We zijn terug. Altijd een beetje veranderd, vind ik. We moeten allemaal meer praten met elkaar, en openstaan voor een gesprek, bedacht ik me toen zich gisteren op de trein vanuit Zaventem een geweldige babbel ontspon tussen mij en een jonge conducteur die me alle ezelsbruggetjes leerde die er zijn met betrekking tot treinuren en aan welke kant het perron zal liggen bij aankomst. Very Amerikaans vond ik, gesprekken van twintig minuten met een total stranger, maar ook very geweldig. Ik mis ze nu al weer, alle keren dat iemand gewoon tegen mij begon te babbelen en ik de meest leutige gesprekken had met de meest leutige mensen.
Toen ik gisteren op het perron in Brussel Noord een hoop vieze gezichten zag die allemaal erg duidelijk hun own business aan het minden waren werd ik er al weer een beetje weemoedig van. En ik bedacht me dat niemand me hier vast snel gaat complimenteren met mijn t-shirt of zonnebril, om maar iets te zeggen. Of zal antwoorden met een enthousiast “Go for it!” als ik vraag of die stoel hier bezet is. Oppervlakkig, die Amerikanen? If so, dan liever oppervlakkig enthousiasme dan gemeende geslotenheid, vind ik. Iedereen is daar den John, maar ik vind dat wij allemaal wel wat meer den John zouden mogen zijn. We zouden er in elk geval een pak vrolijker van worden.
Ik dronk bij thuiskomst dan maar een kopje Passion Tazo thee (ook wel gekend als de beste thee ooit) uit de geweldige roze koppen die ik op de Melrose Trading Post kocht, bij wijze van bakkie troost. Wie mij de komende dagen tegenkomt: gelieve mij zo enthousiast en over the top mogelijk te begroeten om de pijn wat te verzachten. Ik beloof dat ik het allemaal amazing zal vinden.
Kan ik inkomen… We zouden best ook wat meer neighbourly kunnen zijn, op alle vlakken.
oef! Ge zijt terug. Net op tijd om vrijdag een bangelijke Astrid in Wonderland te bekijken. Want als ge het al had over “kotsen van jaloezie” dan zal het deze vrijdag helemaal de pan uit swingen!! Wel héél cool dat ge naar de mini donutie place geweest zijt!
@jessie: ik ga een inhaalbeweging doen op de digibox ook, want ik heb haar zwaar gemist. :)
Jow giiiirl! Ik ben er zeker van dat jij er op deze moment amaaaazing uitziet, totààl geen last hebt van een little jetlag, en de sun aan ’t enjoyen zijt.
Ik doe keihard vollenbak mee met dat oppervlakkig enthousiasme, love it :-)!
Dus de volgende keer da ge in Antwerp, the town of all towns ;-) zijt, let me know, we gaan samen een kopje van die heerlijke thee drinken en ik wil all your nice pictures zien! (volgens mij ga je dat enthousiasme op z’n belgisch zoo snel beu zijn ;-), this is NOT America dear :-) )
Kijk Leen, daar word ik nu eens vrolijk van! En doen we, van die thee. :)
Erg hé. Maar Brussel-Noord is dan ook het meest verzuurd en depri station ooit om terug thuis te komen ook. Als er maar 1 plaats zou zijn waar je onmiddellijk rechtsommekeer zou willen maken naar je vakantiebestemming dan is het wel Brussel-Noord. Really!
Owkey… de volgende keer dat ik je ergens tegenkom in Ieper, zal ik keivriendelijk goeiedag zeggen ipv tegen mijn vriend te zeggen: kijk kijk, das lilith ;-)
die van mij is amerikaanse en dan nog van t zuiden waar ze overlopen van vriendelijkheid. Ze is de belgische norsheid na 7 jaar nog altijd niet gewoon. Ik zeg altijd moest het zonnetje wa meer schijnen dan zou dat al een wereld van verschil uitmaken..peins ik
@Els: dan klagen ze hier dat het toch te is. ;)
Awel ja, ze zijn misschien oppervlakkig maar ze lijken tenminste vriendelijk te zijn, en dat vind ik een positief aspect aan de US of A. Ge moet maar eens Down Under gaan, en meer bepaald naar kiwiland, waar ze zelfs gemeend vriendelijk zijn. Een verademing, vergeleken bij de lange verzuurde gezichten alhier…
Niets zo boeiend als mensen ! Ik hoop ook steeds een praatje te maken op de trein of zo, maar eum, de meesten kijken alsof ze een spook zien! Onlangs twee Connecticutters die aan Gent station tram moesten nemen naar centrum, de weg gewezen en ondertussen ongelooflijk leuke babbel gehad met hen en dan had ik dezelfde bedenking! Waarom kan dat niet met Belgen! Als ik je ooit op de trein tegenkom, wat al een serieus boeregeluk zou moeten zijn kom ik zeker een praatje maken!
Welcome to belgium!
Ik heb preciés hetzelfde gevoel, maar dan veel dichter bij huis: Amsterdam, en bij uitbreiding heel Nederland. Veel socialer, extraverter, lossere omgang met elkaar. Mensen die je random aanspreken of complimenteren inderdaad. Effectief gesprekjes voeren aan de kassa van een winkel – is me nog nooit overkomen in den Delhaize in Ieper. Profs aan de unief die je gewoon met hun voornaam mag aanspreken en na elk semester met de hele bunch nog iets gaat drinken. Etc, etc.
En toch blijft elke Nederlander me hardnekkig vertellen over hun liefde voor Vlamingen en hoeveel vriéndelijker wij wel niet zijn enzo. Bizar, echt. Ik vraag me telkens weer af waar zij in godsnaam geweest zijn :/ Limburg, probably.
Haha @ “Limburg, probably”. :D
Het is ook alsof wij hier veel minder tijd hebben of maken om geïnteresseerd te zijn in iemand anders, en inderdaad, als je hier spontaan een praatje slaat denken ze dat je of dronken of zot bent.
Hoe komt dat toch?
Ik voel het bij mezelf ook: in Amerika sta ik wel open voor iemand die komt babbelen, hier denk ik direct dat ze iets van me nodig hebben en heb ik er al geen zin meer in. :/
Wat een keicool roos kopje!!! Oh my gawd!!!
(heeft het gewerkt?)
@Kathleen: reken maar van yes!
@Lilith: ge waart er nogthans tegelijk met onze ploeg deze keer…Ge had ze gewoon kei hard in actie kunnen tegenkomen….Al vind ik het feit dat ge McDreamy gezien hebt toch wel véééél cooler nog!!!! En veel plezier met de Vampire Pig episode!!!
heeft er iemand by the way al gezegd hoe fantastisch het is hier op deze blog? Met elke dag een heus nieuwsreport?? Bij deze! Go for it!