Maak eens allemaal een mooie grote cirkel rond mij, want het moment is gekomen om een geheim met jullie te delen. Het geheim van het Heuvelland, namelijk, mijn absolute favoriete streek van Vlaanderen. En neen, dat heeft niet alleen te maken met het feit dat het vanuit Ieper eens niet ver tjolen is. Het Heuvelland roeleert, en ik hoop dat ik het niet heb kapot gemaakt door dit luidop uit te spreken, want het fijne is dat niet eens zoveel mensen dat lijken te weten. Dus sssssht. ;)

En als we dan toch bezig zijn dan maar ineens over naar geheim nummer twee: ik hou niet zo van luid. Mensen die mij kennen weten dat ik het nochtans al eens kan zijn, en dat het mondje niet alleen weinig stil staat omdat ik al eens graag een hapje eet, maar toch: ik kan van weinig dingen zo hard genieten als van stilte.

Afgelopen zomer las ik op de Facebookpagina van Lien dat er zoiets bestond als de Heuvelland Tranquillizer, een soort medicijndoosje, gevuld met tien stille wandelingen in het Heuvelland. Er zit zelfs een bijsluiter in met extra informatie over dit (and I quote) “heilzame medicijn voor hart en ziel”. They had me at heilzame.

En de bijsluiter? For cute nog aan toe!

Mijn leaf de auto ingeduwd op een mooie zondag, naar de toeristische dienst van Heuvelland in het wondermooie Kemmel gereden en ons direct zo’n dozeke aangeschaft. Dezelfde dag ook ineens de commandobunker onder de Kemmelberg bezocht. Good times were had by all.

Zo’n goede tijden dat we een week later al op zoek gingen naar onze tweede stille plek. Wij zijn die hards like that.

Zo diep in het bos dat wij waren, dakundegijniegeloven.

En toen kreeg ik een mailtje van de lieve mensen van Madoc, die het concept van de Heuvelland Tranquillizer ontwikkeld hebben. Of ik deze herfst niet nog een paar wandelingen wilde gaan testen. Ik was direct enthousiast, en mijn geliefde ook, en dus voegden wij dit weekend nog eens vier stille wandelingen toe aan ons palmares.

Het idee is even simpel als dolletjes: op elk van de tien kaartjes in het doosje vind je een startpunt en een route. Sommige routes zijn tweehonderd meter lang, andere tussen de 2 en de 3 kilometer, maar altijd met de belofte dat je op een hele stille plek zal uitkomen. Youri en ik kennen de streek een beetje, maar zijn elke keer compleet verrast door de landweggetjes waar we moesten inslaan, de fantastische vergezichten, en ook door de stille plekken, die ik hier niet ga tonen omdat de verrassing dan weg is voor zij die ze nog moeten gaan zoeken. Vier keer van de zes stond er op de stille plek een Tranquillizerbordje, wat de zoektocht en het vinden van de schat nog een beetje leuker maakte.

Twee keer konden we het bordje niet vinden. :cry:

Anyway, na zes wandelingen heb ik conclusies, en die ga ik met jullie delen ook.

* De stiltewandelingen zijn even leuk in de zomer als in de herfst. In de zomer namen wij telkens een picknick mee, en hebben we de meest fantastische stille picknickplaatsen ontdekt die we anders nooit hadden weten liggen. Goed voor zomers to come, als het daar dan niet vol zit met andere Stille Plekfanaten, that is.

Afgaand op mijn tronie zou je het niet zeggen, maar lilith luuuurves sobanoedels met zeewiersalade.

In de herfst is het allemaal nog avontuurlijker, met drassige akkers en moeten springen over beekjes enzo. Funfunfun. Maar zorg er wel voor dat je net als wij geïnvesteerd hebt in een paar waterdichte wandelschoenen met goede grip.

Ik zou het persoonlijk niet doen op hakken. Maar wie ben ik?

* De wandelkaartjes zijn simpel, maar wel goed. Op die zes wandelingen zijn we maar twee keer een heel klein beetje verkeerd gelopen, en dat was omdat we teveel aan het pratelen waren. Dus ook hier: goed gedaan!

* Hetzelfde geldt voor de rest van de info op de kaartjes. Of het nu een oude buizenfabriek of een bommenkrater of een grot van onze lieve vrouwke was, ik had door het verhaal op de kaartjes altijd zin om te gaan zoeken. En wat we vonden was altijd leuk en verrassend.

* Net als de weg ernaartoe. Zotte trappen in de natuur zijn de max.

En neen, ik ben niet ziek, mijn hoofd is altijd zo wit.

Conclusie: HEUVELLAND ROX. Allen daarheen!

Disclaimer: Ik ben niet betaald door Madoc om een positieve review te schrijven, en ik mocht ook geweldig slechte commentaar geven als dat nodig was. Dat bleek niet het geval, dus daar kwamen ze goed mee weg. :)

Disclaimer 2: dingen uittesten is leuk, stukken leuker dan reclame op mijn blog posten waar ik geen controle over heb. Leuke voorstellen zijn dus nog steeds welkom, ik doe dat precies wel nog eens geire. Lange vluchten geen bezwaar!

Disclaimer 3: wij mochten tijdens ons weekendje blijven slapen in B&B De Wandelaar in Westouter en werden daar zo lief ontvangen door Kaat dat we van hieruit nog eens merci willen zeggen. Ook voor het geweldig lekkere bio-ontbijt. Merci voor de goede zorgen, Kaat!

Ik ben zo chill als een otter, en mijn leaf niet minder.