan de ingang van mijn appartement, dwoazn’, had ik moeten zeggen

    Geniaal, ik lag hier plat van ’t lachen..

  2. Jaja, hier op de oprit, ook wel 10 ofzo. En ik heb ze allemaal gevangen en aan onze vijver gezet :) Wat er dan mee gebeurd is, weet ik niet…

  3. idd fantastische quote, moest je echt zeggen :p

    Je redde al eenmaal een pad, geen kikker… en een kikker is geen pad, noch visaversa… of publiceerde je het andere kikker-red-verhaal niet?

    En ja, ik zag al zo’n kikkertjes, maar omdat die op een nogal natuurlijke plaats voorkwamen liet ik die daar maar :) … Jochen, eigenlijk is dit niet zo goed, want een kikker probeert in zijn voortplantingsperiode (of hoe je het ook wilt noemen) steeds terug te keren naar de plaats van geboorte… Jouw kikkers zullen dus een redelijk wandelingetje mogen gedaan hebben (die ze vast niet overleefden)

  4. Mwaha … het stikt hier van de freaking mini kikkers … Ècht, ik kan mijn deur niet opendoen of er springt er hier enen binnen, en dat is niÈt bij wijze van spreken !!!!

    We hebben dan ook een beekje achter ons huis waar tot enkele weken geleden massaal veel kikkerdril te zien was … met alle gevolgen vandien !!

    Het is een invasie , zeg ik u !!!

  5. ishku

    Ik heb mijn eyeballs al uitgezocht op zoek naar kikkers en dikkopjes en al, maar niente.

    “Jochen, eigenlijk is dit niet zo goed, want een kikker probeert in zijn voortplantingsperiode (of hoe je het ook wilt noemen) steeds terug te keren naar de plaats van geboorte..”

    En kikkers worden toch altijd geboren in een vijver of sloot? Ik heb nog nooit kikkerdril op mijn oprit zien rondhangen, maar het kan natuurlijk ook aan mijn oprit liggen..

  6. d’ er is niet veel eten aan, hÈ.

    Dan kan je ze best aan de rand van de dichtbijzijndste (?) poel zetten, want ze zijn de weg kwijt, en de weg al kwakend uitleggen gaat niet zo goed lukken, denk ik.

  7. Ik heb er ooit eens wel duizenden gezien!! Niet gelogen of overdreven!!! Dui-zen-den!! Ze zaten in een beek die we moesten oversteken tijdens een scoutstocht. En het waren er zoveel dat ze gewoon in drie lagen over elkaar kropen ofzo. En wat heb ik er mede gedaan? Noodgedwongen platgetrapt want het waren er zoveel dat je je voeten er niet kon tussenzetten… wreed, echt wreed…

  8. Lynn

    Ja, ik heb al eens zo’n kleine kikkertjes gezien. Vandaag, dan nog wel. Maar ik heb er niet zoveel mee gedaan. Ik loop stage in het Ecodrome (educatief themapark), dus ze zaten sowieso al op een rustig paadje naast een vijver. Het ene kikkertje dat op het pad zat, hebben we in het gras gezet.

  9. Hey. Ons serre zit vol met dat soort dingskes. Vroeger probeerde ik er zoveel mogelijk tegelijk in mijn hand te nemen, en ik ben zo nog tot een ongeloofwaardig getal van 12 geraakt! Twaalf!

    En mijn mama zei altijd dat ik mijn handen achteraf moest goed wassen, omdat die beesten pissen als ze bang zijn en hun pis is giftig. Ik zeg ’t u maar.

Reageer zelf

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>