Soms ben ik een lucky ducky, vind ik. Als mensen mij mailtjes sturen om te vragen of ze me iets mogen laten bezorgen, alleen maar omdat ik een blog heb en er dan eventueel misschien als het niet geeft iets over zou kunnen schrijven. Als ik er niet al te veel moeite of kinky dingen voor moet doen zeg ik nogal gemakkelijk: “stuur maar een keer op!”. Net zo toen Margriet van Havearosa mij mailde. Een tas waar een fotocamera in past, en dat ik die wel een weekje mocht testen.
Mijn hart maakte een sprongetje toen de tas hier in een grote doos werd afgeleverd, want hemeltjelief, wat was hij groot. En roze! En wat was er veel plaats in. Zei ik al dat hij groot was?! En dat ik iemand ben die altijd op zoek is naar die ene tas die net een beetje groter is, en toch niet groot genoeg om mensen zich te laten afvragen waar die tas met lilith naartoe gaat? En kijk dan toch hoe mooi hij is! En stevig! EN ROZE! :aah: En ze heet Sophia!
De afgelopen week heb ik onze grote spiegelreflexcamera niet aangeraakt, en dus ook niet meegenomen in de tas, al heb ik wel gezien dat hij er perfect in zou passen dankzij alle vakjes die erin voorzien zijn.
De onderverdeling kan eruit wegens bevestigd met velcro, en dus kon ik Sophia tot mijn vreugde helemaal vol stouwen met de dingen die ik meeneem naar mijn werk. Elke dag vindt er een halve volksverhuizing plaats tussen Ieper en Antwerpen, dus toen bleek dat de Sophia niet eens moeite leek te hebben met het gewicht van onderstaande gemiddelde tasinhoud was ik volledig in de wolken.
Toen ook bleek dat Sophia geen problemen had met hels regenweer en af en toe een duw op de trein was ik helemaal verkocht. Ik heb de eer en het genoegen om hem binnenkort weer op vakantie te sturen voor een week, naar een andere blogster die graag fotografeert, maar eerlijk? Dat vooruitzicht maakt me een beetje somber. De kans is nogal bijzonder groot dat ik hem gewoon koop, vrees ik. Al twijfel ik nog tussen de roze en de groene. En voor de rest twijfel ik eigenlijk niet meer.
Conclusie: Topproduct, Margriet! Zowel voor fotografen als vrouwen die geen talent hebben voor licht reizen.
Check Havearosa voor prijzen en betere foto’s dan die van mij. :)
@Christa: er zit een lange riem bij, ik heb die eraf gedaan omdat ik het makkelijker vind als schoudertas. :)
Mijn eis is dat ik mijn tas over mijn schouder moet kunnen dragen. Mijn frele aheum doch vlezige schouders kunnen dat niet meer dragen! Dus er moet een lange riem aanzitten en al is het geen zicht, het moet wel zo! Voor de rest ziet het ding er keihandig uit!
Good luck, ik kruis de vingers dat je ze gewoon na gebruik mag houden!
groetjes
Mohow!
Dat begint hier naar commercie te ruiken!! ;-)
Vraag eens dat je die fototas van National Geographic mag testen. Ik vind die mooier dan die “toch wel iets te roze” roze Havearosa.
ola, mie want too!
En wat heeft die tas een fantastisch mooie naam zeg! :-)
Seg, als je dan toch tussen antwerpen en ieper pendelt, is het dan niet handiger dat ik ‘m ergens kom oppikken? Of dat we elkaar ergens treffen?
ik zeg alvast hoihoihoi!
Daar heb je een punt! Zit jij ver van Berchem?
Mooi! Kga nog even de review van Ysabje afwachten en misschien koop ik hem wel.
Juist nog ff dit: ben ik kleurenblind of is die tas echt roze ipv rood?
heb je m’n mailtje gehad?
Ooooh, me like :-)
En het leven wordt er alvast makkelijk op: als vrouw is de combinatie camera(tas) + handtas toch altijd een gesukkel. Mmmm.
Tis echt een prachtige tas! Ik vind het trouwens super dat ie er niet uitziet als een fototas en dat je er zoveel in kwijt kan!