Gisterennamiddag verzeilde ik massaal in een situaatsie waarin ik helemaal niet wilde verzeilen.
Ik heb twee jobs namelijk, in tegenstelling tot heel wat mensen die helemaal geen job hebben natuurlijk, en voor ÈÈn van die twee jobs (de kantoorbaan, zoals ze dat zouden noemen) moest ik gisteren naar een vergadering. Na de vergadering werd van mij verwacht dat ik op een receptie zou staan met mijn collegaÎ, een hapje zou eten en dan, zo stond er op de uitnodiging, zou een inspirerende spreker ons onderhouden over ÈÈn of ander onderwerpje. Mij allemaal goed en wel.
De vergadering voltrok zich, ik dronk wel zeven versgeperste fruitsapjes als aperitief (die dingen kosten op een terras meer dan hondertwintig frank, maal zeven heb ik dus gisteren een raise van 840 frank uit de brand gesleept) en na het diner van varkensgebraadjes en gratin (ik gok iets van 1000 frank minstens, want drie gangen!) trok ik gezwind naar de zaal waar de spreker ons zou komen inspireren. Dit ging best goed, volgens mij.
“Ik ben uitermate trots om u deze spreker te mogen aankondigen” sprak de man waarvoor ik werk. Ik leunde achterover tegen de leuning van de versierde kerkstoel waarop ik zat. Het was kwart na drie. “Meneer huppeldepup is de nummer ÈÈn in BelgiÎ wat motivatie betreft! Hij is de vervolmaking van de selfmade man! U kent hem misschien, want hij is al vaak op televisie geweest omdat hij mensen over hete kolen liet lopen!”
Ik dacht: Emiel Ratelband. Ik dacht: FUCK. Nog voor ik mijn hoofd in mijn handen kon begraven sprong een heerschap op een zodanig enthousiaste wijze het podium op dat ik even niet goed werd. Het was Emiel Ratelband helemaal niet. Dit was erger. Dit was de antwerpse versie van Emiel Ratelband. “Iek ben meneer Huppeldepup! Iek kom jullie iets lere over zelfbekrachtinging en motivatie!” riep het heerschap, en ik wist direct hoe laat het inmiddels was. Te laat.
*to be continued*
En moest je mee het podium op?
ik kijk al vol ongeduld uit naar het vervolg
Misterrrrr Carl Van de Velde!
De vleesgeworden Bucky La Place, I tells ya he is!
Ieeeeekkkk.
Jakkes.
Superbenieuwd naar het vervolg!!
Er hoeft geen trema op collegae. :)
Dun dun dunnn!
*wacht ongeduldig*
Die kerel ziet er niet eens zo lelijk uit op die foto, als hij het is.
Maar dat zijn dan mijn raging hormones zonder principes whatsoever die spreken.