Dat hij naast me in bed kruipt.
En vraagt: “Wat ben je aan het lezen?”.
Want hij leest dan wel zelf nooit fictie, mijn teerbeminde, maar hij wil het van mij wel altijd heel oprecht weten.
En dat ik dan net een beetje een schaamtelijk flutboek lig te lezen over een of andere vrouw die seks heeft gehad met geweldig veel mannen en daar nu een psychologische draai aan geeft.
En dan maar zeg: “Gewoon, de memoires van een of ander meisje”.
En dat het dan even stil is.
En ik hem hoor vragen: “Memoirs of a meisja?”.
En dat ik daar dan nog tien minuten om lig te grinniken.
En dat je er waarschijnlijk bij moet geweest zijn.
Haha, ik zou gegarendeerd een half uur de slappe lach gekregen hebben! Mannen kunnen soms echt vindingrijk zijn op dat vlak!
Welk boek was het? :)
@Lime: http://www.goodreads.com/book/show/2249920.Loose_Girl
Misschien is een flutboek wel veel gezegd, trouwens, en ik zit ook nog helemaal niet ver. :)
Ik vind ’t zo ook grappig :-)
en leest meneer uw blog wel? ocharm zo exposed dat die is!
@Ysabje: dat was een speciale clausule in ons huwelijkscontract “de echtgenoot klaagt niet als de echtgenote hem opvoert op haar blog”. ;)
Ik zou wellicht ook heel hard gelachen hebben. Da’s toch echt een goei?