Kijk, ik ben doorgaans echt wel meegaand en gehoorzaam en iemand die ervan uitgaat dat mensen die ergens lichtjaren voor hebben gestudeerd het altijd wel beter zullen weten dan een leek als ik. Maar toen ik maandag al heel de dag had liggen wachten op dokter god, in een werkelijk kokend hete kamer waarin ik alle boekjes al had gelezen die er te lezen waren, en daarnaast ook nog eens heel het internet had uitgelezen, toen begon het allemaal toch een klein beetje op mijn systeem te werken.

En op dat van de verpleegsters, die zichtbaar medelijden met me hadden en ook geen idee hadden waar de dokter bleef, en dus al mijn infuus hadden verwijderd want ja, volgens iedereen die de afgelopen vier dagen wel de moeite had genomen om naar mijn kamer te komen mocht ik op maandag natuurlijk gewoon naar huis.

Tot. Dokter god iets na vier uur even de moeite nam om tot mij neder te dalen. Bruingebrand, en volgens mij zelfs nog ruikend naar barbecuevlees. “Alles ziet er goed uit”, sprak dokter god. “Maar ik wil u hier toch nog een nacht houden ter observatie”. Ik -die al aangekleed en infuusloos klaar zat om te vertrekken, sprak: “Excuseer?!”.

“Om echt honderd procent zeker te zijn”, sprak dokter god. Ik staarde alleen maar. En zei toen: “Dat meent u niet.” “Dat meen ik wel”, zei dokter god, die me net iets te veel de indruk gaf dat hij mijn instortende hoop op naar huis gaan zelfs grappig vond. “Maar meneer doktoor, als u wilt kan ik hier een salto voor u maken, zonder problemen. Zelfs drie salto’s. Ik kan al drie dagen drie salto’s maken” probeerde ik. Dit was natuurlijk blufpoker, want zelfs in de beste omstandigheden kan ik niet één salto maken, maar blufpoker was hier zwaar aan de orde. “Ik hou u hier nog een dag, ter observatie”, zei dokter god, waarop hij de kamer verliet, neus in de lucht.

Waarop ik een kwartier later ook de kamer verliet.

Hopend het mij niet te beklagen als blijkt dat ik het toch nog eens opnieuw krijg, allemaal, en dokter god beslist om mij te opereren om me voor eens en voor altijd te tonen wie er hier de baas is, en wie niet.

So far, so good.