“Ik geloof dat ik goed nieuws voor jullie heb”, sprak de teamcoach toen ik gisterenmorgen met heel veel tegenzin het kantoor binnenliep. En gelijk had hij, goed nieuws was het. Vanaf dat eigenste moment hoefden we namelijk niet meer te komen werken, en ook de resterende maand opzegperiode viel bij deze helemaal weg.
Een paar jaar geleden zou ik “FEKANTIE!!8!8!!!” geroepen hebben, waarna ik de eerste de beste winkelstraat was ingerend om me de komende weken over te geven aan winkelen, terrasjes doen, boekjes lezen met een zonnebril op mijn neus en op het einde van de dag eens fijn gaan eten met de man van mijn leven.
Maar dat was duidelijk vroeger.
Gisteren zat ik een goed half uur na het goede nieuws al weer achter mijn bureautje artikels te typen.
Want hoe meer tijd ik heb, hoe meer ik van mezelf vind dat ik die tijd moet vullen met dingen waarvan ik al maanden zeg dat ik ze eens zal doen als ik vijf minuten tijd heb.
En dat zijn echt wel heel veel dingen, zoals artikelvoorstellen indienen, mijn foto’s laten afmaken, een poging wagen tot het schrijven van een boek, een hoop telefoontjes doen en dingen regelen die ik al maanden uitstel, mijn favorieten ordenen, mijn agenda weer op punt stellen, de boeken lezen die ik eigenlijk dringend eens moet lezen, ervoor zorgen dat ik een systeem heb voor mijn werkfoto’s, een zeer leuk blogproject uitwerken met mijn leaf, en nog zeker vijftig dingen meer.
Hoe meer tijd ik heb, hoe zenuwachtiger ik word omdat ik vind dat ik net dan heel erg bezig moet zijn met vanalles. Hetzelfde geldt voor vakanties en weekends. Echt ontspannend werkt die ingesteldheid niet.
En zeggen dat ik vroeger zo’n lege fakke kon zijn hÈ maat.
Klinkt me maar al te bekend in de oren. Aan de ene kant snak ik naar zalig nietsdoen, aan de andere kant lijkt het alsof ik vergeten ben hoe ik moet nietsdoen.
Opzegperiode? Hebt ge uw ontslag gegeven? Gaat ge fulltime zelfstandig worden ofzo?
Of is dit nog steeds die job van dat bedrijf dat gaat verhuizen? :-s
@tomadde: dat laatste, het bedrijf dat verhuist. :)
En ik ben nog aan het bekijken wat de volgende stap wordt: volledig zelfstandig, of toch nog een jaar hersenloos part-time voortdoen, ik ben er nog niet helemaal uit, eigenlijk..
Vermoeiend he, volwassen en verantwoordelijk worden.
aha da gaat hier over mij